ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σε κίνδυνο τα αποθεματικά

Η υποχρεωτική ένταξη των Ταμείων στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής Ομολόγων με βάση τη Συμφωνία της 21ης Ιουλίου για το χρέος, είναι η χαριστική βολή στα αποθεματικά των Ταμείων. Είναι η αποθέωση της λεηλασίας της περιουσίας των ασφαλιστικών Ταμείων από τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες. Ερχεται να ολοκληρώσει το διαχρονικό πλιάτσικο στις εισφορές των εργαζομένων, που για μισό αιώνα συνεχίστηκε αμείωτο από όλες τις κυβερνήσεις σε όφελος του κεφαλαίου, αφού η αξιοποίηση της περιουσίας τους και των αποθεματικών δίνονταν στο κεφάλαιο και τα ίδια δανείζονταν για να επιβιώνουν.

Ηδη, κατ' εντολή της κυβέρνησης αυτές τις μέρες συνεδριάζουν οι διοικήσεις των Ταμείων και μεθοδεύεται η ένταξή τους στο Πρόγραμμα Ανταλλαγής ομολόγων, ύψους περίπου 25 δισ. ευρώ, τα οποία θα ριχτούν στη χοάνη αποπληρωμής του χρέους που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής υπέρ της πλουτοκρατίας. Η απόφαση αυτή θα έχει δραματικές συνέπειες για όλους τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους. Δεν είναι μόνο οι απώλειες από το λεγόμενο «κούρεμα» των ομολόγων, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Στην πραγματικότητα, με τη μεθόδευση αυτή τα ασφαλιστικά Ταμεία απογυμνώνονται τελείως από τα αποθεματικά τους. Για 30 ολόκληρα χρόνια χάνουν την περιουσία τους η οποία υποθηκεύεται για να πληρωθεί το χρέος. Με αυτόν τον τρόπο, κρατικά ομόλογα τα οποία τα Ταμεία υπολόγιζαν να έχουν στη διάθεσή τους τα επόμενα χρόνια, για να πληρώνουν τις συντάξεις και να καλύπτουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους ασφαλισμένους, μετατρέπονται σε «χαρτιά» χωρίς καμιά αξία.

Πρόκειται για καραμπινάτη και απροκάλυπτη ληστεία και μάλιστα σε μια εποχή που τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων έχουν κατακρεουργηθεί: Εχουν αυξηθεί τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, συρρικνώθηκαν οι ιατροφαρμακευτικές παροχές, μειώθηκαν οι συντάξεις για να είναι τα ταμεία... βιώσιμα. Δηλαδή, ο ληστής ζητά από το θύμα του να του δώσει δανεικά κι αγύριστα. Δε χρειάζεται, φυσικά, να πούμε πόσο απειλητική είναι αυτή η εξέλιξη ακόμα και για τις εναπομένουσες πενιχρές συντάξεις και άλλες παροχές.

Ομως, και αυτή η δραματική εξέλιξη δεν είναι μεμονωμένη. Είναι μέρος της συνολικής αντεργατικής πολιτικής και της ενιαίας στρατηγικής που έχουν χαράξει κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας να μετακυλιστεί το κόστος της καπιταλιστικής κρίσης στα λαϊκά στρώματα, ώστε να βγουν πιο δυναμωμένοι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Μάλιστα, η κυβερνητική προπαγάνδα δεν διστάζει και το νέο αυτό έγκλημα να το δικαιολογήσει με το «επιχείρημα» ότι με αυτόν τον τρόπο θα «σωθεί η χώρα». Είναι η ίδια πολιτική που στο όνομα του «χρέους», της κρίσης κλπ. έχει οδηγήσει στην επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, στη μείωση των μισθών, τη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, στην επιδότηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών μέσα από προγράμματα του ΟΑΕΔ.

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι έτσι δεν «σώζεται η χώρα», αλλά η πλουτοκρατία. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δεχτούν αυτόν τον εκβιασμό. Τώρα, χρειάζεται να απαντήσουν και να διεκδικήσουν με μια γροθιά: «Κάτω τα χέρια από τα αποθεματικά των Ταμείων». Με κάθε τρόπο να αποτρέψουν την ανταλλαγή των ομολόγων και να απαιτήσουν να πληρωθούν όλα τώρα από την κυβέρνηση και την εργοδοσία. Να υπερασπιστούν τον ιδρώτα τους, τις συντάξεις τους, την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη, που κινδυνεύουν να γίνουν παρανάλωμα στο βωμό της αντιλαϊκής πολιτικής.

Καταρρέουν τα ψέματα και οι εκβιασμοί

Γρηγοριάδης Κώστας

«"Εχουμε δεσμευτεί να κάνουμε ορισμένα πράγματα και σας θυμίζω ότι τα περισσότερα από αυτά και τα πιο δημιουργικά από αυτά τα πράγματα, έχουμε δεσμευτεί να τα κάνουμε ως ΠΑΣΟΚ και έχουμε δεσμευτεί προεκλογικά... Αναφέρομαι στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, αναφέρομαι στο ενιαίο μισθολόγιο, αναφέρομαι σε όλα όσα αφορούν την κρατική δομή, τη γραφειοκρατία κ.ο.κ.» (Π. Γερουλάνος, υπουργός Πολιτισμού στο «Realfm») «Κανένα νέο μέτρο που δεν ήταν προγραμματισμένο, που δεν περιλαμβανόταν στον προγραμματισμό του μεσοπρόθεσμου, τον εφαρμοστικό νόμο δεν εξαγγέλθηκε χθες». (Μ. Οθωνας - υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, στην ΕΡΑ). Μπορεί να προκαλούν με το θράσος τους αλλά δεν απέχουν καθόλου από την πραγματικότητα οι χτεσινές δηλώσεις των δύο κυβερνητικών στελεχών. Πράγματι, τα βάρβαρα μέτρα και οι αντιδραστικές διαρθρωτικές τομές περιλαμβάνονταν στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, άσχετα αν προσπαθούσε να τα λανσάρει ως δήθεν φιλολαϊκά. Καταρρίπτεται δηλαδή, για πολλοστή φορά ο μύθος ότι τα άγρια μέτρα τα πήρε η κυβέρνηση εξαιτίας της «κρίσης χρέους» ή των «πιέσεων» της τρόικας. Τα μέτρα αυτά υπήρχαν εδώ και χρόνια στα προγράμματα τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, περιλαμβάνονται στις συνθήκες της ΕΕ και έχουν ως υπέρτατο στόχο να ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ρίχνοντας τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαών. Ελπίδα για το λαό μπορεί να υπάρξει μόνο αν αλλάξουν δραστικά οι συσχετισμοί σε βάρος του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου και συστρατευτούν αποφασιστικά με το ΚΚΕ.

Στο πλευρό του κεφαλαίου

«Είτε αυτή η κυβέρνηση θα λειτουργήσει ως σχήμα εκτάκτου ανάγκης επιτέλους είτε η χώρα θα σκάσει στα χέρια της». Σε αυτήν τη φράση καταλήγει το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της χτεσινής «Καθημερινής», καλώντας την κυβέρνηση να εφαρμόσει «αυθωρεί και παραχρήμα» όλα τα αντιλαϊκά μέτρα και τις αποκρατικοποιήσεις που έχει ήδη εξαγγείλει.

Η «Καθημερινή» ανησυχεί ότι «θα σκάσει στα χέρια» της κυβέρνησης η χώρα και εννοεί ότι η, μέχρι στιγμής, ελεγχόμενη χρεοκοπία που προωθείται, μέσω των αποφάσεων της 21ης Ιούλη, θα γίνει ανεξέλεγκτη για το μεγάλο κεφάλαιο, ότι δηλαδή θα χρεοκοπήσει η καπιταλιστική οικονομία, οι μεγαλοεπιχειρηματίες και όχι η χώρα, και «καίγεται» για τη σωτηρία τους.

Γιατί για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα «έχει ήδη σκάσει», καθώς η καταιγίδα των αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων τούς έχει οδηγήσει σε άγρια και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία.

Ομως, η «Καθημερινή» και ο υπόλοιπος αστικός Τύπος τάσσονται με τις επιδιώξεις των μονοπωλίων για τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων και επιτελούν το ρόλο τους στο πλευρό της αστικής τάξης, προβάλλοντας στο λαό ότι το «συμφέρον της χώρας» είναι να υλοποιηθούν τα μέτρα που στέλνουν τα δικαιώματά του στο απόσπασμα. Παρουσιάζουν τη χρεοκοπία της λαϊκής οικογένειας ως «αναγκαίο κακό» για να σωθεί, δήθεν, η χώρα, δηλαδή η πλουτοκρατία.

Γι' αυτό ο λαός πρέπει να τους γυρίσει την πλάτη και να επιλέγει για την ενημέρωσή του τα δικά του όπλα, τον «Ριζοσπάστη» και τον «902».

Πυλώνες των συμφερόντων του κεφαλαίου

Οι χτεσινές αντιδράσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στη νέα κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης επιβεβαιώνουν περίτρανα για ακόμα μια φορά πως οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ούτε θέλουν ούτε μπορούν να οργανώσουν την ταξική αντεπίθεση με στόχο την ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, ακριβώς γιατί είναι ένας από τους πυλώνες της. Στην πραγματικότητα αυτό που τους νοιάζει είναι να ρίξουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων και να διασωθούν από την οργή τους, παρά να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων να μπλοκάρουν τα βάρβαρα μέτρα, ακριβώς επειδή πιστεύουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση στην εφαρμοζόμενη πολιτική και κατ' επέκταση στον καπιταλισμό. Καταφεύγουν, λοιπόν, στους φραστικούς λεονταρισμούς: «Να μη διανοηθεί η κυβέρνηση, για μια ακόμα φορά, να επιτεθεί μέσω της κατάργησης της συλλογικής προστασίας και των συλλογικών συμβάσεων στα φτωχά στρώματα του πληθυσμού που πληρώνουν για μια κρίση που καθόλου δεν ευθύνονται γι' αυτήν», δήλωσε, για παράδειγμα, χτες ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Κι όμως η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έχει κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να υπονομεύσει τις συλλογικές συμβάσεις, αποδεχόμενη τις επιχειρησιακές συμβάσεις, την εκ περιτροπής απασχόληση, τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, κ.ο.κ. Γιατί να τους πάρουν στα σοβαρά η κυβέρνηση και κυρίως οι εργαζόμενοι; Αντίστοιχα στην ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ ο εχθρός είναι «η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης και των δανειστών». Συνεχίζουν δηλαδή να καλλιεργούν αυταπάτες στους εργαζόμενους ότι μπορεί να υπάρξει μια φιλολαϊκή διαχείριση και έξοδος από την καπιταλιστική κρίση προς όφελος των εργαζομένων... Η συμπόρευση με το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ είναι μονόδρομος για την εργατική τάξη και το λαό.