«Από αουτσάιντερ... πρότυπο αναφοράς». Αυτός ήταν ο τίτλος στήλης εφημερίδας την περασμένη βδομάδα και αναφερόταν στον επιχειρηματία Ν. Ταβουλάρη, ιδιοκτήτη των Ναυπηγείων Ελευσίνας και Νεωρίου Σύρου. Πέρα από τα πολλά και διάφορα εγκωμιαστικά σχόλια της στήλης, ως όραμά του, κατέγραφε ότι είναι η «αναγέννηση της άλλοτε κραταιάς και παραδοσιακής ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας»..!

Μάλιστα, έτσι είναι. Οταν σου παραδίδουν «έναντι πινακίου φακής» δύο μεγάλα ναυπηγεία και με εξασφαλισμένη δουλιά από το δημόσιο, πώς να μην είσαι «πρότυπο αναφοράς». Επίσης πώς να μην είσαι «πρότυπο αναφοράς», όταν μειώνεις το λειτουργικό κόστος ενός ναυπηγείου ακόμα και κατά 50%, συνθλίβοντας τους εργαζομένους και τα δικαιώματά τους. Για δε το «όραμά» του, αυτό της «αναγέννησης της άλλοτε κραταιάς ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας», δεν ξέρουμε πόσο βάση έχει. Εμείς ξέρουμε ότι το πρώτο «όραμά» του είναι η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, για να τα «βάλει στο χέρι» και να μετατραπεί σε «παντοκράτορα» της ναυπηγικής βιομηχανίας στη χώρα.

«Η πιο ευτυχισμένη στιγμή της τετραετίας ήταν το Ελσίνκι», επανέλαβε προχτες ο πρωθυπουργός... Και σκεφτείτε ότι στο Ελσίνκι ο πρωθυπουργός απλώς υπέγραψε την αναγνώριση των «συνοριακών διαφορών» με την Τουρκία. Φανταστείτε ...ευτυχία που θα νιώσει, όταν η Τουρκία θα αρχίσει να ζητά και την «επίλυση» (!) αυτών των - υπαρκτών (!) κατά το Ελσίνκι - «συνοριακών διαφορών»...

«Σήμερα χρειαζόμαστε αναπτυξιακή και κοινωνική πολιτική. Και δεσμευόμαστε σε τρία πράγματα». Οι βαρύγδουπες αυτές δηλώσεις ανήκουν στον Ακη Τσοχατζόπουλο. Δημοσιεύονται στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» και φανταζόμαστε, πως θα ειπώθηκαν με το γνωστό στόμφο του υπουργού Εθνικής Αμυνας. Διαβάστε τώρα και σε τι δεσμεύεται το ΠΑΣΟΚ:

«1. Αύξηση του πραγματικού εισοδήματος των εργαζομένων.

2. Αύξηση της κοινωνικής πολιτικής, του κόστους της κοινωνικής πολιτικής, από το 25% στο 28% για τους εργαζομένους και

3. Μείωση του χρόνου εργασίας σε 35 ώρες».

Να και η αλήθεια:

1. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, ήδη, στο επικαιροποιημένο πρόγραμμα «σύγκλισης», που κατέθεσε πρόσφατα στην ΕΕ και πανηγύρισε την έγκρισή του, πως στα επόμενα χρόνια θα συνεχίσει την πολιτική δημοσιονομικής αυστηρότητας και οι όποιες αυξήσεις θα βρίσκονται λίγο κάτω από τον τρέχοντα πληθωρισμό.

2. Το νούμερο, που αναφέρει ο υπουργός, είναι το σύνολο των δημοσίων και ιδιωτικών κοινωνικών δαπανών, ως ποσοστό στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν. Είναι τυχαίο, άραγε, που επέλεξε αυτό το ποσοστό, όταν το αντίστοιχο των δημοσίων μόνο κοινωνικών δαπανών, τα τελευταία χρόνια, μειώνεται;

3. Ολα γίνονται, με την προωθούμενη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, του ωρομίσθιου, κλπ. Και 35ωρο και ακόμη λιγότερο. Με τους μισθούς και τα μεροκάματα, όμως τι θα γίνει; Με την ασφάλιση;

Ο,τι ρίξεις

θα σου βγάλει,

βάλτο τούτο

στο κεφάλι,

να μη λες μετά

γιατί

κι ότι φταίει

το... «κουτί»,

αν ξανά βάλεις

«καπέλο»

θα 'ναι

απ' τ' άδειο σου

τσερβέλο!

----------

Ο,τι ρίξεις

θα σου βγάλει,

σου το λέω,

φίλε, πάλι,

να μη λες μετά

«αμάν»

κι ότι φταίει

το... παραβάν,

αν θα κλαις

από Δευτέρα,

συ θα φταις,

πέρα

για πέρα!