ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Με το ψηφοδέλτιο στη μάχη

Λιγότερες από τρεις βδομάδες έμειναν για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, και με την κατάθεση από την περασμένη Κυριακή το βράδυ των ψηφοδελτίων που θα κριθούν από τους εργαζόμενους στην κάλπη, ουσιαστικά διανύουμε την τελική ευθεία της «μάχης». Είναι η στιγμή που οι κομμουνιστές και οι σύμμαχοί τους δουλεύουν πυρετωδώς, σπίτι το σπίτι, άνθρωπο τον άνθρωπο, με το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο στο χέρι. Η στιγμή που πρέπει οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να δουν ξεκάθαρα ότι το κριτήριό τους για να ψηφίσουν είναι το εξευτελιστικό μεροκάματο, η σύνταξη πείνας, η ακρίβεια, η κατάργηση του δικαιώματος να έχουν δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία που εμπορευματοποιούνται με τη συμβολή και των δήμων, αλλά και η πληρωμή στους δήμους για όποια υπηρεσία παρέχουν στους εργαζόμενους παρότι φορολογούνται βαριά. Ολα, δηλαδή, όσα βασανίζουν καθημερινά τη λαϊκή οικογένεια.

Οι δυνάμεις του δικομματισμού επιχειρούν όχι μόνο τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων αλλά, σε πολλές περιπτώσεις, ανθρώπους που έχουν επιλέξει να στηρίξουν τους αγωνιστικούς συνδυασμούς σε νομαρχίες και δήμους που στηρίζουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση, η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, τους εκβιάζουν και τους πιέζουν από πολλές πλευρές. Είτε τοπικοί παράγοντες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν έτοιμο κάποιο ρουσφέτι να τάξουν. Είτε ολόκληρος ο μηχανισμός του αστικού κράτους που δε διστάζει να εμπορεύεται τις αγωνίες των ανθρώπων του μόχθου, χιλιάδων οικογενειών, τάζοντας «χιλιάδες θέσεις μισής εργασίας σε δήμους, νομαρχίες» και όπου αλλού έχουν τη δυνατότητα να βολέψουν τρεις εργαζόμενους σε μία θέση, χωρίς ασφάλιση, ή να πάρουν, κάνοντας χάρη, το παιδί στον παιδικό σταθμό, άλλα τέτοια πολλά, λες και δεν είναι δικαιώματα των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται πιο σθεναρά απ' ό,τι άλλες φορές. Δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως το δίκιο τους και το δικό τους αύριο κρίνεται από τους ίδιους. Πως κριτήριο σε αυτές τις εκλογές είναι όλα εκείνα που θέτουν οι αγωνιστικοί συνδυασμοί συνεργασίας. Η ίδια η πραγματικότητα και τα καθημερινά βάσανα δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια να γίνουν πιστευτά τα «παραμύθια» των συνδυασμών του δικομματισμού για πόλεις ...χαμογελαστές και για κούφια «οράματα». Από την ίδια τη ζωή του ο εργαζόμενος αντιλαμβάνεται ότι το μεγαλύτερο σκάνδαλο είναι η αντιλαϊκή πολιτική των γαλάζιων και των πράσινων κυβερνήσεων αλλά και των εκπροσώπων τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Τα μηνύματα που θα σταλούν σε αυτές τις εκλογές μπορούν να είναι θετικά για το μέλλον. Αρκεί να εκφραστεί αυτή η αγανάκτηση. Αρκεί - όταν βρεθούμε μπροστά στην κάλπη - να έχουμε σε πρώτο πλάνο την ίδια μας τη ζωή και να σημαδέψουμε τους ενόχους για τα δεινά της εργατικής τάξης. Τότε, τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια θα αποτελέσουν «αυτονόητη» επιλογή γιατί οι εργαζόμενοι συμφέρον έχουν να συνεχιστούν οι λαϊκοί αγώνες.

Στο χρόνο που μένει το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να φτάσουμε παντού! Και να δώσουμε τη μάχη, να πιάσουμε έναν έναν, όσους περισσότερους μπορούμε απ' το χέρι και να κάνουμε μαζί τους το βήμα, ΤΩΡΑ! Να ψηφίσουν τη συνεργασία για την αντεπίθεση. Για να έχουν περισσότερους δημάρχους και νομάρχες, συμβούλους που θα είναι δίπλα τους και όχι ενάντιά τους.

Ποίοι πραγματικά ενοχλούνται;

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε έγγραφη απολογία εντός τριών ημερών καλεί η διοίκηση του ΙΚΑ την προϊσταμένη του υποκαταστήματος Αγίας Σοφίας Πειραιά Γιαννούλα Δημοπούλου, εκλεγμένο μέλος του ΔΣ του Πανελληνίου Συλλόγου Υγειονομικών Υπαλλήλων ΙΚΑ και μέλος του ΚΚΕ. Αιτία; Η καταγγελία επισκέπτη των Ιατρείων, ο οποίος ανάμεσα σε άλλα προσάπτει στη συνδικαλίστρια την κατηγορία ότι «... προκαλεί τα δημοκρατικά μας αισθήματα η ανάγνωση της εφημερίδας "Ριζοσπάστης" εις το γραφείο της και κυρίως η ανάρτηση φωτογραφίας - γελοιογραφίας εις κοινή θέα του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών που τον παριστά ως πίθηκο...»! Το «βαρύ» κατηγορητήριο συνοδεύει μια ακόμη καταγγελία για δήθεν «απαξιωτική συμπεριφορά» της προϊσταμένης προς τους συναδέλφους της, την οποία βέβαια διαψεύδουν οι ίδιοι οι γιατροί του ΙΚΑ. Την καταγγελία υπογράφει ένας ασθενής με το όνομα Αλεξ Παπαδάκος, ο οποίος μάλιστα κοινοποιεί το έγγραφό του στο Γραφείο του Πρωθυπουργού και στην... Αμερικάνικη Πρεσβεία!

Το περιστατικό θα ήταν μόνο για γέλια αν και στο παρελθόν δεν είχαν εκδηλωθεί απόπειρες διώξεων σε βάρος της συγκεκριμένης συνδικαλίστριας, η δράση της οποίας μέσα από τις γραμμές του συνεπούς ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος φαίνεται πως ενοχλεί. Σ' αυτή την κατεύθυνση, πολλά είναι τα ερωτηματικά που γεννάει το γεγονός ότι η διοίκηση του ΙΚΑ σπεύδει να καλέσει σε απολογία την Γιαννούλα Δημοπούλου, επαληθεύοντας την βεβαιότητα του καταγγέλλοντα ότι «πάραυτα θα επιληφθείτε και θα δώσετε λύση», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο τέλος της επιστολής του. Σε κάθε περίπτωση, καμιά μεθόδευση και δίωξη σε βάρος της εργαζόμενης δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη.

Να πώς βγαίνουν τα κέρδη

Στο φύλλο του Σαββάτου γράφαμε για το σύστημα φακελώματος των εργαζομένων που εγκατέστησε η φαρμακοβιομηχανία ΒΙΑΝΕΞ, χρησιμοποιώντας τα δακτυλικά τους αποτυπώματα. H επιχείρηση τρομοκράτησης και καθυπόταξης των εργαζομένων πάει χέρι χέρι με την εντεινόμενη εκμετάλλευση, η οποία αποτελεί την απόλυτη μέθοδο που χρησιμοποιούν η ΒΙΑΝΕΞ και τα αφεντικά της για να παραφουσκώνουν με κέρδη τα θησαυροφυλάκιά τους.

Ενδεικτικό για τους ρυθμούς εξέλιξης της επιχείρησης είναι ότι μέσα σε μία πενταετία (2001-2005) η εταιρεία κατάφερε να υπερδιπλασιάσει τα επίσημα καθαρά κέρδη της, υπερδιπλασιάζοντας ταυτόχρονα και το δείκτη που αποκαλύπτει τα καθαρά κέρδη ανά εργαζόμενο. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της επιχείρησης, τα επίσημα κέρδη της ήταν:

17,7 εκατ. ευρώ το 2001
26,6 εκατ. ευρώ το 2002
39,7 εκατ. ευρώ το 2003
40,3 εκατ. ευρώ το 2004
50,6 εκατ. ευρώ το 2005

Με δυο λόγια, πέρα από το γεγονός ότι μέσα σε μια πενταετία απέσπασε καθαρά κέρδη της τάξης των 176,9 εκατομμυρίων ευρώ, στην πενταετία (2001-2005) παρατηρήθηκε αύξηση της κερδοφορίας της κατά 185,9%! Επιπλέον, αν υπολογίσουμε ότι το 2001 η εταιρεία απασχολούσε 750 εργαζόμενους και το 2005 οι εργαζόμενοι έφτασαν τους 888, βλέπουμε ότι στην αρχή της περιόδου τα επίσημα καθαρά κέρδη ήταν 23.600 ευρώ ανά εργαζόμενο, ενώ το 2005 διαμορφώθηκαν στα 57.981 ευρώ ανά εργαζόμενο!!! (ποσοστό αύξησης 145%).

Εύκολα, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κανείς για ποιανού την «ασφάλεια» εγκαταστάθηκε το σύστημα αναγνώρισης των δακτυλικών αποτυπωμάτων των εργαζομένων...

Γιατί διαμαρτύρονται γι' αυτά που κάνουν;

Την προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ κατά του ΚΚΕ αναπαρήγαγε για λογαριασμό του ΣΥΝ ο πρόεδρός του, Αλ. Αλαβάνος, από το βήμα του Φεστιβάλ της νεολαίας του κόμματός του, όπου μίλησε το βράδυ της Κυριακής, προτρέποντας το ΚΚΕ «να ασχοληθεί λίγο λιγότερο με τον ΣΥΝ και λίγο περισσότερο με τη ΝΔ», αφού «η ΝΔ είναι κυβέρνηση, όχι εμείς»! Με την ουσία της κριτικής που το ΚΚΕ ασκεί στις θέσεις του ΣΥΝ ο Αλ. Αλαβάνος επέλεξε να μην ασχοληθεί, αποδίδοντάς την - κατά το σύνηθες - στην «εμπάθεια, τις εμμονές, τη λογική Ιαβέρη και ιεροεξεταστή» του ΚΚΕ απέναντι στον Συνασπισμό.

Αλλά για να δούμε γιατί εξανίσταται ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Το ΚΚΕ κάνει κριτική στον ΣΥΝ που επιβεβαιώνεται από τις θέσεις και τη δράση του. Στην ομιλία του, λοιπόν, ο Αλ. Αλαβάνος αναφερόμενος στις αυτοδιοικητικές εκλογές, έπλεξε το εγκώμιο της συμμαχίας που επιτεύχθηκε στη Γαλλία, λέγοντας: «Αν εκεί βρήκαν τη δύναμη να ανατρέψουν το Σύνταγμα που καθόριζε την τύχη σε 25 χώρες, με την ενωτική μας πρόσκληση θα βρούμε τον τρόπο να ανατρέψουμε τον δικομματισμό σε μία μόνο χώρα». Τι εννοεί; Τη γνωστή ταχτική της ενότητας στο πρόβλημα, που φτάνει ως την «κεντροαριστερά» για μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση. Αυτά λέει ο πρόεδρος ενός κόμματος που και σε αυτές τις εκλογές κατεβαίνει σε ουκ ολίγους δήμους και νομαρχίες από κοινού με το ΠΑΣΟΚ, σε κάποιες περιπτώσεις και με τη ΝΔ. Και που στελέχη του έχουν ομολογήσει πως συνεργασίες όπως στα Τρίκαλα αποτελούν πρόκριμα κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Και μετά τους φταίει το ΚΚΕ...