Δεν είναι τυχαίο που η συζήτηση περί συνεργασιών δεν αφορά στο ΚΚΕ. Η πολιτική του δεν αφήνει κανένα περιθώριο να «παίξει» σε τέτοια σενάρια, ούτε επιτρέπει στην άρχουσα τάξη να ποντάρει πάνω του τις ελπίδες της για «αναμόρφωση» του πολιτικού σκηνικού. Είναι το μόνο κόμμα που η άρχουσα τάξη δεν μπορεί να το «βάλει στο χέρι». Είναι το κόμμα που αποκαλύπτει στο λαό την αλήθεια γύρω από την επιχείρηση «αναμόρφωσης» του πολιτικού σκηνικού, που του υποδεικνύει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει για να βρει το δίκιο του. Για το λόγο αυτό είναι και το μόνο Κόμμα που δέχεται τόσο λυσσαλέα επίθεση από την άρχουσα τάξη, τους μηχανισμούς της, τα κόμματά της.

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα πώς εξελίχθηκε η συζήτηση περί συνεργασιών το διάστημα που πέρασε:

Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης πριν 15 μέρες επανέφερε την πρόταση για συνεργασία μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, στην περίπτωση που στις επόμενες εθνικές εκλογές δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μια βδομάδα μετά, ο υπουργός Τουρισμού Αρ. Σπηλιωτόπουλος, με συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία», διεύρυνε την πρόταση, σημειώνοντας ότι «δεν έχει σημασία εάν η λύση ονομάζεται ΠΑΣΟΚ ή ΛΑ.Ο.Σ ή ΣΥΡΙΖΑ ή ό,τι άλλο. Σημασία έχει να χειριστούμε το θέμα με υπευθυνότητα και ωριμότητα»...

Τι οδήγησε, όμως δυο κορυφαία κυβερνητικά στελέχη, λίγους μήνες μετά τις πρόσφατες εκλογές να προχωρήσουν σ' αυτές τις προτάσεις; Η κυβέρνηση ήδη έχει εξαπολύσει μια σφοδρή αντιλαϊκή επίθεση. Την προηγούμενη Τετάρτη εξαγγέλθηκε νέα φοροεπιδρομή σε βάρος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και νέες περικοπές κοινωνικών δαπανών, ενώ συγχρόνως προετοιμάζεται το έδαφος για την προώθηση νέων αντεργατικών μεταρρυθμίσεων. Στα συρτάρια τους υπάρχει ένα πλήθος αντιλαϊκών και αντεργατικών μέτρων που αφορούν όλους τους τομείς, την Παιδεία, την Υγεία, το Εισόδημα. Αυτή την αντιλαϊκή επέλαση, όπως είπε ο υπουργός Οικονομίας για τις «μεταρρυθμίσεις», «κανένα κόμμα δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος να τις προωθήσει από μόνο του» ή, σύμφωνα με τον Αρ. Σπηλιωτόπουλο, «για να μπορεί κανείς να κάνει τη μεγάλη "επανάσταση" χρειάζεται ως κυβέρνηση όχι μόνο τη βούληση αλλά και τη συναίνεση των άλλων δυνάμεων»...

Για την άρχουσα τάξη προέχει η ανεμπόδιστη αλλά και γρήγορη εφαρμογή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Και απαιτεί από τα κόμματά της συστράτευση.

Δεν είναι τυχαίο ότι το μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ Π. Κουκουλόπουλος έσπευσε να ζητήσει από τον Γ. Αλογοσκούφη να «ονομάσει τα 5 θέματα, στα οποία πρέπει να συμφωνήσει το ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, που είναι τόσο μεγάλα» για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, συμπληρώνοντας ότι «το θέμα της συνεργασίας είναι ένα θέμα αρχής για το ΠΑΣΟΚ» και «αν η ΝΔ φύγει από τις φιλελεύθερες θέσεις της και θελήσει να γίνει ένα κεντρώο δημοκρατικό κόμμα, όντας εμείς κεντροαριστερό, γιατί να μη συνεργαστούμε;».

Στόχος η αυτοδυναμία, αλλά υπεράνω όλων ο στόχος για διάσωση του αστικού πολιτικού συστήματος.

Είναι πανθομολογούμενο ότι σε επίπεδο θέσεων και προτάσεων ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πολύ κοντά στο ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος το επιβεβαίωσε άπειρες φορές επιλέγοντας τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε άλλους φορείς για να συμπορευτεί μαζί τους. Και φυσικά δε διαψεύδει την προοπτική μιας κεντρικής συμφωνίας και συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ. Η όποια άρνηση είναι αναγκασμένος να διατυπώνει συνοδεύεται από τόσες υποσημειώσεις και αστερίσκους, που τελικά αντί να κλείνει αφήνει την πόρτα ορθάνοιχτη.

Από το ΠΑΣΟΚ έχει διατυπωθεί με σαφήνεια η πρόσκληση για διάλογο. Την περασμένη βδομάδα ο Α. Λοβέρδος σε συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» δήλωσε ότι η «πρόταση συνεργασίας» του ΠΑΣΟΚ προς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι «στρατηγική» και «πρέπει να κατατίθεται ανεξαρτήτως από το αν την αρνείται ο ΣΥΡΙΖΑ». Ταυτόχρονα, ο υπεύθυνος του διαλόγου με την αριστερά από το ΠΑΣΟΚ Κ. Σκανδαλίδης τάχτηκε υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Από την πλευρά της, η αναπληρώτρια εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Μαρία Καρακλιούμη, δήλωσε ότι «το ΠΑΣΟΚ έχει εκφράσει την πρότασή του για συνεργασία με τις δυνάμεις της Αριστεράς».

Κύκλοι της Κουμουνδούρου σχολιάζουν πως είναι πρόωρη μια τέτοια συζήτηση, καθώς η αποδοχή ή η άρνηση της πρόσκλησης προϋποθέτει ο ΣΥΝ να διαθέτει κάτι πιο χειροπιαστό από τις δημοσκοπήσεις. «Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν...», συμπληρώνουν με νόημα.

Παρ' όλα αυτά, στην προοπτική της επίτευξης της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ εντάσσονται οι κατά καιρούς προσπάθειες εξωραϊσμού της εικόνας του ΠΑΣΟΚ. Για παράδειγμα, ο - καθαρά για λόγους σκοπιμοτήτων - ελιγμός της αποχώρησης από τη διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης, χειροκροτήθηκε από την ηγεσία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σαν να επρόκειτο για φιλολαϊκή στροφή του ΠΑΣΟΚ.

'Η η προσπάθεια διαχωρισμού του ΠΑΣΟΚ από την περίοδο της «Σημιτικής διακυβέρνησης». Λες και κυβερνούσε τότε άλλο κόμμα...

'Η η διατύπωση, την περασμένη Κυριακή, του ισχυρισμού από τον πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρα, πως «η εκλογική ενίσχυση του κόμματός του μπορεί να οδηγήσει και σε αλλαγή στρατηγικής τους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς». Και κάτι μας λέει ότι δεν είχε κατά νου κανέναν άλλο πολιτικό σχηματισμό πλην του ΠΑΣΟΚ.

Σύμφωνα λοιπόν με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα κόμματα δεν καθορίζουν την πολιτική και τη στρατηγική τους με βάση τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούν, αλλά με βάση το κάθε φορά αποτέλεσμα της κάλπης! Αν αυτά ισχυρίζονται σήμερα, τι θα τους εμποδίσει αύριο να ισχυριστούν ότι το ΠΑΣΟΚ άλλαξε στρατηγική και να δικαιολογήσουν έτσι μια σύμπραξη μαζί του; Το ΠΑΣΟΚ όμως δεν αλλάζει. Το έχει αποδείξει με την πολιτική που εφάρμοσε που το έβαλε σε ένα δρόμο δίχως επιστροφή. Το αποδεικνύει η ίδια η εμπειρία, κανένα κόμμα που πολιτικά εκπροσωπούσε την άρχουσα τάξη δεν εγκατέλειψε το στρατόπεδό της, ακόμα κι αν απειλήθηκε με εξαφάνιση. Ούτε καν από τη θέση της αντιπολίτευσης το ΠΑΣΟΚ δεν τολμά να διατυπώσει μια έστω φιλολαϊκή πρόταση. Είναι δεσμευμένο απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο. Το οποίο κάθε άλλο παρά δυσαρεστούν παρεμβάσεις που καλλιεργούν την αυταπάτη στο λαό πως οι πολιτικοί του εκπρόσωποι μπορεί και να αλλάξουν.

Αλλωστε, είναι σαφές τι εννοούν τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν δηλώνουν, όπως ο Δ. Παπαδημούλης την περασμένη βδομάδα, πως «η δραστική ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να οδηγήσει σε «ήττα της δεξιάς πολιτικής», ανοίγει «την προοπτική για μια νέα πλειοψηφία με επίκεντρο την αριστερά» και βάζει «φρένο στα εφεδρικά σενάρια του κατεστημένου για συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ». Την ίδια πολιτική όμως με τη ΝΔ εφάρμοζε και το ΠΑΣΟΚ. Αυτό το προσπερνούν τα στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έχουν πρόβλημα με την πολιτική από και για την πλουτοκρατία, αλλά με το γεγονός ότι αυτή υλοποιείται σήμερα από τη ΝΔ. Και που θέλουν το όποιο εφεδρικό σενάριο να τους συμπεριλαμβάνει και μάλιστα σε ρόλο πρωταγωνιστικό. Το είπε ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη Κυριακή. Οταν ρωτήθηκε για το ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, δήλωσε: «Κρίμα» γιατί «θα έχει χαθεί μια ιστορική ευκαιρία η αριστερά να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε μια νέα πλειοψηφία»! Κρίμα που θα μείνουν στην απέξω δηλαδή!

Ο πρόεδρος των ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, ως εκπρόσωπος της τάξης που θέλει να γίνει η δουλειά της χωρίς καθυστερήσεις και προσκόμματα, έθεσε πρώτος το ζήτημα δημιουργίας νέου κόμματος, χαρακτηρίζοντας τα υπάρχοντα κόμματα «ασθενείς του συστήματος». Ακολούθησε ο Β. Κοντογιαννόπουλος, ο οποίος έχει διατελέσει υπουργός κυβερνήσεων τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, υποστηρίζοντας ότι «είναι ορατή πλέον η κρίση διακυβέρνησης» και πως «η προοπτική ακυβερνησίας είναι χειρότερη από μια κακή κυβέρνηση όπως η σημερινή», για να καταλήξει: «Οι συνθήκες επιβάλλουν τη δημιουργία νέου κόμματος. Ενα νέο κόμμα που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για τη μετάβαση σε μια νέα Μεταπολίτευση που η χώρα έχει ανάγκη».

Ο ίδιος, μάλιστα, λίγες μέρες αργότερα προέβλεψε ότι «από το φθινόπωρο και μετά θα υπάρξουν εξελίξεις» που θα έχουν σχέση με τη δημιουργία νέου πολιτικού κόμματος, που - όπως άφησε να εννοηθεί - θα συγκροτηθεί από στελέχη των δυο μεγάλων κομμάτων.

Τη διαθεσιμότητά του υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο πρόεδρός του Γ. Καρατζαφέρης δήλωσε την περασμένη βδομάδα «ανοιχτός στο διάλογο με όλα τα κόμματα μετά τις εκλογές», αν και δεν έκρυψε την προτίμησή του στη ΝΔ. Ο βουλευτής του Αδ. Γεωργιάδης υποστήριξε: «Η Ελλάδα πρέπει να ξεφύγει από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, οι οποίες είναι παράγων διαφθοράς και όπως σε όλες τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες - πλην Μεγάλης Βρετανίας - να έχουμε και εδώ κυβερνήσεις συνεργασίας».

Ακόμα κι αν ο δικομματισμός αποκτήσει συνεταίρους στην άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας, αυτό καθόλου δε θα επηρεάσει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Αυτή θα συνεχίζει να αντανακλά και να εκφράζει την οικονομική εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου. Αν οποιοδήποτε από τα προαναφερθέντα σενάρια γίνει πραγματικότητα, τότε πολύτιμος χρόνος θα έχει χαθεί από το εργατικό λαϊκό κίνημα και θα έχει κερδηθεί από την πλουτοκρατία.

Καμία λύση σε κανένα από τα προβλήματα που ταλανίζουν την εργατική λαϊκή οικογένεια δε θα πέσει στο «πιάτο» σαν «ώριμο φρούτο», χωρίς την αποφασιστική παρέμβαση του ίδιου του λαού. Και αξίζει να σημειωθεί ότι δεν είναι τυχαίο που όλες οι παραπάνω επιλογές αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού αφήνουν το λαό στο περιθώριο, διαμορφώνονται ερήμην του, δεν κινεί αυτός τα νήματα, αλλά η άρχουσα τάξη με την πρόθυμη συμμετοχή εκείνων που έχουν δώσει άπειρες αποδείξεις της πολιτικής την οποία πρεσβεύουν.

Ο λαός έχει ένα δρόμο να ακολουθήσει. Μπορεί να παρέμβει και να καθορίσει τις εξελίξεις προς όφελός του. Συμπτύσσοντας τη λαϊκή συμμαχία, εντείνοντας την πάλη του και στοχεύοντας στην καρδιά του προβλήματος που είναι η εξουσία του μεγάλου κεφαλαίου, η πολιτική που εκφράζει τα συμφέροντά του και φυσικά τα κόμματα που την εφαρμόζουν ή που επιδιώκουν να την εφαρμόσουν. Η καταδίκη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑ.Ο.Σ πρέπει να εκφραστεί παντού όπου είναι δυνατόν, με κάθε τρόπο, φυσικά και στην κάλπη. Και θα είναι τόσο πιο ηχηρή όσο ισχυροποιείται το ΚΚΕ.

Οι ευρωεκλογές - αν δεν υπάρξουν νωρίτερα εθνικές εκλογές - είναι μια πρώτη καλή ευκαιρία που δίνεται ο λαός να καταδικάσει τον «ευρωμονόδρομο», το ευρωενωσιακό οικοδόμημα των μονοπωλίων, που γνωρίζει από την ίδια του την πείρα ότι όσο υπάρχει θα εκδίδει τη μία μετά την άλλη τις αντιλαϊκές αποφάσεις. Με τη σύμφωνη γνώμη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και του ΛΑ.Ο.Σ.

Το μόνο σενάριο που συμφέρει το λαό δεν μπορεί παρά να γραφτεί από τον ίδιο. Με ισχυρό ΚΚΕ, λαϊκή συμμαχία και πάλη ως την οικοδόμηση της λαϊκής εξουσίας. Απ' αυτή τη μόνη συμφέρουσα για το λαό προοπτική θέλουν να του αποσπάσουν την προσοχή, να τον αποπροσανατολίσουν. Να μην τους κάνει τη χάρη.