Σήμα κινδύνου για τον πληθωρισμό (τραβάει ανεξέλεγκτος την ανηφόρα), αλλά και την «ανταγωνιστικότητα» (που υποχωρεί), εκπέμπει το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ), με την τελευταία τριμηνιαία έκθεση που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα. Οι συντάκτες της έκθεσης του ΙΟΒΕ (χρηματοδοτείται από τους μεγαλοβιομήχανους, μεγαλεμπόρους, τους τραπεζίτες κλπ.) απλά εκφράζουν τις ίδιες «ανησυχίες» που είχε διατυπώσει την περασμένη βδομάδα και η ηγεσία του ΣΕΒ, πατώντας - βέβαια - πάνω σε υπαρκτά γεγονότα, τα οποία αποτυπώνονται και στα επίσημα στοιχεία.
Οι ανησυχίες αυτές είναι εκ του πονηρού. Στα πλαίσια αυτά, οι εκπρόσωποι και άλλοι φορείς της άρχουσας τάξης, αξιοποιούν τα επίσημα στοιχεία της ΕΣΥΕ για τον πληθωρισμό (αποτυπώνουν εν μέρει μόνο την έξαρση της ακρίβειας που βιώνουν τα λαϊκά νοικοκυριά) και της Τράπεζας της Ελλάδας για την εκρηκτική άνοδο στα ελλείμματα του ισοζυγίου (σηματοδοτούν την υποχώρηση της ανταγωνιστικότητας), για να προβάλουν έτσι αξιώσεις για νέα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο.
Αυτό, που κάνουν πως δε βλέπουν, τόσο το ΙΟΒΕ και ο ΣΕΒ όσο και οι κάθε είδους θιασώτες του ευρωμονόδρομου, είναι το εξής. Οτι η αναζωπύρωση του πληθωρισμού είναι αποτέλεσμα της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Της πολιτικής που οι ίδιοι υποστηρίζουν και εφαρμόζουν οι κυβερνώντες, σε γαλάζια ή πράσινη εκδοχή.
Αποτελεί δε κοινό μυστικό ότι ο πληθωρισμός δε φουσκώνει από μόνος του, αλλά επειδή οι πολυεθνικές και τα μονοπώλια (εντός και εκτός Ελλάδας) - που αξίωσαν και επέβαλαν την πολιτική απελευθέρωσης των αγορών - αυξάνουν τις τιμές, για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη και τα υπερκέρδη τους.
Ενας σημαντικός δημιουργός και κριτικός του θεάτρου, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, σε κριτική του για το έργο του Γιώργου Αρμένη «Αμερικάνος στο κεφάλι» σημείωσε και την εντύπωσή του από τη μαζική παρουσία ΚΝιτών, θεατών της παράστασης. Γράφει σχετικά: «Είδα την παράσταση μαζί με τη μαζική παρουσία Κνιτών. Και είναι η δεύτερη φορά που απολαμβάνω μαζί τους οργανωμένη γι' αυτούς παράσταση. Εχουν ομολογώ, υποδειγματικό ήθος θεατών. Και επειδή είναι η μόνη πολιτική νεολαία, πλέον, που βλέπει μαζικά - ως σκοπό έχουν τη μόρφωσή τους - θέατρο, οφείλω να το πανηγυρίσω».