Με το θέμα έχουμε ασχοληθεί ξανά. Τότε, όμως, βρίσκονταν στο στάδιο των εξαγγελιών και των σχεδίων. Τώρα, μπήκε σε δοκιμαστική εφαρμογή. Μιλάμε, για το σύστημα παρακολούθησης ανθρώπων σε 24ωρη βάση. Τούτο επιτυγχάνεται μέσω ειδικών συσκευών, τις οποίες φέρουν υποχρεωτικά πάνω τους οι παρακολουθούμενοι και επιτρέπουν στην αστυνομία να τους εντοπίζει με το δορυφορικό σύστημα GPS. Η... τιμή του «πρωτοποριακού» αυτού βήματος ανήκει στην κυβέρνηση του Τ. Μπλερ, η οποία ξεκίνησε τις προάλλες ανάλογο πρόγραμμα σε 120 ποινικούς κατάδικούς, για ένα χρόνο σε πρώτο στάδιο και μετά βλέπουμε.

Βέβαια, το πρόγραμμα παρουσιάζεται και... προσφέρεται με το ανάλογο «περιτύλιγμα», ως σύστημα «φυλακή χωρίς σίδερα», αφού οι έχοντες τις ειδικές συσκευές κρατούμενοι δε θα παραμένουν στη φυλακή, αλλά θα κυκλοφορούν ελεύθεροι, κλπ. Εδώ, όμως, ταιριάζει γάντι το αρχαίο γνωμικό «φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»....

Το φθινόπωρο μπήκε και μαζί του η εποχή κατά την οποία ξεκινάει ο «Γολγοθάς» των μαθητών Λυκείου και των γονιών τους. Οι μαθητές καλούνται να μετατραπούν σε «ρομπότ», που εργάζονται συνεχώς και σκληρά για την αποθήκευση ανούσιων και, εν πολλοίς, περιττών «γνώσεων». Θα κουραστούν πολύ διαβάζοντας πολλές ώρες του 24ώρου, περνώντας το χρόνο τους ανάμεσα σε σπίτι - σχολείο - φροντιστήριο. Θ' αγχωθούν πολύ, αναλογιζόμενοι ότι, παρά τις προσπάθειές τους, μπορεί να μην πετύχουν στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, ή να περάσουν σε μια σχολή που δε θα τους εξασφαλίζει επαγγελματική αποκατάσταση. Θα στερηθούν, σχεδόν, τα πάντα που ομορφαίνουν και χαροποιούν τη ζωή τους, από την άθληση και τη διασκέδαση, που δικαιούται η ηλικία τους, μέχρι τον έρωτα που χρειάζεται η νιότη τους...

Οι γονείς υποχρεώνονται να λειτουργούν σαν «χρηματικές δεξαμενές», για τη συνεχή οικονομική τροφοδοσία των λυκειακών σπουδών, οι οποίες είναι, πλέον, πανάκριβες. Θα στριμωχτούν άγρια, κάνοντας αιματηρή οικονομία, θ' αναζητήσουν κι άλλη δουλιά, θα χρεωθούν απ' όπου μπορούν για να μπορέσουν να πληρώσουν τα έξοδα του φροντιστηρίου, ή των ιδιαίτερων, που για ένα γονιό ο οποίος έχει δυο παιδιά το Λύκειο φτάνουν μέχρι και το μισό του χρονιάτικου εισοδήματος ενός «μέσου» εργαζόμενου.

Κι όλα αυτά προς δόξαν της περιφήμου «δωρεάν παιδείας», για την οποία εξακολουθούν να μιλούν οι κυβερνώντες, χωρίς να κοκκινίζουν. Αλλά, γιατί να ντραπούν αυτοί που ποτέ δεν έκρυψαν ότι θεωρούν τη γνώση ακριβό προϊόν και τη μόρφωση προνόμιο των λίγων κι άπιαστο όνειρο των πολλών;