ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 24 Ιούλη 2009
Σελ. /28
Η «κατσούνα» της κυβέρνησης για τα ΒΑΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Θριαμβολογεί η χτεσινή «Αυγή», επειδή, όπως ισχυρίζεται, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ «έστειλε τελεσίγραφο στην Πετραλιά για τα ΒΑΕ». Ποιο είναι το τελεσίγραφο; Οτι αν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει με «επιστημονικά κριτήρια» στη σύνταξη της νέας λίστας των ΒΑΕ, θα αποχωρήσει από τη δεύτερη επιτροπή, η οποία μελετά τις ειδικότητες και τα επαγγέλματα, που, σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα ενταχθούν στη νέα λίστα. Για να παραμείνει στη συγκεκριμένη επιτροπή, η ΓΣΕΕ βάζει επιπλέον τον όρο να μη γίνει δεκτό το πόρισμα της επιτροπής Μπεχράκη. Η υποκρισία και η κοροϊδία σε όλο τους το μεγαλείο. Η ΓΣΕΕ ζητάει να μη γίνει δεκτό το πόρισμα μιας επιτροπής, την οποία ευθύς εξαρχής νομιμοποίησε με την παρουσία της, άσχετα αν μετά επιχείρησε με τυμπανοκρουσίες να αποχωρήσει. Μ' αυτόν τον τρόπο νομιμοποίησε μέχρι κεραίας το πόρισμα Μπεχράκη. Αλλά αυτό δεν ήταν αρκετό. Ενώ ήταν ολοφάνερη η πολιτική απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο πέταγμα χιλιάδων εργαζομένων εκτός ΒΑΕ, αξιοποιώντας γι' αυτόν το σκοπό και τη νέα επιτροπή, η οποία δήθεν μελετά τις ειδικότητες που θα ενταχθούν στη νέα λίστα, η ΓΣΕΕ έσπευσε να δηλώσει «παρών» και στο νέο αυτό αντιλαϊκό κονκλάβιο. Τι πέτυχε μ' αυτόν τον τρόπο; Να νομιμοποιήσει την όλη κυβερνητική προπαγάνδα, που λέει ότι τα ΒΑΕ δεν καταργούνται, αλλά, αντίθετα, με μια επιστημονικοφανή διαδικασία, με επιτροπές και επιτροπάτα, η σχετική λίστα εξορθολογικοποιείται. Αυτή είναι η συνεισφορά της ΓΣΕΕ στο πετσόκομμα των ΒΑΕ. Γι' αυτήν της τη στρατηγική θριαμβολογούν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή», την ώρα που θα έπρεπε να είχαν σηκωθεί και οι πέτρες ενάντια σε όσους προσπαθούν, στο βαθμό που τους αναλογεί, να νομιμοποιήσουν τα κυβερνητικά σχέδια. Αν, πάντως, η κυβέρνηση αναζητάει «κατσουνάκι» να στηριχτεί στη νέα αντιδραστική μεταρρύθμιση, μπορεί να αισθάνεται τουλάχιστον ανακουφισμένη για τη στήριξη που της προσφέρει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και όσοι - όπως ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - τη σιγοντάρουν.

Παραλήρημα ευρω-λαγνείας

Παραλήρημα ευρω-λαγνείας και χονδροειδής προσπάθεια συγγραφής της ιστορίας κατά πώς βολεύει τους «νικητές» χτες από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Ευ. Αντώναρος αξίωσε από όλους τους Ελληνες «να είναι ευγνώμονες»(!) στον ιδρυτή της ΝΔ Κ. Καραμανλή επειδή όπως είπε έβαλε τη χώρα στην τότε ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Αυτή η επιλογή, ισχυρίστηκε ο εκπρόσωπος, εξασφάλισε περισσότερη σταθερότητα και περισσότερη δημοκρατία. Δεν περίμενε βεβαίως κανείς από τους λαϊκούς ανθρώπους διαφορετική πολιτική τοποθέτηση από τον εκπρόσωπο ενός κατεξοχήν κόμματος του κεφαλαίου, αφού η ένταξη στην ΕΟΚ υπηρετούσε και υπηρετεί τη στρατηγική του. Τα τριάντα σχεδόν χρόνια που έχουν περάσει από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ ήταν αρκετά για να καταρρεύσουν οι μύθοι και τα ψέματα προς το λαό με τα οποία «συνόδευσε» η άρχουσα τάξη τη στρατηγική αυτή επιλογή της. Το ευρωπαϊκό όραμα έχει προ πολλού μετατραπεί σε ένα αφόρητο ζωντανό εφιάλτη για τα λαϊκά στρώματα. Η ΕΕ έχει πλέον ταυτιστεί στη λαϊκή συνείδηση με τις αντιλαϊκές διαρθρωτικές αλλαγές. Οι Βρυξέλλες, με τις συναποφάσεις των κυβερνήσεων των κρατών - μελών, έχουν γίνει συνώνυμο της ευελφάλειας, των ελαστικών σχέσεων εργασίας, της οδηγίας Μπολκεστάιν, της κατεδάφισης των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, με δυο λόγια με τον εργασιακό μεσαίωνα. Αντίστοιχα, η ΚΑΠ έχει γίνει ο Γολγοθάς για τους φτωχούς αγρότες κ.ο.κ. Η πικρή αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου συνεχίζουν να παραμυθιάζουν τον ελληνικό λαό, που πρέπει να τους πάρει με τις πέτρες, και για τα ψέματα και για όλα όσα έχει υποστεί από το ευρωκαθεστώς των μονοπωλίων. ΥΓ: Με την ευκαιρία: Πάντως δεν έριξε ο Κ. Καραμανλής τη χούντα από το Παρίσι...

Η μόνη «ασφάλεια»

Αυτό που δεν είπε ευθέως η Κομισιόν και οι ηγέτες των «27» στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ τον περασμένο μήνα όσον αφορά τη μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων ήρθε και «ξεφούρνισε» η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας. Εκθεση εμπειρογνωμόνων - έτσι πάντα γίνεται - της «Μπούντεσμπανκ» προτείνει την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στη Γερμανία από τα 67 στα 69 χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι η προηγούμενη αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 65 στα 67 χρόνια έγινε από την κυβέρνηση του «μεγάλου συνασπισμού» Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, στη βάση, πάλι, μιας αντίστοιχης έκθεσης της Μπούντεσμπανκ. Φυσικά, το όριο των 69 χρόνων είναι σκληρή πραγματικότητα σε μια σειρά άλλες χώρες της ΕΕ, ενώ στην κατεύθυνση αυτή, παρά τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις, κινείται και η ελληνική κυβέρνηση, στο όνομα ότι θα γίνει «εθελοντικά». Το σίγουρο είναι ότι τα μονοπώλια θέλουν να δουλεύουμε μέχρι τον τάφο, να απαλλαγούν από το μη μισθολογικό κόστος (ασφαλιστικές εισφορές) και βέβαια να λεηλατήσουν την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων. Η μόνη ασφάλεια που έχει απομείνει λοιπόν στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και η αντεπίθεσή του με στόχο την ανατροπή της πολιτικής του ευρωμονόδρομου και των κομμάτων - διαχειριστών του.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ταξικό το περιεχόμενο της «δημοκρατίας»

Συμπληρώνονται σήμερα 35 χρόνια από την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας. Ο απολογισμός αυτών των χρόνων είναι εντελώς διαφορετικός για την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς της εκπροσώπους, απ' αυτόν που κάνουν η εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι πρώτοι έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν, καθώς στα χρόνια αυτά εδραιώθηκε η εξουσία τους, με το βάθεμα της ταξικής εκμετάλλευσης, με τη γιγάντωση των κερδών τους. Για το λαό, η επέτειος προσφέρεται για σκεπτικισμό και για εξαγωγή χρήσιμων πολιτικών συμπερασμάτων από το πώς βίωσε την 35χρονη αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία, από το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το «ταμείο» είναι γι' αυτόν σήμερα ελλειμματικό.

Από το «ταμείο» της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, η «δημοκρατία» των μονοπωλίων, της ιμπεριαλιστικής ευρωένωσης, κατέκλεψε εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Καρατόμησε δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες. Εισήγαγε πλήθος μέτρων έντασης του αυταρχισμού και της καταστολής. Βύθισε μεγάλα τμήματα του λαού στη φτώχεια και την απόγνωση. Εμπορευματοποίησε την Παιδεία, την Υγεία και την Πρόνοια. Καταδίκασε τους εργαζόμενους να ζουν με την ανασφάλεια και την αγωνία σε ένα υπερχρεωμένο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον. Στη «δημοκρατία» τους οι νεκροί στους χώρους δουλειάς είναι χιλιάδες και η εργοδοτική τρομοκρατία και αυθαιρεσία οργιάζουν. Τι είναι όλα αυτά, αν όχι οι αποδείξεις ότι η δημοκρατία στην οποία αναφέρονται έχει ταξικό περιεχόμενο, είναι δική τους, της αστικής τάξης, αλλά όχι του λαού;

Για να την εδραιώσουν αυτήν τη «δημοκρατία», το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι προσθέτουν διαρκώς νέα αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα. Μέτρα, που πλήττουν ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα, θέτουν σε κίνδυνο την αυταξία της ανθρώπινης ζωής. Από τις τράπεζες DNA και τις κάμερες, από τον ασφυκτικό έλεγχο σε κάθε πτυχή της ζωής των ανθρώπων του μόχθου, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, την προσπάθεια χειραγώγησης οτιδήποτε θα μπορούσε να αποτελέσει πυρήνα αντίστασης, τον εντεινόμενο αντικομμουνισμό και την κατασυκοφάντηση του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, έως τους πολέμους και το μακέλεμα λαών και χωρών, η δημοκρατία τους θωρακίζεται, ομολογώντας πως εχθρός της είναι ο λαός, γιατί δεν είναι του λαού αλλά της πλουτοκρατίας.

Αυτό το σύστημα, που όσο πάει και σαπίζει και όσο σαπίζει γίνεται πιο αντιλαϊκό, πιο αντιδραστικό, επιτίθεται με μεγαλύτερη λύσσα, δεν παίρνει μπαλώματα, δε διορθώνεται. Μόνο ανατρέπεται. Από την ανάπτυξη, την οργανωμένη δράση, την κοινωνικοπολιτική πάλη του εργατικού λαϊκού κινήματος σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση. Στη θέση αυτού που θα συντριβεί από τη λαϊκή πάλη μπορεί και θα οικοδομηθεί η πραγματική δημοκρατία, στο πλαίσιο της οποίας ο λαός θα διαφεντεύει τον τόπο και τη ζωή του. Στο πλαίσιο της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας. Ο λαός μπορεί. Αρκεί να το πιστέψει και να κάνει το αποφασιστικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το βήμα για την ισχυροποίηση του κινήματος και του ΚΚΕ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ