Τα παραπάνω αποτελούν ένα μέρος του ρεπορτάζ της ομιλίας που έκανε ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την Παρασκευή το βράδυ και μεταδόθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Και, βέβαια, δεν αποτελούν τις προσωπικές απόψεις του μόνιμου αντιπροσώπου. Είναι οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, έχουν σαφή διαφορά ύφους και τόνου απ' όσα λένε οι κυβερνώντες στους... ιθαγενείς, για εγχώρια κατανάλωση. Προφανώς, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου την περίοδο αυτή η χώρα μας κατέχει μια θέση, και μπροστά στον εκπρόσωπο των ΗΠΑ οι θέσεις της κυβέρνησης παρουσιάζονται περισσότερο καθαρές και χωρίς φτιασίδια...
Για τις διαβόητες Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) έχουμε γράψει αρκετές φορές. Για όσους δε θυμούνται, πάντως, επαναλαμβάνουμε επιγραμματικά ότι αποτελούν τη θεσμοθετημένη, με νόμο πλέον, μορφή μετατροπής των όποιων κοινωνικών αναγκών σε αντικείμενο επιχειρηματικής κερδοσκοπίας. Εναν μοχλό ακόμη μεγαλύτερης καταλήστευσης των λαϊκών εισοδημάτων από τους συμπράττοντες με το κράτος επιχειρηματίες.
Ολ' αυτά, όμως, αφορούν στο έργο των ΣΔΙΤ. Για να φτάσουμε εκεί, πρέπει, πρώτα, να υπάρξουν τα ανάλογα σχέδια και η έγκρισή τους. Στη φάση αυτή, η κυβέρνηση και όσοι άλλοι φορείς του Δημοσίου (π.χ. ΟΤΑ) θα χρησιμοποιούν τη μορφή αυτή, έχουν την υποχρέωση να προσλαμβάνουν διάφορους «συμβούλους». Πρόκειται, κύρια για εταιρείες, πολλές από τις οποίες είναι θυγατρικές των τραπεζών και η παρουσία τους προβλέπεται σε κάθε συμφωνία που θα υπογράφεται στο πλαίσιο των ΣΔΙΤ. Ε, λοιπόν, ακόμη και οι «σύμβουλοι» θα κάνουν χρυσές δουλιές. Την περασμένη βδομάδα, ο υπουργός Οικονομίας κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, η οποία προβλέπει ότι «οι συμβάσεις αυτές θα συνάπτονται κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής διάταξης της εθνικής νομοθεσίας», ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες των «συμβούλων» θα καθορίζονται με αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΔΕΣΔΙΤ). Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην πράξη, όταν νομοθετούν το δικαίωμα να δίνουν αμοιβές κατά παρέκκλιση κάθε νόμου...
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι πολλά άλλαξαν στη χώρα μας τα τελευταία 15 χρόνια και ο ιδιωτικός τομέας κινείται όλο και περισσότερο παράλληλα με το δημόσιο, ανεβάζοντας τους δείκτες του ανταγωνισμού. Η εξέλιξη αυτή δεν πρέπει να μας φοβίζει».
Την παραπάνω απάντηση έδωσε ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, στο ερώτημα για το πώς βλέπει να υλοποιούνται οι Συμπράξεις του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στο χώρο της Υγείας στη συνέντευξή του στη χτεσινή «Ναυτεμπορική». Και συμπλήρωσε: «Χρέος μας είναι να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο κανόνων, ώστε ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας να προχωρούν μπροστά, κάτω από υγιείς συνθήκες, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών».
Σίγουρα, εκείνοι που δε φοβούνται την εξέλιξη αυτή είναι οι επιχειρηματίες, αφού τα περιθώρια του καθαρού κέρδους στο χώρο της Υγείας είναι τετραπλάσια σε σχέση με τη μέση επίδοση της ελληνικής οικονομίας. Ετσι, τα τελευταία χρόνια ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι 12,5% ετησίως!
Κι απ' την άλλη, τα νοικοκυριά πληρώνουν απ' την τσέπη τους σταθερά πάνω από 45% των συνολικών δαπανών Υγείας την τελευταία δεκαετία. Γι' αυτό και οι ΣΔΙΤ - όπως και η μέχρι τώρα πορεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας - θα θυμίζουν μια νέα λεόντειο εταιρεία στο μέλλον.
«Στον ιδιωτικό τομέα επιχειρεί να προωθήσει τις μεταμοσχεύσεις η κυβέρνηση, κάτι που δε συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη» αναφέρει ρεπορτάζ της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» (23/7/2006) υπό τον τίτλο «Μεταμοσχεύσεις Α.Ε.». Υπέρμαχος αυτής της πρότασης - σύμφωνα με το ρεπορτάζ - είναι ο υφυπουργός Υγείας Θανάσης Γιαννόπουλος, με το επιχείρημα ότι «η Ελλάδα έχει ιδιαιτέρως αναπτυγμένο τον ιδιωτικό τομέα της υγείας σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη».
Νάτα μας, λοιπόν. Αφού λειτούργησαν οι νόμοι της άγριας αγοράς στο χώρο της υγείας και παγίωσαν μια κατάσταση, έρχονται τώρα οι ταγοί της υγείας να μην αφήσουν στην αναδουλιά τα μεγάλα συμφέροντα. Με απαγορευμένες τις μεταμοσχεύσεις στον επιχειρηματικό τομέα και κυκλοφορούσαν τόσα και τόσα για εμπόριο οργάνων. Σκεφτείτε να υπάρξει και νόμος που να το επιτρέπει, τι έχουν να ιδούν τα μάτια μας - και πολύ περισσότερο να ακούσουν τ' αυτιά μας.