ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανταγωνισμοί και κολεγιές

Γρηγοριάδης Κώστας

Τη Δευτέρα, φτάνει στην Ελλάδα για επίσημη επίσκεψη ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου. Πρόκειται για ανταπόδοση της πρόσφατης επίσκεψης του Γ. Παπανδρέου στο Τελ Αβίβ, ο οποίος ήταν ο πρώτος Ελληνας πρωθυπουργός που επισκέφτηκε το Ισραήλ. Το ίδιο ισχύει αντίστοιχα για τον Ισραηλινό ομόλογό του. Κατά καιρούς, ο «Ρ» έχει γράψει πολλά και σημαντικά σχετικά με το τι σηματοδοτεί η σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας - Ισραήλ, σε μια περίοδο που το δεύτερο αντιμετωπίζει σοβαρή κρίση με τη γείτονα Τουρκία, απειλεί με νέο πόλεμο το Λίβανο, συνεχίζει την επεκτατική του πολιτική απέναντι στον παλαιστινιακό λαό και βέβαια ετοιμάζει την πολεμική του μηχανή για το ενδεχόμενο επίθεσης στο Ιράν. Με δεδομένα όλα τα παραπάνω και έχοντας στο νου το ισχυρό αμερικανοΝΑΤΟικό ενδιαφέρον για την ευρύτερη περιοχή, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς ότι η βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς οργανισμούς μόνο δεινά μπορεί να σημαίνει για τους εργαζόμενους και το λαό, αφού γεννάει νέους και αυξημένους κινδύνους με απρόβλεπτες συνέπειες. Ενα ακόμα κομμάτι στο παζλ βάζει η επίσκεψη που πραγματοποιεί στη Βουλγαρία ο Ισραηλινός Πρόεδρος, Σιμόν Πέρες, ο οποίος συναντήθηκε χτες με τον Πρόεδρο της χώρας, Γκεόργκι Παρβάνοβ. Ο τελευταίος χαιρέτισε τις αμερικανο-ισραηλινές «προσπάθειες» για την έναρξη ουσιαστικού διαλόγου μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινιακής Αρχής, ενώ ο Πέρες δήλωσε ότι η Βουλγαρία αποτελεί ιδανική χώρα για τη διεξαγωγή συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Πριν από μερικές μέρες στη Σόφια ήταν ο Ελληνας πρωθυπουργός, λίγες μόλις μέρες μετά την επιστροφή του από το Ισραήλ. Σημειώνουμε τις «συμπτώσεις», γιατί θα φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες στο άμεσο μέλλον, όσο δηλαδή θα ξεδιπλώνονται οι ανταγωνισμοί και οι κολεγιές στην περιοχή και θα γίνονται ανάγλυφα ορατές οι συνέπειές τους στον ελληνικό και στους άλλους λαούς.

Ετοιμάζουν το έδαφος για ιδιώτες...

Κερκόπορτες για τους ιδιώτες ανοίγουν και όσον αφορά στην αμυντική βιομηχανία της χώρας. Αυτό βεβαιώνουν δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών αλλά έχει ξεκαθαρίσει και ο αρμόδιος αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, ο οποίος - απαντώντας σε πρόσφατη Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Γ. Μαυρίκου - είχε πει: «Λέμε "όχι" σε μια κρατικοδίαιτη αντίληψη περί λειτουργίας των αμυντικών βιομηχανιών δημοσίου χαρακτήρα στην Ελλάδα (...) Εάν δε χτυπήσουμε το δομικό πρόβλημα που λέγεται λειτουργικό κόστος, εάν δεν πάμε σε νέες μορφές μάνατζμεντ, εάν δε δούμε από την αρχή τη δομή της βάσης της αμυντικής βιομηχανίας του δημόσιου τομέα, δε θα κάνουμε τίποτα».

Οχημα γι' αυτή την ιδιωτικοποίηση - όπως και για όλες τις άλλες που προωθούν και επεξεργάζονται κυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ - είναι τα χρέη των ΕΑΣ. Πέρα από το ότι είναι μεγάλη κουβέντα το πώς προκαλούνται τα χρέη (γιατί η διαχείριση πολλών πρώην ΔΕΚΟ τις μετατρέπει συχνά σε καλούς πελάτες ιδιωτών), ένα βασικό ζήτημα είναι πώς η κυρίαρχη πολιτική υπονομεύει τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων (ΕΑΣ). Γιατί οι κυβερνήσεις, τόσο του ΠΑΣΟΚ, όσο και της ΝΔ, τα έχουν καταδικάσει σε απαξίωση και υποβάθμιση με μείωση του προσωπικού, παραγωγική υποαπασχόληση, λειψή χρηματοδότηση, απολύσεις και αλλαγή εργασιακών σχέσεων.

... υπονομεύοντας τις παραγωγικές δυνατότητες

Την ίδια στιγμή, μόνο ελάχιστες παραγγελίες δίνονται στα ΕΑΣ, και προωθούνται πολυεθνικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Μόνο τους τελευταίους μήνες τα ΕΑΣ εξαιρέθηκαν:

-- Από την παραγγελία 120 αρμάτων, που δόθηκε σε εταιρεία του εξωτερικού.

-- Από τη μεγάλη «παρτίδα» καταστροφής πυρομαχικών, ώστε να μπορέσει να δοθεί επίσης σε μεγάλη εταιρεία του εξωτερικού.

Επιπλέον:

-- Πρόσφατα η κατασκευή 16.000 βλημάτων δόθηκε με απευθείας ανάθεση σε γερμανική εταιρεία και όχι στα ΕΑΣ.

-- Η «Ηλεκτρομηχανική Κύμης» (σ.σ.: θυγατρική των ΕΑΣ) ενώ ήταν έτοιμη να υπογράψει ανάθεση για παραγγελία 4.000 αλεξίσφαιρων γιλέκων, ανεξήγητα, ακυρώθηκε. Στο ίδιο εργοστάσιο, πριν από τρία χρόνια εργάζονταν 105 εργαζόμενοι, σήμερα 75 και το 2015 το προσωπικό θα φτάσει μόλις τα 20 άτομα, λόγω συνταξιοδοτήσεων.

Αντίδοτο στην ταξική συνειδητοποίηση

Την κοινωνική συνοχή και τη συμφιλίωση των λαϊκών στρωμάτων με τις αιτίες που προκαλούν τη φτώχεια και την ανεργία επιδιώκει να προτάξει η κυβέρνηση ως «αντίδοτο» στην ταξική πάλη και συνειδητοποίηση. Με το νομοσχέδιο που προωθεί το υπουργείο Εργασίας «Για την προώθηση της κοινωνικής οικονομίας και τη διευκόλυνση της ίδρυσης και λειτουργίας κοινωνικών επιχειρήσεων», στήνεται μία ακόμη «επιχείρηση» χειραγώγησης αλλά και διαχείρισης των ακραίων κοινωνικών αντιθέσεων.

Συγκεκριμένα, η παραπάνω πρόταση πολιτικής προβλέπει την ίδρυση «κοινωνικών επιχειρήσεων» με «κοινωφελείς σκοπούς» από άτομα αποκλεισμένα από την αγορά εργασίας, που ανήκουν στις «ευπαθείς ομάδες»: ΑμΕΑ, απεξαρτημένα από διάφορες ουσίες άτομα, μακροχρόνια άνεργοι, μετανάστες κ.ά. Οι «κοινωνικές επιχειρήσεις» θα δραστηριοποιούνται σε τομείς όπως η φύλαξη και φροντίδα ηλικιωμένων και παιδιών, το περιβάλλον, η Υγεία και η Πρόνοια, η κοινωνική επανένταξη αποκλεισμένων ομάδων κ.ά. Θα χρηματοδοτούνται σε πρώτη φάση από κοινοτικούς πόρους και στη συνέχεια όπως μπορεί η καθεμιά να εξασφαλίσει χρήματα: Από δωρεές επιχειρηματιών στο πλαίσιο της «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης», με χρηματική ή υλική στήριξη ιδιωτών ή δήμων, αξιοποιώντας εθελοντές κλπ. Αναπόφευκτα, αυτές οι υπηρεσίες όχι μόνο θα είναι σε ανταποδοτική βάση, αλλά θα έχουν και «φιλανθρωπικό» χαρακτήρα, θα αφορούν σε ένα μικρό αριθμό ανθρώπων για ένα συγκεκριμένο διάστημα, θα είναι υποβαθμισμένες και αποσπασματικές.

Κυβέρνηση και ΕΕ είναι έτοιμες να δαπανήσουν γι' αυτή την υπόθεση πάνω από 200 εκατ. ευρώ. Ποσό τεράστιο, ειδικά σε συνθήκες που «δεν υπάρχει σάλιο» - όπως λένε οι ίδιοι - για τις λαϊκές ανάγκες, για ένα πρόγραμμα που ούτε αποφασιστικά θα συμβάλει στην εκτόνωση της ανεργίας ούτε σοβαρές προνοιακές υπηρεσίες θα παρέχει. Αλλού βρίσκεται η πραγματική στόχευση της κυβέρνησης: Στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων, στην ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει κυρίως με δύο τρόπους: Καταρχήν το κράτος, απαλλαγμένο από τις υποτυπώδεις υποχρεώσεις του για κοινωνικές παροχές, θα διαθέτει ακόμα περισσότερα στο μεγάλο κεφάλαιο. Παράλληλα, επενδύονται πολλά και για να αποπροσανατολιστούν τα λαϊκά στρώματα από τις σύγχρονες ανάγκες τους και τις προϋποθέσεις που υπάρχουν για την ικανοποίησή τους. Η κοινωνική συνοχή είναι βασικός παράγοντας της ανταγωνιστικότητας, όπως τονίζει και η ίδια η ΕΕ σχετικά με τη λεγόμενη κοινωνική οικονομία.

Το αστικό κράτος επενδύει πολλά σε τέτοιου τύπου μηχανισμούς ενσωμάτωσης, όπως είναι και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, δίκτυα εθελοντών κλπ. Διότι σήμερα, δεν υπάρχουν μόνο οξυμένη φτώχεια, κοινωνικοί αποκλεισμοί, τεράστια ανεργία, η οποία θα αυξηθεί. Σήμερα υπάρχει και τεράστιος πλούτος. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες νέοι πτυχιούχοι, καταρτιζόμενοι, ανειδίκευτοι εργάτες που δεν μπορούν να προσφέρουν το μυαλό και τα χέρια τους προς όφελος της κοινωνίας, παραμένουν αποκλεισμένοι από την παραγωγή. Σήμερα, που η τεχνολογία, η επιστήμη έχουν σημειώσει άλματα, υπάρχει άφθονο έμπειρο και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες, οι άνθρωποι ζουν χειρότερα. Σήμερα, άσχετα με το βαθμό συνείδησης, τα λαϊκά στρώματα, με πρώτους τους νέους εργαζόμενους και άνεργους, ζουν μια τρομερή αντίφαση. Κι αυτό ακριβώς το εκρηκτικό μείγμα της λαϊκής πείρας με την ταξική συνειδητοποίηση και οργάνωση τρέχουν να προλάβουν οι καπιταλιστές και το κράτος τους.