ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκβιάζουν τους χαλυβουργούς

Χτες ο αστικός Τύπος ασχολήθηκε με το εργατικό ρεπορτάζ! Και μάλιστα με τους χαλυβουργούς. Νοιάστηκε ξαφνικά για την τύχη τους; Οχι για τον μεγαλοεπιχειρηματία Μάνεση νοιάστηκε, πασχίζοντας να πείσει πως οι απεργοί καταστρέφουν τον Μάνεση αφού τον εξαναγκάζουν να κλείσει το εργοστάσιο, άρα καταστρέφονται και οι ίδιοι. Χωρίς καμία επίσημη ανακοίνωση της εταιρείας, όλα τα μέσα ενημέρωσης των μεγαλοεπιχειρηματιών θυμήθηκαν να ασχοληθούν, σκόπιμα, με τους χαλυβουργούς, αναπαράγοντας με σχεδόν πανομοιότυπα ρεπορτάζ όλη την προπαγανδιστική γραμμή που χρησιμοποιεί ο Μάνεσης και οι μηχανισμοί του, για την πρόθεσή του, με τις αναγκαίες αναδιαρθρώσεις, δηλαδή με απολύσεις, μείωση μισθών και εκ περιτροπής εργασία, να κρατήσει ο Μάνεσης την επιχείρηση και να έχουν δουλειά όσοι βεβαίως δεν απολύθηκαν! Μ' αυτήν τη λογική συκοφαντούν αυτόν το σκληρό ταξικό αγώνα αλλά και το σωματείο, ότι κλείνει το εργοστάσιο. Είναι η ταχτική έντασης των εκβιασμών και των απειλών στους εργάτες, το «κλείσιμο της Χαλυβουργίας» αποσκοπεί να σπάσει τον ηρωικό και παλικαρίσιο αγώνα, γενικεύοντας βεβαίως για να τρομοκρατήσουν τους εργάτες στο σύνολό τους ότι αν δε δεχτούν να γίνουν οι συνθήκες δουλειάς τους κόλαση, θα περάσουν στην ανεργία.

Ετσι εκβιάζουν και απειλούν την εργατική τάξη, όταν είναι γνωστό ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση προήλθε από την υπερσυσσώρευση κεφαλαίου λόγω υπερεκμετάλλευσης των εργατών και τεράστιας κερδοφορίας που δεν μπορεί να επανεπενδυθεί για να δώσει ακόμη μεγαλύτερα κέρδη, αφού η αγορά έχει «μπουκώσει». Αυτή είναι η κρίση, είναι η αιτία των απολύσεων, της ανεργίας, του κλεισίματος εργοστασίων. Μάλιστα χτες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ θυμήθηκε να αναφέρει στη ΝΕΤ ως παρόμοιο παράδειγμα την PIRELLI, που τάχα έκλεισε από τους διεκδικητικούς αγώνες των εργατών. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απάτη απ' αυτό. Ποια είναι η αλήθεια; Την εποχή που η GOOD YEAR, βιομηχανία ελαστικών, έκλεινε το εργοστάσιό της στη Θεσσαλονίκη, αν και κερδοφόρο, μεταφέροντας σε άλλη χώρα την παραγωγή της στα πλαίσια ανασυγκρότησής της, στέλεχος της άλλης βιομηχανίας ελαστικών, της PIRELLI, δήλωνε σε οικονομική εφημερίδα: «Σήμερα δεν πρέπει να λέμε ότι το κόστος εργασίας στην Ελλάδα είναι υψηλό και γι' αυτό η παραγωγή δε συμφέρει εδώ, αλλά να λέμε ότι το κόστος αυτό είναι αλλού χαμηλότερο σε σχέση με το ελληνικό και γι' αυτό συμφέρει η παραγωγή αλλού».

Αλλά τη FRIGOGLASS (ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ), που ήταν κερδοφόρα και η ιδιοκτησία της αποφάσισε να μεταφέρει σε άλλο κράτος τις δραστηριότητές της απολύοντας την πλειοψηφία των εργατών, ποιος την έκλεισε; Οι εργάτες; Η FRIGOGLASS, που στο όνομα της κρίσης προχώρησε με το πρόσχημα της «εθελούσιας εξόδου» σε 93 απολύσεις, είχε αύξηση 192,2% στα καθαρά κέρδη στο 2010 (από τα 6,5 εκατ. ευρώ στα 19 εκατ. ευρώ). Τη ΖΗΜΕΝΣ HELLAS στη Θεσσαλονίκη, που ήταν κερδοφόρα, ποιος την έκλεισε; Οι εργάτες; Τα εργοστάσια ζάχαρης ποιος τα έκλεισε; Οι εργάτες; Την ΕΤΜΑ, που πήγε στην Κίνα, ποιος την έκλεισε; Οι εργάτες; Μόλις προχτές ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, είπε ότι οι Ελληνες επιχειρηματίες έχουν δημιουργήσει 100.000 θέσεις εργασίας στη Βουλγαρία μεταφέροντας εκεί 800 επιχειρήσεις. Η Βουλγαρία έχει πάμφθηνους αλλά εξαθλιωμένους εργάτες.

Απέναντι σ' αυτήν την πραγματικότητα την αποκλειστική ευθύνη για την τύχη των χαλυβουργών, για να ξαναδουλέψει η χαλυβουργία με την εξασφάλιση των δικαιωμάτων των εργατών, έχει η κυβέρνηση.

Εργοδοτική τρομοκρατία και «λουκέτα»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ποιος έκλεισε το εργοστάσιο της «Πεζό - Σιτροέν» στο Ολνέ, έξω από το Παρίσι, που απασχολεί 3.000 άτομα; ...Το ΠΑΜΕ! Καθόλου απίθανο δεν είναι να το ακούσουμε και αυτό, με τη φόρα που έχουν πάρει τα διάφορα καλοταϊσμένα «παπαγαλάκια» και αστικά ΜΜΕ που πίσω από κάθε «λουκέτο» σε εργοστάσιο βλέπουν το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ. Η βρώμικη, ύπουλη και άτιμη προπαγάνδα τους οργιάζει το τελευταίο διάστημα με αφορμή την «Ελληνική Χαλυβουργία» στον Ασπρόπυργο, όπου ο καπιταλιστής ιδιοκτήτης απειλεί με λουκέτο του εργοστασίου, αλλά τα «παπαγαλάκια» ωρύονται ότι φταίνε οι ηρωικοί απεργοί εργάτες και το ΠΑΜΕ για το «κλείσιμο» του εργοστασίου, επειδή απλά επιμένουν να μη μετατραπούν σε σύγχρονους σκλάβους. Τα ίδια καθεστωτικά «παπαγαλάκια» θεωρούν αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα των καπιταλιστών να κόβουν μισθούς, να απολύουν μαζικά και τελικά να βάζουν λουκέτο στα εργοστάσια. Παρομοίως, θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμα των καπιταλιστών να μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους στις γειτονικές βαλκανικές χώρες ή στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας. Εκατοντάδες - χιλιάδες εργοστάσια έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια και «μετακόμισαν» σε αυτές τις χώρες, αλλά τα «παπαγαλάκια» δεν είπαν λέξη. Οπως επίσης καταπίνουν τη γλώσσα τους για τα δεκάδες - εκατοντάδες εργοστάσια που κλείνουν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους δίχως ποτέ να έχει γίνει σε αυτά κάποια απεργία ή να υπάρχει ΠΑΜΕ... Αντίθετα, πολλά από αυτά έκλεισαν παρόλο που τα σωματεία ήταν εργοδοτικά και στήριξαν μέχρι τέλους τις επιλογές των αφεντικών. Περιττεύει μάλλον να αναφερθούν συγκεκριμένα παραδείγματα... Το συμπέρασμα είναι ότι δεν μπορεί διαρκώς οι εργάτες να ελαχιστοποιούν τις απαιτήσεις τους και να σκύβουν διαρκώς το κεφάλι, γιατί απλά ανοίγουν περισσότερο την «όρεξη» των καπιταλιστών. Ο μόνος δρόμος είναι ο ταξικός και ανυποχώρητος αγώνας της εργατικής τάξης που έχει ως καθαρό ορίζοντα την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Η «γύμνια» των εργατοπατέρων

Καμία έκπληξη δεν προκαλούν οι κοινότοπες και κούφιες διαπιστώσεις στην ανακοίνωση που εξέδωσε η ΓΣΕΕ με αφορμή την δημοσίευση των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ για αύξηση της ανεργίας στο 22,5% τον Απρίλη. Οι γενικολογίες του τύπου «η λήψη εδώ και τώρα μέτρων για την αντιμετώπιση του εφιαλτικού προβλήματος της ανεργίας δεν αποτελεί απλά απαίτηση αλλά επιτακτική ανάγκη», αποτελούν «φύλο συκής» για να κρυφτεί η γύμνια των εργατοπατέρων για τη συναίνεσή τους στην πολιτική και τις βαθύτερες αιτίες που γεννούν το πρόβλημα. Γεγονός που ομολογείται καθαρά στη διέξοδο που προτείνουν: «Δεν υπάρχει άλλη λύση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας από την αλλαγή της ασκούμενης πολιτικής με την εφαρμογή μέτρων που θα ενισχύουν την ανάπτυξη και την πραγματική οικονομία, αλλά και μέτρα για την ανακούφιση των ανέργων», είναι το «δια ταύτα» της ανακοίνωσης. Σκόπιμα όμως δεν προσδιορίζεται ούτε το περιεχόμενο της ανάπτυξης ούτε τα μέτρα μέσω των οποίων θα επιτευχθεί. Τυχαίο; Καθόλου, ακριβώς γιατί οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ όταν μιλάνε για ανάπτυξη, εννοούν την καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή την ανάπτυξη που στηρίζεται στην πάση θυσία ενίσχυση των επιχειρηματιών, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και τη θωράκιση της κερδοφορίας τους. Μιλάνε δηλαδή για την ανάπτυξη, που στηρίζεται σε μισθούς πείνας, σε ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, κ.ο.κ. Το χειρότερο βέβαια είναι ότι έχουν βάλει γερές πλάτες μέχρι τώρα ακριβώς για να περάσουν τέτοια αντεργατικά μέτρα. Εχουν στηρίξει τα προηγούμενα χρόνια συμβάσεις μερικής απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασίας, επιχειρησιακές συμβάσεις, μείωση των μισθών, κ.ο.κ. Και μάλιστα, όλα στο όνομα της μη αύξησης της ανεργίας! Παρ' όλα αυτά, οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ επιμένουν να προβάλουν πολιτική που οδηγεί σε νέες θυσίες τους εργαζόμενους. Στο όνομα να διασωθούν τάχα θέσεις εργασίας, ουσιαστικά συμπαρατάσσονται με την εργοδοσία και το κεφάλαιο.

Περί «νέας εθνικής στρατηγικής»

Μόνιμη επωδός των ανακοινώσεων του ΣΥΡΙΖΑ είναι η επισήμανση ότι η πρότασή του αποτελεί τη μόνη σήμερα ρεαλιστική για έξοδο απ' την κρίση «με την κοινωνία όρθια». Και πιο συγκεκριμένα, η πρόταση για «μια νέα εθνική στρατηγική με άξονες την προστασία των δημόσιων αγαθών, την ενίσχυση της εργασίας και της ανάπτυξης, το δημόσιο έλεγχο των τραπεζών, τη θέσπιση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος για την αναδιανομή του πλούτου»...

Σε ποιο πλανήτη θα τα εφαρμόσει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί προφανώς δεν αναφέρεται σε τούτο εδώ και στη χώρα μας. Η στρατηγική δεν μπορεί να είναι γενικώς «εθνική», αφού σαν έθνος λογίζονται εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Αλλη είναι η στρατηγική προς όφελος των αστών και άλλη, διαμετρικά αντίθετη, προς όφελος του λαού. Περισσότερες πιθανότητες έχει να ανατείλει ο ήλιος απ' τη Δύση παρά να εφαρμοστεί μια πολιτική που θα ικανοποιεί τους πάντες. Και τα μονοπώλια που θέλουν να βγάλουν κι απ' τη μύγα ξίγκι και την ΕΕ η στρατηγική της οποίας υπηρετεί τα συμφέροντά τους και που ο ΣΥΡΙΖΑ την έχει κορόνα στο κεφάλι του και το λαό που έχει δικαίωμα να ζει μια ζωή με αξιοπρέπεια, να μπορεί να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες του. Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία σχέση με το ρεαλισμό. Περιγράφει μια ουτοπία, αποπροσανατολίζει το λαό, υπονομεύει τους αγώνες του ενάντια στα μονοπώλια, μονόδρομος για να μπει φρένο στην πολιτική που του κάνει τη ζωή κόλαση, να έχει και κάποιες κατακτήσεις.