ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καμία εμπιστοσύνη

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ποιοι έχουν λόγο να είναι δυσαρεστημένοι από τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου; Προφανώς οι μεγάλοι μέτοχοι και οι διοικήσεις τραπεζών που αναγκάζονται να γράψουν ζημίες πολύ μεγαλύτερες από αυτές που προέβλεπε η απόφαση του Ιουλίου. Αυτό αφορά και τις ελληνικές τράπεζες. Ομως, μεταξύ έθνους και τραπεζών, υπερισχύει το έθνος. Μεταξύ γενικού συμφέροντος και οποιουδήποτε ιδιωτικού συμφέροντος υπερισχύει το γενικό συμφέρον». Το απόσπασμα από το χτεσινό άρθρο του Ευ. Βενιζέλου στα «Νέα» επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά το απίστευτο θράσος των κυβερνώντων, που δεν σταματάνε μπροστά σε τίποτα προκειμένου να πληρώσει ο λαός για να σωθεί η πλουτοκρατία. Δίνοντας μαθήματα κάλπικης προπαγάνδας, θέλουν να πιστέψει ο λαός ότι τάχα ο «μεγάλος χαμένος» από το «κούρεμα» είναι οι τράπεζες και οι μέτοχοί τους, ενώ ο λαός είναι ο μεγάλος κερδισμένος γιατί «ελαφρύνεται» τάχα με το «κούρεμα». Πρόκειται βέβαια για θρασύτατη πρόκληση και βάναυση αντιστροφή της πραγματικότητας. Η διάσωση και ενίσχυση των τραπεζών, ως πυλώνα του καπιταλιστικού συστήματος, είναι το μόνο για το οποίο εγγυήθηκε από την πρώτη στιγμή η λυκοσυμμαχία της ΕΕ, παρέχοντας ομπρέλα στήριξης με πακέτα που ξεπερνούν τα 4 τρισ. ευρώ. Στη χώρα μας, όπως είπε ο υπουργός, «από το 2008 έως σήμερα το κράτος έχει αναλάβει το βάρος στήριξης, με τη μορφή κεφαλαιακής ενίσχυσης και εγγυήσεων, των ελληνικών τραπεζών, ύψους 128 δισ. και από αυτά έχουν ήδη ενεργοποιηθεί τα 93 δισ.». Ο ίδιος, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο της περασμένης Πέμπτης, αποκάλυψε ότι το IIF, δηλαδή η διεθνής των τραπεζών, υιοθέτησε κατ' αρχάς την πρόταση της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών (ΕΕΤ), ώστε το «κούρεμα» να είναι όσο γίνεται πιο ανώδυνο για τις εγχώριες τράπεζες. Καμία εμπιστοσύνη, κάτω η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας, λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Οργάνωση ανατροπής

Η ΝΔ θέλει εκλογές, γιατί «αποτελούν τη μόνη λύση, όχι μόνο για τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί αλλά και για τη σταθερότητα της χώρας», δηλαδή τη σταθερότητα, του αστικού πολιτικού συστήματος και τη διάσωση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. «Εάν δεν μπορούν να συμφωνήσουν (σ.σ. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), για να υπάρξει μια άλλη πιο ευρύτερη κυβέρνηση, τότε να πάμε σε εκλογές για να έχει την ευθύνη του αύριο ο ελληνικός λαός», δηλώνει ο Γ. Καρατζαφέρης. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία είναι η μόνη λύση για να αποκατασταθεί η «ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος» και να αντιμετωπιστεί η «δυσαρμονία», που υπάρχει ανάμεσα στη λαϊκή βούληση και στις πολιτικές αποφάσεις. Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, αν και δεν επιθυμεί εκλογές, τις θεωρεί «αναγκαστικό γεγονός μπροστά στην κοινωνική ασφυξία και να εκτονωθεί η πίεση», όπως είπε. Η Ντ. Μπακογιάννη θέλει εκλογές αλλά όχι πριν περάσουν τέσσερις μήνες, ακριβώς για να εφαρμοστούν οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ... Κοινός παρονομαστής των τοποθετήσεων των παραπάνω κομμάτων είναι ότι θέλουν εκλογές, γιατί δε θέλουν το λαό αγωνιζόμενο να διεκδικεί όλα όσα του κλέβουν, προσδοκώντας να εκτονωθεί η λαϊκή οργή, ανώδυνα και εντός των τειχών του αστικού πολιτικού συστήματος και του καπιταλισμού. Εκλογές δηλαδή που θα «νομιμοποιήσουν» την κλιμάκωση του βάρβαρου πολέμου μέσω της κάλπης. Ομως, στις εκλογές, για να έχει όφελος ο λαός χρειάζεται να υποστούν μεγάλο «κούρεμα» και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ και τα άλλα κόμματα, που είναι πρόθυμα να συμβάλουν στη διαμόρφωση διάφορων μορφών κυβερνήσεων συνεργασίας - συναίνεσης για να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί το αντιλαϊκό έγκλημα. Στις εκλογές να φτάσει ο λαός με τη μέγιστη ανάπτυξη της ταξικής πάλης και να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ. Είναι βασική προϋπόθεση για να μετατραπεί η λαϊκή οργή και αγανάκτηση σε οργανωμένη δύναμη ανατροπής.

Στόχοι ... επετεύχθησαν

Οι πλέον ανατρεπτικές προτάσεις που διατύπωσε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που ξέσπασε η κρίση μέχρι σήμερα ήταν, όπως έλεγαν και οι ίδιοι, δύο. Η μία προέβλεπε το διαχωρισμό του κρατικού χρέους σε «κανονικό» και «παράνομο» και προτεινόταν η διαγραφή του ...μη νόμιμου. Η άλλη, όπως θυμούνται οι πάντες, προέβλεπε τη μετατροπή μίας ή δύο τραπεζών σε κρατικές, ώστε το κράτος να έχει τα απαιτούμενα, λέει, εργαλεία για τη χρηματοδότηση της οικονομίας.

Ο ένας στόχος του συγκεκριμένου κόμματος ήδη επιτεύχθηκε. Η ΕΕ και η ευρωενωσιακή πλουτοκρατία, σε συνεργασία με τις τράπεζες, αποφάσισαν να διαγράψουν από μόνες τους ένα κομμάτι του χρέους και μάλλον μεγαλύτερο από εκείνο που ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ θα χαρακτήριζε παράνομο.

Να δούμε μετά από δυο - τρεις μήνες, όταν και κάποιες τράπεζες περάσουν υπό τον έλεγχο του κράτους, τι θα έχουν να απαντήσουν...

Να αποκρουστεί ο εκφοβισμός

Με απροκάλυπτους εκβιασμούς και τρομοκρατία, η κυβέρνηση, τα άλλα αστικά κόμματα, μεγάλη μερίδα του Τύπου και επικουρικά οι δυνάμεις του οπορτουνισμού, προσπαθούν να καταλαγιάσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια στην κυρίαρχη πολιτική, να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίησή της. Δίπλα στις απειλές για ένταση της καταστολής, η προπαγάνδα τους προσθέτει την κινδυνολογία για το ενδεχόμενο «εκτροπής» από τη δημοκρατία. Αλλοι πάλι επισείουν τον κίνδυνο να οδηγηθεί η χώρα σε εμφύλιο, εξαιτίας της ταξικής πάλης που οξύνεται και σε συνδυασμό με τα αδιέξοδα στην αστική διαχείριση της κρίσης, προκαλεί κλυδωνισμούς στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Ενα πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η λαϊκή πάλη, απέναντι στην επίθεση σε μισθούς και δικαιώματα, δημιουργεί σοβαρά αναχώματα στην εφαρμογή της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, εξαναγκάζοντας τα αστικά επιτελεία να καταφεύγουν σε αδίστακτη προπαγάνδα για να φοβίσουν το λαό, να κρύψουν το χαρακτήρα της κρίσης και να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα. Το δεύτερο που προκύπτει, είναι η σύμπνοια που δείχνει όλος ο αστικός κόσμος, ανεξάρτητα από τις εσωτερικές αντιθέσεις, στην προσπάθεια να διασφαλίσει μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας απέναντι στην κλιμακούμενη πάλη του λαού, επιδιώκοντας να φοβίσει τις λαϊκές συνειδήσεις που βρίσκονται σε τροχιά απεγκλωβισμού από την κυρίαρχη πολιτική και ριζοσπαστικοποίησής τους. Εκεί αποσκοπεί, για παράδειγμα, η προπαγάνδα περί εκτροπής, που κορυφώθηκε μάλιστα μετά τις αντιδράσεις που εκφράστηκαν στις παρελάσεις της 28ης Οκτώβρη. Ολη αυτή η προπαγάνδα στόχο έχει να εμποδίσει το λαό να συμμετέχει ολοένα και πιο μαζικά και αποφασιστικά στους αγώνες. Ολοι αυτοί που προβάλλουν αυτή την άθλια προπαγάνδα στο όνομα της σωτηρίας του λαού, φοβούνται τον οργανωμένο λαό στους δρόμους. Μιλούν για τη «δημοκρατία» αλλά θέλουν το λαό στη γωνία. Μα δεν υπάρχει πιο πλατιά δημοκρατία από τη λαϊκή πολιτική δράση, από τη συνεχή λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις.

Τι λένε όλοι αυτοί στους εργαζόμενους και στο λαό; Οτι οι αγώνες και τα αιτήματά τους πρέπει να είναι εντός των πλαισίων που καθορίζει η πολιτική της κυβέρνησης που τσακίζει δικαιώματα και ό,τι απέμεινε από τις κατακτήσεις των προηγούμενων δεκαετιών. Από πίσω κρύβεται η προσπάθεια να συγκαλυφθούν οι ταξικές αντιθέσεις που οξύνονται και να καλλιεργηθεί κλίμα συναίνεσης, καθώς παρουσιάζονται σαν ενιαία τα συμφέροντα ανάμεσα στους εργαζόμενους και το λαό, που πληρώνουν την κρίση, και στους καπιταλιστές που την προκάλεσαν και τώρα προσπαθούν να τη διαχειριστούν προς όφελός τους.

Οι οπορτουνιστές, με το αίτημα για προάσπιση της «κοινωνικής συνοχής» και της διασφάλισης της «δημοκρατικής ομαλότητας», διεκδικούν μερτικό στην ενσωμάτωση των λαϊκών συνειδήσεων που επιχειρούν τα αστικά επιτελεία. Την ίδια ώρα που αποκαλύπτεται η σαπίλα του αστικού πολιτικού συστήματος, γίνεται προσπάθεια η λαϊκή οργή να αφήσει ανέγγιχτα τα θεμέλιά του, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, και να εκτονωθεί στην επιφάνεια, με αλλαγές στο επίπεδο της διακυβέρνησης και όχι με πάλη για αλλαγή τάξης στην εξουσία. Ο λαός άφοβος πρέπει να αποκρούσει τους εκβιασμούς και την προπαγάνδα, που θα μεγαλώσει και θα γίνει πιο επικίνδυνη μετά τις χτεσινές εξελίξεις με το δημοψήφισμα. Η μαζική και οργανωμένη, ταξικά προσανατολισμένη λαϊκή πάλη είναι αυτή που πρέπει και μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις, με ισχυρό ΚΚΕ και αλλαγή των συσχετισμών παντού.