ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Ζούγκλα» προβοκάτσιας

Γρηγοριάδης Κώστας

Πανδαισία προκλητικής παραπληροφόρησης, για να μην πούμε τίποτα χειρότερο, σε βάρος του ΚΚΕ χτες στη web tv της «Ζούγκλας». Διαβάστε τι ανακάλυψαν τα «λαγωνικά» του συγκεκριμένου ΜΜΕ, κατά τη διάρκεια της απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα.

Λέγανε: «Για πρώτη φορά γίνεται συγκέντρωση στο Σύνταγμα». Και ανέλυαν ότι αυτό είναι κάτι νέο που έγινε, επειδή εξελέγη νέος ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ο Δ. Κουτσούμπας. Πέρα από το ότι σκόπιμα επιχειρούν να περάσουν τη λογική ότι για το πού, πότε και πώς θα γίνουν οι συγκεντρώσεις και οι κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ, αποφασίζει το ΚΚΕ, τούς θυμίζουμε το εξής: Οι απεργιακές συγκεντρώσεις της Πρωτομαγιάς από το ΠΑΜΕ έχουν γίνει στο Σύνταγμα το 2007, το 2009, το 2010, το 2011, το 2012...

Δε σταμάτησαν όμως εκεί. Τι άλλο ανακάλυψαν; Οτι «για πρώτη φορά βλέπουμε πολλές μπλε σημαίες σε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ», θέλοντας προφανώς να δημιουργήσουν παράξενους συνειρμούς. Τούς ενημερώνουμε για το εξής: Οι εργαζόμενοι με τις μπλε σημαίες και τα μπλε μπλουζάκια, ήταν απεργοί της ΜΕΒΓΑΛ (εργαζόμενος μίλησε και στη συγκέντρωση) που δίνουν τον αγώνα τους εδώ και 7 μέρες. Βρέθηκαν, λοιπόν, στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ.

Δε συζητάμε για άλλα που ακούστηκαν όπως: «α,α,α. Το ΠΑΜΕ θα κάνει και εκδήλωση μετά τις ομιλίες, άρα θα συναντηθούν οι πορείες ΣΥΡΙΖΑ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ» ή «Ο κ. Κουτσούμπας μάς τα αλλάζει πολύ. Συνήθως έχει φύγει το ΚΚΕ όταν έρχονται οι άλλοι».

Το προβοκατόρικο παραλήρημα δεν άφησε ασχολίαστη ούτε την Αλέκα Παπαρήγα. Αφού αναρωτήθηκαν αν τάχα ήταν στη συγκέντρωση, είπαν στη συνέχεια: «...μόνη της η Αλέκα Παπαρήγα. Μία εικόνα χίλιες λέξεις. Τα λέει όλα». Χυδαία δημοσιογραφία. Οπως πάντα...

Πολλοί «τιμούν» την Πρωτομαγιά...

Με όλους τους τρόπους πασχίζουν να κρύψουν τον ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής που τσακίζει τους εργάτες και να εμφανίσουν τις συνέπειές της ως «καρπούς» ορισμένων αποτυχημένων διαχειριστών. «Το εργατικό δίκαιο στοχοποιείται, με όχημα μια ανάλγητη και αναποτελεσματική ιδεοληψία για αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσα από τη συρρίκνωση του μισθολογικού κόστους...», (όμως, η επίθεση στην απεργία δεν είναι «ιδεοληψία» αλλά αποφασιστικό βήμα της πλουτοκρατίας να χτυπήσει την οργανωμένη αντεπίθεση των εργατών).

Με όλους τους τρόπους, πασχίζουν να πείσουν τους εργάτες να παζαρεύουν και όχι να αντιπαλεύουν τους αντεργατικούς νόμους. «Το "οκτάωρο - πενθήμερο" καταστρατηγείται στην πράξη με την άναρχη εξάπλωση της μερικής απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας», (όμως, λύση για τους εργάτες δεν είναι η «ορθολογική» εξάπλωση της ελαστικής απασχόλησης, αλλά η πάλη για σταθερή εργασία με πλήρη δικαιώματα που θα τους εξασφαλίσει αξιοπρεπή ζωή).

Με όλους τους τρόπους, προβληματίζονται για την εξασφάλιση ταξικής ειρήνης, για τη συμφιλίωση και τη συνδιαλλαγή, με εκείνους που ληστεύουν το αίμα και το μόχθο των εργατών. «Η δημοσιονομική εξυγίανση προϋποθέτει πρώτα και πάνω από όλα την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής... Ενάντια στον καλλιεργούμενο κοινωνικό αυτοματισμό επιβάλλεται να προτάξουμε την κοινωνική συνεννόηση και συμφωνία», (αλήθεια, τι «συνεννόηση» μπορούν να κάνουν οι εργάτες με όσους τους βουλιάζουν σε μισθούς 300 και 400 ευρώ, τους στερούν ακόμα και το δικαίωμα στην Υγεία;).

... με όρκους πίστης στους εχθρούς των εργατών

Τα παραπάνω αποσπάσματα από την ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα (την οποία μάλιστα η παράταξη εξέδωσε τιμώντας την Πρωτομαγιά και καλώντας στη χτεσινή απεργία...) επιβεβαιώνουν την αποστολή που έχουν αναλάβει αυτές οι συνδικαλιστικές δυνάμεις (μαζί τους κι οι ΠΑΣΚΕ, Αυτόνομη Παρέμβαση, «μνημονιακές» ή «αντιμνημονιακές», όλοι όσοι πίνουν νερό στο όνομα της ανάπτυξης υπέρ των μονοπωλίων): Θέλουν τους εργάτες να παράγουν πλούτη που δε θα καταλήγουν στα δικά τους σπιτικά, δε θα ταΐζουν τα δικά τους παιδιά, δε θα στεγάζουν τις δικές τους οικογένειες. Θέλουν τους εργάτες να παράγουν πλούτη αλλά να σκέφτονται, να αγωνιούν, να οργανώνονται, μόνο για το πώς αυτά θα καταλήγουν στους εκμεταλλευτές τους και μόνο σ' αυτούς. Γι' αυτό και ένα από τα πιο σημαντικά διδάγματα της Εργατικής Πρωτομαγιάς που πρέπει ατόφιο να κάνει οδηγό της η εργατική τάξη είναι το εξής: Πώς θα δυναμώσει την πάλη για να πετάξει απ' το σβέρκο της όσους «εκπροσώπους» της δουλεύουν μέσα στα συνδικάτα και το κίνημά της αλλά για λογαριασμό των εχθρών της. Για λογαριασμό όσων τη θέλουν αποπροσανατολισμένη, φοβισμένη, απογοητευμένη. Αλλά και για το πώς θα πετάξουν από το σβέρκο τους τα ίδια τ' αφεντικά. Απαντάμε με οργάνωση στα συνδικάτα, ενίσχυση του ΠΑΜΕ, ισχυροποίηση της σύγκρουσης με τα μονοπώλια, το κράτος και τους εκφραστές τους. Βάζοντας ρότα για την ταξική ενότητα των εργατών, τη λαϊκή συμμαχία για την εργατική, λαϊκή εξουσία.

Ούτε φόβος, ούτε αυταπάτες

Η συζήτηση στη Βουλή για το πολυνομοσχέδιο ανέδειξε τις δύο στρατηγικές που αντικειμενικά συγκρούονται σήμερα: Από τη μια αυτή του ΚΚΕ, για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, κι απ' την άλλη των υπόλοιπων κομμάτων που - με παραλλαγές στο μείγμα της διαχείρισης - υποτάσσεται στην ανάγκη του μεγάλου κεφαλαίου για έξοδο από την κρίση με όσο το δυνατόν ευνοϊκότερους όρους για επανεκκίνηση της κερδοφορίας του. Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ αναλώθηκαν σε μια αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση για το ποια συνταγή θα δώσει διέξοδο στην καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας από την κρίση της, σε όφελος του κεφαλαίου βεβαίως, μεταφέροντας αυτολεξεί στη Βουλή συζητήσεις που ήδη γίνονται στα ιμπεριαλιστικά κέντρα.

Η ΝΔ υπερασπίστηκε την κυρίαρχη συνταγή που απαιτεί σφικτούς δημοσιονομικούς δείκτες για να υπάρξουν ταμειακά πλεονάσματα και ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέδειξε τους πιο χαλαρούς δείκτες, ως συντομότερο δρόμο για την ανάπτυξη, αφού έτσι θα περισσέψουν κεφάλαια για την πλουτοκρατία, χωρίς απαραίτητα να προέρχονται από πλεονάσματα. Αμφότεροι αναφέρονται σε μια ανάπτυξη με επενδύσεις επιχειρηματικών ομίλων, ντόπιων και ξένων, και με επενδύσεις από το κράτος για υποδομές που θα αξιοποιήσει το κεφάλαιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα ετοιμάζεται να στρώσει «κόκκινο χαλί» σ' αυτούς που θα σέβονται, όπως λέει, τη νομοθεσία, αυτή την αντεργατική που έχει διαμορφωθεί στα μέτρα τους! Ανάπτυξη όμως υπήρξε σ' αυτόν τον τόπο και συνοδεύτηκε από αφαίρεση δικαιωμάτων, καθίζηση του λαϊκού εισοδήματος, υπερχρέωση των εργατικών λαϊκών οικογενειών. Γέννησε την οξύτατη σημερινή κρίση, το βάθος της οποίας προεξοφλεί ότι η επόμενη φάση ανάπτυξης, με τα μονοπώλια να έχουν το κουμάντο στην οικονομία, θα είναι κόλαφος για το λαό.

Παρά την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κοροϊδέψει το λαό ότι αν κυβερνήσει θα φέρει καπιταλιστική ανάπτυξη και λαϊκή ευημερία ταυτόχρονα, οι νόμοι της καπιταλιστικής αγοράς, η τάση μείωσης του μέσου ποσοστού κέρδους, η συγκέντρωση κεφαλαίου, ο νόμος του κέρδους, δεν αναστέλλονται με πολιτικές αποφάσεις. Αυτοί οι νόμοι είναι σιδερένιοι και υπό το βάρος τους συντρίβονται τα δικαιώματα του λαού. Οι άνθρωποι της βιοπάλης έχουν απέναντί τους κόμματα που τους εκβιάζουν, τους εκφοβίζουν και τους εξαπατούν, κρύβοντάς τους την πραγματικότητα. Από δυο πάντες, και της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός έχει να αντιμετωπίσει «καρότο και μαστίγιο», που δεν αντιπαλεύονται παρά με απόφαση να πάρει τα πράγματα στα χέρια του.

Να συμπαραταχθεί στο πλάι του ΚΚΕ που και μέσα στη Βουλή και έξω απ' αυτήν μάχεται να παρεμποδιστεί, να ανασταλεί οτιδήποτε είναι δυνατόν από τα αντιλαϊκά μέτρα. Να πυκνώσει τις γραμμές του ταξικού εργατικού και λαϊκού κινήματος, απορρίπτοντας τα κελεύσματα της ταξικής συνεργασίας και της ταξικής υποταγής, της ελάσσονος αντίστασης. Να χαράξει μέχρι τέλους τη γραμμή του αγώνα του, μέχρι την ανατροπή όχι μόνο μιας κυβέρνησης, αλλά της αστικής εξουσίας. Ο λαός μπορεί, μαζί με το ΚΚΕ, με τις ταξικές δυνάμεις του κινήματος να αξιοποιήσει, να διευρύνει τις δυσκολίες του συστήματος. Καταδικάζοντας τις δύο συνταγές διαχείρισης που στοχεύουν να το βοηθήσουν να τις ξεπεράσει, σε μια φάση που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις κρίσεις του όπως παλιά. Οργανώνοντας τη λαϊκή συμμαχία που θα γίνει ο σκαπανέας ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας.