Τα συγχαρητήρια του υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Αρη Σπηλιωτόπουλου δέχτηκε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος για την κοινή πρωτοβουλία που πήρε (για πολλοστή φορά) με τον ΣΕΒ, στη «γραμμή» της συναίνεσης και του κοινωνικού «συνεταιρισμού» που προτείνουν οι βιομήχανοι. Βλέπεις δεν είναι λίγο πράγμα, την ώρα που βιομήχανοι και κυβέρνηση με σχέδιο, φορτώνουν την κρίση στους εργάτες, η ΓΣΕΕ να συναγελάζεται μαζί τους και να ψάχνει να βρει δήθεν «κοινές λύσεις» με τους θύτες της εργατικής τάξης.
Ετσι εκτός από τον ΣΕΒ, για τη στρατηγική που ακολουθεί η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, επιχαίρει και η κυβέρνηση, αφού καταλαβαίνει καλά, πως αυτή η στάση είναι βούτυρο στην πολιτική της, κάνει το αντεργατικό της έργο πιο εύκολο, αφού είναι τακτική που υπονομεύει τους αγώνες και τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Οσο για τον ισχυρισμό της ΓΣΕΕ και του ΣΕΒ, ότι συνεργάζονται για να εμποδίσουν τις απολύσεις (!) φαίνεται πως ή οι εργατοπατέρες είναι καταφερτζήδες ή ο ΣΕΒ έγινε φιλεύσπλαχνος. Αλλά επειδή οι εργατοπατέρες είναι συνεταίροι του ΣΕΒ, την απάντηση τη δίνει το ΠΑΜΕ που με ανακοίνωσή του σημειώνει μεταξύ άλλων: «Τα μπλόκα στην αντεργατική πολιτική και στις απολύσεις θα τα στήσει η εργατική τάξη, το ταξικό εργατικό κίνημα. Βεβαίως μπορούν να συσκέπτονται όπως προτείνει ο υπουργός, για το ποια άλλα αντεργατικά μέτρα θα πάρουν για το "καλό μας", "να ανταλλάσσουν σκέψεις" και χειραψίες, όμως δεν μπορούν να κοροϊδέψουν την εργατική τάξη ότι μπορεί ποτέ ο λύκος να φυλάξει τα πρόβατα».
Και αφού εκτός από τον ΣΕΒ, και η κυβέρνηση δηλώνει φίλος της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, το ΠΑΜΕ εύστοχα θυμίζει τη ρήση του λαού μας: «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι»!
Η είδηση έχει ως εξής: Σήμερα Πέμπτη, το Πανεπιστήμιο Πειραιά διοργανώνει ημερίδα με θέμα «Χρηματοπιστωτική κρίση: Αίτια, επιπτώσεις και προτάσεις αντιμετώπισης», στην οποία ομιλητές θα είναι ο Τρύφων Κολλίντζας, καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ και, ταυτόχρονα, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Attica Bank, και ο Γκίκας Χαρδούβελης, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και, ταυτόχρονα, οικονομικός σύμβουλος του Ομίλου Eurobank.
Τι να πρωτοθαυμάσουμε; Οτι ένα οικονομικό πανεπιστήμιο αναπαράγει τους αντιεπιστημονικούς ισχυρισμούς ότι, τάχα, η κρίση είναι των τραπεζών κι όχι του καπιταλισμού; Οτι φροντίζει να συνεισφέρει τα μάλα στο πώς θα αντιμετωπιστεί η «κρίση» υπέρ του καπιταλισμού, άρα υπέρ του κεφαλαίου, δηλαδή πώς θα πληρώσουν τα βάρη της οι εργαζόμενοι;
`Η να σταθούμε στο έτερο σκάνδαλο ότι οι ίδιοι οι «μεγαλοκαθηγητάδες» πανεπιστημιακοί είναι, ταυτόχρονα, στελέχη δυο και τριών επιχειρηματικών ομίλων;
Βέβαια, μπορούν κάλλιστα να ισχυριστούν ότι αυτό επιτρέπεται από το νόμο της αγοράς. Κι εμείς θα προσθέταμε ότι «επιβάλλεται» κιόλας από τους νόμους αυτούς, που σπρώχνουν τα ΑΕΙ να διαπλέκονται όλο και περισσότερο με τις επιχειρήσεις και να υπηρετούν πιο αποτελεσματικά τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Πώς αναπτύσσεται η επιστήμη, όμως, μέσα σ' αυτά τα ιδρύματα; Τι μαθαίνουν οι φοιτητές και αυριανοί «επιστήμονες»; Το πώς θα εντείνουν την εκμετάλλευση, το ξεζούμισμα των εργαζομένων, απαντάμε εμείς.
Η επιδρομή αυτή είναι συνέχεια της επίθεσης τα 20 τελευταία χρόνια, μετά τις ανατροπές στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Την ίδια ώρα το κεφάλαιο, σε όλες τις μορφές του, υπερτροφοδοτείται από τον κοινωνικό πλούτο. Μέσα σ' αυτό το κλίμα, έρχεται ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, δηλώνοντας προς τα κόμματα ανοιχτός «σε κάθε ρεαλιστική πρόταση και όχι πλειοδοσίες» και ζητώντας «ήρεμο πολιτικό κλίμα» στη βάση της «παραδοχής των βασικών δεδομένων», ως προϋπόθεση για «την αντιμετώπιση της κρίσης», που, όπως λέει, «είναι μια υπόθεση που αφορά τον τόπο, είναι εθνική υπόθεση». Το διά ταύτα των παραπάνω είναι η εξασφάλιση πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης στο πάγωμα των εργατικών και κοινωνικών διεκδικήσεων και στην αφαίρεση των όποιων εργασιακών δικαιωμάτων έχουν απομείνει, προβάλλοντας το γνωστό εδώ και δεκαετίες «η οικονομία δεν αντέχει».