ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Εκσυγχρονισμός και ΜΑΤ

Γρηγοριάδης Κώστας

Μεγάλο καημό με την ΚΝΕ πρέπει να έχει το νεοφιλελεύθερο στέλεχος του ΣΥΝ Θ. Μαργαρίτης. Ισως επειδή εκεί στο ΣΥΝ δεν μπορούν να σταυρώσουν νέους ανθρώπους ούτε με το ...δίκαννο, κάτι, βέβαια, που ομολογούν και οι ίδιοι (βλέπε πρόσφατο άρθρο Αλαβάνου σε «Ελευθεροτυπία»). Ετσι, ο κ. Μαργαρίτης, με άναρθρες κραυγές και με αφορμή τις ακραίες νεοφιλελεύθερες θέσεις των «5» για την νομιμοποίηση των ναρκωτικών - σε κάτι που το ΚΚΕ αντιτάχθηκε σθεναρά - προέτρεψε την ΚΝΕ να κυνηγήσει ναρκομανείς μαζί με τα ΜΑΤ...

Μάλλον, στην περίπτωσή του, ο πολύς «εκσυγχρονισμός» γεννά παραφροσύνη. Πρώτον, γιατί με λογικούς συνειρμούς δεν μπορούμε να κατανοήσουμε τα λεγόμενά του. Αλλά και πέρα απ' αυτό, στην Ελλάδα ζει κι αυτός και θα 'πρεπε να γνωρίζει. Κι αν δε γνωρίζει, ας του το πουν οι κεντροαριστεροί του ΣΥΝ. Συνήθως, τα ΜΑΤ βγαίνουν για να προστατέψουν τους «εκσυγχρονιστές», από τις κινητοποιήσεις των «αντι-εκσυγχρονιστών». Αυτό έγινε με τις μαθητικές κινητοποιήσεις, με τους εργάτες, με τους αγρότες, με τη Γιουγκοσλαβία, με τον Κλίντον, για τα τους θυμίσουμε μόνο μερικές «παρεμβάσεις» των ΜΑΤ.

Μια και το 'φερε η κουβέντα, όμως, και είναι τόσο ένθερμος οπαδός του «εκσυγχρονισμού», θα του προτείναμε - όπως και στην ομάδα Μπίστη - να καταταγούν ομαδικά στα ΜΑΤ. Ας το κάνουν για χάρη του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος, που χωρίς τα ΜΑΤ ούτε βήμα δεν μπορεί να κάνει...

Αμάν κυρα - επιτρόπισσα...

Στις 25.5.2001 μιλούσε στο «Φλας» η Ελληνίδα Κοινοτική Επίτροπος Αννα Διαμαντοπούλου και ο Γ. Ρουμπάτης τη ρώτησε για τη φτώχεια και την εγκατάλειψη της Ηπείρου, ενόψει της μετάβασής της στα Γιάννενα, για την παρουσίαση εκεί (27.5.2001) της κοινοτικής πρωτοβουλίας EQUAL - ύψους 47 δισ. δραχμών για την εξαετία 2000-2006 - που θα «αποτελέσει το νέο εργαλείο της χώρας μας, αλλά και της Ευρώπης στην αντιμετώπιση των διακρίσεων και των ανισοτήτων στην αγορά εργασίας», όπως είπε ο Τ. Γιαννίτσης στα Γιάννενα.

Και η απάντηση της Αννας σε άφηνε ξερό: Ε, δεν είναι φτωχότερη από ορισμένες περιοχές της Πολωνίας, είπε.

Δηλαδή, κυρά Επιτρόπισσα, «Γεια σου Γιάννη», «Κουκιά σπέρνω» που λένε και στα χωριά της Ηπείρου.

... και σώνει, κύριε πρωθυπουργέ!

«Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει η αντίστροφη πορεία για την ανάπτυξη της Ηπείρου», καθώς «το νέο διεθνές περιβάλλον σίγουρα ευνοεί τον αναβαθμισμένο ρόλο της Ηπείρου στο εθνικό και διεθνές γίγνεσθαι».

Τα παραπάνω δεν τα είπε κανείς τυχαίος, αλλά ο πρωθυπουργός της χώρας Κ. Σημίτης, στο μήνυμά του προς το 6ο Πανηπειρωτικό Συνέδριο που έγινε στην Ηγουμενίτσα τον Αύγουστο του 1999.

Ηρθε λοιπόν η τελευταία έκθεση της Κομισιόν και κατατάσσει την Ηπειρο στην πρώτη θέση ανάμεσα στις πιο φτωχές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Ο μέσος όρος του κατά κεφαλήν ΑΕΠ μειώθηκε από το 43,5% του μέσου κοινοτικού όρου το 1988, στο 41,8% το 1998.

«Σώνει (δηλαδή φτάνει), κύριε πρωθυπουργέ, η ανάπτυξη!» - που θα 'λεγαν και οι Ηπειρώτες. Επί των ημερών του «εκσυγχρονισμού» έφτασαν στον πάτο.

Ντιπ... ΚΕΠ

Δε φτάνει η κατηφόρα που έχουν πάρει τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων του τελευταίου καιρού, έρχονται και τα πενιχρά αποτελέσματα των περιοδειών ανά τη χώρα και πυκνώνουν τα σύννεφα στο ΚΕΠ -του Αβραμοπουλικού κινήματος- για όσους δε σκαμπάζουν από αρχικά. Χαρακτηριστική απόδειξη είναι οι πρόσφατες περιοδείες των στελεχών του ΚΕΠ στους τέσσερις νομούς της Θεσσαλίας. Η συμμετοχή των Θεσσαλών στις μαζώξεις ήταν από ελάχιστη έως μηδενική. Απογοητευμένα πρέπει να έφυγαν τα στελέχη του δημάρχου της Αθήνας. «Τρεις κι ο κούκος» το ΚΕΠ στη Θεσσαλία και για να το πούμε στην τοπική διάλεκτο, «ντιπ το ΚΕΠ...».

«Χθεσινές διαβεβαιώσεις Σημίτη - ΓΛΙΤΩΝΟΥΝ οι κατώτατες συντάξεις απ' το ...Εκτελεστικό». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος των «Νέων». Και μια και κάναμε κριτική στον προχτεσινό, οφείλουμε, για λόγους δικαιοσύνης, να πούμε πως ο χτεσινός ήταν πετυχημένος. Πράγματι, μόνον οι κατώτατες συντάξεις γλίτωσαν απ' το ...Εκτελεστικό. Κι αυτές, όχι σίγουρα...

«Σιδερένιο εργαλείο»

Η ίδρυση της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης, (ΠΑΣΥ), προκαλεί ενθουσιασμό και αισιοδοξία στον αγροτικό κόσμο της Ελλάδας. Αντιθέτως, προκαλεί εκνευρισμό και ανησυχία στους διαμορφωτές, τους διαχειριστές και τους κάθε λογής υποστηρικτές και «βαστάζους» της αντιαγροτικής πολιτικής που εφαρμόζεται. Δηλονότι, εκνευρίζονται και ανησυχούν τ' αφεντικά της ΚΑΠ και του ΠΟΕ, οι κυβερνώντες στην Ελλάδα και τα αντιπολιτευόμενα κόμματα που συμφωνούν, επί της ουσίας, με την αντιαγροτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης και, προπάντων, οι ξεπουλημένες ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων - ΠΑΣΕΓΕΣ, ΓΕΣΑΣΕ, ΣΥΔΑΣΕ - που αντιλαμβάνονται τι τις περιμένει κάθε φορά που, από τώρα και στο εξής, θα επιχειρούν να στηρίξουν τα αντιαγροτικά μέτρα της κυβέρνησης και της ΕΕ και να υπονομεύσουν την ενότητα και την αποτελεσματικότητα των αγώνων της αγροτιάς.

Η ΠΑΣΥ φιλοδοξεί να γίνει το «σιδερένιο» αγωνιστικό «εργαλείο» της αγροτιάς, στις μάχες που δίνει για την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής και την εφαρμογή μιας φιλοαγροτικής - φιλολαϊκής πολιτικής. Φιλοδοξεί, δηλαδή, να γίνει ο οργανωτής και ο συντονιστής των αγροτικών αγώνων πανελλαδικά και, ταυτόχρονα, ο εγγυητής της προοπτικής τους σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Διότι έχει, πλέον, γίνει συνείδηση πως για να είναι αποτελεσματικός και ουσιαστικός ο αγώνας - για να καταφέρουν, δηλαδή, να κρατήσουν οι ξωμάχοι τη γη τους, μέσα στη λαίλαπα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων η οποία τούς ξεκληρίζει και χαρίζει το βιος τους στους μεγαλοεπιχειρηματίες νεοτσιφλικάδες - πρέπει η αγωνιζόμενη αγροτιά να συμπαραταχτεί στη μάχη μαζί με τους εργάτες κι όλα τα άλλα λαϊκά στρώματα και η πάλη της για την επίλυση των προβλημάτων να ανοίγει προοπτικές αλλαγής των συσχετισμών δύναμης σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.

Η ΠΑΣΥ δημιουργήθηκε ως ανάγκη των καιρών, διότι το αγροτικό κίνημα «πάσχει» σε καλή οργάνωση και αποτελεσματικότητα της πάλης του, εξαιτίας της τακτικής των εξαρτημένων ηγεσιών των τριτοβάθμιων οργανώσεων. Και είναι προσταγή του μέλλοντος, επειδή το «μέγα αγροτικό πρόβλημα» της Ελλάδας - ως αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που προωθούνται - δεν μπορεί να λυθεί παρά με αλλαγή, όχι μόνο σε επίπεδο εφαρμοζόμενης πολιτικής, αλλά και σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας. Η ΠΑΣΥ έχει σαφώς διακηρύξει το πλαίσιο των διεκδικήσεων του αγροτικού κινήματος, που αφορούν στην ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και τις σύγχρονες διατροφικές ανάγκες του λαού μας, στη βελτίωση των συνθηκών ζωής στην ύπαιθρο, στην αντιμετώπιση των ιδιωτικοποιήσεων και των ξεπουλημάτων στον αγροτικό τομέα, στην αλλαγή προσανατολισμού του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Η έκκληση της ΠΑΣΥ προς κάθε αγροτική συνδικαλιστική και συνεταιριστική οργάνωση, προς κάθε αγωνιστή της αγροτιάς, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων, ν' ανταποκριθούν στο κάλεσμα του αγώνα για την επίτευξη αυτών των στόχων, πρέπει να τύχει θετικής απάντησης από τη μικρομεσαία αγροτιά της πατρίδας μας, Για να στηθούν συντονιστικές επιτροπές, που θα οργανώνουν και θα συντονίζουν τον αγώνα, σε κάθε δήμο, σε κάθε επαρχία, σε κάθε νομό της χώρας. Διότι, μπορεί να άργησε κάπως να ιδρυθεί η Παναγροτική Αγωνιστική Συσπείρωση, αλλά ποτέ δεν είναι αργά και η κατάσταση στο αγροτικό κίνημα είναι αναστρέψιμη...

Κατήφορος

Ας παν, κρατώντας

το σκοινί

για του εργάτη

το λαιμό,

ας παν να βάλουν,

οι φτηνοί,

πλάτες στο έγκλημα

το ωμό!

* * *

Ας παν να κάτσουν

«να τα πουν»,