ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Κρίκος» για ταξική κλιμάκωση

Η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι την επόμενη βδομάδα θα καταθέσει και θα ψηφίσει τα βάρβαρα μέτρα, που συνοδεύεται από το εκβιαστικό, τρομοκρατικό για το λαό δίλημμα «μέτρα ή χάος», πρέπει να σημάνει συναγερμό. Το πακέτο που ετοιμάζεται να φέρει δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί συνέχεια των μέτρων που νομοθέτησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις του κεφαλαίου, μονοκομματικές ή και συνεργασίας, όχι μόνο σε συνθήκες κρίσης, αλλά και σε περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης. Για παράδειγμα, η αύξηση των γενικών ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 είναι η εξέλιξη νομοθετικών παρεμβάσεων που έκαναν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από τις αρχές ακόμα της δεκαετίας του 1990, ακολουθώντας τις στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ, που θέλει το κεφάλαιο και το αστικό κράτος απαλλαγμένο από την ευθύνη της ασφάλισης και της σύνταξης των εργαζομένων.

Αντίστοιχα, ο νόμος για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που τώρα προωθείται, έρχεται να συμπληρώσει τη νομοθεσία για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης και την επί της ουσίας κατάργηση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, που υπάρχει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα. Το ίδιο ισχύει και για τις συλλογικές συμβάσεις, για τις οποίες υπάρχει και στη χώρα μας μακρά ιστορία υπονόμευσης από την κυβέρνηση και τους εργατοπατέρες, στη βάση των ευρωενωσιακών κατευθύνσεων για μετατροπή των συμβάσεων σε ατομικές, ώστε ο εργαζόμενος μόνος του και απροστάτευτος από τα συλλογικά του όργανα να διαπραγματεύεται τους όρους πώλησης της εργατικής του δύναμης.

Αρα, απ' όπου κι αν πιάσει κανείς το νήμα των μέτρων που τώρα προωθούνται, θα καταλήξει στη στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου που υπηρετεί η ΕΕ και οι κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη, όσο κι αν η ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης κλιμακώνεται αντικειμενικά σε συνθήκες κρίσης. Ποια είναι η απάντηση που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων; Τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ, λένε η καταψήφιση των μέτρων και μια άλλη διαχείριση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει ως διέξοδο την «αριστερή» κυβέρνηση χωρίς να θιχτεί η ΕΕ και η εξουσία των μονοπωλίων στην Ελλάδα και παντού. Απόκρουση αντιλαϊκών μέτρων από το κίνημα είχαμε και σε άλλες περιόδους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το αντιασφαλιστικό σχέδιο Γιαννίτση, το οποίο δεν προχώρησε τότε κάτω από το βάρος των λαϊκών αγώνων.

Τι έγινε όμως στη συνέχεια; Τα μέτρα καθυστέρησαν, αλλά δεν αποτράπηκαν, επειδή η στρατηγική που τα επιβάλλει παρέμεινε άθικτη, παρά τους μαζικούς αγώνες. Ετσι, φτάσαμε σήμερα να νομοθετείται η μία μετά την άλλη οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και να ενοποιούνται τα ασφαλιστικά ταμεία στη λογική της εξίσωσης προς τα κάτω των παροχών. Το ίδιο θα γίνει και τώρα, αν το κίνημα σταθεί μόνο στο αίτημα για καταψήφιση των μέτρων και αναθέσει στη συνέχεια στα κόμματα της ΕΕ να διαχειριστούν την κατάσταση με άλλο τάχα «μείγμα». Αργά ή γρήγορα, τα μέτρα θα ξανάρθουν, με μεγαλύτερη μάλιστα ένταση και με το λαό στη γωνία, ανεξάρτητα από διαχειριστή. Να γιατί το ΚΚΕ λέει ότι η καταψήφιση των μέτρων δε φτάνει, αν δε γίνει σκαλοπάτι για κλιμάκωση της πάλης που βάζει στο στόχαστρο τα μονοπώλια και τη στρατηγική τους, παλεύοντας για αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Πρωτομάστορας στην κοροϊδία του λαού

Γρηγοριάδης Κώστας

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ πρωτοστατεί στη στήριξη της συγκυβέρνησης για την ευόδωση του αντιλαϊκού της έργου. Οπως δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι πρωτοστατεί και στην κοροϊδία του λαού, σε μια προσπάθεια να θωρακίσει τη συγκυβέρνηση από τη λαϊκή αγανάκτηση και τις αγωνιστικές διαθέσεις που κλιμακώνονται. Είναι χαρακτηριστική η στάση που κράτησε και κρατάει το ΠΑΣΟΚ αναφορικά με το νέο πακέτο μέτρων, το οποίο έρχεται σε συνέχεια των αντιλαϊκών ανατροπών που το ίδιο νομοθέτησε, είτε σαν μονοκομματική κυβέρνηση, είτε σαν εταίρος στη συγκυβέρνηση Παπαδήμου. Αφού καλλιέργησε το παραμύθι της διαπραγμάτευσης, αφού σήκωσε δημαγωγικά παντιέρες ότι δεν συμφωνεί με μέρος από τα μέτρα που καταλήχθηκαν με την τρόικα, αφού ανέδειξε σαν αναγκαιότητα τάχα για το λαό να συνοδεύονται τα μέτρα από «αναπτυξιακά πακέτα», σπέρνοντας αυταπάτες ότι αυτά θα ισοφαρίσουν τις απώλειες για τα λαϊκά στρώματα, τώρα αναλαμβάνει να εξωραΐσει το συνολικό πακέτο, για τη διαμόρφωση του οποίου διεκδικεί δάφνες και μερτικό. Στην ομιλία του την Τρίτη στην ΚΟ του Κόμματος, ο Ευ. Βενιζέλος εξέφρασε δυσαρέσκεια για τη δήλωση Σαμαρά ότι η συζήτηση με την τρόικα τελείωσε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι το κόμμα του δεν είναι τάχα ικανοποιημένο από το αποτέλεσμα. Την ίδια ώρα όμως, όχι μόνο δήλωσε ότι θα υπερψηφίσουν το νέο αντιλαϊκό πακέτο, αλλά ότι η διαπραγμάτευση με την τρόικα συνεχίζεται και μετά την ψήφιση των μέτρων (!), τάχα για να μετριαστούν οι συνέπειες με «αναπτυξιακές» δράσεις! Ανάπτυξη όμως για το κεφάλαιο σημαίνει παραπέρα μείωση της εργατικής δύναμης, με αντεργατικά και αντιασφαλιστικά μέτρα, όπως αυτά που ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή η συγκυβέρνηση. Σημαίνει ακόμα φιλομονοπωλιακά μέτρα (απελευθέρωση επαγγελμάτων, φορολογία, ιδιωτικοποιήσεις) που χτυπάνε τους «μικρούς» και δίνουν χώρο στις μεγάλες επιχειρήσεις. Τέτοια μέτρα επίσης περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα για τη δόση. Αυτό που ζητάει επιπλέον το ΠΑΣΟΚ, είναι ζεστό χρήμα για τις επιχειρήσεις, προκειμένου να κάνουν μπίζνες στα αποκαΐδια των εργασιακών δικαιωμάτων, στη συντριβή των οποίων έχει τεράστια συμβολή και ευθύνη.

Λύσσαξαν γιατί δε θέλουν αγώνες ...

Τα επιχειρήματα περί αναποτελεσματικότητας των αγώνων είναι στην ημερήσια διάταξη της συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΠΑΣΚΕ) στην Ομοσπονδία των Εργαζομένων σε επισιτισμό - τουρισμό γιατί, αφ' ενός, θέλει να καλύψει με αυτό τον τρόπο τα σημεία και τέρατα που έχει πράξει σε βάρος των εργαζομένων και ταυτόχρονα επιχειρεί να πείθει τους εργαζόμενους για την «αναγκαιότητα» των υποχωρήσεων, για να «γλιτώσουν κάτι».

Αυτό έκανε και την Τετάρτη, προοχτές, ο Π. Προύτζος, πρόεδρος της Ομοσπονδίας, στέλεχος της ΠΑΣΚΕ, στη συνέλευση των εργαζομένων στο «Λίδρα Μάριοτ», στην προσπάθειά του να πείσει τους εργαζόμενους να αποδεχτούν τις μειώσεις μισθών. Γι' αυτό το λόγο έπιασε στο στόμα του, τους εργαζόμενους στο Καζίνο της Πάρνηθας που την προηγούμενη άνοιξη έκαναν 32 μέρες απεργία για το ζήτημα της υπογραφής της σύμβασης, κόντρα στις απαιτήσεις της εργοδοσίας για δραματικές μειώσεις στους μισθούς.

Το γιατί ενοχλείται από τέτοιους αγώνες, το απέδειξε όταν συνέχισε το «ρεσιτάλ» λάσπης αναφερόμενος στους εργαζόμενους του «ΝΟΒΟΤΕΛ» που μετά από 24 μέρες απεργιακού αγώνα μπλόκαραν τη μείωση των μισθών σε ποσοστό 15% που υπέγραψαν ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ στην Ομοσπονδία του κλάδου μαζί με τους εργοδότες. Τι τον πειράζει τον ΠΑΣΚίτη όπως και τους ομοίους του; Τον πειράζουν ότι αγώνες σαν κι αυτοί που συκοφάντησε είναι αγώνες που δυσκόλεψαν και δυσκολεύουν ακόμα την εργοδοσία συνολικά στο να περνάει με ευκολία τις απαιτήσεις της. Γι' αυτό έχει αναστατωθεί ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας και χτες έσπευσε στη γενική συνέλευση για να βοηθήσει την εργοδοσία να επιβάλλει τις απαιτήσεις της.

... που κάνουν δύσκολη τη ζωή της εργοδοσίας

«Τσακίζουν μισθούς πώς θα βγούμε ατσαλάκωτοι εμείς;» ήταν ένα ακόμα από τα πολλά εκβιαστικά επιχειρήματα - διλήμματα που έθεσε στη γενική συνέλευση των εργαζομένων του «Λίδρα Μάριοτ», ο συνδικαλιστής της ΠΑΣΚΕ, αξιοποιώντας τη λογική του «μικρότερου κακού», των υποχωρήσεων για να «σώσουμε τα χειρότερα» στη συνείδηση των εργαζομένων και να επιτευχθεί ο στόχος της εργοδοσίας για μειώσεις μισθών.

Είναι όμως -επιεικώς- προκλητικό ταυτόχρονα να μιλάς για τσάκισμα μισθών και δικαιωμάτων αλλά και να τρέχεις από τους πρώτους (όπως έκανε η κλαδική Ομοσπονδία το περασμένο καλοκαίρι) να συμφωνείς με τους εργοδότες για τεράστιες μειώσεις σε μισθούς μάλιστα ήδη πενιχρούς.

Αποκαλύπτονται οι συνδικαλιστές της «ανταγωνιστικότητας» και της επιχειρηματικότητας». Οι συλλογικές μαζικές διαδικασίες των εργαζομένων, η θαρρετή αντιπαράθεση με τις θέσεις και τα επιχειρήματά τους που έχουν χρεοκοπήσει την εργατική τάξη, μπορούν να τους ξεμπροστιάζουν, να τους αποδυναμώνουν. Οπως έκαναν οι εργαζόμενοι στο «Λίδρα Μάριοτ» που όχι μόνο δεν τον άκουσαν αλλά αντέδρασαν στη φιλοεργοδοτική του πολιτική και αρνήθηκαν τη μείωση των μισθών τους.