ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αποκαλυπτική κομπίνα

Γρηγοριάδης Κώστας

Δε γνωρίζουμε ποιος εξαπάτησε ποιον, το σίγουρο είναι πως επιβεβαιώνουν αυτό που έγραφαν τότε, το Μάρτη του 2001, στις αφίσες τους: «Ολοι μαζί μπορούμε». Τότε, που εμείς συμπληρώναμε πως αν πράγματι κάτι μπορούν όλοι μαζί, αυτό είναι το να συνεχίσουν να εξαπατούν τους εργαζόμενους.

Ετσι στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (ΟΤ) του Σαββάτου διαβάζουμε πως «ο ΟΤ αποκαλύπτει ολόκληρη την πρόταση που θα καταθέσει η ΓΣΕΕ στη ΔΕΘ», πρόταση με την οποία υποτίθεται πως οι εργαζόμενοι «ζητούν αλλαγή πλεύσης» και «νέο μείγμα κοινωνικής πολιτικής». Η σχετική «αποκάλυψη» του «ΟΤ» συνοδεύεται και από δήλωση του Πολυζωγόπουλου, που επικυρώνει την «αποκάλυψη» και βεβαιώνει πως πράγματι αυτή είναι η στρατηγική του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ψάχνοντας να βρούμε ποιο όργανο της ΓΣΕΕ συνεδρίασε και ενέκρινε το «αποκαλυπτικό» κείμενο, πήραμε ως απάντηση διάφορα μασημένα λόγια τόσο από τη ΓΣΕΕ όσο και από το ΙΝΕ, που έχει αναλάβει την εκπόνηση της σχετικής εισήγησης για να παρουσιαστεί στις 5 Σεπτέμβρη στη Θεσσαλονίκη. Τελικά βρήκαμε το πρωτότυπο κείμενο. Είναι μία ξερή αντιγραφή των σελίδων 19-33 του προγράμματος δράσης που παρουσιάστηκε το Μάρτη στο συνέδριο της ΓΣΕΕ. Ποιος εξαπάτησε ποιον; Ο Πολυζωγόπουλος τον «ΟΤ» δίνοντας ως αποκλειστικό ένα μπαγιάτικο και κοινής λήψης από μήνες κείμενο; `Η ανήκει στον «ΟΤ» η λαθροχειρία; Είναι αδιάφορο. Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά είναι που «όλοι μαζί» αποδεικνύονται απατεώνες.

Για την ουσία του κειμένου γράφουμε στις εργατικές σελίδες του «Ριζοσπάστη».

Μην... κακομάθουμε κιόλας

Τόσο φαίνεται ότι θα κρατούσε η... ευεργετική επίδραση της ανόδου της ισοτιμίας του ευρώ απέναντι στο δολάριο στις τιμές των βενζινών: μια βδομάδα. Από μεθαύριο οι τιμές επανέρχονται στους συνήθεις ρυθμούς των τελευταίων μηνών και τραβάνε και πάλι την ανηφόρα. Κατά 4 δρχ. το λίτρο αναμένεται να αυξηθεί η τιμή της βενζίνης σούπερ και της αμόλυβδης. Ε, γύρω στο τάλιρο μειώθηκαν την προηγούμενη βδομάδα, τέσσερις θα πάρει πάλι πάνω, έτσι, για να μη χάνουν τις... ισορροπίες οι καταναλωτές και προλάβουν να... κακομάθουν. Πάντως, η κυβέρνηση μπορεί να «καυχιέται» για τη μείωση στην τιμή του ντίζελ, που αναμένεται να κινηθεί γύρω στη 1,5 δρχ.

Η... αλλαγή

«Ο προσανατολισμός μας παραμένει σταθερός» δήλωσε χτες ο Κ. Σκανδαλίδης μετά τη συνεδρίαση του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ ενόψει του συνεδρίου του κόμματος. «Το συνέδριο δε θα ανατρέψει» την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, δήλωνε λίγο νωρίτερα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Οσο για τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας ξεκαθάρισε χτες ότι και μετά το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ η πολιτική της κυβέρνησης θα κινηθεί «σύμφωνα με το πρόγραμμα σταθερότητας».

Αλήθεια, χρειάζονται κι άλλες αποδείξεις, ότι πάνε στο συνέδριό τους για να «αλλάξουν» (!!!) την αντιλαϊκή τους πολιτική; Το πολύ πολύ να την κάνουν ακόμη χειρότερη...

Ούτε καν ψίχουλα

Κοινωνική δικαιοσύνη «δε γίνεται με όρους ισοπεδωτικής επιδοματικής πολιτικής», ούτε σημαίνει «ψίχουλα σε πολλούς χωρίς κριτήρια, αλλά ισχυρές ενισχύσεις σε συγκεκριμένα κοινωνικά σύνολα με συγκεκριμένες επιδιώξεις». Ετσι περιγράφει τη... νέα κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης ο Ν. Χριστοδουλάκης, υπουργός Ανάπτυξης και ένας εκ των πρωτοκλασάτων «εκσυγχρονιστών» της κυβέρνησης, σε συνέντευξή του στα χτεσινά «Νέα».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, αφορίζεται - έστω και με τον τρόπο αυτό - η μέχρι τώρα αντιλαϊκή πολιτική της σκληρής και πολύμορφης πολιτικής της μονόπλευρης λιτότητας και στρώνεται ο δρόμος για μια ακόμη χειρότερη. Οι εργαζόμενοι, στο σύνολό τους, δε θα μπορούν πλέον να αναμένουν ούτε καν τις μέχρι τώρα αυξήσεις - ψίχουλα. Αντί αυτών, όσοι η κυβέρνηση εκτιμά ότι «πετιούνται» - λόγω της ασκούμενης πολιτικής - στο κοινωνικοοικονομικό περιθώριο θα μπορούν να ελπίζουν σε ...«ισχυρές ενισχύσεις», αν πληρούν, βέβαια, τα... αναγκαία κριτήρια και τις... συγκεκριμένες επιδιώξεις. Κι αν θέλετε να πάρετε και μια «γεύση» των «ισχυρών ενισχύσεων», μπορείτε να λογαριάσετε τη σημερινή κοροϊδία του ΕΚΑΣ, αυξημένου κατά μερικά χιλιάρικα. `Η κάποιο χιλιάρικο αύξηση του αντίστοιχου επιδόματος που μπορεί να δοθεί στα άτομα με ειδικές ανάγκες ή κάποιες πενταροδεκάρες που δεν αποκλείεται να δοθούν σε ανύπαντρες μητέρες, που μέχρι σήμερα δε δικαιούνταν καν οικογενειακό επίδομα κλπ.

Οπως βλέπετε, η «κοινωνική πολιτική» της κυβέρνησης... αναβαθμίζεται.

Αντιλαϊκά «πακέτα»

Την ώρα που οι εργαζόμενοι της χώρας και τα άλλα κοινωνικά στρώματα βογκούν κάτω από το βάρος των συνεπειών της εφαρμοζόμενης πολιτικής και ενώ η κυβέρνηση με κάθε ευκαιρία εκδηλώνει την αποφασιστικότητά της να προχωρήσει αταλάντευτα στην εφαρμογή του αντιλαϊκού «Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης», πληθαίνουν οι φωνές αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Η θέρμη, με την οποία η πλουτοκρατία δέχτηκε αρχικά την «εκσυγχρονιστική» μέθοδο για την επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, τη μέθοδο, δηλαδή, της σκαιάς περιφρόνησης κάθε αιτήματος των εργαζομένων, και η κήρυξη ανοιχτού πολέμου σε κάθε ιδέα για διατήρηση - έστω - του βιοτικού τους επιπέδου γίνονται τώρα προβληματισμοί για την οικονομική ολιγαρχία. Και είναι φυσικό. Οι σημερινοί συσχετισμοί στην κοινωνία, όσο αρνητικοί κι αν εξακολουθούν να είναι σε βάρος του λαϊκού κινήματος και των εργαζομένων, δεν είναι οι ίδιοι με το 1993 και το 1996, όταν οι «εκσυγχρονιστές» φαντάζονταν πως είναι σε θέση να σαρώσουν τα πάντα.

Το καράβι της κυβέρνησης γνώρισε στον διάπλου του πολλές αναταράξεις. Γνώρισε και τις τρικυμίες της περασμένης άνοιξης. Τότε, που με αφορμή τις ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό, οι κυβερνώντες ήρθαν αντιμέτωποι με το ποτάμι της λαϊκής οργής και της πάνδημης αγανάκτησης. Ενα ποτάμι, που όχι μόνο δε σταματάει εύκολα, αλλά προκάλεσε ήδη αισθητές ρωγμές στο κυβερνητικό σκαρί. Ισως γι' αυτό το λόγο όλες τις τελευταίες μέρες γινόμαστε μάρτυρες της παραφιλολογίας των «κοινωνικών πακέτων», των επικείμενων αυξήσεων για τα εισοδήματα κ.ο.κ. Ισως για τον ίδιο λόγο, διάφορα έντυπα θέλουν να δείξουν ότι, στα λόγια, υπάρχουν περιθώρια και μπορεί να γίνει συζήτηση για την εφαρμογή μιας «κοινωνικής πολιτικής». Μιλούν, όμως, για μια «κοινωνική πολιτική», που, όπως αποσαφηνίζουν, θα κινείται αποκλειστικά στο πλαίσιο των... αναδιαρθρώσεων, με ό,τι αυτό σημαίνει για τους εργαζόμενους και την οικονομία του τόπου. Και σε κάθε περίπτωση βέβαια - σύμφωνα με τα σχετικά δημοσιεύματα - εκείνο που μπορεί να δει «μη αρνητικά» η κυβέρνηση, δεν είναι τα όποια ουσιαστικά αιτήματα που προβάλλουν οι ταξικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος, αλλά οι... κυβερνητικές αναλύσεις και προτάσεις της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ...

Στην πραγματικότητα, όλα αυτά από μόνα τους εκφράζουν την ανησυχία της άρχουσας τάξης μπροστά στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, ανησυχία για την απρόσκοπτη υλοποίηση των στρατηγικών επιλογών της με την «κοινωνική ανοχή» ή ακόμα και την «κοινωνική συναίνεση». Βέβαια, όσο κι αν προσπαθούν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, ένα είναι γεγονός. Καμιά απολύτως κοινωνική πολιτική, που να παίρνει υπόψη της τα πραγματικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων και να στοχεύει στην καλυτέρευση της θέσης των εργαζομένων στην κοινωνία, δεν μπορεί να προωθηθεί, μαζί, παράλληλα και ταυτόχρονα με την εφαρμοζόμενη πολιτική.

Πολιτικές που έχουν... όραμα τον εργασιακό Μεσαίωνα, οι αντιλαϊκές ρυθμίσεις για το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης, η εισοδηματική πολιτική λιτότητας, η μαζική ανεργία και η φτώχεια, οι απάνθρωπες εργασιακές σχέσεις, το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων, τα «κίνητρα» τρισεκατομμυρίων στους μεγαλοεπιχειρηματίες και στα διεθνικά μονοπώλια, η υλοποίηση της «μεταρρύθμισης» στην Παιδεία, ο περιορισμός σε βασικά δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες στους χώρους δουλιάς αλλά και σε όλες τις δημόσιες λαϊκές δραστηριότητες, είναι πολιτικές που δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να «συναντηθούν» και να «προχωρήσουν» στον ίδιο δρόμο με την όποια κοινωνική πολιτική. Η προώθηση κοινωνικά δίκαιων μέτρων απαιτεί ασυμβίβαστο ταξικό αγώνα, αντεπίθεση και ολοκληρωτική ρήξη με το σύνολο των εφαρμοζόμενων πολιτικών των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών στις συνθήκες της λαϊκής οικονομίας της λαϊκής εξουσίας.