Στις 14 Οκτώβρη ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας, κατέθεσε στη Βουλή Επίκαιρη Ερώτηση με θέμα: «Το πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά». Ηταν η απαρχή της αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ε. Βενιζέλο, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί για την υπογραφή της σύμβασης του 2010, που χαρακτηρίζει «μεγαλύτερο σκάνδαλο» κι απ' τη σύμβαση που είχε υπογράψει ο Τσοχατζόπουλος και «απειλεί» ότι θα ζητήσει σύσταση εξεταστικής επιτροπής. Στην Επίκαιρη Ερώτησή του ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εδώ και 17 μήνες τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά δε λειτουργούν (...) Συντελείται ένα έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων φορολογουμένων και της άμυνας της χώρας (...) Σε μια περίοδο φτώχειας, ύφεσης και αποεπένδυσης, αντί η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία να γίνει μοχλός ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, δίνουμε δισεκατομμύρια σε ψευτοεπενδυτές και αφήνουμε να ρημάζουν τα ελληνικά Ναυπηγεία»...
Αυτή είναι μια ανακοίνωση κομμάτων που δηλώνουν νομιμοφροσύνη, πίστη και αφοσίωση στις θεμελιώδεις αρχές, στις συνθήκες της ΕΕ. Δηλαδή, κομμάτων που προάγουν όλα όσα συναπαρτίζουν τη στρατηγική της, που είναι ένα και το αυτό με τα αντιλαϊκά μέτρα είτε με μνημόνια, είτε χωρίς μνημόνια. Η Ενωμένη Ευρώπη που τόσο πολύ υπολήπτονται και η ανάκαμψη της Ελλάδας, για την οποία τόσο πολύ αγωνιούν, πάνε πακέτο με τη βάρβαρη υπέρ του κεφαλαίου πολιτική και με τον αυταρχισμό. Ας μην κακοποιούν την αλήθεια, μέρος της πραγματικότητας που τσακίζει το λαό είναι και οι ίδιοι, αφού αυτή την πραγματικότητα θέλουν όχι να αλλάξουν σε όφελος των λαών, όπως διατείνονται - δεν μπορεί να είναι και μονοπωλιακή και φιλολαϊκή - αλλά να διαχειριστούν προς όφελος όσων καταδυναστεύουν τους λαούς. Τέλος, η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο να πιστεύει ο λαός ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη είναι δική του υπόθεση, θα κριθεί όπως η συμβολή όλων όσοι έβαλαν τον λαό να πολεμάει κάτω από τις σημαίες του εχθρού του.
Ολη αυτή η φασαρία όχι μόνο δεν αναδεικνύει το πραγματικό σκάνδαλο με τη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία της χώρας αλλά το θάβει. Η συρρίκνωσή της δεν οφείλεται φυσικά στην κακή διαχείριση ή σε παραλείψεις, ιδιοτελείς επιλογές, στη διαπλοκή, στη διαφθορά ή τις μίζες, όσο και αν αυτά μπορεί να συνυπάρχουν. Τα ναυπηγεία τα κλείνουν οι καπιταλιστές ιδιοκτήτες τους όταν σταματούν να τους αποφέρουν κέρδη. Τα κλείνει η ευρωενωσιακή στρατηγική που περιλαμβάνει ιδιωτικοποιήσεις ναυπηγείων, λιμενικών υποδομών, αλλαγή χρήσης γης, ώστε να μετατραπούν υποδομές της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας σε χώρους αποθήκευσης και μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, στάθμευσης αυτοκινήτων, λιμενοβραχίονες για κρουαζιερόπλοια και μαρίνες, για σκάφη αναψυχής.
Η διάλυση της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας στην Ελλάδα αποτελεί διαχρονική πολιτική επιλογή και σχέδιο της ΕΕ, αφού δεν επιτρέπουν τη ναυπήγηση άλλων πλοίων πλην των πολεμικών και όλες οι αστικές κυβερνήσεις συμφωνούν σ' αυτό.
Σήμερα, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά είναι κλειστά, τα ναυπηγεία Ελευσίνας «φυτοζωούν», τα ναυπηγεία Χαλκίδας και Νεωρίου έγιναν καρνάγια και στη Ζώνη δεν πέφτει «σφυριά». Ολα αυτά την ώρα που οι Ελληνες εφοπλιστές αποδεικνύονται οι καλύτεροι πελάτες των ναυπηγείων της Κίνας και της Νότιας Κορέας που ανταγωνίζονται ποιας ναυπηγεία θα κερδίσουν περισσότερες παραγγελίες. Μάλιστα, για την ενίσχυσή τους αμφότερες οι κυβερνήσεις των δύο χωρών χρηματοδοτούν με δεκάδες δισ. τη ναυπηγική βιομηχανία.
Η αντίφαση βγάζει μάτι: Ο ελληνόκτητος στόλος είναι από τους μεγαλύτερους στον κόσμο, η χώρα έχει ανάγκη καράβια για την ακτοπλοΐα, καινούργια, αλλά χρειάζονται συντήρηση και τα ήδη υπάρχοντα, ωστόσο η ναυπηγοεπισκευή ολοένα και συρρικνώνεται. Η αντίφαση αυτή δεν μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο του σάπιου καπιταλισμού, γιατί είναι αυτός που τη γεννάει. Μπορεί να λυθεί μόνο στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και της κεντρικά σχεδιασμένης λαϊκής οικονομίας, με ενιαίο, αποκλειστικά Δημόσιο Φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας κοινωνική ιδιοκτησία, ενταγμένο στον κεντρικό - πανεθνικό σχεδιασμό.