Συνεχίζουμε την παρουσίαση των σημαντικών παρεμβάσεων, που έγιναν από τους προσκεκλημένους στην ημερίδα, που οργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για την Αμυντική Βιομηχανία. Σήμερα παραθέτουμε την ομιλία του Αντώνη Δαμίγου,από το κίνημα της ειρήνης:

"Παρακολουθώντας τη μέχρι τώρα διαδικασία και τα όσα ελέχθησαν, παρατηρώ δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι η εισήγηση αποτελεί μία αφορμή, για μένα τουλάχιστον, να γράψω πολλά πράγματα μια και αρθρογραφώ στον ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Είναι πάρα πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που ακούγονται εδώ. Και το δεύτερο που με εντυπωσίασε είναι οι παρεμβάσεις των εκπροσώπων των εργαζομένων στον τομέα της Αμυντικής Βιομηχανίας.

Εμείς στο κίνημα ειρήνης έχουμε λιγάκι μεσάνυχτα απ' αυτά τα πράγματα. Υποστηρίζουμε βέβαια ότι η αμυντική βιομηχανία πρέπει να βρίσκεται σε ελληνικά χέρια, υποστηρίζουμε ένα πλαίσιο, το οποίο θα καθορίζεται βέβαια από το Δημόσιο και μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα μπορεί να κινείται και η ιδιωτική πρωτοβουλία. Ομως, εμένα τουλάχιστον, αυτές οι παρεμβάσεις με δίδαξαν πολλά πράγματα.

Θέλω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις εν συντομία και να βάλω και έναν προβληματισμό. Ποιος είναι ο προβληματισμός; Μόνιμο ρεφρέν είναι ότι πρέπει να κάνουμε αυτές τις υπεραγορές - μαμούθ στους εξοπλισμούς από ξένους οίκους κλπ., διότι, κοιτάξτε, η Τουρκία πόσο εξοπλίζεται; Τι θα κάνουμε;

Το Αιγαίο, γιατί περί αυτού πρόκειται, που θα είναι ένα θέατρο ελληνοτουρκικού πολέμου, είναι ένας χώρος δεδομένος, ούτε μικραίνει, ούτε μεγαλώνει. Ας υποθέσουμε ότι μπαίνουμε στο θέατρο του συγκεκριμένου αυτού στρατηγικού χώρου που λέγεται Αιγαίο. Λέω, προβληματίζομαι, χωράμε; Ολα αυτά τα αεροπλάνα, τα καράβια, οι πύραυλοι, οι πύραυλοι χωράνε; Και θα πει κανείς, καλά θα μπουν όλα; Φυσικά θα μπουν όλα, αυτή είναι η λογική του πολέμου. Χωράνε λοιπόν; Η μήπως εάν τα βάλουν όλα, στο τέλος θα πάνε αύτανδρα όλα στον πάτο;

Προβληματίζομαι, λοιπόν, κατά πόσον είναι αναγκαίοι αυτοί οι υπερεξοπλισμοί που ανακοινώνονται από την ελληνική κυβέρνηση στο όνομα ακριβώς των εξοπλισμών της Τουρκίας και των τουρκικών απειλών.

Δηλαδή και αν η Τουρκία προχωρήσει και παίρνει και παίρνει θ' ακολουθεί και η Ελλάδα; Στο κάτω κάτω της γραφής η οικονομία κάθε χώρας είναι δεδομένη και αν υπερβεί κάποια όρια, στο τέλος θα οδηγηθεί στην κατάρρευση. Αυτός είναι ο προβληματισμός μου.

Επιτρέψτε μου τώρα ορισμένες διαπιστώσεις.

Εμείς στο κίνημα ειρήνης λέγαμε πάντοτε ότι πρέπει να συνδεθούμε με τους εργαζόμενους στον τομέα της Αμυνας. Και ότι πρέπει οι εργαζόμενοι να ελέγχουν τι παράγεται, πώς παράγεται και πώς καταναλώνεται; Εχει μεγάλη σημασία αυτό.

Επίσης υπάρχει και κάτι άλλο. Δημιουργείται ένα διεθνές υπαλληλικό στρώμα που ασχολείται με την Αμυνα διεθνώς και ότι αυτό το στρώμα, στο όνομα του λεγόμενου κρατικού μυστικού, επιδιώκεται να είναι ανεξέλεγκτο. Οι εργαζόμενοι πρέπει να το προσέξουν αυτό και να το σπάσουν.

Μια άλλη παρατήρηση: εμάς στο κίνημα ειρήνης κάποιοι μας θεωρούν ότι είμαστε ριψάσπιδες, λουφατζήδες, ότι κίνημα ειρήνης ίσον "δεν υπερασπίζομαι την πατρίδα μου". Αυτό δεν είναι αλήθεια. Εμείς υπερασπιζόμαστε την πατρίδα και μάλιστα λέμε ότι ο αγώνας για την ελευθερία με όλα τα μέσα είναι το τίμημα για την ειρήνη. Αυτό είναι καθαρό, είναι σαφές.

Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο να μας επιβάλλουν να συμμετέχουμε σε εκστρατευτικά σώματα πολυεθνικά, να παραμένει ακόμη δικό μας εκστρατευτικό σώμα κάπου στα Τίρανα, τη στιγμή που τα ελληνοαλβανικά σύνορα είναι ξέφραγο αμπέλι, μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώστε.

Να παραμένει ακόμη στη Βοσνία το δικό μας εκστρατευτικό σώμα να κάνει τι; Να λειτουργεί στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, που το ΝΑΤΟ επιβάλλει αυτή τη στιγμή επάνω στους Σέρβους της Βοσνίας και πάνω στην ίδια τη Σερβία ακριβώς τη θέλησή του γιατί αντιστέκονται για την εθνική τους αξιοπρέπεια;

Επίσης εμείς ως κίνημα ειρήνης έχουμε ως κορωνίδα μας τον υπέρτατο στρατηγικό μας στόχο, ο οποίος είναι παγκόσμιος, όπως παγκόσμια είναι και η παρουσία μας. Ποιος είναι αυτός; Η μετατροπή της Πολεμικής Βιομηχανίας σε βιομηχανία παραγωγής αγαθών για τις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτό είναι ξεκάθαρο.

Ομως μέχρι να φτάσουμε εκεί υποστηρίζουμε κάθε εθνικό, κοινωνικό απελευθερωτικό αγώνα κάθε λαού που αμύνεται και πρέπει ν' αμύνεται με όλα τα μέσα. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο υποστηρίζουμε ότι η Αμυντική Βιομηχανία θα πρέπει να είναι αποκλειστικά και μόνο ελληνική και ελεγχόμενη.

Στο πλαίσιο αυτής της συνταγής, της διαμόρφωσης αυτού του πλαισίου από εην ελληνική πολιτεία, μπορεί να παίξει το ρόλο της ασφαλώς και η ιδιωτική πρωτοβουλία. Ο εκπρόσωπος, ο πρόεδρος των Ελλήνων κατασκευαστών, αυτό νομίζω πως ζητάει. Νομίζω ότι οι εργαζόμενοι στην Αμυντική Βιομηχανία μπορεί να έρθουν με την πλευρά αυτή σε μία συνεννόηση και να δημιουργηθεί ένα εθνικό μέτωπο Αμυντικής Βιομηχανίας, ένα εθνικό κοινωνικό μέτωπο, ενταγμένο στο σύνολο των κοινωνικών μετώπων που αναπτύσσονται στην ελληνική κοινωνία.

Και τελειώνοντας θέλω να σας καλέσω, όσο μπορείτε, να συνδεθείτε με το κίνημα ειρήνης. Εχουμε πολλά να πούμε.

Ευχαριστώ.

Αυτοδιοικητικό δεκανίκι της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, αποδείχνεται ο ΣΥΝ μέσα από τις "κεντροαριστερές" συνεργασίες του με το ΠΑΣΟΚ στις σημαντικότερες περιφέρειες και δήμους της χώρας.

Ηδη, όπως ανακοίνωσε ο Δ. Χατζησωκράτης,μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνος για τα θέματα Αυτοδιοίκησης, μέχρι τώρα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ στηρίζουν κοινές υποψηφιότητες σε 17 νομαρχίες (14 υποψήφιοι ΠΑΣΟΚ, έναντι 2 ΣΥΝ και ενός "ανεξάρτητου"). Ακόμα πιο ουσιαστική είναι η συνεργασία τους στους δήμους πρωτευουσών των νομών. Σε σύνολο 38 (από τους 54) δήμων, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ έχουν καταλήξει σε συνεργασία σε 20 δήμους (με 16 υποψήφιους ΠΑΣΟΚ και 4 από ΣΥΝ), ανάμεσα στους οποίους ο πρώτος δήμος της χώρας, ο Δήμος Αθήνας, και άλλοι μεγάλοι δήμοι του Λεκανοπεδίου και της υπόλοιπης χώρας. Επίσης, ο ΣΥΝ έχει κάνει "τράμπα" με το ΔΗΚΚΙ στο Νομό Αρτας, όπου αλληλοστηρίζουν ως υποψήφιο νομάρχη στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιο δήμαρχο Αρτας στέλεχος του ΣΥΝ. Αλλά ..."απ' όλα έχει ο μπαχτσές"! Και με τη ΝΔ "έχει συμπέσει" ο ΣΥΝ στην αλληλοϋποστήριξη κοινών υποψηφίων. Αυτήν την τακτική του ΣΥΝ ο Δ. Χατζησωκράτης τη χαρακτήρισε "πολύμορφη και ευέλικτη αυτοδιοικητική τακτική"...

Αναφερόμενος στο κλίμα και τη συγκυρία που γίνονται οι εκλογές, ο Δ. Χατζησωκράτης είπε πως "οι εκλογές αυτές έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα... Υπάρχει εντονότατη αντίθεση και δυσαρέσκεια ευρύτατων στρωμάτων απέναντι στις ακολουθούμενες κυβερνητικές πολιτικές και πρακτικές, η οποία πρέπει να εκφραστεί και να βρει δική της έκφραση". Παρ' όλα αυτά, όμως, και για να δικαιολογήσει τις "κεντροαριστερές" επιλογές συνεργασιών του ΣΥΝ με το ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε ότι ..."δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το διακύβευμα δε θα είναι η κυβέρνηση, αλλά οι τοπικές και νομαρχιακές εξουσίες... και, βεβαίως, οι πολιτικές που ασκούνται σ' αυτήν την κατεύθυνση κεντρικά και τοπικά". Ετσι, προσπάθησε να αντιπαρέλθει το γεγονός ότι, προχωρώντας στις συνεργασίες με το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΝ, αντικειμενικά, δίνει άλλοθι σ' αυτήν την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική - που αφορά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση - και μετατρέπεται σε δεκανίκι της. Μ' αυτό τον τρόπο, αποκάλυψε και την κοροϊδία που γίνεται στους οπαδούς τους με την πρόσφατη απόφαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, όπου παρουσιάζονται να ζητούν να ηττηθεί η κυβερνητική πολιτική, αυτή η πολιτική που στην πράξη στηρίζουν!

Προχωρώντας ακόμα παραπέρα, ο Δ. Χατζησωκράτης είπε ότι οι επιλογές αυτές έχουν γίνει με την πλήρη ευθύνη των Νομαρχιακών Επιτροπών και των πολιτικών κινήσεων του ΣΥΝ, όταν είναι γνωστό ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων οι "κεντροαριστερές" συνεργασίες συμφωνήθηκαν σε κεντρικές συνεργασίες μεταξύ αντιπροσωπειών ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ και, μάλιστα, στη λογική του παζαριού. Κατά τα άλλα, ο Δ. Χατζησωκράτης πρόβαλε σαν πρότυπο της "αυτοδιοικητικής λογικής" του ΣΥΝ τους δύο δημάρχους Λιβαδειάς και Καρδίτσας του ΣΥΝ, που εκλέχτηκαν με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό, όταν είναι γνωστό στο λαό των δύο πόλεων - όπως, άλλωστε, και ο "βίος και η νομαρχιακή πολιτεία" του Π. Σκοτινιώτη στη Μαγνησία - πως αν σε κάτι διακρίθηκαν είναι στη συνεπή υλοποίηση και στήριξη της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, ενώ ήρθαν σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκά συμφέροντα, λειτουργώντας διασπαστικά και στους λαϊκούς αγώνες που αναπτύχθηκαν στην περιοχή τους.

Πέθανε χτες ο δημοσιογράφος Ηρακλής Πετιμεζάς, 95 χρόνων. Η νεκρώσιμη ακολουθία γίνεται σήμερα και ώρα 10.15 το πρωί, στον Ιερό Ναό Διονυσίου του Αρεοπαγίτου (οδός Σκουφά) και η ταφή του θα γίνει στο Δημοτικό Νεκροταφείο Καλαβρύτων, το απόγευμα της ίδιας μέρας.

Ο Ηρακλής Πετιμεζάς γεννήθηκε το 1903. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΕΔΕΣ το Σεπτέμβρη του 1941, και έγινε εκπρόσωπος του αρχηγού του ΕΔΕΣ στην Αθήνα, όπου ανέπτυξε αντιστασιακή δράση με την ομώνυμη αντιστασιακή ομάδα που οργάνωσε. Ανέπτυξε δράση στη συγκέντρωση πληροφοριών και στις δολιοφθορές κατά των κατακτητών. Δούλεψε στον παράνομο Τύπο. Εξέδιδε την αντιστασιακή εφημερίδα "Ελληνικός Αγών" και άλλα έντυπα. Το Μάρτη του 1944 συνελήφθη από τα SS, βασανίστηκε και παρέμεινε φυλακισμένος μέχρι τις παραμονές της απελευθέρωσης. Πήρε μέρος στην κυβέρνηση Σοφούλη το 1945 - '46 ως υπουργός Τύπου. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, διατέλεσε αντιπρόεδρος της, υπό το στρατηγό Οθωναίο, Ενώσεως Δημοκρατικών Συλλόγων.

Ο Ηρ. Πετιμεζάς σπούδασε Νομικά και, ως δημοσιογράφος, εργάστηκε σε αρκετές εφημερίδες, ενώ υπήρξε συνεργάτης της "Ελεύθερης Ελλάδας" και είχε και συγγραφικό αντιστασιακό έργο. Είχε παραχωρήσει το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού και οικογενειακού, ιστορικού αρχείου του, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Πολεμικό Μουσείο, στην ΕΣΗΕΑ και άλλα ιδρύματα.

• Η ΝΕ Πρέβεζας του ΚΚΕ καλεί σε συγκέντρωση - συζήτηση, που διοργανώνει στην Παραλία Πρέβεζας, αύριο Σάββατο 25 Ιούλη και ώρα 9.30 μ.μ.,με θέμα: "Πολιτικές εξελίξεις και δημοτικές εκλογές". Θα μιλήσει ο Σπύρος Χαλβατζής, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.
• Η Κομματική Οργάνωση Νάξου του ΚΚΕ οργανώνει περιοδείες σε χωριά του νησιού με τον ευρωβουλευτή του Κόμματος Γ. Θεωνά.Στη διάρκειά τους, θα γίνουν ομιλίες για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές και τις θέσεις του ΚΚΕ. Συγκεκριμένα, θα γίνουν οι παρακάτω περιοδείες:

- Αύριο Σάββατο 18.7.98 στην Απείραθο

- Κυριακή 19.7.98 σε Κορωνό και Κορωνίδα

- Δευτέρα 20.7.98 στο Φιλότι.