ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με αμερικανικά όπλα

Associated Press

Η μεγάλης ισχύος βόμβα, που χτύπησε προχτές το τριώροφο κτίριο στην πόλη Κάνα, φτάνοντας μέχρι το υπόγειο, με συνέπεια να σκοτωθούν τουλάχιστον 37 παιδιά και άλλοι 17 Λιβανέζοι άμαχοι, ήταν μια αμερικανικής κατασκευής, πανάκριβη, τηλεκατευθυνόμενη βόμβα ακριβείας, που έσπευσε να στείλει τελευταία ο Λευκός Οίκος στον τοπικό «χωροφύλακά» του. Αδιαμφισβήτητη απόδειξη η διπλανή φωτογραφία του «Ασοσιέιτεντ Πρες», όπως μεταδόθηκε από τον τόπο της φρίκης. Και μια «λεπτομέρεια»: Ο φονικός βομβαρδισμός έγινε ενώ η Κοντολίζα Ράις βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ και ετοιμαζόταν να μεταβεί στη Βηρυτό...

Λίγο μετά κι ενώ η είδηση της μαζικής σφαγής των παιδιών και οι φρικτές εικόνες των άψυχων μικρών σωμάτων είχαν αρχίσει να κάνουν το γύρο του κόσμου, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Νικ. Μπερνς, έσπευδε να δικαιολογήσει το Ισραήλ, δηλώνοντας ότι η επίθεση δεν αποτελεί έγκλημα πολέμου και ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τόνι Σνόου έλεγε ότι «το κύριο ενδιαφέρον του Αμερικανού Προέδρου είναι να προχωρήσουμε σε έναν αξιόπιστο διπλωματικό δρόμο και σε μια απόφαση που θα λύνει το πρόβλημα». Με άλλα λόγια, το «κύριο ενδιαφέρον» του Τζ. Μπους βρίσκεται στην καθυπόταξη όποιας εστίας αντίστασης στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις...

Η περιττή... μονιμότητα

«Η μονιμότητα πρέπει να καλύπτει τον κύριο κορμό της Διοίκησης, αλλά θεωρώ ότι είναι περιττή για τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΔΕΚΟ και τα νοσοκομεία», απάντησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης στην ερώτηση, αν - ενόψει της αναθεώρησης του Συντάγματος - πρέπει να ισχύει η μονιμότητα των δημόσιων υπαλλήλων σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ανω Κάτω».

Οταν ο δημόσιος τομέας έχει οδηγηθεί σε απορύθμιση, λόγω των κενών θέσεων, όχι απλώς είναι παράταιρες τέτοιες δηλώσεις αλλά προκαλούν και το δημόσιο αίσθημα, όταν οι πολίτες αναγκάζονται να περιμένουν στις ουρές για να εξυπηρετηθούν. Ειδικά για τα νοσοκομεία, η πρόκληση είναι διπλή καθώς οι ασθενείς πια κινδυνεύουν περισσότερο απ' τις ελλείψεις του προσωπικού στα νοσοκομεία και λιγότερο απ' την ίδια την αρρώστια τους. Επιπλέον, ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, έρχεται λόγω αυτών των ελλείψεων να προτείνει ενόψει της αναθεώρησης του Συντάγματος την εκτός ΑΣΕΠ πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, γιατί το «σύστημα έφτασε στα όριά του».

Πάντως, είτε νεοφιλελεύθερα - όπως ο Βαρβιτσιώτης - είτε με ...φιλολαϊκό προσωπείο - όπως ο Αβραμόπουλος - υπηρετείται ...μόνιμα και με την ίδια συνέπεια η αντιλαϊκή πολιτική των Βρυξελλών για το λιγότερο κράτος, την περικοπή των κοινωνικών δαπανών και την αντιδραστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων.

Μαζικός σοβινισμός

Γρηγοριάδης Κώστας

«... Η καταστροφή που σπέρνουμε στο Λίβανο δεν αγγίζει κανέναν εδώ και το μεγαλύτερο μέρος αυτής της καταστροφής δεν το προβάλλουν οι ισραηλινοί τηλεοπτικοί σταθμοί. Οι Ισραηλινοί που θέλουν να ξέρουν πώς είναι η Τύρος τώρα, πρέπει να παρακολουθήσουν ξένα κανάλια - ο δημοσιογράφος του ΒΒC μεταφέρει ανατριχιαστικές εικόνες και ρεπορτάζ από εκεί, όμοιες των οποίων ποτέ δε θα προβληθούν εδώ...

... Ο σοβινισμός και μια διάθεση εκδίκησης έχουν κάνει την εμφάνισή τους. Εάν πριν από δύο βδομάδες, μονάχα τρελοί, όπως ο ραβίνος Σμουέλ Ελιγιάχου προέτρεπαν να "εξαλείψουμε κάθε χωριό απ' όπου εκτοξεύεται μια Κατιούσα", τώρα ένας ανώτερος αξιωματούχος στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις μιλάει κατ' αυτόν τον τρόπο στους κύριους τίτλους της "Yedioth Aharonoth". Λιβανικά χωριά μπορεί να μην έχουν εξαλειφθεί ακόμα, αλλά έχουμε προ πολλού εξαφανίσει τις δικές μας κόκκινες γραμμές». Τα αποσπάσματα είναι από άρθρο του Γκιντεόν Λέβι, αρθρογράφου της ισραηλινής εφημερίδας «Χααρέτζ», στα χτεσινά «Νέα».

Στο δρόμο για το δίκιο των λαών

Το συνεχιζόμενο έγκλημα του Ισραήλ κατά του Λιβανέζικου και Παλαιστινιακού λαού, με την ανοιχτή στήριξη όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, εξοργίζει πλέον τον κάθε λογικά σκεπτόμενο άνθρωπο. Αποκορύφωμα έως τώρα, το αποτρόπαιο έγκλημα που έστειλε στο θάνατο 23 γυναίκες και 37 παιδιά στη μαρτυρική πόλη Κάνα. Από την αρχή του βάρβαρου πολέμου, οι νεκροί μπορεί να έχουν ξεπεράσει τους 1.000, αφού τα σωστικά συνεργεία δεν έχουν ακόμα πλησιάσει σε περιοχές που είναι υπό συνεχή βομβαρδισμό, με το 40% να είναι μικρά παιδιά. Η πραγματικότητα αυτή διαμορφώνεται με πρόσχημα την απελευθέρωση των 2 Ισραηλινών στρατιωτών αιχμαλώτων της «Χεζμπολάχ» στο Λίβανο και του ενός στην Παλαιστίνη, ενώ αποκαλύπτει, για άλλη μια φορά, πως ο ιμπεριαλισμός είναι αδίσταχτος και ματοβαμμένος. Δείχνει, ταυτόχρονα, την υποκρισία της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας». Δηλαδή, των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών που έχουν βάλει το Ισραήλ να κάνει τη βρώμικη δουλιά, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους για την «ευρεία Μέση Ανατολή», με την προσχεδιασμένη επίθεση.

Ξεπερνάει κάθε όριο η υποκρισία τους, μαζί και της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και του ΠΑΣΟΚ, που δήθεν στο όνομα του ανθρωπισμού βάζουν στο ίδιο τσουβάλι θύτη και θύμα, κάνοντας γενικά και αόριστα λόγο για μια κατάπαυση του πυρός, εκφράζοντας τάχα τη θλίψη τους για την τραγωδία στην οποία καταδικάζουν το λιβανέζικο και τους λαούς της περιοχής. Γι' αυτό σήμερα που δολοφονούνται απροσχημάτιστα λαοί και ισοπεδώνονται χώρες δε χωράνε μισόλογα. Αυτό που απαιτείται είναι να μπει φρένο στην κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ και των ιμπεριαλιστών που τη στηρίζουν και να υποχρεωθεί να σταματήσει τις δολοφονικές επιθέσεις κατά του λαού του Λιβάνου χωρίς όρους.

Πρωταρχική σημασία αποχτάει, λοιπόν, η κινητοποίηση των λαϊκών κινημάτων σε όλον τον κόσμο. Στη χώρα μας, το ΚΚΕ έχει καλέσει το λαό να βγει στο δρόμο καταδικάζοντας τους αδίσταχτους δολοφόνους των λαών. Το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και την Ειρήνη, η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», οι αγωνιστικές δημοτικές κινήσεις διοργανώνουν σήμερα νέα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Παρά τις δυσκολίες της εποχής, πρέπει ο καθένας και η καθεμιά μας να μη λείψουμε από το νέο προσκλητήριο. Δεν πρόκειται μόνο για έκφραση αλληλεγγύης στους βασανισμένους λαούς του Λιβάνου και της Παλαιστίνης. Είναι αγώνας ενάντια στην ιμπεριαλιστική επιβολή, αγώνας για τη νίκη της ζωής.

Ο αγώνας αυτός είναι δικός μας αγώνας. Του κάθε καλοπροαίρετου ανθρώπου που αγανακτεί, αλλά για να πιάσει τόπο η αγανάκτηση πρέπει να εκφραστεί στην πράξη με την αντιιμπεριαλιστική πάλη. Το «όχι στον ιμπεριαλισμό», η καταδίκη των πολιτικών δυνάμεων στη χώρα μας που εξισώνουν το θύτη με το θύμα, είναι ζήτημα ζωής για το παρόν αλλά κυρίως για το μέλλον. Η λαϊκή κατακραυγή ενάντια στο Ισραήλ, τις ΗΠΑ και την ΕΕ πρέπει, επιβάλλεται να δυναμώσει. Το κίνημα αλληλεγγύης πρέπει να έχει έναν και μόνο στόχο, το σταμάτημα της ισραηλινής επίθεσης και κατοχής, την υπεράσπιση του δικαιώματος του λαού του Λιβάνου και της Παλαιστίνης να καθορίζουν οι ίδιοι την τύχη τους και να ζουν σε μια ελεύθερη πατρίδα.