ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ωρα για μεγάλες αποφάσεις

Γρηγοριάδης Κώστας

«Παραμένει το χάσμα με την τρόικα - Λύση με πολιτική διαπραγμάτευση επιδιώκει ο Α. Σαμαράς» (Καθημερινή) - «Εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις, πολιτική λύση αναζητεί ο Α. Σαμαράς» («Ελεύθερος Τύπος»), «Μεγάλο παζάρι με τους ισχυρούς της Ευρώπης» («Εθνος») «Παρατείνεται η αγωνία» («Ημερησία»). Δεν είναι η πρώτη φορά που στήνεται μπροστά στα μάτια του λαού το σκηνικό του δήθεν «αδιεξόδου» στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, με την κυβέρνηση να κάνει δήθεν αντίσταση και την τρόικα σε ρόλο «κακού» να ζητά πιο σκληρά μέτρα. Η μόνη διαφορά είναι ότι τώρα ως διέξοδος εμφανίζεται η «πολιτική διαπραγμάτευση», λες και οι επικεφαλής της τρόικας δεν τηρούν πιστά τις εντολές των πολιτικών προϊσταμένων τους, δηλαδή των κυβερνήσεων της ΕΕ και των αφεντικών της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, λες και δεν είναι οι Μέρκελ - Ολάντ - Μόντι και Σία αυτοί που παραπέμπουν μονότονα στην έκθεση της τρόικας... Είναι ολοφάνερο λοιπόν, ότι στήνεται μια νέα επιχείρηση χειραγώγησης και υποταγής του λαού, ώστε να περάσουν τα νέα εξοντωτικά για το λαό μέτρα, τα οποία καθόλου δεν πρόκειται να γίνουν «πιο ήπια» όποιος συμβιβασμός και αν γίνει μεταξύ κυβέρνησης και εταίρων - δανειστών. Το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί, όπως έχει αποδείξει η πείρα των προηγούμενων χρόνων. Ο λαός είναι πλέον σε θέση να βγάλει οριστικά και αμετάκλητα ορισμένα συμπεράσματα, όπως ότι τα μέτρα δεν παίρνονται για την αντιμετώπιση του χρέους και του ελλείμματος, αλλά για να σωθεί η πλουτοκρατία και να ανακάμψει η κερδοφορία του κεφαλαίου. Αλλωστε, όπως δείχνουν τα επίσημα στοιχεία, παρά το σφαγιασμό των μισθών, συντάξεων και των κοινωνικών δαπανών, το χρέος συνεχίζει να φουσκώνει, επιβεβαιώνοντας περίτρανα την αλήθεια ότι αλλού (στις φοροαπαλλαγές και τις επιδοτήσεις του κεφαλαίου) βρίσκονται οι αιτίες που διογκώνουν το χρέος. Είναι καιρός λοιπόν ο λαός να πάρει τη μεγάλη απόφαση: να κηρύξει πόλεμο στους δυνάστες του και το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, βάζοντας πλώρη για τη δική του εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ για τους αγώνες...

Αντί να τρέξουν να κρυφτούν, που πασχίζουν να δυναμώνει η «κοινωνική συνοχή» - δηλαδή η υποταγή στη μεγαλοεργοδοσία με κάθε τρόπο - πάνε να βγουν και ... «από αριστερά»! Ο λόγος για τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, που κάνουν κριτική στη στάση του «ΠΑΜΕ που τάχθηκε υπέρ μιας 24ωρης απεργίας στη ΓΣΕΕ», όπως λέει και η χτεσινή «Αυγή»... Ποιοι μιλάνε; Εκείνοι, που, μες στους τόπους δουλειάς και τους κλάδους (εκεί, δηλαδή, που πρώτα απ' όλα εκδηλώνεται και πρέπει να οργανωθεί η απόκρουση της άγριας επίθεσης), δουλεύουν ολόπλευρα για να υπονομευτούν οι αγωνιστικές διαθέσεις και κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Διαφωνούν όχι με το περιεχόμενο των αντεργατικών μέτρων και νόμων αλλά με τον «απαράδεκτο τρόπο εφαρμογής» τους, όπως έλεγε σε ανακοίνωσή της η κοινή παράταξη που έχουν συγκροτήσει ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση στους υπαλλήλους του ΟΛΠ! Καλούν σε οξυμένες μορφές πάλης, με αιτήματα όμως που υπονομεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, όπως γίνεται στη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ, όπου η πλειοψηφία (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και ΣΑΔ, η παράταξη που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ), η οποία στήριξε από την πρώτη στιγμή το ξεπούλημα της ΔΕΗ, βγαίνει τώρα και καλεί σε 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες! Φτάνουν μέχρι και σε ανοιχτή απεργοσπασία, όπως έγινε στις 26 Σεπτέμβρη στην πτηνοτροφική επιχείρηση «Πίνδος», με το σωματείο που κήρυξε απεργία μόνο για την πρώτη βάρδια!...

Εχουν τα μούτρα να κατηγορούν το ΠΑΜΕ για ... έλλειμμα αγωνιστικότητας, εκείνοι που δε διστάζουν να υπονομεύουν την ίδια την απεργία ως μορφή πάλης, ενισχύοντας την αντίληψη περί «χαμένου μεροκάματου» (βλ. πρόσφατη δήλωση Σκουρλέτη).

... και η υπονομευτική του στάση

Αμα θέλουν αληθινά να μπουν μπροστά για δυναμικές κινητοποιήσεις, να πάνε να δώσουν μάχη στους τόπους δουλειάς. Εκεί που «τσακίζει κόκαλα» και η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί της εργοδοσίας για να σκύβει ο εργάτης το κεφάλι. Εκεί που, για να πειστεί έστω και ένας εργάτης να απεργήσει, χρειάζεται λυσσαλέα πάλη ενάντια στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας, στη δράση με την οποία τα τσιράκια της προσπαθούν να επιβάλουν «σιγή νεκροταφείου», στις αυταπάτες που δηλητηριάζουν τις συνειδήσεις των εργαζομένων χρόνια τώρα με ευθύνη και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά ούτε μπορούν ούτε θέλουν να το κάνουν αυτό. Μόνο και μόνο στο άκουσμα της φράσης «σύγκρουση με τα συμφέροντα της εργοδοσίας» βγάζουν σπυράκια. Γι' αυτό και θέλουν να στρέψουν τους εργάτες στις πλατείες, γι' αυτό ζητούν ανατροπή μεν της κυβέρνησης, αλλά όχι ανατροπή των καπιταλιστών. Γι' αυτό και δε θέλουν ούτε γενικές συνελεύσεις να γίνονται (στη ΓΕΝΟΠ κήρυξαν μεν 48ωρες απεργίες απέρριψαν όμως το αίτημα των δυνάμεων του ΠΑΜΕ να γίνουν συνελεύσεις, ώστε οι ίδιοι οι εργάτες να πουν γνώμη, να συζητήσουν και να αποφασίσουν εκείνοι για τη συνέχιση του αγώνα τους).

Μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, έχουν «κάνει επιστήμη» την προστασία της «ανταγωνιστικότητας» (που τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα) και, από την άλλη, ζητούν οξυμένες μορφές πάλης... Αλήθεια, με τι αιτήματα φαντάζονται τους εργάτες να κάνουν απεργίες διαρκείας; Για μια καλύτερη ΕΕ; Για στήριξη της «εθνικής οικονομίας»; Αλλά τι λέμε τώρα... Εδώ υπήρχαν κλάδοι (όπως η κλωστοϋφαντουργία) όπου καλούσαν τους εργάτες να διαδηλώνουν για να πάρει ο εργοδότης τα δάνεια και μετά να τον βλέπουν να κάνει επενδύσεις σε άλλες χώρες των Βαλκανίων, αφού πρώτα είχε μοιράσει λουκέτα και απολύσεις στην Ελλάδα...

Με το ΚΚΕ κόντρα στη λαίλαπα

Τρεις σχεδόν μήνες μετά την κατάθεση από το ΚΚΕ της πρότασης νόμου για την κατάργηση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, των εφαρμοστικών τους νόμων και του μεσοπρόθεσμου προγράμματος, η αναγκαιότητα να αποτελέσει αυτή στόχο πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος, επαληθεύεται και δυναμώνει. Ιδιαίτερα στο φόντο των εξελίξεων που προκαλεί η βαθιά καπιταλιστική κρίση στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την προσπάθεια των αστικών δυνάμεων να τη διαχειριστούν υπέρ των μονοπωλίων, χωρίς να παραγνωρίζονται οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί. Αυτές τις εξελίξεις συζητάει το ΚΚΕ με τους εργαζόμενους και το λαό, μπροστά και στις συγκεντρώσεις που διοργανώνει αύριο σε όλη τη χώρα, καλώντας σε μαζική συμμετοχή.

Στη χώρα μας, η κατάθεση στη Βουλή του προσχεδίου του προϋπολογισμού και η ολοκλήρωση της λίστας με τα μέτρα ύψους 13,5 δισ., από τη συγκυβέρνηση που προπαγάνδιζε προεκλογικά ένα «άλλο» μείγμα διαχείρισης, με «αναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου, δείχνει ότι τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαός από τις μανούβρες των αστών στην προσπάθειά τους να υπηρετήσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Είναι αποκαλυπτικό εξάλλου το γεγονός ότι η «πολιτική διαπραγμάτευση» που τώρα κάνει η συγκυβέρνηση, προσθέτει μέρα με τη μέρα και νέα μέτρα στα ήδη επώδυνα που περιλαμβάνονται στο προαποφασισμένο πακέτο για τη διάσωση της πλουτοκρατίας.

Προπαγανδίζοντας το δικό του μείγμα διαχείρισης, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εγκαταλείψει σήμερα ακόμα και το σύνθημα της ακύρωσης του μνημονίου, ενώ αναγνωρίζει τη δανειακή σύμβαση, την οποία λέει ότι θα επαναδιαπραγματευθεί. Σκόπιμα κάνει το διαχωρισμό δανειακή σύμβαση - μνημόνιο, για να κρύψει ότι δεν υπάρχει συμφωνία για δάνεια από την ΕΕ χωρίς σκληρά μέτρα για το λαό, είτε αυτά περιέχονται σε μνημόνιο, είτε στο «σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας», με το οποίο θέλει να αντικαταστήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τη σημερινή συμφωνία με την τρόικα. Στον πυρήνα τους, η μια και η άλλη λογική αποδέχεται το χρέος σαν υποχρέωση του λαού να το ξεπληρώσει, θεωρεί απαραίτητη τη διαβούλευση και τη συμφωνία στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ και αναγνωρίζει ότι κάθε τέτοια συμφωνία προϋποθέτει μέτρα σε βάρος του λαού.

Μόνο το ΚΚΕ μιλάει σήμερα για κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, μαζί και των νόμων που τα συνοδεύουν. Λέει ακόμα ότι μια τέτοια πρόταση, δεμένη με την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, δημιουργεί προϋποθέσεις ανάτασης και ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος, που είναι όρος αναγκαίος για να αναχαιτιστεί σήμερα η επίθεση και να κερδίσει ο λαός ακόμα και την ελάχιστη ανακούφιση. Οσο περισσότεροι εργαζόμενοι και φορείς του εργατικού λαϊκού κινήματος υιοθετούν και κάνουν δική τους υπόθεση την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, τόσο θα δυναμώνουν τα ζόρια των αστών να χειραγωγήσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, να την εκτονώσουν ανώδυνα. Ο λαός έχει τη δύναμη να τους ανατρέψει. Σ' αυτό τον αναγκαίο αγώνα, μόνη δοκιμασμένη δική του δύναμη και μπροστάρης είναι το ΚΚΕ, που έχει στρατηγική ρήξης με τα μονοπώλια και την ΕΕ, δεν έχει δεσμεύσεις από το κεφάλαιο, παλεύει για να πάρει ο λαός την εξουσία και την οικονομία στα χέρια του.