Το πρόβλημα δεν είναι όμως ότι, απλά, βαφτίζουν «αντιδημοκρατικό» αυτό που δεν έχει τη δική τους έγκριση. Το πρόβλημα είναι πως πασχίζουν να εμποδίσουν οποιαδήποτε συλλογική διαδικασία που, «από τα κάτω», σε σχολές και έτη σπουδών, μπορεί να γονιμοποιήσει τον προβληματισμό των φοιτητών - σπουδαστών από εργατικές - λαϊκές οικογένειες, να δώσει διέξοδο στην αγωνία τους, να δυναμώσει τα αγωνιστικά τους βήματα μέσα από το συντονισμό με το εργατικό - λαϊκό κίνημα.
Η στάση τους, βέβαια, δεν είναι πρωτόγνωρη. Κάνουν ό,τι ακριβώς και οι εργατοπατέρες μέσα στους τόπους δουλειάς, απορρίπτοντας τη σχεδιασμένη διεξαγωγή Γενικών Συνελεύσεων (π.χ. ΔΕΗ), απαγορεύοντας στις συνελεύσεις να πάρουν αποφάσεις (π.χ. ΕΛΒΟ). Να γιατί η ανοιχτή, θαρρετή και σχεδιασμένη ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση πρέπει να δυναμώσει. Σε κάθε σχολή, σε κάθε σχολειό, αλλά και κάθε τόπο δουλειάς: Να πιεστούν, να αποκαλυφθούν, να πάρουν οι ίδιοι οι φοιτητές και σπουδαστές την υπόθεση της οργάνωσης στα χέρια τους, να απομονώσουν όλες τις δυνάμεις που θέλουν την αυριανή βάρδια των εργαζομένων φοβισμένη, αποπροσανατολισμένη και με σκυμμένο το κεφάλι, να μπαίνει στον τόπο της δουλειάς απλά για να παίρνει οδηγίες για το πώς θα αυξάνει τα πλούτη όσων την ξεζουμίζουν...
Οργίασαν τις προηγούμενες μέρες τα παπαγαλάκια των αστών, με αφορμή την αλλαγή έδρας δύο πολυεθνικών επιχειρήσεων, της ΦΑΓΕ και της «Κόκα Κόλα», από την Ελλάδα σε άλλες χώρες. Και τι δεν είπαν: Για τους συνδικαλιστές που διώχνουν τις επιχειρήσεις, για το «ασταθές οικονομικό περιβάλλον» που προκαλεί η λαϊκή αντίδραση στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης, για την ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα και πάει λέγοντας. Μέχρι και την «Γκουντγίαρ» και την «Πιρέλι» της δεκαετίας του '90 θυμήθηκαν για να πουν ότι φταίνε οι εργάτες και οι αγώνες τους, ακόμα και αυτοί που υπολείπονται σήμερα των πραγματικών αναγκών, για τη μετανάστευση των επιχειρήσεων. Αφήνουμε κατά μέρος το γεγονός ότι οι δύο συγκεκριμένες πολυεθνικές μετέφεραν την έδρα τους και όχι την παραγωγική δραστηριότητα σε άλλη χώρα, εκτιμώντας προφανώς ότι στην Ελλάδα, σε συνθήκες κρίσης και αναιμικής ανάκαμψης, έχουν ικανοποιητικά περιθώρια κέρδους, ιδιαίτερα τώρα που η τιμή της εργατικής δύναμης κατρακυλάει με ασύλληπτους ρυθμούς. Τέτοιες επιχειρηματικές κινήσεις είναι συνηθισμένες στον καπιταλιστικό κόσμο. Αλλωστε, η «Κόκα Κόλα» πήγε την έδρα της στην Αγγλία γιατί εκτιμά ότι η ένταξη των μετοχών της στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου θα της αποφέρει νέα κεφάλαια. Ενώ η ΦΑΓΕ πήγε στο Λουξεμβούργο θέλοντας να αξιοποιήσει την πολύ χαμηλή φορολογία του συγκεκριμένου κράτους.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα έρχονται να κάνουν φύλλο και φτερό τα ψέματα και την προπαγάνδα των αστών. Πρώτο, μόλις πρόσφατα, ο όμιλος «Καρφούρ» πούλησε όλα του τα δικαιώματα στον ντόπιο συνέταιρο Μαρινόπουλο, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι ισχυρές μερίδες της ντόπιας πλουτοκρατίας επιδιώκουν να ισχυροποιήσουν τις θέσεις τους σε συνθήκες κρίσης και να κυριαρχήσουν στην αγορά την περίοδο της ανάκαμψης που θα ακολουθήσει. Το δεύτερο αποκαλυπτικό στοιχείο είναι ότι μία στις τρεις ξένες άμεσες επενδύσεις που έχουν υλοποιηθεί, ιστορικά, στην Αλβανία, παραμένει ελληνική (ποσοστό 28%), αναδεικνύοντας την Ελλάδα το μεγαλύτερο ξένο επενδυτή για την αλβανική οικονομία, υποσκελίζοντας ακόμη και την Ιταλία. Το σύνολο των ελληνικών επενδεδυμένων κεφαλαίων στην Αλβανία ανέρχεται στα 1,8 δισ. ευρώ, με αυξητικές μάλιστα τάσεις. Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Οτι το κεφάλαιο επενδύει όπου το περιθώριο του κέρδους του είναι μεγαλύτερο. Μ' αυτόν το βασικό νόμο του καπιταλισμού εξηγούνται και οι μεταναστεύσεις κεφαλαίων και επιχειρήσεων, με δεδομένο μάλιστα ότι το Μάαστριχτ τις ανήγαγε σε ακρογωνιαίο λίθο της ΕΕ. Ας αφήσουν τα σάπια για τους αγώνες των εργατών που διώχνουν τάχα τις επιχειρήσεις. Θέλουν εργάτες δούλους, χωρίς συνδικαλιστικά δικαιώματα, γι' αυτό προσπαθούν να συκοφαντήσουν τους αγώνες.