ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι οπορτουνιστές και ο Μαρξ

«Η επιστροφή του Μαρξ». Ετσι τιτλοφορήθηκε η εκδήλωση που διοργάνωσε το βράδυ της Δευτέρας ο ΣΥΡΙΖΑ σε θέατρο της Αθήνας. Οχι, δεν ξύπνησαν ένα πρωί αποφασισμένοι να δηλώνουν εφεξής μαρξιστές. Αλλά εν μέσω οικονομικής κρίσης, βλέποντας ότι το έργο του Μαρξ διατηρεί αναλλοίωτη την επαναστατική επικαιρότητά του, βλέποντας την απήχησή του στον κόσμο, σκέφτηκαν να παραπλανήσουν κόσμο. Ετσι, το σαλαμοποίησαν, το κατακρεούργησαν για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, κράτησαν ό,τι τους συμφέρει και τους βολεύει και πέταξαν το υπόλοιπο στον οπορτουνιστικό κάλαθο των αχρήστων. Τι κατάλαβε όποιος παρακολούθησε την εκδήλωση; Οτι ο Μαρξ ήταν ένας λαμπρός επιστήμονας. Οτι, ως λαμπρός επιστήμονας, άσκησε κριτική στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, ως εκεί. Τελεία. Ελα, όμως, που ο Μαρξ ήταν πολύ και πολλά περισσότερα απ' αυτό. Ηταν αυτός, που τόνισε την ανάγκη όχι απλά να ερμηνευτεί ο κόσμος, αλλά να αλλάξει. Και αυτός, που υπέδειξε και τον τρόπο που θα αλλάξει και τι θα οικοδομηθεί στη θέση του. Αυτό το κομμάτι του έργου του για τους οπορτουνιστές είναι σαν μην υπάρχει. Τον Μαρξ, ως επαναστάτη, ως επιστήμονα που απέδειξε το αναπόφευκτο του περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό με την εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου και την αντικατάσταση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής από την κοινωνική, τον ξορκίζουν, αποσιωπώντας τον, γιατί δεν αντέχουν την επαναστατική κοσμοθεωρία του. Είπαμε, οπορτουνιστές ως το μεδούλι...

Ευρω-σχέδιο κατά των λαών

Γρηγοριάδης Κώστας

Ενα πράγμα κάνει το «σχέδιο στήριξης της οικονομίας» που ανακοινώνει σήμερα η Κομισιόν: Προστατεύει τα μονοπώλια και στηρίζει την κερδοφορία τους και φορτώνει τα βάρη της κρίσης στους λαούς, πρώτα και κύρια στους εργαζόμενους. Μετά τη «θωράκιση» των τραπεζών, η ΕΕ φροντίζει να πάρει ορισμένα μέτρα «τόνωσης της ζήτησης» (δημόσιες επενδύσεις, μείωση ΦΠΑ μετά από συνεννόηση, ορισμένα παραπάνω ψίχουλα στις «ευπαθείς ομάδες» αλλά «προσωρινά», κ.ά.), αλλά και εγγυήσεις σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα «ρευστότητας». Ομως, όλα αυτά - και αυτό είναι το σημαντικότερο - θα πρέπει να συνοδευτούν από νέα μακροχρόνια προγράμματα διαρθρωτικών αλλαγών από κάθε κράτος μέλος ώστε συνολικά η ευρωοικονομία να μπορεί να ανταποκριθεί στις ανάγκες του παγκόσμιου ανταγωνισμού. Τι θα περιλαμβάνουν αυτά τα προγράμματα; Ιδού τι προτείνει, σύμφωνα με το σχέδιο που παρουσίασε χτες η «Καθημερινή», η Κομισιόν: Πρώτον, «μέτρα μισθολογικής συγκράτησης» και «γενική επέκταση της ελαστικοποίησης των σχέσεων εργασίας και ειδικά της μερικής απασχόλησης». Με άλλα λόγια, πάγωμα και μείωση μισθών, γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, δηλαδή κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, «ελεύθερες» απολύσεις κ.ο.κ. Δεύτερον, απελευθέρωση των αγορών και, τρίτον, μείωση των διοικητικών δαπανών των επιχειρήσεων... Με άλλα λόγια, συνέχιση της αντιδραστικής πολιτικής που προκάλεσε την κρίση.

Σκόπιμη «αδυναμία» ελέγχου

Θα μπορούσε να ήταν μία κακόγουστη φάρσα αν δεν ήταν σκληρή πραγματικότητα. Η κρατική μηχανή «ξέμεινε» από ελεγκτές. Σύμφωνα με το έγγραφο που έστειλε στην Εξεταστική Επιτροπή ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, δε βρέθηκαν ελεγκτές για να αποτιμήσουν την αξία των ανταλλαγέντων κτημάτων της μονής!. Από αυτούς που ορίστηκαν αρχικά, σχεδόν όλοι, είτε αρρώστησαν είτε ζήτησαν εξαίρεση, κάτι που εννοείται είναι καθ' όλα σύννομο... Ωστόσο, δεν περνά απαρατήρητο ότι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί γενικότερα στο καπιταλιστικό σύστημα παραμένουν σκόπιμα αποδυναμωμένοι προς όφελος των πανίσχυρων και ασύδοτων επιχειρηματικών ομίλων και των καρτέλ. Παράλληλα, τα στελέχη που υπηρετούν σήμερα στους ελεγκτικούς μηχανισμούς έχουν μάθει «στην πράξη» να μην αγγίζουν τα ιερά και τα όσια του συστήματος, πρώτα και κύρια βέβαια τα μεγάλα μονοπώλια. Αποτελεί ασυγχώρητη ψευδαίσθηση λοιπόν να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να υπάρξει «χαλινάρι» και έλεγχος στα μονοπώλια στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος.

Οι μετανάστες... επιχειρηματίες

Να δημιουργήσουν δικές τους επιχειρήσεις και ν' ανταγωνιστούν με ίσες ευκαιρίες στην αγορά, πρότεινε στους μετανάστες ο Κ. Μίχαλος, πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ), «παίζοντας κυριολεκτικά με τον πόνο τους»!

Αυτή η φράση ακούστηκε στη διάρκεια της πρόσφατης εκδήλωσης του Δήμου Αθηναίων με θέμα «1η Διαπολιτισμική Ημέρα Επιχειρηματικότητας». Εκδήλωση που απ' την αρχή μέχρι το τέλος είχε στόχο να πείσει ότι για να ενισχυθεί η κοινωνική συνοχή, η πολιτεία πρέπει να πάρει τέτοια μέτρα ώστε οι μετανάστες να δημιουργήσουν δικές τους επιχειρήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, η διοίκηση του δήμου και η κυβέρνηση (Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς) θα ιδρύσουν δύο «θυρίδες επιχειρηματικότητας» για μετανάστες!

Πρόκειται το λιγότερο για υποκρισία. Αναγκάζουν τους μετανάστες να ζουν κάτω από συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης, και με πρωτοφανή κυνισμό τους ζητούν να γίνουν ...επιχειρηματίες.

Με το ΠΑΜΕ σε 60 πόλεις

Βήμα κλιμάκωσης των εργατικών αγώνων ενάντια στην εντεινόμενη και ολομέτωπη αντεργατική επίθεση του κεφαλαίου αποτελούν τα συλλαλητήρια που διοργανώνει αύριο το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο σε ολόκληρη τη χώρα. Η μάχη για τη μαζική και αποφασιστική συμμετοχή στα αγωνιστικά ραντεβού που έχουν οριστεί σε 60 μεγάλες πόλεις συνεχίζεται μέχρι τελευταία στιγμή, προετοιμάζοντας ήδη την επιτυχία της πανεργατικής, πανελλαδικής απεργίας στις 10 Δεκέμβρη. Με στόχο να γίνει υπόθεση κάθε εργάτη και εργάτριας, Ελληνα και μετανάστη. Να δώσει το κάλεσμα του ΠΑΜΕ «τροφή» για ουσιαστικό διάλογο και προβληματισμό, να χτυπηθούν πιο μαχητικά η ηττοπάθεια, η επανάπαυση, η μοιρολατρία, που καλλιεργεί η άρχουσα τάξη.

Τώρα, είναι η ώρα η εργατική τάξη να σημειώσει νέα, αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση της πάλης της. Να σχεδιάσει με απαιτητικότητα και ευθύνη τα αγωνιστικά της βήματα, ενάντια σε όσα σηματοδοτεί ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση της ΝΔ. Ενάντια στην αντιασφαλιστική λαίλαπα, που έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο τα ασφαλιστικά ταμεία, απειλεί να στερήσει από χιλιάδες συνταξιούχους ακόμα και τις πενιχρές συντάξεις με τις οποίες αναγκάζονται να τα βγάλουν πέρα. Η επιτυχία των αυριανών συλλαλητηρίων του ΠΑΜΕ μπορεί να δώσει σημαντική ώθηση για την ενίσχυση της πάλης ενάντια στην εφαρμογή μέτρων, όπως η καθιέρωση του 65ωρου, αλλά και στη διεκδίκηση ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με αιτήματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων. Για την ολόπλευρη βελτίωση της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, ενάντια στην εκρηκτική κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία, για αποκλειστικά Δημόσιο Δωρεάν Σύστημα Υγείας - Πρόνοιας με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και την εργοδοσία.

Αναδεικνύεται όλο και πιο καθαρά η ανάγκη να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι ότι ποτέ δεν υπήρξαν και ποτέ δε θα γίνουν «εταίροι» με τους εκμεταλλευτές τους, όπως οι υποταγμένες στο κεφάλαιο πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών ηγεσιών του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, με τις πολιτικές δυνάμεις που τους υπηρετούν. Ηταν, είναι και θα είναι αντίπαλοι. Καμία ευθύνη δεν έχουν οι εργαζόμενοι για την οικονομική κρίση που βαθαίνει. Καμία «αγωνία» δεν μπορούν να μοιράζονται για την «έξοδο από την κρίση» προς όφελος του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του, όπως πασχίζουν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, ο ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Καμία «κατανόηση» δεν πρέπει να δείξουν. Κανένα περιθώριο σε όσους τους καλούν να σκύψουν το κεφάλι στα αντεργατικά μέτρα που προωθούνται μπροστά στην κρίση ή με πρόσχημα την κρίση.

Το αντίθετο πρέπει να κάνουν. Να αξιοποιήσουν τα προβλήματα, τις εσωτερικές αντιθέσεις, τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Να αποκαλύπτουν σε ολοένα και μεγαλύτερο βάθος τα αδιέξοδα που γεννά η οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας με γνώμονα το ατομικό συμφέρον. Να αναδειχτεί γιατί είναι μονόδρομος η πάλη σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γιατί ο αγώνας της εργατικής τάξης πρέπει να οργανώνεται με αφετηρία το ότι ο πλούτος της κοινωνίας αυξάνεται αμείωτα. Και, κατά συνέπεια, οι παραγωγοί του δεν μπορεί παρά να μετρούν βελτίωση στη ζωή τους, να βάζουν πιο ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεών τους, να βαθαίνουν πολιτικά τις διεκδικήσεις τους στην πάλη κατάργησης της εκμετάλλευσης.