ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. `Η πιο απλά ... απόγνωση

RIZOSPASTIS

Είναι σε εξέλιξη μία προσπάθεια απαξίωσης του ποσοστού του ΚΚΕ και της δυναμικής που αυτό περικλείει για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Σαν ένας άνθρωπος, με μικρές αλλαγές στις λέξεις, κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί, στελέχη των αστικών κομμάτων και «δημοσιογράφοι» περιφέρουν έναν αχταρμά «επιχειρημάτων» σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα του ΚΚΕ.

Ορισμένα από αυτά θα σχολιάσουμε παρακάτω...

Λένε: «Μα πώς πανηγυρίζετε με τέτοια άνοδο της ακροδεξιάς»

Πανηγυρίζουμε με το ποσοστό του ΚΚΕ, που καταγράφει σημαντική άνοδο σε ακόμη μία εκλογική αναμέτρηση. Πανηγυρίζουμε ακριβώς γιατί το 9,3% του ΚΚΕ είναι το μεγάλο αποκούμπι για την επόμενη μέρα των εκλογών, για την ενίσχυση της εργατικής - λαϊκής πάλης. Σε αντίθεση με το ΚΚΕ, κάποιοι έχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για την ανησυχία τους για την ακροδεξιά. Αφενός δεν γίνεται να ανησυχούν για την ακροδεξιά και την ίδια ώρα να στηρίζουν την ΕΕ του αντικομμουνισμού και των απαγορεύσεων ακόμα και της συνδικαλιστικής δράσης σε μια σειρά από χώρες.

Αλλά αυτά τα είπαμε και προεκλογικά. Πάμε στα μετεκλογικά. Λένε ότι «τα κόμματα δεξιά της ΝΔ αθροίζουν 20%». Ετσι είναι και δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Να θυμηθούμε π.χ. τις εκλογές του Μάη του 2012. Τότε που η ναζιστική - εγκληματική Χρυσή Αυγή συγκέντρωνε 7%, ενώ το σύνολο των φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων σκαρφάλωνε στο 23,24%.

Τότε βέβαια οι σημερινοί «ανησυχούντες» δεν αγχώνονταν με τα ποσοστά των ακροδεξιών και των φασιστοειδών γιατί πολύ απλά ανέβαινε ο ΣΥΡΙΖΑ («ειρηνική επανάσταση» χαρακτήρισε τότε το αποτέλεσμα ο τότε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρας). Ασε που μετά από 3 χρόνια, το 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ (είχε ήδη προηγηθεί η συγκυβέρνηση του ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ. με το ΠΑΣΟΚ αλλά και με τη ΝΔ)... Εκεί πήγε περίπατο η ανησυχία!

Αλλά για να γυρίσουμε στο 2024, το στοιχείο της ανόδου της λεγόμενης ακροδεξιάς είναι «επένδυση» από το σύστημα για να έχει περισσότερα εργαλεία ενσωμάτωσης και καταστολής στα χέρια του γιατί τα δύσκολα είναι μπροστά για τα αστικά επιτελεία. Και όταν λέμε δύσκολα εννοούμε την προετοιμασία για γενίκευση του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Ευρώπη ή/και το πέρασμα της οικονομίας σε φάση κρίσης...

Τελευταία σημείωση για το θέμα: Στην προεκλογική εκστρατεία ο Κασσελάκης και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πρόλαβαν να μας πουν για «Βόρεια Ηπειρο», ότι «η Ελλάδα ανήκει μόνο στους Ελληνες», ότι «το ΝΑΤΟ είναι ιερή αμυντική συμμαχία», ότι «πρέπει να πάψει η καπηλεία του Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια από την δεξιά», ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα χωρίσει τους Ελληνες ταξικά». Ολα αυτά ειπώθηκαν από τον Κασσελάκη και στηρίχτηκαν από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ολα αυτά ποιο δέντρο ποτίζουν; Του ριζοσπαστικού διαφωτισμού;...

Λένε: «Μα γιατί είναι καλό το αποτέλεσμα του ΚΚΕ όταν το περνάει και ο Βελόπουλος;»

Κατά καιρούς διάφορα κόμματα έχουν καταγράψει μεγαλύτερο αριθμό ψήφων και ποσοστών από το ΚΚΕ. Δημοκρατική Αριστερά, Ποτάμι, Ανεξάρτητοι Ελληνες, η ναζιστική Χρυσή Αυγή. Αυτά τα κόμματα «έφυγαν» και χάθηκαν στη λήθη - ή σε διάφορες κυβερνητικές καρέκλες είτε με τη ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ - αλλά το ΚΚΕ είναι εδώ, πιο ενισχυμένο μάλιστα.

Το ΚΚΕ άλλωστε ποτέ δεν είχε κάποιο «ντέρμπι» με κανένα άλλο κόμμα, πολύ περισσότερο με το κόμμα Βελόπουλου που διά γυμνού οφθαλμού φαίνεται ότι ενισχύθηκε από ψηφοφόρους της ΝΔ, άλλων ακροδεξιών κομμάτων αλλά και από τμήμα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ.

Στο πλαίσιο του παραπάνω ερωτήματος ένας γνωστός δημοσιογράφος ισχυρίστηκε σε εκπομπή ότι η πολιτική του ΚΚΕ δεν πείθει εφόσον ο Βελόπουλος κατέγραψε υψηλότερο ποσοστό. Δηλαδή, αν το ΚΚΕ έπαιρνε 1.932 ψήφους παραπάνω - τόση είναι η διαφορά με το κόμμα Βελόπουλου - τι θα έλεγε ο δημοσιογράφος-αναλυτής; Οτι η πολιτική του ΚΚΕ πετάει;;; Αστεία πράγματα, απεγνωσμένες «αναγνώσεις»...

Λένε: «Το ΚΚΕ δεν είχε πρόβλημα με την αποχή γιατί οι ψηφοφόροι του είναι στρατιωτάκια»

Το ΚΚΕ είχε τις μικρότερες συγκριτικά με τα υπόλοιπα κόμματα απώλειες σε συνθήκες αύξησης της αποχής και αυτό σημαίνει ότι η ψήφος στο ΚΚΕ συγκεντρώνει κάποια ποιοτικά στοιχεία, που μάλλον πρέπει να τα ψάξουν αν θέλουν να βγάλουν άκρη.

Λένε: «Δεν σας προβληματίζει η αποχή;»

Ασφαλώς και μας προβληματίζει η αποχή και τη μελετάμε ξεχωριστά. Ταυτόχρονα το ΚΚΕ 365 μέρες τον χρόνο δίνει τη μάχη για να ανεβαίνει η συλλογική διεκδίκηση και δράση στα σωματεία, στους συλλόγους. Αυτήν τη στάση πολεμάνε με λύσσα τα αστικά κόμματα και τα επιτελεία τους, που τάχα ξορκίζουν την αποχή, την ίδια ώρα που την ταΐζουν. Εκτός αν πίστευαν ότι η κοκορομαχία των κροίσων αρχηγών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, 3 μέρες πριν από τις εκλογές, θα έδινε ώθηση... στη συμμετοχή!

Ομως, κι εδώ το ενδιαφέρον των αναλυτών - δημοσιογράφων, κυρίως των προερχόμενων από την «κεντροαριστερά», πάλι είναι υποκριτικό. Γιατί δεν είχαν πρόβλημα με την τεράστια αποχή στον β' γύρο των δημοτικών - περιφερειακών εκλογών. Για παράδειγμα, στον δήμο Αθηναίων με 75% αποχή εκλέχτηκε δήμαρχος ο Χάρης Δούκας - στηριζόμενος από ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ά. - αλλά οι ίδιοι τότε έβλεπαν «προοδευτική αλλαγή». Αντίστοιχα και στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, όπου ο εκλεκτός των ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ εκλέχτηκε με 60% αποχή.

Η αποχή όταν ρίχνει τα ποσοστά της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» είναι κακή αλλά όταν «δικαιώνει» πολιτικές επιλογές της είναι καλή. Αυτό μάλλον είναι το συμπέρασμα...

Οσο επιχειρούν να απαξιώνουν το αποτέλεσμα του ΚΚΕ τόσο γίνεται φανερή η απόγνωσή τους... Συνιστούμε ξίδι και ψυχραιμία!

ΥΓ: Πριν από τις ευρωεκλογές με πείσμα επιχειρούσαν να απαξιώσουν την ψήφο προς το ΚΚΕ με την εμμονή στο ερώτημα «αφού το ΚΚΕ διαφωνεί με την ΕΕ γιατί κατεβαίνει στις ευρωεκλογές;». Παράλληλα με αυτήν την κασέτα έπαιζε και η άλλη ότι «το ΚΚΕ ταβάνιασε δημοσκοπικά» κ.λπ. Τώρα, μετά τις εκλογές και το χαστούκι που έριξε το ποσοστό του ΚΚΕ επιχειρούν ξανά να απαξιώσουν τη δυναμική του εκλογικού αποτελέσματος. Δεν είναι όλα στο χέρι τους. Ελπίζουμε να το έχουν καταλάβει...

Ν. Β.

Το μπαστούνι

Αυτό το κάταγμα στο αριστερό μου πόδι δεν το περίμενα, και δη την ώρα που με βεβαιότητα προέβλεπα τη σταθερή και σοβαρή άνοδο του Κόμματος στις πρόσφατες ελληνοχολιγουντιανές ευρωεκλογές. Μ' ένα μπλαβί δεξί πόδι, φυσικό χρώμα της πολιτικής περιοχής, κι ένα μπαστούνι κι ένα σφιχτό μποτόγυψο στο αριστερό, σαν τις σουφρωμένες μούρες όσων είχαν υπολογίσει το ΚΚΕ σε κάτω από 7%, έχω μεταφέρει λοιπόν στο μπαστούνι μου όλη την οργή της κακοτυχιάς που μου κόψε τη χαρά μου, το βράδυ της περασμένης Κυριακής. Οχι τίποτα άλλο, αλλά είχα κλείσει για μπύρες και σουβλάκια με ΚΝίτες.

Τέρμα τα προσωπικά. Το μπαστούνι μου νοερά έχει άλλη χρήση.

Θέλω να το φέρω στο κεφάλι αυτών των σαδιστών, όπως σας έγραφα και την προηγούμενη φορά, ιεροεξεταστών, επιλογέων θεμάτων στις πανελλαδικές. Εμένα μου πήρε ένα προσωπικό εικοσάλεπτο, μόνο για να διαβάσω τα θέματα της Ιστορίας, κι άλλο τόσο για να ανακαλέσω μέρος από τις προσωπικές μου γνώσεις. Το όλο τρία τέταρτα. Θέματα πανεπιστημιακού επιπέδου, πονηρά κι αναίσχυντα, ειδικού πολιτικού καπιταλιστικού (!) ενδιαφέροντος, μπήκαν για να λυθούν σε τρεις ώρες. Με συνθήκες καύσωνα, σε σχολεία χωρίς κλιματισμό, δεκαεφτάρικα και δεκαοχτάρικα μειράκια και κοπελούδες έπρεπε να διυλίσουν τον κώνωπα των ονείρων τους και να καταπιούν την κάμηλο των βασανιστών τους, για να μπουν στο πανεπιστήμιο, όχι έρποντας, γλείφοντας και διά των κεράτων, που έλεγαν οι παλιοί, αλλά μουσκεύοντας από την αγωνία ωσάν σε άσκηση αποτέφρωσής τους.

Να πάρω το μπαστούνι, μου ρχεται, και να το κοπανίσω στο κεφάλι όσων πουλάνε μαύρο μέλλον στα παιδιά για πράσινη ανάπτυξη, σε σχολεία χωρίς ψύξη ή θέρμανση. Αν αυτό δεν είναι πρώτη προτεραιότητα σε μια χώρα σαν τη δικιά μας, ηλιόλουστη αλλά και ψηλόβουνη, άγρια ηπειρωτική, και διάσπαρτα νησιωτική, τότε τι είναι;

Ξέρω. Κατασκευή υπερχρεωμένων οικογενειών θα αναγκαστούν να στηρίξουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να παραχθούν εκεί εκπαιδευμένοι δούλοι και ταλέντα που θα κοσμούν τις αίθουσες τροπαίων των αφεντικών. Εδώ που τα λέμε, αν δεν σε σταματήσει το οργανωμένο και ιστορικά συγκροτημένο, έμπειρο ΚΚΕ, γίνεσαι για την αδικία στο παιδί σου ρε γαμώτο, «δολοφόνος» με τη μαγκούρα, το μπαστούνι, το πριόνι, τη μούτζα, την ψήφο, το σωματείο, το συνδικάτο, το δευτεροβάθμιο, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος.

Κι εκεί που προσπαθώ να συντονίσω την υποχρεωτική ακινησία με την ανάγκη της κίνησης, το χέρι με το ποδάρι, και το λεξιλόγιο του δρόμου με την πολιτική ευπρέπεια, βαράει το δημοσιογραφικό 112 και με προειδοποιεί την ώρα που γράφω τούτο δω, ότι θα κάνει το μεσημέρι ο ...πρωθυπουργός ανασχηματισμό. Σε κάτι τέτοιους συναγερμούς έχω βρει, σύντροφοι, την ισορροπία μου στα αποσιωπητικά. Ειδικά στα μοντέρνα, τα σύγχρονα. Αλλωστε, ψυχή και δύναμη και αντοχή ΚΝίτισσας έχω. Οπότε απαντούσα: χεσ@@κα... Κι όποιος δεν καταλαβαίνει ότι η πολιτική, η κυρίαρχη μας πάει σε πόλεμο χειραγωγημένους πανταχόθεν, δεν είναι γιατί δεν ανοίγει το κεφάλι του και βαυκαλίζεται με μηνύματα που στέλνει η βολική αποχή, αλλά γιατί δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για το παιδί, που εκβιασμένο πνευματικά, σωματικά και ψυχικά, διδάσκεται την ταξική Ιστορία των αστών ως δήθεν και λαϊκή, και προσωπική του νίκη ή αποτυχία, κατά το δοκούν των συμφερόντων. Οσο λοιπόν μεγάλοι σαν και μένα «έχουν τον νου τους στα παιδιά», όχι μόνο ποιητικά, αλλά και πολιτικά, κι αντέχουν και το χέ... και το πέ...σιμο που λέει κι ο λαός, τότε η χαρά μου ξεπερνάει και τα όριά μου, γιατί υπάρχει φως στο αστικό τούνελ, και δεν είναι αυτό εκπομπή.

Οπότε μετά το τέλος της παράστασης Ελληνοχόλιγουντ - Ευρωεκλογές, από μια Αντιγόνη στη Χάγη, στέλνω σύγχρονης εποχής χαιρετισμούς, γιατί η ψυχή δεν είναι ποτέ κουτσή, σε όσους συναπάντησα προεκλογικά στις Σέρρες, στο Κιλκίς, στη Βέροια, στο Ωραιόκαστρο, στους Αμπελόκηπους και τη Μενεμένη, στην Πολίχνη, στο Λαγκάδα, στη Λάρισα, στη Νέα Σμύρνη, στον Πειραιά και την Αθήνα.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ