ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να τιμωρηθούν για το χρόνο εργασίας

Γρηγοριάδης Κώστας

Το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει οι συνεδριάσεις της Επιτροπής Διαβούλευσης, η οποία έχει αναλάβει να βρει «συμβιβαστική λύση» στο ζήτημα της οδηγίας για την οργάνωση του χρόνου εργασίας. Οπως πάμπολλες φορές έχουμε σημειώσει και από αυτήν εδώ τη στήλη, στόχος της Επιτροπής είναι να βρει την κατάλληλη φόρμουλα και τις διατυπώσεις, ώστε όλες οι αντεργατικές προβλέψεις της οδηγίας να περάσουν στο ακέραιο, χωρίς να δημιουργηθούν αντιδράσεις και αντιστάσεις από τους εργαζόμενους στα κράτη - μέλη.

Κι ενώ ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν μετά την υπερψήφιση της Εκθεσης Σέρκας να μιλήσουν για επιτυχία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κυρίως σε ό,τι αφορά στη «ρήτρα αυτοεξαίρεσης» (opt out), τώρα φαίνεται πως προσπαθούν να μαζέψουν την κατάσταση, βλέποντας πως είναι αδύνατο να κοροϊδεύουν τους πολλούς για μεγάλο χρονικό διάστημα και να καλλιεργούν αυταπάτες περί δήθεν φιλεργατικού ευρωκοινοβουλίου, που μπορεί να βάλει εμπόδια στην πολιτική που καθορίζει η Κομισιόν. Σ' αυτό το κλίμα, η ευρωβουλευτής της ΝΔ, που συμμετέχει στην Επιτροπή Διαβούλευσης, ενημερώνει με χτεσινό δελτίο Τύπου ότι υπάρχει «κίνδυνος να αλλάξει στάση το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την τροποποίηση της Οδηγίας για το χρόνο εργασίας», καθώς ο Ισπανός ευρωβουλευτής A. Cercas ετοιμάζεται στις τριμερείς συνομιλίες να καταθέσει πρόταση που θα προβλέπει τη διατήρηση της ρήτρας opt out για διάστημα μεγαλύτερο ακόμα και από τα πέντε χρόνια.

Είναι δεδομένο ότι «λάου - λάου» οι διαβουλεύσεις θα καταλήξουν σε μια ανούσια παραλλαγή της πρότασης για επ' αόριστον διατήρηση της ρήτρας, όπως από την πρώτη στιγμή ανέδειξε το ΚΚΕ, καταγγέλλοντας τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που ψήφισαν την έκθεση Σέρκας και έτρεξαν να κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους. Να την πάρουν σοβαρά υπόψη τους κι αυτή τη νέα επιβεβαίωση της πολιτικής του ΚΚΕ οι εργαζόμενοι, καθώς σε λιγότερο από ένα μήνα θα βρεθούν μπροστά στην ευρωκάλπη.

Το πρόβλημα ήταν στη... διαφάνεια!!!

Τελικά όσο και να προσπαθεί το ΠΑΣΟΚ να μας πείσει για τις... αβυσσαλέες διαφορές που χωρίζουν την πολιτική του από αυτή της ΝΔ, δεν υπάρχει ούτε μέρα που να μην αυτοδιαψεύδεται.

Φρέσκια - φρέσκια απόδειξη είναι η προχτεσινή κοινή δήλωση των πολιτικών εκπροσώπων του ΠΑΣΟΚ για θέματα Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και Μεταφορών - Επικοινωνιών, Λούκας Κατσέλη και Νίκου Σηφουνάκη, με αφορμή την πώληση δύο εταιρειών αεροπορικών καυσίμων του ομίλου της «Ολυμπιακής Αεροπορίας», στον όμιλο Βαρδινογιάννη. Για το θέμα αυτό λοιπόν, οι αρμόδιοι πολιτικοί εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, βρήκαν την ευκαιρία να ψέξουν την κυβέρνηση επειδή πούλησε τις δύο κερδοφόρες εταιρείες «χωρίς διαγωνισμό», αλλά και επειδή «απέφυγε τεχνηέντως να τοποθετηθεί» όταν της είχε ζητήσει να πληροφορηθεί για την τύχη των δύο εταιρειών, οι οποίες δεν συμπεριλαμβάνονταν στη σύμβαση με τη MIG. Ε, με αυτό το... βαρύ κατηγορητήριο κατά της κυβέρνησης, «το ΠΑΣΟΚ - κατά την κοινή δήλωση των Λούκας Κατσέλη και Νίκου Σηφουνάκη - καταγγέλλει για άλλη μια φορά την επιλεκτική και αδιαφανή διαδικασία που ακολουθήθηκε» και προσθέτει ότι «σε κάθε ευνομούμενη πολιτεία επιβάλλεται οι διαδικασίες να είναι ανοικτές και διαφανείς και να στοχεύουν στη διασφάλιση των συμφερόντων του Δημοσίου, κάτι που δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση».

Καταλάβαμε. Το ΠΑΣΟΚ θα εκχωρούσε τις δύο εταιρείες με... ανοιχτές και διαφανείς διαδικασίες. Αλλά θα τις εκχωρούσε. Ετσι για να συνεννοούμαστε...

Ενα σχολείο διαφημίζεται...

Το σχολείο της αγοράς, το σχολείο που θα αυτοδιαφημίζεται κυνηγώντας μαθητές - πελάτες και θα έχει διαρκή πάρε - δώσε με τους χορηγούς, δεν είναι εικόνα από το μέλλον ή από ξένη χώρα. Εχει φτάσει και στη χώρα μας. Σήμερα.

Η υποταγή των σχολείων στις ευρωκατευθύνσεις (που είναι ενταγμένες στην πολιτική ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με τις οποίες γενικά συμφωνεί και ο ΣΥΝ, αλλά και ο ΛΑ.Ο.Σ.), γίνεται μέσα από διάφορα κανάλια που για τους απονήρευτους μπορεί να φαντάζουν αθώα, όμως δεν είναι.

Γράφουμε τα παραπάνω, με αφορμή ένα φυλλάδιο που έφτασε στην εφημερίδα μας από το 1ο ΕΠΑΛ Ζωγράφου, που προσκαλούσε σε μια πολιτιστική εκδήλωση που διοργάνωνε. Σε ένα ιλουστρασιόν τετρασέλιδο φυλλάδιο, λοιπόν, πέρα από την αναγγελία της εκδήλωσης, το σχολείο αυτοδιαφημίζεται: Με μια αβανταδόρικη φωτογραφία του καινούργιου κτιρίου του, με τις στάμπες τοπικών επιχειρήσεων που προφανώς λειτουργούν ως χορηγοί, αλλά και με ένα κείμενο διαφήμισης του ίδιου του θεσμού των ΕΠΑΛ ως «ισότιμα» σχολεία με τα Γενικά Λύκεια. Σύμφωνα με αυτό, τα ΕΠΑΛ παρέχουν στους μαθητές «γενική παιδεία, επαγγελματική εκπαίδευση σε ευρύτερο τομέα οικονομικής δραστηριότητας, δεξιότητες σε συγκεκριμένη ειδικότητα» και στους αποφοίτους παρέχουν «απολυτήριο λυκείου και πτυχίο ειδικότητας». Περιγραφές, δηλαδή, για τίτλους και χαρτιά που στην πραγματικότητα έχουν πολύ μικρό έως ανύπαρκτο αντίκρισμα. Κι επειδή σε κάποιους αυτό είναι γνωστό, διαφημίζουν ότι «οι κάτοχοι απολυτηρίου ΕΠΑΛ έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν σε πανελλαδικές εξετάσεις». Κι αφού έχει διαφημίσει το «θεσμό», αυτοδιαφημίζεται και το ίδιο αναγράφοντας τις ειδικότητες που προσφέρει.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα φυλλάδιο με το οποίο το ΕΠΑΛ μοιάζει να αναζητά πελάτες...

Τα χνάρια της ΕΕ

Ενα από τα κρίσιμα συμπεράσματα που μπορεί να εξαχθεί από την προχτεσινή Εκθεση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, είναι ότι ο Γ. Προβόπουλος, χωρίς να πρωτοτυπήσει, παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Σε αδρές γραμμές, έθεσε ως στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών επιχειρήσεων και της αποδοτικότητας των δημοσιονομικών της χώρας, με τη λήψη μέτρων και ρυθμίσεων που θα κάνουν ακόμα πιο ελαστικές τις εργασιακές σχέσεις, θα μειώνουν ακόμα περισσότερο το κόστος της λεγόμενης Κοινωνικής Ασφάλισης, θα συνεχίζουν τις προσπάθειες του δημοσίου να βρίσκει «μπίζνες» στους επιχειρηματίες, θα παραδίνουν ολοσχερώς την Παιδεία στις ανάγκες του κεφαλαίου και εν ολίγοις θα επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις που προβλέπονται στη Στρατηγική της Λισαβόνας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα λαϊκά στρώματα και τον τρόπο που μοιράζεται ο παραγόμενος στη χώρα πλούτος.

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι καινούριο. Ολα αυτά ξεπροβάλλουν, εδώ και δυο δεκαετίες, σαν σκιάχτρα και εκβιάζουν τους εργαζόμενους να υποταχθούν σε μια αντιλαϊκή επίθεση που όχι μόνο δεν έχει τελειωμό, αλλά αναθερμαίνεται με κάθε ευκαιρία. Από την εποχή του Μάαστριχτ και της δημιουργίας της ΕΕ, μέχρι τη στρατηγική της Λισαβόνας και την οικονομική κρίση. Στην αρχή έπρεπε να ξεπεραστεί η «γενικευμένη απόκλιση». Μετά ήρθε ο εθνικός στόχος της ένταξης στην ΟΝΕ. Ακολούθησαν τα «προγράμματα σύγκλισης». Μετά ήρθαν τα «σταθεροποιητικά». Τώρα περιστρέφονται γύρω από τις συνέπειες της κρίσης και τα ελλείμματα, ενώ αύριο θα προβάλει η ανάγκη της ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, κοινός παρονομαστής των πολιτικών που προκρίθηκαν, ενιαία συνταγή και φάρμακο διά πάσαν νόσον, ήταν το αντιλαϊκό πλαίσιο που παρουσίασε προχτές ο διοικητής.

Το σύνολο των αντιλαϊκών κατευθύνσεων και πολιτικών, η συνεχώς μεγαλύτερη αμφισβήτηση της θέσης των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στην κοινωνία, η πολιτική ενίσχυσης του κεφαλαίου και των πολυεθνικών ομίλων, είναι συστατικά στοιχεία του καταστατικού χάρτη της ΕΕ. Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που οι δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου» τις έχουν ενσωματώσει στα προγραμματικά τους ντοκουμέντα. Οι πολιτικές λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων, η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, το ροκάνισμα του κοινωνικού χαρακτήρα της Κοινωνικής Ασφάλισης, οι ιδιωτικοποιήσεις, η με κάθε τρόπο ενίσχυση των κεφαλαιοκρατών και η διευκόλυνσή τους να κατακλέβουν τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, είναι οι ακρογωνιαίοι λίθοι στα προγράμματα και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Οχι μόνο στα λόγια, ούτε μόνο σήμερα. Το δείχνουν στην πράξη όταν εναλλάσσονται στην κυβερνητική εξουσία, το διατυμπανίζουν καθημερινά, όταν ταυτίζουν την κοινωνική πρόοδο με την προοδευτική αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Και το κάνουν με τρόπο που εύλογα προκαλεί οργή και αγανάχτηση στις λαϊκές μάζες.

Κόντρα στη μονοτονία με την οποία προβάλλονται οι αντιδραστικές - αντιλαϊκές επιλογές της άρχουσας τάξης, από την ΕΕ, τα κόμματα εξουσίας και τους «ευρωμονοδρομιστές» ή από την Τράπεζα της Ελλάδας, οι εργαζόμενοι έχουν ένα και μοναδικό όπλο: Να αντιτάξουν, συνειδητά και χωρίς ταλαντεύσεις, το λαϊκό μέτωπο προώθησης των δικών τους συμφερόντων. Να βροντοφωνάξουν «καμιά θυσία για την πλουτοκρατία - την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία». Να τιμωρήσουν τα κόμματα της ΕΕ στις επερχόμενες εκλογές. Να δώσουν δύναμη στη δύναμή τους υπερψηφίζοντας το ΚΚΕ.