Το δικαστήριο, που και σ' αυτή την περίπτωση έπαιξε επάξια το ρόλο του εξυπηρετητή των συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, δεν απάντησε βέβαια επί της ουσίας στο αίτημα που του υπέβαλε πριν δύο χρόνια η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Δεν απάντησε, δηλαδή, εάν παραβιάζονται η Χάρτα του ΟΗΕ και άλλες διεθνείς συμβάσεις από τις μονομερείς κινήσεις ανεξαρτησίας, αλλά εάν το διεθνές δίκαιο... απαγορεύει ή όχι την κήρυξη ανεξαρτησίας! Κοντολογίς, η πλειοψηφία των δικαστών προτίμησε να τυρβάζει περί άλλα και να παίξει τα γνωστά νομικίστικα παιχνίδια με τις λέξεις, ασχολούμενη με τεχνικά ζητήματα ήσσονος σημασίας.
Πράγμα που έγινε σαφώς και στην περίπτωση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και του Κοσσυφοπεδίου, που αφού διαμελίστηκαν και αιματοκυλίστηκαν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τώρα δέχονται και τα ραπίσματα από τις νομιμοποιητικές αποφάσεις των «διεθνών» δικαστικών θεσμικών οργάνων.
Γιατί περί πραγματικού πολιτικού τζόγου πρόκειται, να ψηφίζουν οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ την παραπάνω έκθεση ή να συμφωνεί ο υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης με τις περικοπές στις κοινοτικές επιδοτήσεις και την επιβολή προστίμων στις δημοσιονομικά «απείθαρχες» χώρες και στη συνέχεια να περιοδεύουν κυβερνητικά και κομματικά στελέχη στην ελληνική ύπαιθρο και ...χτυπώντας φιλικά στην πλάτη τους χειμαζόμενους αγρότες να τους λένε υποκριτικά «όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε». `Η, πάλι, να γνωρίζουν ότι το ξεπούλημα του ποσοστού που κατέχει το Δημόσιο στην ΑΤΕ θα οδηγήσει σε ανάλογο ξεπούλημα τις εναπομείνασες κρατικοσυνεταιριστικές επιχειρήσεις και την ίδια στιγμή να αναλαμβάνουν κοινοβουλευτικές ...δράσεις, όπως η πρόσφατη Ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, αναφορικά με το μέλλον της «ΔΩΔΩΝΗΣ», ζητώντας δήθεν τη διασφάλιση του δημόσιου και συνεταιριστικού χαρακτήρα της.
Το πραγματικό «στοίχημα» της μικρομεσαίας αγροτιάς θα «παιχτεί» στο δρόμο του αγώνα. Εκεί που όλα τα προηγούμενα χρόνια έδωσε σκληρές μάχες, που, εκτός από μικρές κατακτήσεις ή την απόκρουση ορισμένων κυβερνητικών αποφάσεων, απέκτησε κυρίως σημαντική αγωνιστική πείρα που οφείλει να αξιοποιήσει. Οι αγώνες της, που σίγουρα θα ξεδιπλωθούν τους επόμενους μήνες, δεν μπορούν να είναι ξεκομμένοι κατά περιοχή ή προϊόν, αλλά ενιαίοι, κόντρα στην πολιτική που τους τσακίζει τη ζωή. Και, ακόμη περισσότερο, δεν μπορούν να μη συνδεθούν με τους αγώνες της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων στις πόλεις. Και, οπωσδήποτε, αυτοί οι αγώνες δεν μπορεί να είναι αμυντικοί. Το μέλλον τους είναι αβέβαιο. Πρέπει να είναι αγώνες κοινωνικοπολιτικοί, αγώνες που να συσπειρώνουν στην ΠΑΣΥ, αγώνες αντιμονοπωλιακοί, για να αλλάξει ο σημερινός πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων σε βάρος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Μονόδρομος είναι η συσπείρωσή τους στη λαϊκή συμμαχία και στην πολιτική του ΚΚΕ.
Εμμεση παραδοχή της έντασης του ξεκληρίσματος της φτωχομεσαίας αγροτιάς αποτελεί η δήλωση της υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Κ. Μπατζελή, η οποία, απευθυνόμενη σε αγρότες και κτηνοτρόφους του Εβρου, μίλησε περί «μεγάλων αλλαγών στην ΚΑΠ», που επιβάλλουν «όλοι μαζί να βάλουμε στοίχημα ότι θα συνεχίσουμε να παράγουμε και να παραμείνουμε ενεργοί αγρότες στην αγροτική οικονομία». Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει πολύ καλά τις συνέπειες της πολιτικής της και στο εισόδημα των μικρών αγροτών, με αποτέλεσμα την εκδίωξη από τη γη τους, αλλά και στην ίδια την αγροτική παραγωγή και την περαιτέρω εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων. Το επόμενο διάστημα και μέχρι το 2013, που αναμένεται η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, η κυβέρνηση δηλώνει αποφασισμένη να ολοκληρώσει την επίθεση στο μικρό κλήρο, υλοποιώντας τις αντιαγροτικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Πολύ πρόσφατα, το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε την «έκθεση Lyon», όπου προαναγγέλλονται μεγάλες περικοπές στα αγροτικά κονδύλια της ΕΕ μετά το 2013, ενώ και πολιτική συμφωνία των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ επί των προτάσεων Ο. Ρεν, για επιβολή περικοπών στις γεωργικές επιδοτήσεις και πρόσθετα πρόστιμα στις χώρες που δεν ακολουθούν τους στόχους για το έλλειμμα και το χρέος, που απορρέουν από το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ, διαμορφώνει ασφυκτικό κλίμα για τους μικρομεσαίους αγρότες. Γνωρίζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι η παραγωγή αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων δεν μπορεί να επαφίεται στην προσωπική δυνατότητα, την οποία συνεχώς του αφαιρούν, ή στο πείσμα του κάθε παραγωγού ξεχωριστά, ωστόσο δεν το 'χουν σε τίποτα τα στελέχη της να «τζογάρουν» πολιτικά, «παίζοντας» με την αγωνία των θυμάτων τους...