ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αντιλαϊκά έργα και «κομπάρσοι»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το χιλιοπαιγμένο έργο για την «καλή κυβέρνηση» και την «κακή Κομισιόν» ανεβάζει ξανά ο κυβερνητικός θίασος, λίγες μόνο μέρες μετά την αναγκαστική απόσυρση της αστείας παράστασης με τίτλο «οι γενναίοι που αντιστέκονται στις διεθνείς αγορές». Κυρίως μέσω διαρροών και ανεπίσημων δηλώσεων το κυβερνητικό επιτελείο πασχίζει να δημιουργήσει την εικόνα ότι τα νέα αντιλαϊκά μέτρα είναι αναπόφευκτα εξαιτίας των «ασφυκτικών πιέσεων» της Κομισιόν ή ότι είναι αναγκαία η επίσπευσή τους λόγω των «αυστηρών εντολών» των Βρυξελλών. Πρόκειται, βέβαια, για τέχνασμα που στοχεύει στον περιορισμό του «πολιτικού κόστους» για το κυβερνών κόμμα, αλλά που όμως δεν πρόκειται να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Απλά γιατί οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά ανάμεσα στην πολιτική της κυβέρνησης και των «Βρυξελλών». Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, ούτε στο πάγωμα και στη μείωση των μισθών διαφωνεί με την Κομισιόν, ούτε στην αύξηση των έμμεσων φόρων, ούτε στις ανατροπές στο Ασφαλιστικό, ούτε στις ιδιωτικοποιήσεις, ούτε σε οτιδήποτε άλλο. Και για να σταματήσει το παραμύθι, αν διαφωνούσε θα μπορούσε να το είχε εκφράσει δημόσια και να είχε καταγγείλει την ΕΕ... Ακριβώς επειδή αυτό δεν ισχύει, η αλήθεια είναι ότι οι «πιέσεις» της Κομισιόν είναι εξαιρετικά βολικές στην προσπάθεια που κάνει η κυβέρνηση να περάσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα.

ΥΓ: Πρόθυμους κομπάρσους στο έργο της η κυβέρνηση βρήκε στο πρόσωπο του δημάρχου Αθηναίων που ζήτησε εθνική ενότητα «απέναντι στους πολιτικούς τρομοκράτες των Βρυξελλών», αλλά και στο πρωτοσέλιδο της «Αυγής» που αποφάνθηκε ότι «οι Βρυξέλλες μας επιβάλλουν τριετές αντί τετραετές Πρόγραμμα Σταθερότητας»...

Κάτι που μας αφορά όλους... ;

Αν το καλοπροσέξατε, τις τελευταίες μέρες πύκνωσαν τις εμφανίσεις τους στα Μέσα Ενημέρωσης, κάποιοι ...επώνυμοι δημοσιογράφοι - τσιράκια διαφόρων ομάδων του ΠΑΣΟΚ, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι εμείς φταίμε για τη φοροδιαφυγή, εμείς φταίμε για τα χαμηλά έσοδα του κράτους, εμείς φταίμε για τα επιδόματα που ισχύουν στους μισθούς του δημοσίου και άλλα παρόμοια.

Θα πείτε, κατανοητός ο βρώμικος ρόλος τους, αφού το μόνο που επιδιώκουν είναι να στρώσουν το έδαφος για τα αντιλαϊκά μέτρα που ήδη έχει βάλει στο τραπέζι το ΠΑΣΟΚ.

Ναι, αλλά και οι εργαζόμενοι (που το πολύ-πολύ φταίνε επειδή ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) καλό είναι να γνωρίζουν ότι παρόμοιες μεθοδεύσεις αποπροσανατολισμού του λαού και αντίστοιχες προσπάθειες ενοχοποίησης των πολλών, για τα αποτελέσματα που επιφέρει σε ολόκληρη την κοινωνία η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, δεν είναι ούτε καινούριες, ούτε ακούγονται για πρώτη φορά.

Οι σημερινοί «αστέρες» της δημοσιογραφίας σερβίρουν ξαναζεσταμένα φαγητά που άλλοι, εδώ και ...δεκαετίες, έχουν ετοιμάσει. Αν, μάλιστα, ένας από αυτούς τους κυρίους που χτες ήταν πρώτο τραπέζι πίστα, εκτοξεύοντας μύδρους για την κοινωνική ευθύνη που έχουν οι μισθοσυντήρητοι και οι συνταξιούχοι που ανέχονται τη φοροδιαφυγή, ήξερε κάτι περισσότερο για την ιστορία της φοροδιαφυγής, θα γνώριζε ότι ήδη το 1961, το «ΒΗΜΑ», με πρωτοσέλιδη παρέμβασή του χαρακτήριζε την φοροδιαφυγή ως «ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ» και ...εξηγούσε:

«Εις την τεράστιαν διόγκωσιν της φοροδιαφυγής κύριος παράγων βεβαίως είναι η πλημμελής οργάνωσις της οικονομίας, που δεν επιτρέπει τον πλήρη και απόλυτον έλεγχό της από τας κεντρικάς αρχάς. Είναι επίσης το χαμηλόν επίπεδο της φορολογικής συνειδήσεως που είναι συνάρτησις της γενικοτέρας κοινωνικής και οικονομικής υποαναπτύξεως της χώρας μας».

Αυτά έλεγαν πριν από 50 χρόνια, τα ίδια ακριβώς αναμασούν σήμερα, πανομοιότυπη θα είναι η αντίδρασή τους στο μέλλον, αν και εφόσον ο λαός, τους επιτρέψει - και για όσο τους επιτρέπει - να βρίσκονται στην εξουσία, αναπαράγοντας το σύστημα εκμετάλλευσης των εργαζομένων...

Το δίκιο του εργάτη

Πολύ γρήγορα βγήκαν αληθινές οι προεκλογικές - και όχι μόνο - προειδοποιήσεις του ΚΚΕ ότι έρχεται αντιλαϊκή «θύελλα». Δεν πρόκειται για μαντεία και μεταφυσική, αλλά για πολύ καλή γνώση της ουσίας του προβλήματος. Την ουσία της κυβερνητικής πολιτικής. Η κυβέρνηση υλοποιεί απαρέγκλιτα την ίδια πολιτική που είχε χαράξει, υιοθετήσει, δηλώσει και πριν τη μετεκλογική ερμηνεία της οικονομικής κατάστασης της χώρας με όρους προαναγγελθέντος «ναυαγίου». Σε καμία περίπτωση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξε πολιτική μπροστά στις αναμενόμενες ή μη οικονομικές «πραγματικότητες» που προέκυψαν τάχα ξαφνικά και απροειδοποίητα. Αντιθέτως, σε απόλυτο συγχρονισμό με την ΕΕ και τους διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς οργανισμούς, το ντόπιο κεφάλαιο και τους αφεντάδες της πληροφόρησης, βρήκε την ιδανική ευκαιρία για να εφαρμόσει τη βαθιά αντιδραστική πολιτική της, ελπίζοντας σε λιγότερες λαϊκές αντιδράσεις και φροντίζοντας γι' αυτό τρομοκρατώντας για το μέλλον του κάθε εργαζόμενου και της οικογένειάς του.

Η κυβερνητική πολιτική είναι ταξική, εχθρική προς την εργατική τάξη και σε υπερθετικό βαθμό φιλική προς το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι μια πολιτική σίγουρη, που δεν αμφιταλαντεύεται, δε χάνει το στόχο της. Κι αυτός ο στόχος είναι διττός τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Από τη μία να «αποψιλώσει» οικονομικά τα λαϊκά νοικοκυριά, με οδυνηρές συνέπειες για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών, εμπόρων, των μικρομεσαίων αγροτών. Και από την άλλη, να κατορθώσει επιτέλους, μετά από χρόνια σκληρών, αλλά σταδιακών, ρυθμίσεων, να επιβάλει ολοκληρωτικά εκείνα τα μέτρα που θα χαρίσουν στο μεγάλο κεφάλαιο όσα λαχταρά, την καταβαράθρωση της Κοινωνικής Ασφάλισης, της δημόσιας Υγείας, των εργασιακών δικαιωμάτων, της δυνατότητας των εργαζομένων να «κοιτούν» πέρα από την επιβίωση.

Γι' αυτό η κυβέρνηση μιλά για «δίκαια» μέτρα και είναι εξαιρετικά άδικη. Γι' αυτό μιλά για προστασία των ασθενέστερων και αυξάνει τους έμμεσους φόρους, πλήττοντας αυτούς περισσότερο από κάθε άλλον. Γι' αυτό ετοιμάζεται να αυξήσει το φόρο στα καύσιμα και στο πετρέλαιο θέρμανσης, οδηγώντας σε νέα απόγνωση τα νοικοκυριά. Γι' αυτό ανέλαβε το ρόλο του «χασάπη» στο Ασφαλιστικό. Γι' αυτό μαζεύει για να δώσει στους μεγαλοεπιχειρηματίες, στους εφοπλιστές, στους μεγαλέμπορους και τραπεζίτες και αφήνει άθικτη τη φορολογία των κερδών του κεφαλαίου. Γι' αυτό σχεδιάζει να συρρικνώσει το αφορολόγητο, χτυπώντας τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γιατί έτσι δικαιώνει το ρόλο και το στόχο της.

Απέναντι σε όλα αυτά, μία απάντηση υπάρχει. Αντεπίθεση. Ενίσχυση του ΚΚΕ. Συστράτευση με το ΠΑΜΕ και συντονισμό του αγώνα μικρών ΕΒΕ και αγροτών. Ανασύνταξη τώρα του εργατικού λαϊκού κινήματος για τα σύγχρονα λαϊκά δικαιώματα, αντιμονοπωλιακό μέτωπο για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία. Απέναντι στο δίκαιο του κεφαλαιοκράτη που υπηρετούν η ΕΕ, η κυβέρνηση, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και τα τσιράκια τους, να ορθωθεί ισχυρό, ορμητικό, καταιγιστικό, το μόνο δίκιο, το δίκιο του εργάτη, το δίκιο του λαού.