-- Η επόμενη μέρα της πανελλαδικής απεργίας. Πώς δεν θα διαφανεί πως ήταν απλώς μια τουφεκιά στον αέρα; Πώς θα κινηθεί το ΚΚΕ από σήμερα;

-- Η μαζική συμμετοχή εργαζομένων, ανέργων αλλά και αυτοαπασχολούμενων και νεολαίας, στις απεργιακές συγκεντρώσεις της προηγούμενης Πέμπτης, είναι ελπιδοφόρα και απαντά από μόνη της σε όσους ειρωνεύονται το εργατικό κίνημα λέγοντας ότι «ο κόσμος δεν διαμαρτύρεται, δεν κινητοποιείται». Είναι όμως και μια ηχηρή απάντηση στην κοροϊδία της κυβέρνησης, στο κλίμα της αναμονής και της ανοχής που καλλιεργεί, με το δήθεν «τέλος των μνημονίων», την ανάπτυξη που όλο είναι στο δρόμο και όλο έρχεται... Η μάχη συνεχίζεται παντού, σε όλους τους τόπους δουλειάς, στις συνελεύσεις των εργαζομένων, ενάντια στην απληρωσιά, στις απολύσεις, στους πλειστηριασμούς, για να στηριχτεί το αίτημα για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων με αυξήσεις στους μισθούς και καλύτερους όρους δουλειάς. Για να δοθεί απάντηση στην επίθεση που ετοιμάζει η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου, με το ξήλωμα του απεργιακού δικαιώματος. Θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους. Τους θυμίζουμε: Σ' αυτή τη χώρα υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα και ταξικό εργατικό κίνημα.

-- Γιατί έρχεται τώρα μια τέτοια μεταβολή στο δικαίωμα στην απεργία; Ακούσαμε κυβερνητικά στελέχη να λένε πως πιθανά μια αλλαγή στον τρόπο αποφάσεων για την απεργία - από περισσότερα μέλη ταμειακώς εντάξει ενός σωματείου - θα κάνει καλό στο εργατικό κίνημα...

-- Θέλουν να μας πουν πως για το καλό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος επέμενε το ΔΝΤ στην αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου; Για τον ίδιο λόγο ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές ενώσεις απαιτούσαν εδώ και χρόνια το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας; Για τους ίδιους λόγους έτρεχε ο αντιπρόεδρος της ΝΔ να ψηφίσει την τροπολογία και μετά η ΝΔ εγκαλούσε την κυβέρνηση γιατί πήρε πίσω την επίμαχη τροπολογία, για να την ξαναφέρει ως ξεχωριστό νομοσχέδιο; Ποιον κοροϊδεύουν; Για να φτιάχνουν ενώσεις προσώπων, που θα αποφασίζουν μειώσεις μισθών, αρκεί το 15%, ενώ για την απεργία θέλουν το 50% στα πρωτοβάθμια σωματεία, δηλαδή μέσα στους τόπους δουλειάς, εκεί που τσακίζει κόκαλα η τρομοκρατία, η αυθαιρεσία της μεγαλοεργοδοσίας. Αξιος ο μισθός τους!

-- Στο άλλο κεντρικό ζήτημα που κι εσείς θέτετε: Γίνονται πλειστηριασμοί α' κατοικίας ή το κίνημα όπου συμμετέχετε προστατεύει τους κακοπληρωτές στεγαστικών δανείων;

-- Τα κάλπικα επιχειρήματα για πλειστηριασμούς σε βίλες και πισίνες και τους λεγόμενους «στρατηγικούς κακοπληρωτές» δεν μπορούν να κρύψουν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ «βγάζει στο σφυρί» την περιουσία χιλιάδων λαϊκών οικογενειών, οι οποίες τα προηγούμενα χρόνια εξαναγκάστηκαν σε δανεισμό και υπερχρεώθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Είναι μάλιστα τέτοια η πρεμούρα της να βοηθήσει τους τραπεζικούς ομίλους να συγκεντρώσουν γη και ακίνητη περιουσία στα χέρια τους, που έχει ήδη συμφωνήσει με τους «θεσμούς» την ποινικοποίηση των μαζικών αντιδράσεων ενάντια στους πλειστηριασμούς. Και όχι μόνο. Σκέφτηκε και ένα νέο κόλπο, να άρει την τοπική αρμοδιότητα των συμβολαιογραφείων, για να μπορεί π.χ. ένα ακίνητο στη Θεσσαλονίκη να «βγαίνει στο σφυρί» στην Αθήνα. Το επόμενο βήμα τους θα είναι να βγαίνει και σε άλλη χώρα.

-- «Αντί το ΠΑΜΕ να επιδίδεται σε πράξεις βανδαλισμού και φθοράς ιδιωτικής περιουσίας, ας έρθει να συζητήσει μαζί μας πώς μπορούμε να αποκτήσουμε περισσότερες επιχειρήσεις, που να προσφέρουν στους εργαζόμενους καλές αμοιβές, εργασιακή ασφάλεια και προοπτική προσωπικής ανάπτυξης και επαγγελματικής εξέλιξης», αναφέρει ο ΣΕΒ πρόσφατα μετά την παρέμβαση του ΠΑΜΕ στο κτίριό του. Μήπως χρειάζονται συναινέσεις και από εσάς;

-- Ο ΣΕΒ καλά θα κάνει να μην παριστάνει το θύμα. Θύματα δικά του είναι οι άνεργοι, οι σακατεμένοι εργάτες σε διάφορα γκέτο, το ξεζούμισμα των εργαζομένων. Αλήθεια, θέλετε να μιλήσουμε για συναινέσεις και για βανδαλισμούς; Η επίθεση των ΜΑΤ απέναντι στους απλήρωτους εργαζόμενους στα Γιάννενα, η χτεσινή (σ.σ. 14/12) επίθεση από μπράβους της εργοδοσίας απέναντι στους ίδιους εργαζόμενους, τα δεκάδες εργατικά ατυχήματα στους τόπους δουλειάς, τι είναι; Συναίνεση είναι; Δεν είναι βανδαλισμοί; Ο ΣΕΒ κάνει τη δουλειά του. Θέλει την εργατική τάξη γονατισμένη για να αυξάνονται τα κέρδη τους. Ε, και οι εργαζόμενοι πρέπει να κοιτάξουν τη δική τους δουλειά. Να σηκώσουν τη δική τους σημαία, που γράφει: Πάλη για την ανάκτηση των μεγάλων απωλειών που είχαν τα χρόνια της κρίσης και ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για μια ζωή με αξιοπρέπεια.

-- Δίνετε την εντύπωση πάντως πως στο εργατικό κίνημα δεν πολυθέλετε την ενότητα ή το μέτωπο με άλλες δυνάμεις που επίσης αγωνίζονται, όπως η ΛΑΕ.

-- Αν ήσασταν προχτές στο κέντρο της Αθήνας, θα βλέπατε τη μεγάλη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ με τους δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Εδώ χτίζεται η ενότητα, μέσα στα σωματεία, ανάμεσα στους δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους από όλους τους κλάδους. Οι υπόλοιποι, μερικές εκατοντάδες, απλά «παραβρίσκονται δι' αντιπροσώπων τους και χαιρετίζουν». Το εργατικό κίνημα, δηλαδή τα σωματεία, οι Επιτροπές Αγώνα, οι συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς όπου οι εργάτες συζητούν, αποφασίζουν τι πρέπει να κάνουν και πώς θα το κάνουν, τι περιεχόμενο θα έχει ο αγώνας τους, αποτελεί «πεδίον δόξης λαμπρόν». Εκεί μέσα γίνεται η διαπάλη ανάμεσα στις δυνάμεις που παλεύουν για την ανασύνταξη του κινήματος, σε κατεύθυνση πραγματικής ρήξης και σύγκρουσης με το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, τις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που τσάκισαν το κίνημα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και δυνάμεις σαν αυτή που κατονομάσατε, κι άλλες που συνεργάζονται μαζί της, που γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους, κυνηγώντας την ουρά τους.