«Μετά το ιρλανδικό ΟΧΙ, χρειάζεται ένα νέο ξεκίνημα για την Ευρώπη. Η νίκη του ΟΧΙ στην Ιρλανδία είναι μια ευκαιρία για την Ευρώπη. Χρειάζεται να την αρπάξουμε (...). Το "όχι" αποτελεί έκκληση για πραγματικές αλλαγές στην Ευρώπη. Οπως το εξέφραζε το σύνθημα των αντιπάλων της Συνθήκης: "Πείτε όχι σ' αυτή τη Συνθήκη για μια καλύτερη Συνθήκη". Αυτό είναι το ζήτημα που τίθεται σήμερα». Διακήρυξη του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Με νύχια και με δόντια οι του ΚΕΑ προσπαθούν να μην ξεφύγει ούτε ένας άνθρωπος του μόχθου από τον κατ' αυτούς «μονόδρομο» της ΕΕ, να μην αμφισβητηθεί από κανέναν η πορεία ιμπεριαλιστικής ενοποίησής της. Κι όταν αμφισβητείται, και μάλιστα από έναν ολόκληρο λαό, τότε κακό του κεφαλιού του. Παίρνουν το «όχι» του και το φέρνουν στα δικά τους μικρά μέτρα. Καλώντας και τους λαούς να συμμεριστούν την ευρω-λαγνεία τους. Και κοροϊδεύοντάς τους πως ο νεοφιλελευθερισμός είναι κάτι σαν αόρατη υπερδύναμη που σπρώχνει την ΕΕ σε αντιλαϊκή κατεύθυνση χωρίς η ίδια να το θέλει. Είναι όμως μορφή διαχείρισης που ανταποκρίνεται σήμερα στις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτό χρειάζεται την ΕΕ. Δεν τη χρειάζονται οι λαοί. Μ' αυτό πρέπει να συγκρουστούν, επιδεικνύοντας ανυπακοή κι απειθαρχία στις καθ' υπαγόρευσή του ασκούμενες πολιτικές.
«Το σκάνδαλο της Ζήμενς αποτελεί αφετηρία για μια συνολική ανασύνταξη του πολιτικού και κομματικού συστήματος». «Κουμπωμένος» ακούει για μια ακόμα φορά ο ελληνικός λαός τις βαρύγδουπες αναλύσεις με αφορμή τις μίζες που μοίραζε επί δεκαετίες η γερμανική πολυεθνική σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Το έργο το έχει ξαναδεί τόσες φορές ώστε δε δίνει, καθ' όλα δικαιολογημένα, καμία βάση στα όσα λένε οι εκπρόσωποι των δύο μεγάλων κομμάτων. Κάθε φορά που «σκάει» ένα σκάνδαλο διαφθοράς περισσεύουν οι διαπιστώσεις περί «βόμβας που συνταράσσει συθέμελα το πολιτικό σύστημα» και άλλα τέτοια εύηχα, δίχως φυσικά να συμβεί τίποτα τέτοιο. Ακριβώς γιατί οι αποκαλύψεις, που είναι σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενες, στοχεύουν σε θέματα που αφορούν το μοίρασμα της εξουσίας και της πίτας. Δεν πρέπει να διαφεύγει ότι με κάθε σκάνδαλο διαφθοράς επιχειρείται η μετατόπιση του «άξονα» της πολιτικής ζωής σε πιο συντηρητικές κατευθύνσεις, ενώ στη σκιά της σκανδαλολογίας προωθούνται και νέες αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις» και μέτρα... Η «απάντηση» λοιπόν δεν μπορεί παρά να είναι η ανασύνταξη και αντεπίθεση του λαϊκού κινήματος, που από θέση ισχύος θα μπορεί να αξιοποιεί και τέτοια σκάνδαλα για να τα στρέψει σε βάρος των υπαίτιων.
Πολύ βολικό έχει βρει φαίνεται η κυβέρνηση το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα περί «ατομικής ευθύνης», επιχειρώντας να μετακυλίσει σε όλους τους άλλους τις ευθύνες της για την πολιτική που εφαρμόζει. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δε δίστασε να φορτώσει τις ευθύνες για την πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος και των χασισοκαλλιεργητών στην Κρήτη στην τοπική κοινωνία(!): «Η αυτοθυσία και αυταπάρνηση των αστυνομικών δεν αρκεί. Χρειάζεται να ενισχυθεί και από την ίδια την κοινωνία η προσπάθεια αυτή. Στην προκειμένη περίπτωση πιστεύω ότι η τοπική κοινωνία μπορεί να βοηθήσει περισσότερο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Θ. Ρουσόπουλος. «Ξεχνάει» φαίνεται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πώς η κυβέρνηση αντιμετώπισε το ζήτημα με τα Ζωνιανά, ως ζήτημα δηλαδή επιβολής «του νόμου και της τάξης», διά των όπλων, αρνούμενη να παραδεχτεί τις αδιαμφισβήτητες πολιτικές ευθύνες για τη διόγκωση του οργανωμένου εγκλήματος στο νησί και κυρίως δίχως να κάνει το παραμικρό για την αντιμετώπισή τους. Δεν μπορεί, λοιπόν, η κυβέρνηση να ενοχοποιεί, έμμεσα πλην σαφώς, την κοινωνία, όταν η ίδια δείχνει να έχει συμβιβαστεί με τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος...
Πόσο αξίζει μία παιδική ζωή; Περίπου 150 πέσος, δηλαδή περίπου 4 δολάρια αξίζει ένα μικρό παιδί στην Αϊτή, σύμφωνα με τις καταγγελίες οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην Αϊτή όπου ο πληθυσμός της μετά την κατοχή πέρασε ανεπιστρεπτί αυτή την αδιόρατη λεπτή γραμμή της πλήρους εξαθλίωσης του ανθρώπινου είδους...
Ενα παιδί για 4 δολάρια, προκειμένου να καταλήξει μέσω της Δομινικανής Δημοκρατίας, είτε σε φυτείες ζαχαροκάλαμου για να δουλεύουν όσο αντέξει το παιδικό τους σώμα, εσωτερικά σε σπίτια σαν δούλοι και υπηρέτες ή ακόμη και να χρησιμοποιηθούν τα όργανά τους για μεταμοσχεύσεις στις «πλούσιες χώρες». Σε τρεις μόνο ημέρες 75 παιδάκια επαναπατρίστηκαν στην Αϊτή, ενώ άγνωστος είναι ο αριθμός των παιδιών, αλλά και των γυναικών που μέχρι στιγμής έχει πουληθεί σε αυτό το χρυσοφόρο λαθρεμπόριο ανθρώπων, με την επίβλεψη και των κατοχικών δυνάμεων ...του ΟΗΕ!
Πρόκειται για μία ακόμη προειδοποίηση επείγουσα κιόλας... Καταγγελίες για παιδιά αιχμάλωτα δικτύου διακίνησης ανθρώπων στην Αϊτή, που μάλιστα έχρηζαν ιατρικής βοήθειας, είχε κάνει δύο χρόνια πριν και η Διεθνής Οργάνωση Μετανάστευσης (IOM). Αλλά έμειναν καταγγελίες... αντιθέτως οι «δουλειές» ανθίζουν, αφού το κεφάλαιο ορίζει τις τύχες των ανθρώπων.