Στο σύνθημα του 17ου Συνεδρίου του ΚΚΕ αποτυπώνονται σε μεγάλο βαθμό οι στόχοι που θέλει να υπηρετήσει αλλά και όσα τα μέλη του Κόμματος, οι φίλοι του κι ευρύτερα εργαζόμενοι, άνθρωποι των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προσδοκούν απ' αυτό. «Από την ανασυγκρότηση στην ισχυροποίηση: ΚΚΕ ισχυρό για το λαό, τη λαϊκή συμμαχία, το σοσιαλισμό» είναι το σύνθημα και υλοποιώντας το «πρόσταγμά» του το 17ο Συνέδριο θα σκύψει με ιδιαίτερη αυστηρότητα στο χτες ως προϋπόθεση για αποτελεσματικότερη πορεία στο αύριο. Στο «μικροσκόπιο» των εργασιών του θα τεθεί μια πορεία 14 χρόνων, έτσι ώστε ο εντοπισμός λαθών, αδυναμιών και παραλείψεων να οδηγήσει σε μέτρα αποφυγής τους στο μέλλον απαραίτητα για να πραγματωθεί το δεύτερο μισό του συνθήματος.

Μια τέτοια συζήτηση δε θα μπορούσε να είναι ολοκληρωμένη χωρίς τα συμπεράσματα ενός δημόσιου διαλόγου που το ΚΚΕ εγκαινιάζει με το λαό, επιδιώκοντας να εκμαιεύσει απόψεις, προβληματισμούς και παρατηρήσεις. Το ίδιο έχει ήδη προχωρήσει σε μια κατ' αρχήν αυτοκριτική, όχι μόνο με αυστηρότητα αλλά και με την απαιτητικότητα που πηγάζει από τα σύνθετα καθήκοντα στα οποία οφείλει να ανταποκριθεί, από την ανάγκη γενίκευσης της πολύτιμης πείρας που έχει αποκομίσει, δεδομένων των τεράστιων εμποδίων που ορθώθηκαν μπροστά του στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην εσωκομματική κρίση που εκδηλώθηκε με διάσπαση. Αναφερόμαστε και στη νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε το 1991 διεθνώς, με την εκδήλωση μιας πρωτοφανούς ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. «Στοιχείο της νέας κατάστασης - τόνισε η Αλ. Παπαρήγα σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη βδομάδα για την παρουσίαση των θέσεων - ήταν η δραματική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης παγκόσμια και στο εσωτερικό των χωρών, σε βάρος των δυνάμεων του σοσιαλισμού, σε βάρος των πιο ριζοσπαστικών δυνάμεων του κομμουνιστικού κινήματος, όλων των δυνάμεων της προόδου».

Η απαραίτητη αυτοκριτική συνοδεύεται από την εκτίμηση της θετικής, ανοδικής πορείας του Κόμματος, καθώς αυτό στάθηκε όρθιο, δεν υπέστειλε τη σημαία του αγώνα, αρνήθηκε να προσχωρήσει στο κυρίαρχο ρεύμα και να προσαρμοστεί στα «νέα δεδομένα». Μια στάση συνέπειας απέναντι στην ιστορία του με πολλαπλές ευεργετικές επιδράσεις στο ίδιο το εργατικό και λαϊκό κίνημα της χώρας μας. Κόντρα στις δυσκολίες το ΚΚΕ προσπάθησε και κατόρθωσε σε μεγάλο βαθμό να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να τις μελετά και να τις αναλύει, να τις ερμηνεύει με όπλο την ιδεολογία και τη θεωρία του, την ιστορία του Κόμματος και τη συλλογική του πείρα.

Στοιχειοθετώντας την εκτίμηση περί ανοδικής πορείας του Κόμματος αυτά τα χρόνια, η Αλ. Παπαρήγα σημείωνε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου: «Είχαμε παρέμβαση στο κίνημα, στις κοινωνικές εξελίξεις, στις διεργασίες που γίνονται αργά αλλά σταθερά στη συνείδηση του λαού. Και κυρίως εκτιμάμε ότι η ανοδική πορεία υπάρχει στο γεγονός ότι δημιουργήσαμε και δημιουργούμε προϋποθέσεις για μία πιο ουσιαστική, πιο ανοδική, πιο αποτελεσματική και ποιοτική πορεία από εδώ κι εμπρός».

Το 17ο Συνέδριο φιλοδοξεί να συμβάλει αποφασιστικά στην παραπέρα ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Εννοια όχι μονοσήμαντη καθώς για το ΚΚΕ ισχυροποίηση σημαίνει από καλύτερες θέσεις, με όρους κινήματος και συμμαχίας, να επιδράσει στην ανάπτυξη της πολιτικής πείρας του λαού. Οχι μόνο για την ανάπτυξη ριζοσπαστικών αγώνων για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά για την κατανόηση της ανάγκης της νίκης του λαού στο επίπεδο της διακυβέρνησης και, γενικότερα, στο επίπεδο της εξουσίας.

Ισχυροποίηση για το ΚΚΕ σημαίνει ακόμα αναβάθμιση της ικανότητάς του να αναπτύσσει τη θεωρία και να βαθαίνει στην επιστημονική επεξεργασία των θέσεών του. Κι αυτό ως ανταπόκριση στην ανάγκη το ΚΚΕ «να κάνει μια ιδεολογική θεωρητική αντεπίθεση και στο πεδίο της επιστημονικής τεκμηρίωσης των θέσεών του. Αυτός θα είναι αποφασιστικός παράγοντας για την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος».

Οπως συμπλήρωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφερόμενη στην ισχυροποίηση του Κόμματος, «πρόκειται για πιο εντατική ανάπτυξη της πολιτικής δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας για την προώθηση της στρατηγικής του».

Ιδιαίτερη βαρύτητα στο Συνέδριο είναι φυσικό ότι θα δοθεί στην πολιτική συμμαχιών. Στο πώς σήμερα θα ενισχυθούν οι υπάρχουσες μετωπικές συσπειρώσεις και θα προχωρήσει η συσπείρωση και η συμμαχία και σε άλλους τομείς όπως στον πολιτισμό, τον αθλητισμό κ.α. Αλλά και πώς θα προχωρήσει μια γενικότερη συσπείρωση που θα προβάλλει πιο συστηματικά οικονομικά, κοινωνικά, δημοκρατικά προβλήματα σε εναντίωση με την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η σπουδαιότητα αυτού του ζητήματος περικλείεται σε μια φράση της Αλ. Παπαρήγα, η οποία υπογράμμισε ότι: «Θεωρούμε ότι η πολιτική συμμαχιών πρέπει να είναι η πολιτική στην οποία υποτάσσεται ολόκληρη η δραστηριότητα του Κόμματος».

Η Αλ. Παπαρήγα εξέφρασε ακόμα την πεποίθηση πως ο βασικός μοχλός επιτάχυνσης των διεργασιών για την οικοδόμηση του Μετώπου, είναι το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το νεολαιίστικο κίνημα, καθώς η κατάστασή τους σήμερα είναι ανησυχητική και συμπαρασύρει ολόκληρο το λαϊκό κίνημα σε μια μορφή στασιμότητας και αποδιοργάνωσης. «Η εργατική τάξη και το κίνημά της - επεσήμανε - πρέπει να αναλάβουν σοβαρές πρωτοβουλίες κοινωνικής συμμαχίας, με τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου».

Ολα αυτά τα ζητήματα θα τεθούν επί τάπητος στη διάρκεια του 17ου Συνεδρίου. Χωρίς μηδενισμούς, ούτε ωραιοποιήσεις. Αλλά με προσπάθεια να εστιαστεί η προσοχή στο πού «πονά» το ΚΚΕ και στο πώς αποτελεσματικά θα αξιοποιήσει όλα τα περιθώρια μιας αποφασιστικής βελτίωσης και ισχυροποίησης, που υπάρχουν και είναι μεγάλα.