ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ολυμπιακό ... θράσος!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ποιο είναι το άκρον άωτον της θρασύτητας την περίοδο του δικομματισμού; Μάλλον την απάντηση στην ερώτηση αυτή προσπαθούν να δώσουν 32 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με Επίκαιρη Ερώτηση που απευθύνουν στον υπουργό Πολιτισμού με θέμα την αξιοποίηση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Επικρίνουν, δηλαδή, την κυβέρνηση, επειδή η τελευταία προχωρά ακάθεκτη στην εφαρμογή όλων όσα το ΠΑΣΟΚ είχε σχεδιάσει και νομοθετήσει (κάτι παραπάνω θα ξέρει γι' αυτό ο τέως γενικός γραμματέας του ΥΠΠΟ Κ. Καρτάλης, ο οποίος είχε εκπονήσει και σχετική μελέτη).

Φτάνει, λοιπόν, στο σημείο το ΠΑΣΟΚ:

Να εγκαλεί την κυβέρνηση της ΝΔ για «αδιαφορία για την ποιότητα ζωής των πολιτών και προσβολή του περιβάλλοντος», όταν μετέτρεψε το ρυθμιστικό της Αθήνας σε «σουρωτήρι», προκειμένου να μην αφήσει ελεύθερο χώρο χωρίς τη χωροθέτηση Ολυμπιακής εγκατάστασης.
Να μιλάει «για παράνομο αποκλεισμό των πολιτών από τη χρήση του αιγιαλού και της παραλίας», όταν με το νόμο 2971 του 2001, ως κυβέρνηση, έβαλε τη σφραγίδα του σ' αυτόν τον αποκλεισμό - για να μην αναφερθούμε στο ξεπούλημα των εγκαταστάσεων του ΕΟΤ σε μεγαλοξενοδόχους που τον επέτειναν.
Να ξιφουλκεί «για την αντισυνταγματική μεταβολή των χρήσεων γης, που στερούν τους κατοίκους της περιοχής των Τζιτζιφιών από την αθλητική και πολιτιστική αξιοποίηση της περιοχής και την παραδίδουν σε αμιγή εμπορική εκμετάλλευση», όταν όλα αυτά βασίστηκαν στους δικούς τους Ολυμπιακούς νόμους...

Ε, λοιπόν, είναι τόσο απύθμενο το θράσος τους και η προσπάθεια εμπαιγμού του ελληνικού λαού, που σπάει κάθε Ολυμπιακό ρεκόρ!

Περισσεύουν οι εργαζόμενοι φοιτητές

Σταθερά επιμένει ο πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) να «πετάξει» εκτός πανεπιστημίων τους φοιτητές που καθυστερούν πάνω από τρία χρόνια να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους (κυρίως εργαζόμενους φοιτητές). Γιατί; Διότι στο νέο μοντέλο ιδιωτικοποιημένων πανεπιστημίων που διαμορφώνει η κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι φοιτητές βαφτίζονται «αιώνιοι» και χαλάνε τη μόστρα της... επιχείρησης. Ψάχνουν τρόπους, λοιπόν, να τους πετάξουν εκτός πανεπιστημίων.

Και δεν έχει μόνον η Ελλάδα αυτό το προνόμιο. Στα «δημόσια» πανεπιστήμια της Ολλανδίας για παράδειγμα, οι φοιτητές πληρώνουν δίδακτρα 1.500 ευρώ το χρόνο για τα κανονικά έτη σπουδών, ενώ μόλις ξεπερνούν αυτά τα χρόνια, τα δίδακτρα που καλούνται να καταβάλουν εκτοξεύονται και μπορεί να φτάσουν έως και τα 10.000 ευρώ! Κι αυτά, όταν το 80% των Ολλανδών φοιτητών εργάζονται για να τα φέρουν βόλτα, καθώς και δίδακτρα πληρώνουν, και στέγη νοικιάζουν (κοντά στα 400 ευρώ για ένα δωμάτιο) και βέβαια αγοράζουν οι ίδιοι τα βιβλία τους.

Συμπέρασμα: δε χωρούν οι εργαζόμενοι φοιτητές και οι φοιτητές από τα φτωχά λαϊκά στρώματα στα ιδιωτικοποιημένα πανεπιστήμια!

Τα «ιερά και τα όσια» του δημάρχου

«Ιερό το δικαίωμα στην απεργία, αλλά εξίσου ιερό και το δικαίωμα στην εργασία». Αυτό είναι το... νέο επιχείρημα που προβάλλει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης για να δικαιολογήσει τη νέα δολοφονική επέμβαση των ΜΑΤ και του απεργοσπαστικού μηχανισμού που έγινε χτες το πρωί στο Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων υπό την καθοδήγησή του. Οι εργαζόμενοι πήραν χαμπάρι πόσο σέβεται και το δικαίωμα στην απεργία, στέλνοντας τα ΜΑΤ για να τη σπάσουν, αλλά και το δικαίωμα στην εργασία. Ειδικά οι συμβασιούχοι (8μηνα και 4μηνα), που χρόνια τους κρατά εργασιακά και πολιτικά ομήρους και τώρα τους «πείθει» - όσους πείθει - να γίνουν απεργοσπάστες, εκβιάζοντάς τους με την απειλή της απόλυσης.

Ηρθε η ώρα οι εργαζόμενοι να μιλήσουν. Ολοι μαζί, μόνιμοι, αορίστου και ορισμένου χρόνου, να κλιμακώσουν τον αγώνα, πετώντας στα σκουπίδια την πολιτική που τους θέλει ομήρους, κακοπληρωμένους, χωρίς μόνιμη και σταθερή δουλιά, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, αλλά και τιμωρώντας τους εκπροσώπους της πολιτικής αυτής, από όποιο πόστο κι αν την υπηρετούν.

Η άλλη αλήθεια

Για την «αύξηση της απασχόλησης» στο εμπόριο, την «αύξηση των λιανικών πωλήσεων» και το «άνοιγμα περισσότερων επιχειρήσεων απ' αυτές που έκλεισαν», πανηγύριζε προχτές ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Παπαθανασίου, αφού έτσι ήθελε να δει την ετήσια έκθεση της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου.

Βέβαια, η αλήθεια είναι διαφορετική. Κι επειδή είμαστε σίγουροι ότι ο υφυπουργός γνωρίζει όλη την έκθεση και όχι τη μισή, έχουμε κάθε δικαίωμα να πούμε ότι αποσιωπά τα στοιχεία που καταδεικνύουν ότι η κυβερνητική πολιτική - σε συνέχεια εκείνων που άσκησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - συνεχίζει να οδηγεί στο περιθώριο όλο και περισσότερους αυτοαπασχολούμενους και ότι η αύξηση των λιανικών πωλήσεων αφορά κυρίως τις μεγάλες λιανεμπορικές επιχειρήσεις.

Οσο για την «απασχόληση», έλεος πια. Με έναν και πλέον στους δέκα Ελληνες ανέργους, πάει πολύ να προτρέπει τους εργαζόμενους να πανηγυρίζουν για τους γνωστούς όρους απασχόλησης στις πολυεθνικές και τα πολυκαταστήματα... Βέβαια, η ΝΔ έχει κάθε λόγο να κομπάζει για τα αποτελέσματα της πολιτικής της, αφού έτσι επιτυγχάνεται ο στόχος της, που είναι η ενίσχυση των κερδών των μονοπωλίων.

Επιστρέφουν αμετανόητοι!

Σαν τον εγκληματία που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, το ΠΑΣΟΚ «ξαναβγαίνει» στην ύπαιθρο, κάνοντας, τάχα, πως ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της αγροτιάς. Και ο Γ. Παπανδρέου, μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, θέλησε να εμφανιστεί σαν «φίλος του αγρότη». Βεβαίως, είναι πολύ δύσκολο για το ΠΑΣΟΚ να πείσει τον αγροτικό κόσμο για τις αγνές προθέσεις του. Αλλωστε, δεν πέρασε και πολύς καιρός από τότε που οι ΠΑΣΟΚικές κυβερνήσεις είχαν βάλει στο στόχαστρο τη μικρομεσαία αγροτιά, προωθώντας το βίαιο ξεκλήρισμά της. Κι όλοι θυμούνται τους υπουργούς των κυβερνήσεων Σημίτη να χτυπούν το συνεπές αγροτικό κίνημα, να στέλνουν τα ΜΑΤ εναντίον του και να σέρνουν τους αγωνιστές του, σωρηδόν, στα «αγροτοδικεία».

Αλλά και όσοι θα ήθελαν να ξεχάσουν την αντιαγροτική, κυβερνητική θητεία του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορούν, αφού βλέπουν ότι και η σημερινή «αντιπολιτευτική» τακτική του στον ίδιο «ντορό» κινείται. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όχι μόνο δε διαφοροποιείται, επί της ουσίας, από την εφαρμοζόμενη αντιαγροτική πολιτική της ΝΔ, αλλά είναι και γνήσιος εκφραστής και στυλοβάτης των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, σε βάρος της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ΠΑΣΟΚ καταλογίζει στην κυβέρνηση «αδυναμία να προσαρμόσει την αγροτική πολιτική της στη νέα ΚΑΠ», ούτε το γεγονός ότι οι θέσεις του βοηθούν στην ολοκληρωτική ενσωμάτωση της ελληνικής γεωργίας στη νέα ΚΑΠ.

Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει «μυριστεί» το κλίμα εντεινόμενης πολιτικής δυσαρέσκειας κατά της ΝΔ, που υπάρχει μέσα στον αγροτικό κόσμο και θέλει να το εκμεταλλευτεί, επιχειρώντας να ξαναπλησιάσει τους αγρότες για να ξανακλέψει την ψήφο τους στις ερχόμενες τοπικές εκλογές και να βάλει τις βάσεις για την ξανακατάληψη της κυβερνητικής εξουσίας, με φτηνές επικοινωνιακές εντυπώσεις με τη βοήθεια και των ΜΜΕ. Βεβαίως, τη μάχη για την υφαρπαγή των ψήφων τη δίνει χωρίς να παρεκκλίνει ρούπι από τη βασική θέση του που είναι η πλήρης καπιταλιστικοποίηση της ελληνικής γεωργίας με το πέρασμα της γης από τους μικρομεσαίους αγρότες, στους αγροτοκαπιταλιστές. Και στέλνει το μήνυμα στ' αφεντικά ότι αυτό είναι πιο ικανό από τη ΝΔ να φέρει εις πέρας αυτή την αποστολή.

Από την άλλη η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζει, με συνέπεια, την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, αξιοποιώντας την κυβερνητική εμπειρία του ΠΑΣΟΚ κι ακολουθώντας την ΠΑΣΟΚική τακτική. Οι κυβερνώντες, φοβούμενοι ότι κινδυνεύουν να χάσουν τις πολιτικές προσβάσεις που απέκτησαν στον αγροτικό κόσμο, κάνουν ό,τι μπορούν για να διατηρήσουν το «φιλοαγροτικό προσωπείο» της ΝΔ. Και αντιδρώντας στην επικοινωνιακή επίθεση του ΠΑΣΟΚ, σχεδιάζουν εξορμήσεις στην ύπαιθρο με επισκέψεις του Β. Μπασιάκου στην «αφιλόξενη» Θεσσαλία.

Μόνο που αυτή η διαμάχη ανάμεσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για τους αγρότες θυμίζει τη λαϊκή παροιμία «δυο γάιδαροι μάλωνανε σε ξένον αχυρώνα» καθώς ο αγροτικός κόσμος γνωρίζει ότι και τα δυο κόμματα έχουν τις ίδιες ευθύνες για τα αγροτικά προβλήματα και για το καταστροφικό μέλλον της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Οι αγρότες, λοιπόν, χρειάζεται να καταδικάσουν και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αποδυναμώνοντάς τα πολιτικά και εκλογικά και μια πρώτη ευκαιρία έχουν στις ερχόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση...