Τις προωθούμενες αντεργατικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο και τη θεσμοθέτηση πρόσθετων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών, που ισοδυναμούν πρακτικά με κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, αλλαγές που βρίσκονται στο τραπέζι των αντιλαϊκών παζαριών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με το κουαρτέτο, επαναφέρει στο προσκήνιο η χτεσινή σχετική τοποθέτηση του προέδρου της ΝΔ, Κυρ. Μητσοτάκη.

Επαναλαμβάνοντας πάγιες αξιώσεις του κεφαλαίου και σε μια προσπάθεια της ΝΔ να «καλύψει το έδαφος» στον ανταγωνισμό της με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος είναι ο «καταλληλότερος» να τις υλοποιήσει, ο Κυρ. Μητσοτάκης, με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα, έγραψε σε διαδικτυακή του ανάρτηση: «Με τις συνεχείς απεργίες των ΜΜΜ, αντί να τιμωρείτε την κυβέρνηση, τιμωρείτε τους πολίτες που είναι οι μόνοι που δεν φταίνε. Σταματήστε», ενώ προχωρώντας στο δια ταύτα πρόσθεσε: «Χρειάζεται αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου. Καμία απεργία χωρίς το 50%+1 των εργαζομένων. Να μπει τέλος στην ασυδοσία των συνδικαλιστών...».

Με την αξίωσή του οι απεργίες να μην αποφασίζονται από τις συλλογικές διαδικασίες των συνδικάτων - από τις γενικές συνελεύσεις των εργαζομένων ή από τα εκλεγμένα όργανά τους - αλλά από το 50%+1 των συνόλου των εργαζομένων (είτε αυτοί συμμετέχουν στις συλλογικές διαδικασίες είτε όχι), ο πρόεδρος της ΝΔ ζητά να νομοθετηθούν εμπόδια τα οποία πρακτικά καταργούν το δικαίωμα στην απεργία!

Η τοποθέτηση αυτή, βέβαια, δεν έρχεται «από το πουθενά»: Μεταξύ των αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο, το οποίο ψήφισαν μαζί ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΑΝΕΛ, περιλαμβάνεται και η «αναθεώρηση» του πλαισίου της συνδικαλιστικής δράσης, βάσει των περιβόητων «βέλτιστων πρακτικών διεθνώς και στην Ευρώπη».

Οσο κι αν η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει πέπλο σιωπής για τα σχετικά παζάρια της με το κουαρτέτο, ένα σημαντικό κομμάτι αυτών των αντεργατικών ανατροπών περιλαμβάνεται στη δεύτερη «αξιολόγηση» του μνημονίου, το «κλείσιμο» της οποίας επιχειρεί να επισπεύσει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ αντίστοιχες παρεμβάσεις ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία κάνουν μόνιμα ενώσεις και εκπρόσωποι του εγχώριου κεφαλαίου, όπως ο ΣΕΒ, καθώς επιθυμούν να έχουν ακόμα πιο λυμένα τα χέρια τους για την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Χαρακτηριστική της σύγκλισης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στην προώθηση της επίθεσης στο δικαίωμα στην απεργία, εξάλλου, είναι και η ολόιδια φρασεολογία που χρησιμοποιούν ενάντια στις απεργιακές κινητοποιήσεις.

«Με τις συνεχείς απεργίες αντί να τιμωρείτε την κυβέρνηση, τιμωρείτε τους πολίτες», είπε χτες ο πρόεδρος της ΝΔ,«αν κάποιοι θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο χτυπούν την κυβέρνηση, αυτό που πρέπει να γνωρίζουν είναι ότι ουσιαστικά συγκρούονται και χτυπούν την ελληνική κοινωνία», είπε πριν λίγους μήνες ο υπουργός Ναυτιλίας της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, Π. Κουρουμπλής, κατά τη διάρκεια του πολυήμερου απεργιακού αγώνα των ναυτεργατών!

Συνεπικουρώντας, μάλιστα, τότε τον υπουργό Ναυτιλίας, οι Νομαρχιακές Επιτροπές του ΣΥΡΙΖΑ σε Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο και Λασίθι, με ανακοίνωσή τους, χαρακτήριζαν την απεργία των ναυτεργατών ως «τιμωρία για τους αγρότες της Κρήτης»...

Και οι δύο, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, μιλάνε για λογαριασμό του κεφαλαίου, αναπαράγουν τις αξιώσεις του. Απ' αυτή την άποψη, είναι χαρακτηριστικές οι δηλώσεις που έκανε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Θ. Φέσσας, το περασμένο καλοκαίρι, όταν δηλαδή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δρομολογούσε την αντιλαϊκή «ατζέντα» για τα Εργασιακά που θα έμπαιναν προς διαπραγμάτευση το φθινόπωρο.

Δήλωνε τότε ο Θ. Φέσσας, σε συνέντευξή του στην «Ημερησία»: «Πρέπει ακόμη να επανεξετάσουμε τα προνόμια που έχουν δοθεί στους συνδικαλιστές (άδειες, μισθοδοσία, εύρος προστασίας) και τις διαδικασίες κήρυξης απεργίας», ενώ λίγες μέρες πριν σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ επισήμανε πως «οι ρυθμίσεις σχετικά με τις απεργίες και ο συνδικαλιστικός νόμος πάσχουν σε άλλα σημεία, που πρέπει να προταχτούν ως προτεραιότητες (...) όπως είναι η υπερβολική προστασία των συνδικαλιστών, οι συνδικαλιστικές άδειες και η καταβολή της αμοιβής τους από τον εργοδότη, καθώς και θέματα σχετιζόμενα με την αντιπροσωπευτικότητα. Αυτά είναι τα ζητήματα που πρέπει να επιλυθούν κατά προτεραιότητα».

Και βέβαια, το δικό της ρόλο στην όλη επιχείρηση χτυπήματος των εργατικών δικαιωμάτων έχει η Ευρωπαϊκή Ενωση, με την Επίτροπο της ΕΕ για την Απασχόληση, Μ. Τίσεν, σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ το ίδιο διάστημα να σημειώνει, μεταξύ άλλων, πως «χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις στο νόμο για τις απεργίες»!

Απέναντι σε αυτήν τη συντονισμένη προσπάθεια του κεφαλαίου, των πολιτικών του δυνάμεων και των συμμαχιών του, να επιβάλουν πρόσθετα εμπόδια στο δικαίωμα στην απεργία, οι εργαζόμενοι μπορούν να απαντήσουν μόνο με την ενίσχυση της οργάνωσής τους, την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.