ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο προεκλογικό κάδρο του ΣΥΡΙΖΑ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μετά το σόου των διερευνητικών εντολών, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τα φτηνά, προεκλογικά παιχνίδια στις πλάτες του συνδικαλιστικού κινήματος: Είκοσι μέρες πριν τις εκλογές, ζήτησε συνάντηση με την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ, προκειμένου να ενημερωθεί για τα προβλήματα και τις θέσεις του συνδικαλιστικού κινήματος! Λες και δεν ξέρει τις θέσεις των Ομοσπονδιών! Φθηνό προεκλογικό παιχνίδι κάνει, για να πει τάχα ότι τα σωματεία και οι κοινωνικοί φορείς στηρίζουν το πρόγραμμά του ή ότι το πρόγραμμά του λαμβάνει υπόψη τις θέσεις των φορέων. Στην πραγματικότητα, όμως, έτσι προετοιμάζει το έδαφος για να δέσει τα σωματεία σε ένα νέο κοινωνικό εταιρισμό, δεμένο με τη βάρβαρη πολιτική της ΕΕ, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσκυνάει. Το ίδιο, εξάλλου, είχε επιδιώξει και την περίοδο των διερευνητικών εντολών.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για συνάντηση έγινε δεκτή αυτή τη φορά από τις πλειοψηφίες σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ. Δίκαια, λοιπόν, το ΠΑΜΕ κάνει κριτική σ' αυτές τις πλειοψηφίες ότι τοποθετούν τις Ομοσπονδίες στο προεκλογικό κάδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Οσο για το ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζει ότι δε θα γίνει δεκανίκι καμιάς κυβέρνησης που υπεραμύνεται της συμμετοχής και ενσωμάτωσης του λαού στην καπιταλιστική ΕΕ, που αναγορεύει την «υγιή επιχειρηματικότητα» (και σε Παιδεία - Υγεία) σε «φίλο» των εργαζομένων, που σπέρνει αυταπάτες ότι ο λύκος θα γίνει αρνάκι!

Η ΔΑΚΕ ... διαφωνεί με το «διάλογο»...

Δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να κλάψει ή να γελάσει, με την επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζομένων που έχουν στήσει οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Επιχείρηση που θα ενταθεί αποφασιστικά όσο πλησιάζει η μέρα των εκλογών, ώστε οι εργάτες να πάνε να ψηφίσουν κάτω από την πίεση των διλημμάτων που βάζει η εργοδοσία. Ετσι, χτες, η ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα, προσπαθώντας κι αυτή να καρπωθεί όφελος από τις αυταπάτες που γεννά η παρουσίαση της προχτεσινής πρότασης του ΣΕΒ (που στην πραγματικότητα ζητά νέο χτύπημα - καταρράκωση του μέσου μισθού) δηλώνει πως «σ' ό,τι αφορά τη θέση του ΣΕΒ για την κατάργηση της πρόσφατης νομοθετικής διάταξης που προβλέπει τη μείωση του κατώτατου μισθού και την επαναφορά της μετενέργειας όπως ίσχυε προηγουμένως, δηλαδή στο σύνολό της, καθώς και την πρόταση του υπηρεσιακού Υπουργού κ. Ρουπακιώτη, είναι αυτονόητο ότι μας βρίσκουν σύμφωνους, όπως αυτονόητη θεωρούμε την άμεση παρέμβαση της Κυβέρνησης να ανταποκριθεί στην κοινή θέση και πρόταση των κοινωνικών εταίρων, αλλά και στις δηλώσεις των αρχηγών των κομμάτων, οι οποίοι συμφωνούν για πάγωμα και κατάργηση μετά τις εκλογές αυτών των διατάξεων»... Το θέμα όμως δεν είναι απλά ότι η ΔΑΚΕ ισχυρίζεται πως οι ορκισμένοι εχθροί και νεκροθάφτες των εργατικών συμφερόντων θα πάρουν φιλεργατικές αποφάσεις.

... ποντάροντας στην αμνησία των εργατών

Είναι ότι ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες στην καθυπόταξη του εργατικού κινήματος, που εδώ και χρόνια τρέχει στους «διαλόγους» και σε κάθε είδους «διαβουλεύσεις» με την εργοδοσία για να παζαρεύει μαζί με την ΠΑΣΚΕ και κάθε είδους εργατοπατέρα τι θα χάσει η εργατική τάξη, βγαίνει τώρα και λέει ότι «δε θα συμμετέχει σε καμία μορφή διαλόγου, εάν πρώτα δεν καταργηθούν οι επαίσχυντοι νόμοι που διαλύουν τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις...». Αλήθεια, κι αν τόσο πολύ θέλουν νόμους που δε διαλύουν τους εργαζόμενους και τις εργασιακές σχέσεις, γιατί όπου σταθούν κι όπου βρεθούν βγάζουν ύμνους στην «ανταγωνιστικότητα» και την «επιχειρηματικότητα» που μόνο σε αντεργατικούς νόμους μπορούν να οδηγούν; Αλήθεια, αν τόσο νοιάζονται για τους εργάτες, γιατί άστραφταν και βρόνταγαν όταν τον περασμένο χειμώνα το ΠΑΜΕ αποκάλυψε το παζάρι που είχαν στήσει οι «εταίροι» (ΣΕΒ και ΓΣΕΕ), παζάρι που τελικά επικυρώθηκε και με τους νόμους που ακολούθως τσάκισαν μισθούς και ΣΣΕ; `Η μήπως νομίζουν ότι οι εργάτες θα τα ξεχάσουν αυτά; Ποντάρουν στην αμνησία των εργατών, ελπίζουν ότι μπορεί κάτι να ξεπλύνει τις εγκληματικές ευθύνες που έχουν για τη σφαγή που γίνεται σε κάθε τόπο δουλειάς. Να μην τους περάσει. Να πάρουν απάντηση και στην κάλπη, με ισχυρό ΚΚΕ.

Αποκάλυψη της «ανάπτυξης»

Τα όσα δημοσιοποιήθηκαν για την άτυπη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες και τα όσα σχεδιάζονται στο παρασκήνιο δίνουν ξεκάθαρα το περιεχόμενο της «ανάπτυξης με λιτότητα» που υπηρετεί η αντιδραστική λυκοσυμμαχία, στην οποία - αν ο λαός πιστέψει τη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ - υποτίθεται ότι φυσάει «άλλος αέρας». Σύμφωνα με τα επίσημα κείμενα της Συνόδου, λιτότητα και ανάπτυξη είναι οι όψεις του ίδιου (αντιλαϊκού) νομίσματος, που φτιάχθηκε από τα υλικά της αντιδραστικής στρατηγικής «Ευρώπη 2020», με στόχο τα μονοπώλια της ΕΕ να γίνουν πιο ανταγωνιστικά απέναντι στα αμερικανικά, τα ασιατικά, τα ρώσικα, τα λατινοαμερικανικά, σε συνθήκες μάλιστα βαθιάς κρίσης και όξυνσης των αντιθέσεων παγκόσμια.

Στο παρασκήνιο, σύμφωνα με δημοσιεύματα που επιβεβαίωσε χτες η γερμανική κυβέρνηση, προωθείται και θα συζητηθεί στη Σύνοδο του Ιούνη σχέδιο συγκεκριμένων μέτρων για την ανάπτυξη στις χώρες της Ευρωζώνης με «οικονομικές δυσχέρειες». Μεταξύ άλλων, προβλέπεται η δημιουργία ζωνών ελεύθερου εμπορίου (ΕΟΖ), για την προσέλκυση ξένων επενδυτών σε ευνοϊκότερο για το κεφάλαιο φορολογικό περιβάλλον, αναμόρφωση της αγοράς εργασίας με βάση το «γερμανικό μοντέλο», ώστε να γίνει πιο ευέλικτη η νομοθεσία για την προστασία από τις απολύσεις ή να μειωθεί κι άλλο το λεγόμενο «μισθολογικό κόστος», επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, στα πρότυπα της Τρόιχαντ, του οργανισμού που δημιουργήθηκε στη Γερμανία μετά την παλινόρθωση για το ξεπούλημα των περιουσιακών στοιχείων της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Αυτή είναι η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται «η ΕΕ που αλλάζει», όπως λένε τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» στην Ελλάδα. Την επομένη της Συνόδου, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονταν για το ποιανού το πρόγραμμα περιλαμβάνει περισσότερα από τα μέτρα στα οποία κατέληξαν οι «27» και θα οριστικοποιηθούν στη Σύνοδο του Ιούνη. Ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του δήλωσε απογοητευμένος που δεν πάρθηκαν αποφάσεις σε αυτήν τη Σύνοδο, υπονοώντας ότι μέτρα όπως αυτά που περιγράφονται πιο πάνω, είναι θετικά για τους εργαζόμενους και το λαό, αφού υποτίθεται ότι θα ενισχύσουν την ανάπτυξη. Η ΔΗΜΑΡ, από την πλευρά της, διαπίστωσε ότι η Σύνοδος επιβεβαίωσε τον «αέρα αλλαγής» (!) στην ΕΕ, συνδράμοντας τις αυταπάτες ότι οι εργαζόμενοι έχουν να κερδίσουν από την ανάπτυξη που τους τσακίζει για να απογειώσει τα κέρδη των μονοπωλίων.

Είναι όλοι τους υπόλογοι απέναντι στο λαό. Συνδετικός τους κρίκος είναι η υπεράσπιση της ΕΕ και οι όρκοι πίστης στους καπιταλιστές, τους οποίους αντιμετωπίζουν σαν μοχλούς για την ανάπτυξη στην ΕΕ και στην Ελλάδα. Από κει προκύπτει η συνέπεια με την οποία υπερασπίζονται μια ανάπτυξη πέρα για πέρα αντιλαϊκή, αναλαμβάνοντας μάλιστα να την εξωραΐσουν στα μάτια του λαού, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να περάσουν ευκολότερα τα μέτρα για την ισοπέδωσή του. Ο λαός έχει το δικό του δρόμο να βαδίσει, συνειδητοποιώντας ότι διέξοδος για τον ίδιο δεν υπάρχει εντός της ΕΕ και με τα μονοπώλια κυρίαρχα στην παραγωγή. Στις εκλογές μπορεί και πρέπει να στείλει μήνυμα πως οι ανάγκες και τα δικαιώματά του δε φυλακίζονται στα μπουντρούμια της «ανάπτυξης» που του τάζουν τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου». Με ισχυρό ΚΚΕ να δηλώσει απειθαρχία στα χειρότερα που του ετοιμάζουν, να αντεπιτεθεί για να νικήσει.