Σ' αυτές τις συνθήκες η ισχύς «εν τη ενώσει», μοιάζει να σκέφτεται το κεφάλαιο, που θέλει το πολιτικό του προσωπικό συναινετικά να «τρέξει» διάφορα ζητήματα. Είτε αφορούν στη διαμόρφωση ενιαίας στάσης απέναντι στα όσα τίθενται προς διαπραγμάτευση με την τρόικα ή, τουλάχιστον, στα βασικότερα από αυτά. Είτε στη διασφάλιση συνθηκών πολιτικής σταθερότητας στο εσωτερικό της χώρας, για την απρόσκοπτη εσωτερική λειτουργία του συστήματος και την προστασία του από ανεπιθύμητες αναταράξεις.

Αλλωστε, η προσπάθεια διαμόρφωσης ενός δεσμευτικού πλαισίου λειτουργίας του αστικού πολιτικού συστήματος δεν είναι τωρινή. Προωθείται από καιρό και μέσα από άλλους δρόμους, π.χ., τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος ή νομοθετικών παρεμβάσεων, όπως αυτή για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων.

Απ' όλες τις σχετικές παρεμβάσεις προκύπτει μία ακόμα επιδίωξη: Να διασφαλιστεί η συναίνεση του λαού στη στρατηγική που τον γονατίζει για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Απ' τις παραινέσεις για συναίνεση που διατυπώνονται στο εσωτερικό της χώρας, μέχρι την αγωνία του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη νομιμοποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος, την κρίση εμπιστοσύνης και «τη δημιουργία δυσπιστίας στο δημοκρατικό σύστημα ως σύνολο». Εμμέσως πλην σαφώς, λένε στο λαό ότι όποιες διαφορετικές επιλογές έχει δεν μπορούν να βγουν έξω από ορισμένα δεδομένα: Την πορεία της χώρας εντός ΕΕ, την δημοσιονομική σταθερότητα, την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (βλ. μεταρρυθμίσεις), την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, την αναγνώριση της λεγόμενης «επιχειρηματικότητας» ως της απαραίτητης προϋπόθεσης για την ανάπτυξη, τις στρατηγικές συμμαχίες της χώρας, όπως το ΝΑΤΟ, την «εθνική ομοψυχία» στην εξωτερική πολιτική της χώρας, στον ανταγωνισμό ή τα παζάρια της ελληνικής αστικής τάξης με άλλες γειτονικές (π.χ., Τουρκία) κλπ. Οπως άλλωστε σημειώνουν αστοί αναλυτές, οι άξονες αυτοί δεν μπορούν να τεθούν υπό αμφισβήτηση, εφόσον αναφερόμαστε σε ένα «σύγχρονο καπιταλιστικό κράτος». Δεν μπορούν, με απλά λόγια, να τεθούν σε αμφισβήτηση γιατί εκφράζουν την στρατηγική του κεφαλαίου.

Θέλουν τη συναίνεση του λαού στην πολιτική που θα συνεχίσει να τσακίζει τα δικαιώματά του, όποιος και αν αναλάβει τη διαχείριση. Αυτό το γνωρίζουν καλά. Εξού και οι έμμεσες συστάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ να προσέχει μέχρι πού τραβάει το σκοινί της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση, γιατί αύριο μπορεί να βρίσκεται στη δική της θέση.

Αντικειμενικά, αυτή η διαδικασία αξιοποιείται για την ακόμα μεγαλύτερη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της ανάληψης της διακυβέρνησης.

Σε αυτήν τη βάση, μεσοβδόμαδα κυκλοφόρησαν σενάρια περί πρόθεσης της κυβέρνησης να αποσταλεί πρόσκληση στον Αλ. Τσίπρα για συνάντηση με τους Αντ. Σαμαρά και Ε. Βενιζέλο, προκειμένου να ενημερωθεί για την πορεία των συζητήσεων με την τρόικα και να υιοθετήσει ηπιότερη κριτική προς την κυβέρνηση.

Ακολούθησαν δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων υπό τύπο διάψευσης των τέτοιων προσθέσεων. Ωστόσο, και αυτά τα στελέχη δεν παρέλειψαν να βάλουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορεί να επιτευχθεί η αναγκαία (για τα συμφέροντα των καπιταλιστών) συναίνεση.

Χαρακτηριστικά όσα είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος Σ. Βούλτεψη: «Ο πρωθυπουργός ήταν ο πρώτος ο οποίος έθεσε θέμα εθνικής ομοψυχίας και ενότητας για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Η απάντηση που έλαβε, μέσω δημόσιων δηλώσεων των στελεχών - των πιο επίσημων στελεχών - του ΣΥΡΙΖΑ στα Μέσα Ενημέρωσης ήταν συγκεκριμένη (...) ότι πρέπει να παραιτηθεί (...) Αυτό δεν είναι διάλογος, είναι υπονομευμένος διάλογος. Δεν υπάρχει κοινό σημείο ευρύτερης συνεννόησης», διαμαρτυρήθηκε. Σε ανακοίνωσή της, τόνιζε, εξάλλου, ότι «για να μπορέσει να υπάρξει οποιοδήποτε μίνιμουμ συνεννόησης, πρέπει στις συζητήσεις να πηγαίνουμε χωρίς όρους και προαπαιτούμενα».

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Δ. Καρύδης, δήλωνε: «Σε κάθε περίπτωση σε μια δημοκρατική χώρα πρέπει να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ των θεσμικών παραγόντων της χώρας, αρκεί να μην βάζουν τελεσίγραφα, προαπαιτούμενα και όρους στις συναντήσεις». Πρόσθεσε σχετικά με «την ανάγκη εθνικής συνεννόησης για το θέμα του χρέους»: «Για το ζήτημα του χρέους πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι με μια κοινή στρατηγική και με ενότητα (...) Ας κάτσουμε λοιπόν σε ένα τραπέζι και ας κάνουμε την ομάδα διαπραγμάτευσης και το ενιαίο μέτωπο κι ας αφήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα μικροπολιτικά παιχνίδια».

Το «ψήσιμο» της ευρύτερης δυνατής συναίνεσης των αστικών πολιτικών δυνάμεων γίνεται με άξονα και τα ελληνοτουρκικά. Οπως είπε ο Βενιζέλος την Πέμπτη, «ευτυχώς μου διαμηνύθηκε ότι ο κ. Τσίπρας ανταποκρίνεται στην πρόσκληση να έρθει να ενημερωθεί για τα εθνικά θέματα μετά το ταξίδι μου στην Αγκυρα και ενόψει του Συμβουλίου Συνεργασίας με την Τουρκία στην Αθήνα».

Το ταξίδι Βενιζέλου είναι προγραμματισμένο για τις 29-30/11 και το Συμβούλιο για τις 5-6/12, με προσανατολισμό οι αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας να καταλήξουν σε κάποιον συμβιβασμό στα μεταξύ τους ανοιχτά θέματα, ώστε να προχωρήσουν οι μπίζνες σε Αιγαίο και Κύπρο. Ο Τσίπρας λέγεται ότι μεταβαίνει στη Λευκωσία στις 3/12, και όλα δείχνουν ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί ρόλο στη διαμόρφωση αυτού του πλαισίου διαπραγμάτευσης και επίτευξης συμβιβασμών και συμφωνιών.

Ο Ευ. Βενιζέλος δεν έχασε φυσικά ευκαιρία να ρίξει γέφυρες στην Κουμουνδούρου και σε άλλα πεδία: «Ελάτε να διαμορφώσουμε εθνική συναίνεση, να διαμορφώσουμε το πλαίσιο του διαλόγου, της εθνικής διαπραγμάτευσης και εν πάση περιπτώσει, προσωπικά είμαι οπαδός και του Συμβουλίου των Αρχηγών των κομμάτων για όλα τα θέματα και για τα εθνικά και για τα θέματα της οικονομικής διαπραγμάτευσης», είπε.

Η ιδέα της συνεργασίας με τη ΝΔ έχει πέσει στον ΣΥΡΙΖΑ ήδη απ' το Δεκέμβρη του 2013, απ' τον Ν. Βούτση. Αυτή τη φορά ο Δ. Παπαδημούλης την επανέφερε: «Η τρόικα δε βιάζεται να γυρίσει και απαιτεί. Απάντηση: Συνάντηση Τσίπρα - Σαμαρά και συμφωνία πακέτο για ΠτΔ, εκλογές και απομείωση του χρέους». Πρόκειται για συμπύκνωση της πρότασης που έκανε στην κυβέρνηση ο Αλ. Τσίπρας μετά την επίσκεψή του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προ ολίγου καιρού. Ο Δ. Παπαδημούλης επικρότησε και τις δηλώσεις στελεχών της ΝΔ που «επισημαίνουν μια ανάγκη»...

Σειρά πήρε ο Γ. Δραγασάκης: «Δηλαδή, δεν είμαστε σε μία κατάσταση ομαλών εξελίξεων, αναπτυξιακής πορείας της χώρας, όπου συμβαίνουν και κάποιες αδικίες που προσπαθούμε να περιορίσουμε. Εχουμε μία κατεστραμμένη οικονομία, έχουμε προβλήματα πολέμου σε καιρό ειρήνης...» Οι έκτακτες καταστάσεις απαιτούν έκτακτες λύσεις και εδώ λόγος δε γίνεται μόνο για αναίρεση των υπεσχημένων στο λαό...

Ο Π. Σκουρλέτης, με τη σειρά του, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεργασίας αν συμφωνηθεί το ...επίδικο: «Η αναβίωση σεναρίων για κυβέρνηση ειδικού σκοπού εξυπηρετεί την προσπάθεια στοιχειώδους ανασυγκρότησης του κυβερνητικού χώρου και ειδικότερα της ΝΔ. Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος δεν πιστεύουν ότι υπάρχει επίδικο ειδικού σκοπού, αφού έχουν αποκλείσει κάθε συζήτηση για απομείωση του χρέους».

Τη βδομάδα έκλεισε ο Γ. Σταθάκης και ο Στ. Κοντονής, με τοποθετήσεις περί συμφωνίας για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας τώρα και εκλογές την άνοιξη. Ο πρώτος εμφανίστηκε αρχικά να προτείνει στην κυβέρνηση να ορίσει από τώρα την ημερομηνία των εκλογών και να «απεμπλέξει το πρόβλημα αυτό από την εκλογή Προέδρου», αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπό αυτές τις προϋποθέσεις θα μπορούσε να εκλεγεί συναινετικά Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι «ανεξάρτητα από το εάν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, αν θα βρεθούν ή όχι οι 180, νομίζω ότι η κυβέρνηση πρέπει να πάρει την απόφαση να οριοθετήσει τις εκλογές και να έρθει σε μία συμφωνία, η οποία θα ορίζει την ημέρα των εκλογών και θα απεμπλέκει το πρόβλημα αυτό από την εκλογή προέδρου».

Στην ερώτηση πότε θα οριοθετούσε χρονικά αυτήν την πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, απάντησε: «Την άνοιξη τέλος πάντων, λίγο πριν, λίγο μετά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει να υπάρξει αυτή η αίσθηση ότι πάμε σε εκλογές, συμφωνούμε πότε θα γίνουν εκλογές και να απεμπλακεί το πρόβλημα από αυτήν τη διαδικασία, η οποία μπορεί να διεκδικήσει τεράστια φθορά και στην κυβέρνηση». Και πρόσθεσε: «Νομίζω ότι είναι πολύ κοντά σε μία συναινετική λύση η οποία θα απεμπλέξει το σύστημα, θα διευκολύνει, θα δώσει πολιτική διέξοδο».

Αργότερα, μετά τις αντιδράσεις που προκάλεσε η τοποθέτησή του, επανήλθε με διορθωτική δήλωση, στην οποία σημείωνε ότι «η δήλωσή μου στην πρωινή συνέντευξη αφορά στην αναγκαιότητα η κυβέρνηση να συναινέσει στη διενέργεια βουλευτικών εκλογών την άνοιξη. Η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας μπορεί μόνο τότε να προκύψει με συναινετικές διαδικασίες, με βάση τους νέους πραγματικούς πολιτικούς συσχετισμούς».

Εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ και το χώρο της κεντροαριστεράς πυροδοτεί επιστολή που έστειλε, αργά το βράδυ της Παρασκευής, ο πρώην πρόεδρος του κόμματος Γ. Παπανδρέου στον Ευ. Βενιζέλο, ζητώντας «έκτακτο και ανοιχτό συνέδριο του ΠΑΣΟΚ», στο οποίο «πρέπει να συζητηθούν τα πάντα και να ληφθούν αποφάσεις για την πολιτική φυσιογνωμία και την πορεία του κινήματος».

Επίσης, ζητά, αμέσως μετά το συνέδριο, να υπάρξει εκλογή νέου προέδρου με ψηφοφορία από τη βάση του ΠΑΣΟΚ. Αναφερόμενος, δε, στη «Δημοκρατική Παράταξη» (που προωθεί η πλευρά Βενιζέλου ως συμμαχικό σχήμα στην πορεία αναμόρφωσης της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας αλλά αντιδρούν οι παπανδρεϊκοί), ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζει ότι «ελάχιστη σχέση έχουν με την κοινωνία και τις ανάγκες της».