ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 25 Ιούλη 2006
Σελ. /28
Σαφής διαφορά

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ζήτησε από τα εμπλεκόμενα στη διαμάχη μέρη να επιδείξουν μέγιστη αυτοσυγκράτηση». Ζήτησε, επίσης, «την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των απαχθέντων Ισραηλινών στρατιωτών και κάλεσε για την άμεση αναστολή όλων των επιθέσεων της Χεζμπολάχ σε ισραηλινές πόλεις». Ακόμη, «αναγνώρισε το νόμιμο δικαίωμα του Ισραήλ για αυτοάμυνα, ζήτησε ωστόσο εκ νέου από τη χώρα να μην καταφεύγει σε δυσανάλογη χρήση βίας». Επιπλέον «υπογράμμισε την επιτακτική ανάγκη όπως η λιβανέζικη κυβέρνηση λάβει την απαραίτητη στήριξη για να προβεί σε άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα, στοχεύοντας στο να αποτρέψει νέες επιθέσεις της Χεζμπολάχ κατά του Ισραήλ».

Τα παραπάνω αποτελούν ένα μέρος του ρεπορτάζ της ομιλίας που έκανε ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, την Παρασκευή το βράδυ και μεταδόθηκε από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Και, βέβαια, δεν αποτελούν τις προσωπικές απόψεις του μόνιμου αντιπροσώπου. Είναι οι θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κι όπως μπορεί να καταλάβει ο καθένας, έχουν σαφή διαφορά ύφους και τόνου απ' όσα λένε οι κυβερνώντες στους... ιθαγενείς, για εγχώρια κατανάλωση. Προφανώς, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου την περίοδο αυτή η χώρα μας κατέχει μια θέση, και μπροστά στον εκπρόσωπο των ΗΠΑ οι θέσεις της κυβέρνησης παρουσιάζονται περισσότερο καθαρές και χωρίς φτιασίδια...

Κατά παρέκκλιση κάθε νόμου...

Για τις διαβόητες Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) έχουμε γράψει αρκετές φορές. Για όσους δε θυμούνται, πάντως, επαναλαμβάνουμε επιγραμματικά ότι αποτελούν τη θεσμοθετημένη, με νόμο πλέον, μορφή μετατροπής των όποιων κοινωνικών αναγκών σε αντικείμενο επιχειρηματικής κερδοσκοπίας. Εναν μοχλό ακόμη μεγαλύτερης καταλήστευσης των λαϊκών εισοδημάτων από τους συμπράττοντες με το κράτος επιχειρηματίες.

Ολ' αυτά, όμως, αφορούν στο έργο των ΣΔΙΤ. Για να φτάσουμε εκεί, πρέπει, πρώτα, να υπάρξουν τα ανάλογα σχέδια και η έγκρισή τους. Στη φάση αυτή, η κυβέρνηση και όσοι άλλοι φορείς του Δημοσίου (π.χ. ΟΤΑ) θα χρησιμοποιούν τη μορφή αυτή, έχουν την υποχρέωση να προσλαμβάνουν διάφορους «συμβούλους». Πρόκειται, κύρια για εταιρείες, πολλές από τις οποίες είναι θυγατρικές των τραπεζών και η παρουσία τους προβλέπεται σε κάθε συμφωνία που θα υπογράφεται στο πλαίσιο των ΣΔΙΤ. Ε, λοιπόν, ακόμη και οι «σύμβουλοι» θα κάνουν χρυσές δουλιές. Την περασμένη βδομάδα, ο υπουργός Οικονομίας κατέθεσε τροπολογία στη Βουλή, η οποία προβλέπει ότι «οι συμβάσεις αυτές θα συνάπτονται κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής διάταξης της εθνικής νομοθεσίας», ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες των «συμβούλων» θα καθορίζονται με αποφάσεις της Διυπουργικής Επιτροπής Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΔΕΣΔΙΤ). Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην πράξη, όταν νομοθετούν το δικαίωμα να δίνουν αμοιβές κατά παρέκκλιση κάθε νόμου...

Λεόντειος εταιρεία

«Πρέπει να καταλάβουμε ότι πολλά άλλαξαν στη χώρα μας τα τελευταία 15 χρόνια και ο ιδιωτικός τομέας κινείται όλο και περισσότερο παράλληλα με το δημόσιο, ανεβάζοντας τους δείκτες του ανταγωνισμού. Η εξέλιξη αυτή δεν πρέπει να μας φοβίζει».

Την παραπάνω απάντηση έδωσε ο υπουργός Υγείας, Δημήτρης Αβραμόπουλος, στο ερώτημα για το πώς βλέπει να υλοποιούνται οι Συμπράξεις του Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στο χώρο της Υγείας στη συνέντευξή του στη χτεσινή «Ναυτεμπορική». Και συμπλήρωσε: «Χρέος μας είναι να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο κανόνων, ώστε ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας να προχωρούν μπροστά, κάτω από υγιείς συνθήκες, με σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και με ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών».

Σίγουρα, εκείνοι που δε φοβούνται την εξέλιξη αυτή είναι οι επιχειρηματίες, αφού τα περιθώρια του καθαρού κέρδους στο χώρο της Υγείας είναι τετραπλάσια σε σχέση με τη μέση επίδοση της ελληνικής οικονομίας. Ετσι, τα τελευταία χρόνια ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης του ιδιωτικού τομέα Υγείας είναι 12,5% ετησίως!

Κι απ' την άλλη, τα νοικοκυριά πληρώνουν απ' την τσέπη τους σταθερά πάνω από 45% των συνολικών δαπανών Υγείας την τελευταία δεκαετία. Γι' αυτό και οι ΣΔΙΤ - όπως και η μέχρι τώρα πορεία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας - θα θυμίζουν μια νέα λεόντειο εταιρεία στο μέλλον.

«Μεταμοσχεύσεις ΑΕ»

«Στον ιδιωτικό τομέα επιχειρεί να προωθήσει τις μεταμοσχεύσεις η κυβέρνηση, κάτι που δε συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη» αναφέρει ρεπορτάζ της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» (23/7/2006) υπό τον τίτλο «Μεταμοσχεύσεις Α.Ε.». Υπέρμαχος αυτής της πρότασης - σύμφωνα με το ρεπορτάζ - είναι ο υφυπουργός Υγείας Θανάσης Γιαννόπουλος, με το επιχείρημα ότι «η Ελλάδα έχει ιδιαιτέρως αναπτυγμένο τον ιδιωτικό τομέα της υγείας σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη».

Νάτα μας, λοιπόν. Αφού λειτούργησαν οι νόμοι της άγριας αγοράς στο χώρο της υγείας και παγίωσαν μια κατάσταση, έρχονται τώρα οι ταγοί της υγείας να μην αφήσουν στην αναδουλιά τα μεγάλα συμφέροντα. Με απαγορευμένες τις μεταμοσχεύσεις στον επιχειρηματικό τομέα και κυκλοφορούσαν τόσα και τόσα για εμπόριο οργάνων. Σκεφτείτε να υπάρξει και νόμος που να το επιτρέπει, τι έχουν να ιδούν τα μάτια μας - και πολύ περισσότερο να ακούσουν τ' αυτιά μας.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
32 χρόνια μετά

Τριάντα δυο χρόνια συμπληρώθηκαν χτες από την κατάρρευση της αμερικανοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας στις 24 Ιούλη του 1974 έγινε κάτω απ' την πίεση της συνεπούς αντιδικτατορικής δράσης του ελληνικού λαού, του αγώνα για δημοκρατία, για ουσιαστικά δικαιώματα, για ανεξαρτησία και προκοπή και των εξελίξεων που δρομολόγησε το χουντικό πραξικόπημα στην Κύπρο. Ο αντιδικτατορικός αγώνας είχε έντονα αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα. Εξέφρασε την αντίθεση του ελληνικού λαού στην απροκάλυπτη επιθετικότητα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και κύρια των ΗΠΑ, συνέπεια της οποίας ήταν και η κατοχή της Κύπρου από τις δυνάμεις του Αττίλα.

Σήμερα, τρεις και πλέον δεκαετίες μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, το περιεχόμενο της δημοκρατίας απέχει πολύ από τα οράματα του αντιδικτατορικού αγώνα και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Το κεφάλαιο και τα κόμματά του έχουν εξαπολύσει μια χωρίς προηγούμενο επίθεση στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Στοιχειώδεις δημοκρατικές, κοινωνικές και εργασιακές κατακτήσεις βάλλονται ανελέητα. Η εκμετάλλευση στους χώρους δουλιάς βαθαίνει και μαζί η περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, σε μια προσπάθεια το κεφάλαιο να περιφρουρήσει την εξουσία του, να αποτρέψει, να καταστείλει και να χειραγωγήσει τη λαϊκή αντίδραση.

Αυτήν την πραγματικότητα καμιά θριαμβολογία περί «δημοκρατίας» δεν μπορεί να τη συγκαλύψει. Στην ημερήσια διάταξη της σημερινής δημοκρατίας είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου. Στα πλαίσια αυτής της δημοκρατίας εξελίσσεται και κλιμακώνεται η λυσσαλέα επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, για μισθούς και συντάξεις πείνας, για δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία των μεγαλοεργοδοτών. Αυτή η δημοκρατία θέλει τους χώρους δουλιάς και τους δρόμους γεμάτους από κάμερες - χαφιέδες, μετατρέπει τα εργοστάσια σε γκέτο, βάζοντας φραγμούς και ποινικοποιώντας τη συνδικαλιστική δράση. Στα πλαίσια αυτής της δημοκρατίας μόνο φέτος 70 περίπου εργάτες έχουν χάσει τη ζωή τους στα εργασιακά κάτεργα.

Η δημοκρατία, για την οποία τα κόμματα του κεφαλαίου θριαμβολογούν, έχει στείλει στο Κόσσοβο και στο Αφγανιστάν χιλιάδες παιδιά του ελληνικού λαού, δένοντας τη χώρα σφιχτά στο άρμα των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών όπου Γης. Αυτή η δημοκρατία πρόσφερε και προσφέρει πολύμορφα τη στήριξή της στα κατοχικά καθεστώτα και τις επεμβάσεις σε βάρος των λαών που αντιστέκονται, βαφτίζοντας «τρομοκρατία» την αντίσταση και την αντιιμπεριαλιστική πάλη. Στοιχείο αυτής της δημοκρατίας είναι η επίθεση στα δικαιώματα της νεολαίας, στη μόρφωση, στη δουλιά, στον ελεύθερο χρόνο, η καθυπόταξη των νεανικών συνειδήσεων.

Η δημοκρατία του κεφαλαίου και των κομμάτων του είναι εχθρική προς τις σύγχρονες και πραγματικές ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, που συνθλίβονται στις μυλόπετρες του σημερινού κοινωνικοπολιτικού εκμεταλλευτικού συστήματος. Την ικανοποίηση αυτών των αναγκών δεν μπορεί να την εξασφαλίσει κανένας άλλος, πέρα από την ίδια την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που είναι τα λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού. Η συμμαχία αυτών των δυνάμεων είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για την άνθηση των λαϊκών δικαιωμάτων.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ