Δεκάδες εγχειρίδια με οδηγίες βρέθηκαν στα ανακαλυφθέντα κρησφύγετα της «17 Ν», λένε οι πληροφορίες, που διοχετεύονται από την Αστυνομία και δημοσιεύονται στις εφημερίδες. Ανάμεσά τους και εγχειρίδια, για τον τρόπο προσέγγισης και στρατολόγησης νέων μελών. Σε κάποιο σημείο των τελευταίων, γράφονται και τα εξής χαρακτηριστικά: «Η στρατολόγηση νέων μελών γίνεται από τις τάξεις του εργατικού κινήματος και από τις τάξεις των φοιτητών. Θα πρέπει να προσεγγίζονται άτομα, τα οποία διακρίνονται για την αποφασιστικότητα και την πίστη τους στον αγώνα, τα οποία, παράλληλα, διαθέτουν και καλή φυσική κατάσταση».

Αν αναρωτιέστε, τώρα, τι σχέση έχει η απαιτούμενη από το εγχειρίδιο «αποφασιστικότητα και πίστη στον αγώνα», με τη σημερινή εικόνα των φερομένων ως μελών της «17 Ν», την πλημμυρίδα των απολίτικων ομολογιών, τα αλληλοκαρφώματα, κλπ., κλπ., καλά κάνετε, αλλά δεν μπορούμε κι εμείς, να σας δώσουμε απάντηση...

Αληθεύει ότι όλοι όσοι Ελληνες πολίτες έχουν την ...ατυχία να φέρουν το επώνυμο Γιωτόπουλος καλούνται για κατάθεση στις αστυνομικές αρχές; Το διαβάσαμε χτες στη «Χώρα» και παρότι η εφημερίδα το αναφέρει ως γεγονός, αναφέροντας και συγκεκριμένο πολίτη, μάλιστα, με το επώνυμο αυτό, που κλήθηκε στη ΓΑΔΑ, κρατάμε κάποια επιφύλαξη. Και τούτο, γιατί, όσο και να παιδέψαμε το μυαλό μας, δεν μπορέσαμε να βρούμε την παραμικρή λογική εξήγηση μιας τέτοιας τακτικής. Εκτός και αν η εξήγηση της τακτικής δεν έχει καμιά ουσιαστική σχέση με την υπόθεση της «17 Ν», αλλά με τη γενικότερη επιχείρηση εμπέδωσης νέων ...ηθών στις πρακτικές των κατασταλτικών δυνάμεων, με αφορμή την προαναφερόμενη υπόθεση.

Προειδοποιούμε τους αρμοδίους, λοιπόν - αν συμβαίνει το τελευταίο - ότι ο δρόμος αυτός είναι ιδιαίτερα ολισθηρός και επικίνδυνος...

«Το 1949, μια καρικατούρα ονόματι Μακάρθι υπέβαλε την αμερικανική αφρόκρεμα στον εξής ιεροεξεταστικό εξευτελισμό: Μήπως είστε μέλος του ΚΚ ΗΠΑ; Οποιος κατέφευγε στο 5ο άρθρο του Συντάγματος, αρνούμενος να ομολογήσει τις προσωπικές του πεποιθήσεις, εθεωρείτο πράκτωρ του Κρεμλίνου και κατέληγε στα τάρταρα. Για να υπάρξεις, έπρεπε να καρφώσεις. Με λίγα λόγια, πας δηλωσίας στην κορυφή του Χόλιγουντ, ενώ κάθε έντιμος καλλιτέχνης στην εξορία, στη φυλακή και στην αυτοκτονία. Μισόν αιώνα αργότερα, μια χούφτα δημοσιογραφίσκων της μισής οκάς υποβάλλουν τα εξής αθώα ερωτήματα σε μερικούς επώνυμους της δημόσιας ζωής: Τι γνώμη έχετε για την τρομοκρατία; Οταν δολοφόνησαν τον Γουέλς, νιώσατε συμπάθεια γι' αυτούς; Μήπως στα παιδικά σας χρόνια πιστέψατε στην ένοπλη πάλη; Που πάει να πει, μπας και είσαι ψιλοτρομοκράτης και μας το κρύβεις. Ελευθερία είπατε; Καλύτερα λάστιχο να λέτε. Σήμερα εναντίον τρομοκρατίας, αύριο η Παπαρήγα, μεθαύριο ο Σημίτης και παραμεθαύριο όλοι μ' ένα στόμα και μια φωνή: Παπαδόπουλος και ξερό ψωμί!» Του Δημήτρη Δανίκα από τη χτεσινή «στήλη άλατος».