ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 29 Μάρτη 2011
Σελ. /32
Τα εύσημα και η λεία του πολέμου

Γρηγοριάδης Κώστας

Τα όσα επίσημα ειπώθηκαν από τις δύο πλευρές για το εικοσάλεπτης διάρκειας τηλεφώνημα μεταξύ του πρωθυπουργού και του Αμερικανού προέδρου Μπ. Ομπάμα ανήμερα στις 25 Μάρτη, επιβεβαιώνουν περίτρανα ότι κάθε άλλο παρά «συμπληρωματική» και «εξισορροπητική» είναι η εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο της Λιβύης, όπως επιχειρεί να πείσει η κυβερνητική προπαγάνδα. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να μετατρέψει τη χώρα σε ένα μεγάλο ορμητήριο για τα πολεμικά αεροπλάνα και τα πλοία της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που ματοκυλούνε το λιβυκό λαό. Αυτός είναι ο λόγος που στην ανακοίνωση του Λευκού Οίκου που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση αναφέρεται επί λέξει ότι ο Αμερικανός πρόεδρος «σημείωσε την αλληλεγγύη της Ελλάδας ως μέλος του ΝΑΤΟ και τον κρίσιμο ρόλο που θα διαδραματίζει η Συμμαχία στην εφαρμογή του ψηφίσματος 1973», ενώ «ευχαρίστησε τον πρωθυπουργό Παπανδρέου για τη σημαντική υποστήριξη της Ελλάδας στις συμμαχικές επιχειρήσεις για την εφαρμογή του ψηφίσματος». Αλλά και στην κυβέρνηση δεν έκρυβαν τη χαρά τους για τα εύσημα από τις ΗΠΑ. «Η Ελλάδα είναι στην άμεση περιοχή, παίζει ρόλο στρατηγικής σημασίας, θα έλεγα και για τις εξελίξεις τώρα, αλλά και για τις μελλοντικές πιθανές εξελίξεις. Αυτό ήταν και το κύριο μέρος των συζητήσεων μεταξύ του πρωθυπουργού και του προέδρου Ομπάμα», δήλωσε χαρακτηριστικά στη ΝΕΤ ο Δ. Δρούτσας, αφήνοντας σαφώς να διαφανεί ότι η κυβέρνηση έχει στραμμένο το βλέμμα στην «επόμενη μέρα» στη Λιβύη, δηλαδή στη μοιρασιά της λείας του πολέμου...

Ερίζουν για μεγαλύτερο μερίδιο στη σφαγή

Την ώρα που οι βόμβες των ιμπεριαλιστών, με τη συμβολή και της Ελλάδας, σπέρνουν το θάνατο στη Λιβύη και επί της ουσίας σκοτώνουν το δικαίωμα ενός λαού να καθορίζει ο ίδιος την τύχη του, πληθαίνουν οι φωνές που θέλουν να τραβήξουν τη λαϊκή κατακραυγή από το κύριο και να τη διαχύσουν σε ανώδυνα για την κυβέρνηση κανάλια. Κάτι τέτοιο επιχειρεί από τις σελίδες της και η χτεσινή «Ελευθεροτυπία», η οποία, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ανάγει σε «νούμερο 1» ζήτημα κριτικής απέναντι στην κυβέρνηση τους ενδο-ΝΑΤΟικούς συμβιβασμούς της Ελλάδας για το πού θα πάει το στρατηγείο των επιχειρήσεων σε βάρος του λαού της Λιβύης, για το πού, δηλαδή, θα έχει την τυπική έδρα το «κουμάντο» των δολοφονικών επιθέσεων. Η εφημερίδα ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυβέρνηση «εγκατέλειψε» τις θέσεις της για τη λειτουργία του Στρατηγείου της Λάρισας και στο όνομα τού να μην προκριθεί το ΝΑΤΟικό Στρατηγείο της Σμύρνης σαν «πρώτο βιολί» στη διαχείριση της επίθεσης στη Λιβύη, δέχτηκε να περάσει η διεύθυνση στο Στρατηγείο της Νάπολης. Η εφημερίδα, μάλιστα, προσπαθεί να συνδέσει αυτήν την εξέλιξη με τον έλεγχο του ελληνικού εναέριου χώρου από μια ξένη δύναμη, πλην της Ελλάδας, κρύβοντας ότι το κουμάντο στο Αιγαίο, εδώ και πολλά χρόνια, το έχει το ΝΑΤΟ, με ευθύνη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, που, για τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και κόντρα στα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, ενσωματώνουν τη χώρα βαθύτερα στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και σχεδιασμούς. Το κρίσιμο ζήτημα για το λαό είναι να καταδικάσει και να αντιπαλέψει την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τη συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτήν, η οποία δεν προέκυψε ξαφνικά, αλλά είναι προϊόν της φιλομονοπωλιακής στρατηγικής που ακολουθούν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και οι πολιτικοί τους σύμμαχοι. Κάποιοι βλέπουν αυτόν τον πόλεμο σαν ευκαιρία η ντόπια αστική τάξη να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή και με στρατιωτικά μέσα. Μια τέτοια αντίληψη είναι επικίνδυνη για το λαό και τα πραγματικά του συμφέροντα, που καμιά σχέση δεν έχουν με αυτά του κεφαλαίου και των πολιτικοστρατιωτικών τους μηχανισμών.

Βομβαρδίζουν την αλήθεια

Ούτε στην προπαγάνδα του πολέμου και στα τερατώδη ψέματα δεν υστερεί από τον προκάτοχό του ο Μπ. Ομπάμα, όπως αποδεικνύεται περίτρανα στη περίπτωση του πολέμου κατά της Λιβύης. Στην προσπάθειά του να δικαιολογήσει την ιμπεριαλιστική επέμβαση, έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι χάρη σε αυτή αποφεύχθηκε μια «ανθρωπιστική καταστροφή», θυμίζοντας τους γελοίους ισχυρισμούς των προκατόχων του για τους πολέμους στο Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία. «Μην αυταπατάσθε: επειδή ενεργήσαμε γρήγορα, αποφεύχθηκε μια ανθρωπιστική καταστροφή και σώθηκαν αναρίθμητες ζωές αθώων πολιτών, ανδρών, γυναικών και παιδιών», υποστήριξε στο εβδομαδιαίο ραδιοφωνικό του μήνυμα ο Αμερικανός πρόεδρος και συνεχίζοντας στο ίδιο ύφος είπε ότι ο Καντάφι απειλούσε με ένα «λουτρό αίματος». Γι' αυτό «κάθε Αμερικανός μπορεί να είναι υπερήφανος για τις ζωές που σώσαμε στη Λιβύη», κατέληξε, ως αντάξιος εκφραστής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Ομως τα ψέματά τους πλέον δεν κρατάνε ούτε μια μέρα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από την ιμπεριαλιστική συμμαχία, από τις 19 Μάρτη που ξεκίνησε ο πόλεμος κατά της Λιβύης μέχρι την περασμένη Παρασκευή έγιναν 1.257 πτήσεις πολεμικών αεροπλάνων εκ των οποίων 540 βομβαρδισμοί. Οι ΗΠΑ διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς τα αεροσκάφη τους πραγματοποίησαν 787 αποστολές και οι άλλοι σύμμαχοι μαζί 470. Μόνο αφελείς ή «ενσωματωμένοι» αναλυτές πιστεύουν ότι οι ανελέητοι βομβαρδισμοί που γίνονται από την ιμπεριαλιστική συμμαχία δεν έχουν θύματα μεταξύ των αμάχων και πως όλους τους σκότωσε ο Καντάφι...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Μόνη λύση η ανατροπή

Το παζάρι μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, σχετικά με τις αρμοδιότητες και τους πόρους του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που θα μπει σε εφαρμογή από το 2013, αποτυπώνει τις αγεφύρωτες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που μαίνονται ακατάπαυστα και εντός των «τειχών» της ευρωζώνης και της ΕΕ. Παρόλο που στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ σημειώθηκαν κάποιοι προσωρινοί συμβιβασμοί για το Μηχανισμό και το «Σύμφωνο για το ευρώ», ο «σκυλοκαυγάς» μαίνεται και δε θα τερματιστεί. Γιατί το «πάπλωμα» είναι ο επιμερισμός της καταστροφής των κεφαλαίων που θα προκύψει από το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων ή όποια άλλη μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας επιλεγεί.

Γι' αυτό και οι διαφωνίες των κρατών μελών επικεντρώνονται ιδιαίτερα στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, ο οποίος θα οδηγήσει κράτη μέλη σε ελεγχόμενη χρεοκοπία, είτε μέσα από το «κούρεμα», είτε μέσα από οποιαδήποτε άλλη μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους προκύψει. Γιατί, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κάποιες μερίδες του κεφαλαίου θα μετρήσουν απώλειες και ζημιές, θα χάσουν μέρος των χρημάτων τους από το «κούρεμα» των ομολόγων του κράτους μέλους που θα χρεοκοπήσει. Ο καυγάς μεταξύ των διαφόρων κρατών μελών, δεν είναι παρά ο καυγάς μεταξύ των διαφόρων μερίδων των μονοπωλίων, για το ποια μονοπώλια θα χάσουν περισσότερο ή λιγότερο, ποια κεφάλαια θα καταστραφούν και ποια θα βγουν από την καπιταλιστική κρίση με μεγαλύτερες δυνατότητες επανόδου στην κερδοφορία.

Βέβαια, αυτός ο καυγάς μπαίνει στην «άκρη» όταν πρόκειται για την κοινή συνισταμένη των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη μέλη της ΕΕ: Για την εξυπηρέτηση συνολικά των συμφερόντων των μονοπωλίων και την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας τους μέσα από τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, το τσεκούρωμα και των τελευταίων εργατικών κατακτήσεων, τις στρατιές ανέργων, τις συνθήκες φτώχειας και εξαθλίωσης. Γι' αυτό οι ηγέτες των κρατών μελών της ΕΕ αποφάσισαν σε πλήρη σύμπνοια την κλιμάκωση του πολέμου στα μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, για να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων με το «Σύμφωνο για το ευρώ» και το «Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Για τους πολιτικούς εκπροσώπους της πλουτοκρατίας, τις αστικές κυβερνήσεις των κρατών μελών της ΕΕ τα αντιλαϊκά μέτρα αποτελούν μονόδρομο προκειμένου να ξαναμπούν τα μονοπώλια που θα καταφέρουν να ξεπεράσουν την καπιταλιστική κρίση σε τροχιά κερδοφορίας με καλύτερους όρους.

Ωστόσο, οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις είναι δεδομένες. Πρόκειται για έναν καυγά που δε θα τελειώσει, αλλά θα ανακυκλώνεται όσο υπάρχει καπιταλισμός. Από την άλλη, οι λαοί έχουν το δικό τους μονόδρομο, προκειμένου να αντιπαλέψουν τα βάρβαρα μέτρα, να μην πληρώσουν την καπιταλιστική κρίση και το χρέος - για τα οποία δεν έχουν καμιά ευθύνη - να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές προς όφελός τους. Είναι ο δρόμος της λαϊκής οργάνωσης και αντεπίθεσης στο εθνικό πεδίο, της λαϊκής συμμαχίας και πάλης, με στόχο την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Μόνο σε μια λαϊκή οικονομία και εξουσία μπορούν οι λαοί να απαλλαχθούν από το βρόχο της εκμετάλλευσης, να γίνουν κύριοι του πλούτου που παράγουν.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ