Η επίδειξη υποκριτικής «κοινωνικής ευαισθησίας» και ενασχόλησης με «τα προβλήματα της καθημερινότητας», είναι το ισχυρό όπλο της ηγεσίας της ΝΔ στην «τελική ευθεία» για τις κάλπες, προκειμένου να αντιμετωπίσει την «αντεπίθεση» του ΠΑΣΟΚ και να παγιδεύσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Την ίδια στιγμή, κάνει ό,τι μπορεί για να επωφεληθεί από τη δικομματική πόλωση. Απέναντι στο δίλημμα «συντήρηση ή πρόοδος», που βάζει εσχάτως ο έτερος μονομάχος απαντά ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το «κατεστημένο», που μετά από 20 χρόνια εξουσίας «κούρασε και κουράστηκε», σε αντίθεση με τη ΝΔ που εκπροσωπεί τάχα μια «πλατιά κοινωνική συμμαχία». Στις «διαχωριστικές γραμμές» του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να πείσει ότι είναι η δύναμη που «ενώνει όλους τους Ελληνες». Επιπλέον, με στόχο την απόσπαση του μεριδίου «που της αναλογεί» από τους λεγόμενους «αναποφάσιστους», καλλιεργεί την εντύπωση ότι είναι «κυρίαρχη πολιτική δύναμη» και «η νίκη έχει κλειδώσει». Τον ίδιο στόχο, υπηρετούν και οι «μεγάλες» συγκεντρώσεις που έχουν προγραμματιστεί για τις τελευταίες δέκα μέρες μέρες, αρχής γενομένης σήμερα από την Καλαμάτα και συνεχίζοντας την Παρασκευή στα Γιάννενα.

Στο πλαίσιο των εντυπωσιοθηρικών -«επικοινωνιακών» τρικ ο Κ. Καραμανλής επισκέφθηκε χθες το πρωί και συνομίλησε, συνοδεία εννοείται της τηλεοπτικής κάμερας, με την ιδιοκτήτρια ενός «μίνι μάρκετ» στο Π. Φάληρο. Στόχος ήταν βέβαια η ενίσχυση της εικόνας του ηγέτη που «σκύβει στα πάνω προβλήματα» και «αφουγκράζεται τις αγωνίες των πολιτών». Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο η δήλωση που έκανε εξερχόμενος ήταν γενικόλογη και κοινότοπη, καθώς επισήμανε τη σημασία της μικρομεσαίας επιχείρησης στην αντιμετώπιση της ανεργίας, χωρίς βέβαια να εξηγεί πως αυτό μπορεί να γίνει σε καθεστώς κυριαρχίας των μεγαθηρίων της αγοράς.

Αργότερα, σε ομιλία του στον Πειραιά, ο πρόεδρος της ΝΔ, ξετυλίγοντας την προεκλογική τακτική του κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι «κατάντησε μια ελίτ αλαζονική και αυτάρεσκη», η οποία «νοιάστηκε για τους λίγους και όχι για τους πολλούς» και «χώρισαν τους Ελληνες στους δικούς τους και τους άλλους». Επικεντρώνοντας στον Γ. Παπανδρέου τού καταλόγισε ότι «την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή προσπαθεί να μάθει από κοντά τα προβλήματα και τώρα επισκέπτεται χώρους εργασίας και ΚΑΠΗ», ενώ τον εμφάνισε αφερέγγυο γιατί «συμμετείχε αδιάλειπτα» στις αποφάσεις της κυβέρνησης που δημιούργησε τα προβλήματα. Το τελευταίο ότι δηλαδή το ΠΑΣΟΚ ευθύνεται για τα προβλήματα των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων και των «ευαίσθητων» κοινωνικών στρωμάτων, θα είναι η σημαία της προεκλογικής τακτικής της ΝΔ.

Στον αντίποδα, ο Κ. Καραμανλής παρουσίασε τον εαυτό του, υπενθυμίζοντας ότι επισκέφθηκε τρεις φορές τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα και συζητά επί ένα χρόνο με τους πολίτες την περιβόητη «χάρτα της καθημερινότητας» για το Λεκανοπέδιο. Μάλιστα, δε δίστασε να υποστηρίξει ότι το κόμμα του κερδίζει και τη μάχη του Λεκανοπεδίου. «Απ' όλες τις πλευρές επιβεβαιώνεται ότι το στοίχημα του Λεκανοπεδίου το έχουμε κερδίσει. Οι πολίτες του Λεκανοπεδίου αποφάσισαν ν' αλλάξουμε τα πράγματα γύρω μας. Να αλλάξουμε τη ζωή μας προς το καλύτερο», τόνισε.

Δεν παρέλειψε, βέβαια, να δημαγωγήσει ασύστολα με τα πρόβλημα της ανεργίας στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά και το «επίπεδο ζωής» στα Καμίνια, την Παλιά Κοκκινιά, τα Μανιάτικα, τη Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, το Πέραμα, αλλά και με τα «εργατικά ατυχήματα», λέγοντας ότι «στόχος όλων πρέπει να είναι ούτε ένα εργατικό ατύχημα, ούτε ένας άνθρωπος να χάνει τη ζωή του στη δουλιά»! Το «όραμα - μοντέλο», βέβαια, που παρουσίασε για τον Πειραιά - να εξελιχθεί «σε μεγάλο διεθνές ναυτιλιακό κέντρο» - τα ακριβώς αντίθετα εγγυάται.

Την ίδια στιγμή όμως που ο Κ. Καραμανλής επαγγέλλεται την κατάργηση των «διαχωριστικών γραμμών», η επιστολή στήριξης που του έστειλε ο Γάλλος πρωθυπουργός Ζαν Πιερ Ραφαρέν ήρθε να καταδείξει το θρίαμβο των ταξικών διαφορών που υπηρετεί η πολιτική του. «Μοιραζόμαστε τις ίδιες ιδέες. Επιθυμούμε την ενίσχυση του πνεύματος επιχειρηματικότητας, την καινοτομία, τη διατήρηση ισχυρής βιομηχανίας και υπηρεσιών στην ήπειρό μας, χωρίς ωστόσο να αποποιούμαστε το στόχο για υψηλό επίπεδο κοινωνικής προστασίας και την απαραίτητη αλληλεγγύη μέσα και ανάμεσα στα ευρωπαϊκά έθνη», τονίζει στην επιστολή του ο Γάλλος ομοϊδεάτης του και προσθέτει: «Για να πετύχουμε σε αυτόν το στόχο, οφείλουμε όλοι να εισάγουμε φιλόδοξες, ανθρωποκεντρικές και εύρωστες μεταρρυθμίσεις. Η συντήρηση δεν είναι λύση».