ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Κάλυψη» στις φασιστικές συμμορίες

Γρηγοριάδης Κώστας

Ηθικός αυτουργός του ατέλειωτου πογκρόμ κατά των μεταναστών και των δολοφονικών επιθέσεων που γίνονται κάθε βράδυ από τις ναζιστικές συμμορίες των «Χρυσαυγιτών» με τις δυνάμεις καταστολής σε ρόλο θεατή, είναι αναμφίβολα η κυβέρνηση που, παρά τις περί του αντιθέτου κορόνες, προσφέρει πολιτική νομιμοποίηση και κάλυψη στη δράση των φασιστοειδών. Ενδεικτική η αναφορά του πρωθυπουργού στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ την περασμένη Κυριακή, όπου όχι μόνο δεν ακούστηκε κάποια λέξη αποδοκιμασίας για την εγκληματική δράση των «Χρυσαυγιτών» αλλά, έμμεσα πλην σαφώς, άφησε να εννοηθεί ότι συμμετέχουν στην αποκατάσταση του νόμου και της τάξης. Αφού για πολλοστή φορά, ο Α. Σαμαράς αναπαρήγαγε με περισσή περηφάνια το σύνθημα της «Χρυσής Αυγής» για ανακατάληψη των πόλεων -«η ανακατατάληψη των πόλεων που είχαμε υποσχεθεί άρχισε», καυχήθηκε- δεν δίστασε να υποστηρίξει ότι «σήμερα ο νόμος υπάρχει και εφαρμόζεται σε κάθε τετράγωνο του κέντρου της Αθήνας»(!). Ποιος νόμος όμως εφαρμόζεται κάθε βράδυ στο κέντρο της Αθήνας και ποιοι τον εφαρμόζουν; Είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση κάνει τα «στραβά μάτια» στη δράση των τραμπούκων «Χρυσαυγιτών», που ανοίγουν κεφάλια και ματοκυλάνε κάθε βράδυ μετανάστες; Είναι τυχαίο ότι οι δυνάμεις ασφαλείας δεν έχουν συλλάβει κανέναν από τις συμμορίες των νεοναζί; Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση επωμίζεται πελώριες ευθύνες για την «ομπρέλα προστασίας» και την ιδεολογικοπολιτική κάλυψη που προσφέρει στη «Χρυσή Αυγή» προκειμένου να κτυπήσει το λαϊκό - ταξικό κίνημα. Ο λαός όμως πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι για να απαλλαγεί από τη «Χρυσή Αυγή» πρέπει να απαλλαγεί συνολικά από τα αφεντικά και το σύστημα που υπηρετεί.

Ξανά λάσπη...

Λάσπη σε βάρος των εργατικών - λαϊκών αγώνων έτρεξε να πετάξει ξανά η «Εστία», με αφορμή αυτήν τη φορά τη 48ωρη απεργία. Στην απεργία της 18ης Οκτώβρη, έβγαινε κι έλεγε πως «οι απεργίες προκαλούν ύφεση» και αναζητούσε τον «υπεύθυνο συνδικαλισμό» που θα δουλεύει για τη διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής». Την περασμένη Δευτέρα, η «Εστία» βγήκε να γράψει για τις «απεργίες των χορτάτων». Παραμονές της σκληρής απεργιακής μάχης, βγήκε να ισχυριστεί ότι «από τους πρωταγωνιστές και τους πρωτεργάτες αυτής της "κινητοποίησης" ουδείς σήμερα είναι άνεργος ουδείς έχει υποστεί εισοδηματική μείωση και, βεβαίως, ουδείς δεν εργάζεται. Επιπροσθέτως, τις ημέρες της απεργίας, οι πρωτεργάτες της πληρώνονται κανονικότατα, προφανώς για να αισθάνονται άνετα κάνοντας τους "επαναστατικούς" σχεδιασμούς τους».

... γιατί φοβάται τους εργατικούς αγώνες

Δε λέμε. Είναι βολικό για την «Εστία» και τ' αφεντικά της να προβάλλουν ως διεφθαρμένους και τεμπέληδες τους χιλιάδες εργάτες που παλεύουν να σηκώσουν ανάστημα και να παλέψουν να σώσουν τη ζωή τους από τον γκρεμό. Είναι βολικό, και να εξαφανίζει και να πετά λάσπη ενάντια στην παλικαρίσια μάχη που κάνουν χιλιάδες τίμιοι εργάτες και συνδικαλιστές, απλήρωτοι για μήνες, απολυμένοι, με μερικά ευρώ για να περάσουν όλο το μήνα «λιώνουν τα παπούτσια τους» καθημερινά στους τόπους δουλειάς.

Την εξαγορά και τον εργατοπατερισμό, ας πάει η «Εστία» να τα ψάξει στους «υπεύθυνους συνδικαλιστές» που κατά τα άλλα θεωρεί πρότυπα. Οχι να κάνουν τους ανήξερους. Αλλο είναι το πρόβλημά τους: ότι κάτω από την πρωτοπόρα παρέμβαση του ΠΑΜΕ, την τελευταία 3ετία έχουν γίνει στην Ελλάδα πάνω από 20 απεργίες, εξοπλίζοντας την εργατική τάξη της χώρας μας με σοβαρή πείρα και συμπεράσματα. Πείρα για την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη τους ενάντια στα μονοπώλια και όχι η συνδιαλλαγή, η «διαπραγμάτευση» ή οι «διάλογοι» μαζί τους. Αυτή την πείρα είναι που φοβάται η «Εστία» και κάθε «Εστία» και γι' αυτό ξερνά δηλητήριο ενάντια στην αντίσταση των εργαζομένων.

Χάος και καταστροφή...

Τις τελευταίες μέρες, καθώς κορυφώνεται η αντιπαράθεση για τα μέτρα του εκτρωματικού πολυνομοσχεδίου, η κινδυνολογία, από την πλευρά της συγκυβέρνησης ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, χτυπάει κόκκινο. Αν δεν περάσουν τα μέτρα, θα σταματήσει η χρηματοδότηση, η ελληνική οικονομία θα χρεοκοπήσει, θα έρθει το χάος, η απόλυτη καταστροφή, φωνάζει εν χορδαίς και οργάνω το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης. Ο δε υπουργός Οικονομικών απείλησε τον ελληνικό λαό ότι σε περίπτωση καταψήφισης των μέτρων θα ...πεινάσουμε, δε θα έχουμε καύσιμα και τρόφιμα.

Το αστικό πολιτικό σύστημα, στις τελευταίες κρίσιμες ώρες, πριν από την ψηφοφορία επί του μοναδικού άρθρου του πολυνομοσχεδίου, τα παίζει όλα για όλα. Οι εκπρόσωποί του, με τις συνεχείς αναφορές στις λέξεις «χρεοκοπία», «χάος», «πείνα», επιχειρούν να παραλύσουν τη βούληση του ελληνικού λαού για αντίσταση κατά της κυρίαρχης πολιτικής, να δημιουργήσουν κλίμα μαζικής τρομοκρατίας και υστερίας, ώστε να δημιουργηθεί η εντύπωση, ότι, αν από μόνοι μας δεν αποφασίσουμε να ακρωτηριάσουμε τα δύο μας χέρια, τότε θα στηθεί λαιμητόμος, για να μας καρατομήσει. Ιδού, επομένως, το δίλημμα: προτιμάς να μείνεις κουλός ή ακέφαλος; Πρόκειται για επικίνδυνο για το λαό δίλημμα, που πασχίζει να φορτώσει όλες τις τραγικές συνέπειες της κρίσης και τα αδιέξοδα της αστικής τάξης και του πολιτικού της συστήματος στις πλάτες του λαού. Γιατί ως γνωστό, στις κοινωνίες των ανθρώπων, στη διάρκεια της ιστορικής τους διαδρομής, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπισαν, παρά τις θυσίες και τις καταστροφές στις οποίες υποβλήθηκαν, οι λαοί έδιναν τελικά τη δική τους λύση.

Οι κατ' επάγγελμα κινδυνολόγοι, πασχίζουν να παραπλανήσουν ως προς το ποιο είναι το κύριο για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της χώρας. Πρώτα και κύρια ότι το ζήτημα στο οποίο καλείται να πάρει θέση ο ελληνικός λαός είναι βαθιά ταξικό. Εδώ δεν κρίνεται η τύχη του έθνους, αλλά το μέλλον μιας τάξης. Της αστικής τάξης της χώρας. Η καπιταλιστική κρίση αποδιάρθρωσε την παραγωγική μηχανή της χώρας, με αποτέλεσμα η διαδικασία παραγωγής υπεραξίας - το κίνητρο και ο σκοπός της καπιταλιστικής παραγωγής - να δεχτεί ένα αποφασιστικό χτύπημα. Αυτό δεν είναι γενικώς και αορίστως κρίση, αλλά κρίση του καπιταλιστικού παραγωγικού συστήματος, η οποία συγκλονίζει ολόκληρο το αστικό οικοδόμημα. Επομένως, τα γραμμένα με αίμα μέτρα του πολυνομοσχεδίου στόχο δεν έχουν να ...σώσουν τον ελληνικό λαό, αλλά την αστική τάξη της χώρας, το ίδιο το σύστημα καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Αλλωστε, όπως συνειδητοποιείται όλο και περισσότερο, το χάος και την καταστροφή για το λαό δεν τα φέρνει η καταψήφιση των μέτρων. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ας προσπαθήσουμε να φανταστούμε πώς θα είναι η ζωή των εργαζομένων δυόμισι χρόνια μετά, αν δε σταματήσουμε τους σύγχρονους Λαιστρυγόνες. Χάος και καταστροφή είναι η μαζική χρεοκοπία εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών.

Φιλολαϊκή διέξοδος υπάρχει και ο λαός μπορεί να την αναζητήσει μέσα από την ανατροπή της σημερινής εξουσίας, μπορεί να την επιβάλει έξω από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του χρέους και με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.