Πριν από 56 χρόνια, στις 16 Ιούλη του 1941, ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά την επιβολή της χιτλεροφασιστικής κατοχής, ιδρύθηκε στη χώρα μας το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ). Δεκαπέντε μέρες πριν τη δημιουργία του - από 1 έως 3 Ιούλη του 1941 - είχε πραγματοποιηθεί η ιστορική 6η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, με την οποία μπήκε τέλος στην οργανωτική παράλυση που είχε επιφέρει στο κόμμα η Μεταξική Δικτατορία και άρχισε η πορεία ανασυγκρότησής του, που υπήρξε ραγδαία και πρωτοφανής, αφού το κόμμα της ελληνικής εργατικής τάξης κατάφερε να μπει επικεφαλής, να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει ολόκληρο τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του ελληνικού λαού.

Η ίδρυση του Εργατικού ΕΑΜ προηγήθηκε της συγκρότησης του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου κι αυτό όχι τυχαία, δεδομένου ότι για να έχει στέρεη βάση και επιτυχία ο απελευθερωτικός αγώνας, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση να προϋπάρξει η ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, της μόνης που μπορούσε να σηκώσει - όπως και το έκανε - το βάρος της οργάνωσης της αντίστασης του ελληνικού λαού και να τεθεί επικεφαλής του.

Το Εργατικό ΕΑΜ συγκροτήθηκε από τρεις παρατάξεις του συνδικαλιστικού κινήματος. Την Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΕΓΣΕΕ), που βρισκόταν κάτω από την επιρροή του ΚΚΕ, τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ), που ακολουθούσε ρεφορμιστική γραμμή και τα επίσης ρεφορμιστικά Ανεξάρτητα Συνδικάτα που είχαν αποσπαστεί από τη ΓΣΕΕ (τα ανεξάρτητα συνδικάτα προσχώρησαν στο ΕΕΑΜ λίγο μετά την ίδρυσή του, το Σεπτέμβρη του 1941). Το Ιδρυτικό του ΕΕΑΜ υπέγραψαν εκ μέρους της ΕΓΣΕΕ ο Κώστας Λαζαρίδης (συνδικαλιστικό στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος της ΚΕ. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις 13 Μάρτη του 1943), εκ μέρους της ΓΣΕΕ ο Γιάννης Καλομοίρης και εκ μέρους των Ανεξάρτητων Συνδικάτων ο Δ. Στρατής. Γενικός Γραμματέας του ΕΕΑΜ εκλέχτηκε ο Κ. Λαζαρίδης.

Οι βασικοί σκοποί του ΕΕΑΜ, όπως αναγράφτηκαν στο ιδρυτικό του, ήταν:

"1. Να οργανώση την πάλη της εργατικής τάξεως για τις καθημερινές οικονομικές διεκδικήσεις.

2. Να υπερασπισθή τα κεκτημένα συνδικαλιστικά δικαιώματα της εργατικής τάξης.

3. Να παλαίψει ενάντια στη συστηματική ληστεία του τόπου μας, που γίνεται από τις δυνάμεις κατοχής.

4. Να εργασθή για τη συνεννόηση όλων των αριστερών δυνάμεων της χώρας (κομμουνιστών, σοσιαλιστών, αριστερών δημοκρατικών) σε ένα συνασπισμό της Αριστεράς, που ύστερα από το διώξιμο των κατακτητών θα διεκδικήση την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και τη διακυβέρνηση της χώρας με βάση ένα κοινό πρόγραμμα.

5. Να παλαίψει ενάντια στην αισχροκέρδεια και τη μαύρη αγορά.

6. Να εργασθή για τη συγκρότηση του ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ από όλα τα κόμματα και τις κάθε είδους οργανώσεις που θέλουν να παλαίψουν για το διώξιμο του ξένου κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας από τον ξένο ζυγό.

7. Να συντονίση την απελευθερωτική πάλη της εργατικής τάξεως καθώς και την πάλη για τις καθημερινές διεκδικήσεις, με την πάλη που διεξάγουν ενάντια στις δυνάμεις του Αξονα οι εργατικές οργανώσεις της ΕΣΣΔ, της Αγγλίας, της Αμερικής και της Κίνας, καθώς και οι εργατικές οργανώσεις των υποδουλωμένων στον Αξονα χωρών και ιδιαίτερα των αδελφών βαλκανικών λαών" (Βλέπε: "Κείμενα της Εθνικής Αντίστασης", Εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή., τόμος Α, σελ. 174).

Αναμφίβολα το ιδρυτικό ντοκουμέντο του Εργατικού ΕΑΜ είναι ένα πολύ σπουδαίο κείμενο, όπου διατυπώνεται ένα πλατύ πρόγραμμα για την ενωμένη πάλη της εργατικής τάξης της Ελλάδας τόσο για τα άμεσα καθημερινά προβλήματα επιβίωσής της, όσο και για το κύριο ζήτημα της εποχής, την πάλη ενάντια στη φασιστική κατοχή, για την απαλλαγή της χώρας από τον ξένο ζυγό. Ιδιαίτερη αίσθηση δε προκαλεί το γεγονός ότι το ντοκουμέντο αυτό διαπνέεται από τη βαθιά διεθνιστική αλληλεγγύη της ελληνικής εργατικής τάξης προς τα ταξικά αδέλφια της των άλλων χωρών. Κι είναι αυτό μέγιστη απόδειξη ότι ο προλεταριακός διεθνισμός αποτελεί αναντικατάστατο όπλο των εργατών στην κάθε μορφή πάλης που διεξάγουν.

Για την προσφορά του Εργατικού ΕΑΜ στον αγώνα του λαού την περίοδο της κατοχής, τόσο για θέματα καθημερινής επιβίωσης, όσο και για την απελευθέρωση της χώρας, πολλά θα μπορούσαν να γραφούν. Στα πλαίσια όμως αυτού του σύντομου σημειώματος θα αρκεστούμε να θυμίσουμε όσα σχετικά έγραψε ο κομμουνιστής συνδικαλιστής ηγέτης Κ. Θέος, που υπήρξε και ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης αυτής (εκπρόσωπος της Ενωτικής ΓΣΕΕ στις γραμμές της μετά τον ηρωικό θάνατο του Κ. Λαζαρίδη). "Κάτω απ' τις σημαίες του Εργατικού ΕΑΜ (ΕΕΑΜ) - έγραφε ο Κ. Θέος - συσπειρώθηκε το σύνολο των εργατών, εργατριών και υπαλλήλων της χώρας εχτός απ' τους ελάχιστους προδότες που δεν ξεπερνούν σ' όλη την Ελλάδα τις 2-3 εκατοντάδες και που ήταν διορισμένοι στα ανώτερα διοικητικά όργανα της συνδικαλιστικής οργανωτικής κλίμακας. Για κάθε συνδικάτο συγκροτείται η ιδιαίτερη επιτροπή του Εργατικού ΕΑΜ που αντιστοιχούσε στη διοίκηση του συνδικάτου και που είχε οργανωμένα μέλη του σε ομάδες, στον τόπο δουλιάς τα εργαζόμενα και στις συνοικίες τα άνεργα.

Οι επιτροπές του Εργατικού ΕΑΜ όλων των συνδικάτων μιας περιοχής ενώνονται στην επιτροπή του Εργατικού ΕΑΜ της περιοχής, που αντιστοιχούσε στη Διοίκηση της Επαρχιακής Ενωσης των συνδικάτων. Και η Κεντρική Επιτροπή του Εργατικού ΕΑΜ συνένωνε και καθοδηγούσε όλες τις περιφερειακές επιτροπές του Εργατικού ΕΑΜ και αντιστοιχούσε με τη Διοίκηση της ΓΣΕΕ.

Αυτή η οργανωτική στρουχτούρα δεν ξεφύτρωσε από τη μια μέρα στην άλλη. Δημιουργήθηκε και σφυρηλατήθηκε μέσα στους καθημερινούς αγώνες που διεξήγαγε η εργατική τάξη κάτω από τη σημαία του Εργατικού ΕΑΜ. Το Εργατικό ΕΑΜ αποτέλεσε το θεμέλιο λίθο και το πρωτοπόρο τμήμα του ΕΑΜ, κάτω απ' τη σημαία του οποίου συσπειρώθηκε ολόκληρος ο Ελληνικός λαός και επολέμησε για τη λευτεριά, την ανεξαρτησία και τη δημοκρατία. Το Εργατικό ΕΑΜ άνοιξε πρώτο το δρόμο της πάλης του λαού με τις απεργίες που άρχισε απ' τις αρχές του 1942 - στην αρχή για ψωμί και μεροκάματα - για να πάρουν απ' τις αρχές του 1943 θυελλώδη χαρακτήρα γενικών απεργιών και διαδηλώσεων με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτών ενάντια στην επιστράτευση, στην τρομοκρατία και στην κατοχή.

Με τους αγώνες αυτούς που οργάνωσε και καθοδήγησε το Εργατικό ΕΑΜ η εργατική τάξη της Ελλάδας εσημείωσε μοναδικούς στην υπόδουλη Ευρώπη θριάμβους. Μόνη η Ελλάδα απ' όλες τις υπόδουλες χώρες της Ευρώπης πέτυχε με τους αγώνες του λαού της - στους οποίους πρωτοπόρος μαχητής ήταν το εργατικό ΕΑΜ - να εξαναγκάσει τον Χίτλερ να ανακαλέσει το διάταγμα της επιστράτευσης που είχε δημοσιευθεί στις 30 Ιανουαρίου 1943. Αφθονο έδωσε το αίμα της η εργατική τάξη στους αγώνες αυτούς και πρώτοι στις θυσίες τα στελέχη του Εργατικού ΕΑΜ... " (Κ. Θέου: "Τα Ελληνικά Συνδικάτα στην πάλη ενάντια στο Φασισμό και για την ανεξαρτησία τους", Αθήνα, Μάρτιος 1947, Εκδοση "Εργατικής", σελ. 13-14).

Με την απελευθέρωση της χώρας από το χιτλερικό ζυγό το Εργατικό ΕΑΜ αυτοδίκαια ανέλαβε τα καθήκοντα της προσωρινής διοίκησης της ΓΣΕΕ και με απόφασή του δεσμεύτηκε μέσα σε διάστημα 6 μηνών να προχωρήσει στη σύγκληση του 8ου Συνεδρίου της Γενικής Συνομοσπονδίας για την εκλογή τακτικής διοίκησης. Προκηρύχθηκαν δε εκλογές διοικήσεων σε όλα τα συνδικάτα και άρχισε μια πραγματική κοσμογονία για την αναγέννηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος της χώρας. Η πορεία όμως αυτή ανακόπηκε με την ανοιχτή επέμβαση των Αγγλων το Δεκέμβρη του '44 στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας και την επιβολή της νέας κατοχής.

Γιώργος ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Οι διαβουλεύσεις μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας ενόψει του δεύτερου γύρου των απ' ευθείας συνομιλιών Κληρίδη - Ντενκτάς, που θα πραγματοποιηθεί στην Ελβετία στο πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου εντείνονται, καθώς επιδιώκεται να εξασφαλιστεί ο "απόλυτος συντονισμός" στις κινήσεις του.

Χτες οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Κύπρου συναντήθηκαν για μια ακόμη φορά στην Αθήνα. Ο Γ. Κασουλίδης ενημέρωσε τον Θ. Πάγκαλο για τις αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου των κυπριακών κομμάτων που συνεδρίασε την περασμένη Πέμπτη. Ο Θ. Πάγκαλος από την πλευρά του διαβεβαίωσε τον ομόλογό του πως η Αθήνα θα συνεχίσει να "πιέζει", προκειμένου να διασφαλιστεί η πορεία της Κύπρου προς την ΕΕ, που αποτελεί και τη στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του Κυπριακού.

Στο μεταξύ ο Τούρκος υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος επί θεμάτων ΕΕ και Κύπρου Σουκρού Γκιουρέλ επισκέφτηκε χτες το κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου, ενώ ο τουρκικός Τύπος χαρακτηρίζει την επίσκεψη "προσπάθεια υλοποίησης των διακηρύξεων της 20ής Ιουλίου".

Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που θα έχει στην κατεχόμενη Λευκωσία ο Τούρκος υπουργός, θα τεθούν "τα μέτρα που προβλέπει η διακήρυξη", γράφουν πολλές τουρκικές εφημερίδες.

Οι πιστώσεις που προβλέπονται για την οικονομική ενίσχυση της τουρκοκυπριακής πλευράς και η αντιμετώπιση των αναγκών υδροδότησης των Τουρκοκυπρίων από την ηπειρωτική Τουρκία, καθώς και η συνεργασία στον τουρισμό και τις συγκοινωνίες, είναι τα θέματα που θα απασχολήσουν τον Τούρκο υπουργό.

Αναλυτές στον τουρκικό Τύπο διαπιστώνουν ότι παρά τις διακηρύξεις, λίγα πράγματα αλλάζουν στην πολιτική της Τουρκίας και αυτά που αλλάζουν κινδυνεύουν να πλήξουν τα τουρκικά συμφέροντα.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό απασχόλησαν και τη συνάντηση που είχε στο προεδρικό μέγαρο στην Αγκυρα ο Πρόεδρος Ντεμιρέλ, με τον πρωθυπουργό Μεσούτ Γιλμάζ και τον αρχηγό του επιτελείου Ισμαϊλ Χακί Καρανταγί.

ΣΟΦΙΑ.-

Με τη θέση ότι όλες οι υποψήφιες για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση χώρες πρέπει να βρεθούν στην "ίδια αφετηρία", ενόψει της έναρξης των διαπραγματεύσεων για τη διεύρυνση, ολοκληρώθηκαν οι εργασίες της 4ης Συνόδου της Μεικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ευρωπαϊκής Ενωσης - Βουλγαρίας.

Η Επιτροπή, που συνεδρίασε από τις 23 - 25 Ιούλη στη Σόφια, με δήλωσή της, ζητά από το Συμβούλιο των Υπουργών, να βγάλει τη Βουλγαρία από το λεγόμενο "μαύρο πίνακα" των χωρών, έναντι των οποίων η Ευρωπαϊκή Ενωση εφαρμόζει το καθεστώς της βίζας.

Στη συνεδρίαση, μίλησαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πέτερ Στογιάνοφ, ο πρωθυπουργός, Ιβάν Κόστοφ, και άλλοι πολιτικοί παράγοντες.

"Το πρόγραμμα 2000 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν πρέπει να προκαλεί απογοήτευση, διότι τα έως τώρα επιτεύγματα της Βουλγαρίας έχουν αποδοθεί πραγματικά", επισήμανε ο κ. Στογιάνοφ.

Σύμφωνα με τον Π. Στογιάνοφ, η Βουλγαρία χρειάζεται "άμεσα μια διαφανή πορεία ιδιωτικοποιήσεων, περαιτέρω εναρμόνιση της βουλγαρικής με την κοινοτική νομοθεσία και συνέχιση του αγώνα κατά της διαφθοράς και της εγκληματικότητας, όπου η κυβέρνηση και η Βουλή έχουν επιτύχει τα πρώτα τους αποτελέσματα".

Η 5η Σύνοδος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής θα πραγματοποιηθεί από τις 26 - 28 Νοέμβρη στις Βρυξέλλες.