ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 6 Μάρτη 2009
Σελ. /32
Ο «στόχος» της συναίνεσης

«Ολοι μας, ειδικά σε αυτές τις δύσκολες περιστάσεις, έχουμε χρέος να μην ενθαρρύνουμε τη διατύπωση υπερβολικών διεκδικήσεων». Αυτός είναι, σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο «έκτος άξονας» του σχεδίου εξόδου από την κρίση που προωθεί η κυβέρνηση. Και τίποτα άλλο να μην έλεγε είναι απόλυτα αντιληπτό για ποιο «στόχο» επιζητά τη συναίνεση από τις πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις. Να βάλουν πλάτες ώστε να «κάτσουν ήσυχα» οι εργαζόμενοι και τα άλλα κοινωνικά στρώματα και μην προκληθεί «κοινωνική αναταραχή». Να αποδεχτούν δηλαδή αγόγγυστα να φορτωθούν τα νέα βάρη της κρίσης και να αυτοαφοπλιστεί το λαϊκό και εργατικό κίνημα... Φυσικά δε βάζει τυχαία αυτό τον άξονα η κυβέρνηση. Γνωρίζει πολύ καλά ότι τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου βάζουν σταθερά πλάτες, με λόγια και έργα, ακριβώς γιατί συμφωνούν πλήρως με τους άλλους άξονες του κυβερνητικού σχεδίου (τήρηση υποχρεώσεων που απορρέουν από την ένταξη στην ΕΕ, μέτρα για μείωση του δημοσίου χρέους, των ελλειμμάτων, σεβασμό στις αντοχές της οικονομίας...). Δεν κατάφεραν όμως ποτέ τη συναίνεση που υπάρχει επί της ουσίας της κυρίαρχης πολιτικής να την καταστήσουν και συναίνεση της κοινωνίας. Πολύ περισσότερο δε θα τα καταφέρουν τώρα. Γιατί η κρίση δεν είναι μόνο «ευκαιρία» για να σαρώσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την ανασύνταξη και αντεπίθεση του λαϊκού - ταξικού κινήματος. Και αυτό ακριβώς φοβούνται και θέλουν να αποτρέψουν.

Τριφασική ανανέωση...

Στα «τρία» κόπηκαν οι πέντε σύμβουλοι της «Αγωνιστικής Ενότητας Γιατρών» (ΑΕΓ) - που στηρίζεται απ' το ΣΥΝ - στο προχτεσινό Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ), όπου ολοκληρώθηκε ο συμβιβασμός με το νόμο του υπουργού Υγείας που δεν απαντάει στις ανάγκες των νοσοκομειακών γιατρών: Ενας σύμβουλος ψήφισε την κλαδική συμφωνία - και προστέθηκε στην απόλυτη πρασινογάλαζη πλειοψηφία ΔΗΚΝΙ και ΠΑΣΚ Γιατρών - ένας στη διάρκεια της συνεδρίασης αποχώρησε, ένας δεν παραβρέθηκε καν και οι δυο που απέμειναν ψήφισαν μια δική τους πρόταση που εκθέτει τα «υπέρ» και απορρίπτει τα «κατά» του νόμου, αλλά κινείται ουσιαστικά στη λογική της αποδοχής. Προχτές πάλι το Τμήμα Υγείας του ΣΥΝ με ανακοίνωσή του - «σχετικά με την απόφαση του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ» - χαιρέτισε «το μεγαλειώδη αγώνα που έδωσαν οι νοσοκομειακοί γιατροί», υπογραμμίζοντας ότι «ο ΣΥΝ στη διάρκεια αυτού του αγώνα στήριξε την αποφασιστική παρέμβαση των δυνάμεων της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς που οδήγησε σε ήττα τη συμβιβαστική πολιτική του κυβερνητικού συνδικαλισμού και των παραφυάδων του». Τώρα πώς γίνεται να έχουν καταφέρει ήττα και ορισμένοι να συμπράττουν με τους ηττημένους, αυτό μόνο η πολιτική τού λίγο απ' όλα, άρα και της αφερεγγυότητας μπορεί να το καταφέρει. Και ύστερα, όταν τους λέμε ότι υπονομεύουν τους αγώνες ως μονίμως συμβιβασμένοι, σκούζουν...

... Με «ναι» και «όχι»

... Χτες η «Αυγή» είχε ρεπορτάζ με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Κλαδική συμφωνία για τους γιατρούς του ΕΣΥ ο νόμος Αβραμόπουλου» στο οποίο - εκτός από την αναφορά στη συνεδρίαση του ΓΣ της ΟΕΝΓΕ - διαλαμβάνει και την απόφαση του τμήματος Υγείας του ΣΥΝ. Και ήρθε χτες ανακοίνωση της ΑΕΓ που την υπογράφουν οι τέσσερις σύμβουλοι στο ΓΣ της ΟΕΝΓΕ - δεν την υπογράφει ο υπερψηφίσας δηλαδή - η οποία έχει τίτλο: «Ο νέος νόμος δεν αποτελεί τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που συνυπογράψαμε την 1η Δεκεμβρίου 2008(ΑΕΓ)».

Μ' άλλα λόγια διαλέγετε και παίρνετε: Και «αγωνιστικότητα», και «αλληλεγγύη» και «ήττα του συμβιβασμού» και πάει λέγοντας: Ενα μόνο δεν εκφράζεται μέσα από αυτόν τον αχταρμά: Η συνεπής στάση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των νοσοκομειακών γιατρών. Αλλά έτσι είναι ο οπορτουνισμός. Εχει απ' όλα εκτός από τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων. Η συνεπής στάση για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των νοσοκομειακών γιατρών, εκφράστηκε απ' τη «Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών» που - απ' την αρχή των διαπραγματεύσεων - πρόβαλε για διεκδίκηση σταθερό ημερήσιο χρόνο εργασίας με 6ωρο, 5ήμερο, 30ωρο και 1.700 ευρώ καθαρό μισθό στον ειδικευόμενο γιατρό.

Στο απυρόβλητο η ουσία

Η εκτίμηση ότι το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Ασυλο είναι μια πρωτοβουλία του Σαρκοζί, με την οποία κατάφερε να βάλει «ένα μανδύα κοινής στρατηγικής στις δικές του ρατσιστικές απόψεις», κυριάρχησε μεταξύ άλλων παρόμοιων εκτιμήσεων σε προχτεσινή εκδήλωση που έκανε η Επιτροπή κατά του Συμφώνου.

Η ουσία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής, που εδώ και χρόνια χαράσσει και εφαρμόζει η ΕΕ και τα κράτη - μέλη της, έμεινε στο απυρόβλητο, προκειμένου να στηριχτεί η άποψη ότι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση του καπιταλισμού είναι το πρόβλημα και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη. Ετσι ο Απ. Καψάλης, εκ μέρους του ΙΝΕ ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, έκανε λόγο για ένα «Σύμφωνο Σαρκοζί», «του πιο ακροδεξιού νεοφιλελεύθερου πολιτικού ηγέτη της ΕΕ». Δε δίστασε ακόμα να υποστηρίξει ότι «οι χώρες που προβληματίστηκαν με το Σύμφωνο (σ.σ. προφανώς εννοεί αυτές με σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις), τελικά το υιοθέτησαν, γιατί ανά πάσα στιγμή μπορούν να το πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων»!

Αντίστοιχα ο Γ. Αλεβιζάκης, συνδικαλιστικός εκπρόσωπος στη ΓΣΕΕ, μίλησε για «Σύμφωνο Σαρκοζί - Καραμανλή», για τον «Παυλόπουλο και την παρέα του» κλπ., ενώ τάχθηκε ουσιαστικά υπέρ της επιλεκτικής μετανάστευσης που προωθεί η ΕΕ: Από τη μια «δεν μπορεί να υπάρξει μια Ευρώπη - φρούριο», από την άλλη «να μας πούνε πόσους μετανάστες χρειάζονται». Από τη μια «να γίνουν νόμιμοι όσοι μετανάστες είναι ήδη εδώ», από την άλλη «αν δε θέλει άλλους μετανάστες να γίνουν μελέτες και θα δούμε»...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τσακίζουν τους μετανάστες

Τα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες μέρες - τόσο στην Πάτρα, όσο και στο Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα - είναι αποτέλεσμα της αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Η απαράδεκτη κατάσταση στην οποία «ζουν» οι μετανάστες στον καταυλισμό της Πάτρας «συνοδεύεται» από το άγριο κυνηγητό σε βάρος τους, που συχνά έχει τραγική κατάληξη για τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Πολύ περισσότερο που η αντιμεταναστευτική πολιτική συνοδεύεται από την καλλιέργεια αντιπαράθεσης Ελλήνων - μεταναστών εργαζομένων, που φτάνουν ακόμη και σε πράξεις βίας κατά των μεταναστών. Η «σύλληψη» του 22χρονου Αφγανού, η μεταφορά του στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα και ο εκεί άγριος ξυλοδαρμός του δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό, ούτε τυχαίο κρούσμα. Ερχεται να προστεθεί στα δεκάδες περιστατικά βίας κατά των μεταναστών εργατών. Τα όσα, όμως, βλέπουν το φως της δημοσιότητας, δεν είναι παρά η συνέπεια των ασκούμενων πολιτικών, τα απτά αποτελέσματα των νόμων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των επιταγών της ΕΕ, που συναποφάσισαν και οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Με τα επαναλαμβανόμενα κρούσματα της αστυνομικής βίας κατά των μεταναστών, θέλουν να τρομοκρατήσουν και να φοβίσουν όποιο μετανάστη τολμά ν' αντισταθεί απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό. Παράλληλα, όμως, έρχονται ως «συμπλήρωμα» στη βία που ασκεί η ίδια η εργοδοσία σε βάρος τόσο των μεταναστών όσο και των Ελλήνων εργαζομένων. Είναι η «άλλη όψη» του ίδιου νομίσματος. Η αστυνομική βία έρχεται και συμπληρώνει τη βία που ασκείται στους τόπους δουλειάς, στα εργοστάσια και στα εργοτάξια, όπου οι μετανάστες βρίσκονται - στην ουσία - ανυπεράσπιστοι. Ερχεται και προστατεύει τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών που επιζητούν εργαζόμενους τρομοκρατημένους, δίχως εργασιακά δικαιώματα. Εργαζόμενους που δε θα διεκδικούν.

Οι μετανάστες ξεζουμίζονται στα «κάτεργα» όλης της χώρας - από τη «Μανωλάδα» μέχρι τη «LADY FASHION». Στην πράξη, εκείνο που επιδιώκεται με όλη την αντιμεταναστευτική πολιτική είναι η στυγνή εκμετάλλευση, σε βάρος των εργαζόμενων μεταναστών, ώστε το κεφάλαιο να έχει γρήγορα και εύκολα κέρδη (λόγω του μεγάλου βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης) και στη συνέχεια να προχωρά στην άμεση απέλασή τους, στην εξόντωσή τους, με την ένταση της αστυνομοκρατίας. Η καπιταλιστική κρίση, μάλιστα, θα έχει ως αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη ένταση της εργοδοτικής και αστυνομικής βίας κατά των μεταναστών. Οντας «παράνομοι» - με βάση τους νόμους της ΕΕ και των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ - θα βρεθούν πρώτοι στο στόχαστρο.

Αυτές οι εξελίξεις, όμως, δεν αφορούν μόνο τους μετανάστες. Ο ξυλοδαρμός του 22χρονου Αφγανού έρχεται να προστεθεί σε μια αλυσίδα γεγονότων το τελευταίο διάστημα, που στο στόχαστρο βάζουν την ίδια την εργατική τάξη. Είναι η απόπειρα εκφοβισμού και τρομοκράτησης των εργαζομένων, με στόχο να μην αμφισβητήσουν την εξουσία των μονοπωλίων. Είναι η πολιτική που χαρακτηρίζει «έγκλημα» τους εργατικούς αγώνες και την ίδια στιγμή κατηγορεί τους εργαζόμενους ότι αυτοί ευθύνονται για τα εργοδοτικά εγκλήματα (π.χ. «FRIENDSHIP GAZ»). Απέναντι στη συνολική επίθεση των μονοπωλίων πρέπει να υπάρξει συνολική αντεπίθεση των εργαζομένων. Είναι ανάγκη να ανέβει η ταξική ενότητα και αλληλεγγύη της εργατικής τάξης. Μόνη απάντηση είναι η ενιαία πάλη Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων μέσα απ' τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε την κρίση της πλουτοκρατίας να μην την πληρώσει η εργατική τάξη.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ