Eurokinissi

Ενας 38χρονος και ένας 26χρονος εργάτης βρήκαν το θάνατο στη ΛΑΡΚΟ μέσα σε 24 μόλις μέρες

Το νέο εργατικό «ατύχημα», που σημειώθηκε γύρω στις 12 το μεσημέρι, οδήγησε ακόμα στο σοβαρό τραυματισμό του Γιάννη Παπακωνσταντίνου, που νοσηλεύεται διασωληνωμένος στη Μονάδα Εγκαυμάτων του Γενικού Κρατικού Αθήνας, με εγκαύματα στο πρόσωπο και το στήθος. Ελαφρύτερα τραυματίστηκαν ο Φώτης Κάλης, που επίσης νοσηλεύεται στο Γενικό Κρατικό και οι Γιάννης Ξυρογιάννης και Γιώργος Ανδρίτσος, στους οποίους προσφέρθηκαν επί τόπου οι πρώτες βοήθειες.

Το χτεσινό θανατηφόρο εργατικό «ατύχημα» δεν ήρθε ξαφνικά. Ολα έδειχναν ότι ήταν θέμα χρόνου να συμβεί. Πρόκειται για ένα ακόμα «προμελετημένο» έγκλημα, συνέπεια της πολιτικής που αντιμετωπίζει ως κόστος την υγεία και την ασφάλεια του εργάτη.

Τα παραπάνω επιβεβαίωσαν άλλωστε οι μαρτυρίες και τα στοιχεία τα οποία συγκέντρωσε ο «Ρ», που βρέθηκε άμεσα στο χώρο.

«Ημασταν σε ένα καμαράκι, 150 μέτρα μακριά. Ακούσαμε το μπαμ και καταλάβαμε ότι κάτι κακό είχε συμβεί. Τρέξαμε αμέσως. Είδαμε να χύνεται καυτό μέταλλο. Είχε τρυπήσει το καμίνι. Γίνονταν εκρήξεις, παντού υπήρχε καπνός. Ψάχναμε τους συναδέλφους να δούμε αν είναι καλά. Δε βρίσκαμε τον Κώστα. Το μέταλλο πλησίασε τη δεξαμενή προπανίου. Αν έφθανε μέχρι εκεί, ούτε εσείς, που ήσασταν ακόμα στο δρόμο, δε θα γλιτώνατε. Αρχίζαμε να ρίχνουμε στο μέταλλο με τις μάνικες. Οταν έσβησε η φωτιά, βρήκαμε τον Κώστα νεκρό». Ετσι περιέγραψαν στον «Ρ» την κόλαση, που έζησαν χτες οι εργάτες, ο Παναγιώτης Πολίτης, εργαζόμενος στη ΛΑΡΚΟ και γραμματέας του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, και οι συνάδελφοί του. Λόγια που δείχνουν ότι από θαύμα σώθηκαν οι υπόλοιποι εργάτες.

Εδώ και δέκα μέρες η ηλεκτροκάμινος νούμερο 5 είχε πρόβλημα. Η έξοδος από όπου βγαίνει το ρευστοποιημένο καυτό μέταλλο είχε μπουκώσει. «Το πρόβλημα λύνεται το πολύ σε τρεις - τέσσερις μέρες. Αυτή τη φορά κράτησε πολλές μέρες και δεν εμφανίστηκε ούτε ένας εκπρόσωπος από τη διοίκηση για να αντιμετωπιστεί», λένε οι εργάτες στον «Ρ». Παρά το σοβαρό αυτό πρόβλημα, η τροφοδοσία της καμίνου με σιδηρονικέλιο συνεχιζόταν όλες αυτές τις μέρες! Το αποτέλεσμα ήταν να ανοίξει τρύπα στο καμίνι το περασμένο Σάββατο από όπου άρχισε να χύνεται καυτό μέταλλο. Εγιναν εκρήξεις. Οι εργάτες αναγκάστηκαν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα μόνοι τους. Δεν πρόλαβαν να κάνουν το ίδιο χτες, όταν άνοιξε και πάλι τρύπα.

Ολες αυτές τις μέρες, η εργοδοσία δεν έκοψε καν την τροφοδοσία με μετάλλευμα. Η κυβέρνηση έπρεπε να σκοτωθεί και δεύτερος εργάτης για να δώσει εντολή - χτες - να κλείσουν οι πέντε ηλεκτροκάμινοι του εργοστασίου και να γίνει έλεγχος.

Αμέσως μετά το νέο θανατηφόρο ατύχημα, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, με επικεφαλής το μέλος του ΠΓ και βουλευτή του ΚΚΕ, Γιώργο Μαρίνο, βρέθηκε στο εργοστάσιο. Σε συνάντηση με εκπρόσωπο της εργοδοσίας κατήγγειλε το νέο εργοδοτικό έγκλημα, ενώ σε δήλωσή του το στέλεχος του ΚΚΕ μεταξύ άλλων επισήμανε ότι οι αιτίες και του νέου «ατυχήματος» αφορούν το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα που αντιμετωπίζει τη ζωή της εργατικής τάξης ως αναλώσιμο είδος. Τα λόγια του επιβεβαιώνουν οι πάνω από 56 εργάτες, που από την αρχή του 2009 έχουν χάσει τη ζωή τους.

Ακόμα στο χώρο παραβρέθηκαν στελέχη του ΠΑΜΕ από τον κλάδο του μετάλλου. Ο Θοδωρής Κούτρας, μέλος της ΕΓ του ΠΑΜΕ, ο Δημήτρης Τσουμπρής, γραμματέας της Ομοσπονδίας Μετάλλου και ο Θανάσης Κοτρώνης, αντιπρόεδρος της Ομοσπονδίας.

Για να σταματήσουν οι εργαζόμενοι «να μετρούν νεκρούς και τραυματίες, πρέπει να σηκώσουν πιο αποφασιστικά το ανάστημά τους απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία, στα κόμματα, στους συνδικαλιστές και τους μηχανισμούς που την υπηρετούν», σημειώνει σε ανακοίνωσή της η Γραμματεία Φθιώτιδας του ΠΑΜΕ, που σήμερα, στις 7.30 το απόγευμα, προχωρά σε συγκέντρωση στην παραλία της Λάρυμνας, καλώντας σε μαζική συμμετοχή. Ακόμα, οι ταξικές δυνάμεις κατέθεσαν ήδη στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Μέταλλο (ΠΟΕΜ) πρόταση για προκήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας. Ενώ το Συνδικάτο Μετάλλου Αθήνας, με αφορμή το θανατηφόρο «ατύχημα», πραγματοποιεί σήμερα εξορμήσεις στους χώρους δουλειάς.

Eurokinissi

Το να δουλεύουν οι εργάτες σε όλο και χειρότερες συνθήκες εργασίας είναι όρος για την αύξηση της κερδοφορίας και των νέων ιδιοκτητών

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε χτες τη λίστα με τα ντόπια και ξένα μονοπώλια που ορέγονται τη ΛΑΡΚΟ, μετά και την έγκριση που δόθηκε από την Επιτροπή. Οι σύγχρονοι «Μποδοσάκηδες» διεκδικώντας περισσότερο ζωτικό χώρο και κέρδη και από τον ορυκτό πλούτο της χώρας προβάλλουν και πρόσθετες αξιώσεις διεκδικώντας από την κυβέρνηση ακόμη και ειδικές νομικές ρήτρες τέτοιες που να τους διασφαλίζουν στον υπερθετικό βαθμό τα «καλά και συμφέροντά» τους, το μέγιστο δυνατό κέρδος για τα πολλά επόμενα χρόνια. Είναι απόλυτα φανερό το τι είδους νέες νόρμες εργασίας θα επιβάλλουν τα νέα αφεντικά στη κατεύθυνση μεγιστοποίησης της κερδοφορίας με τις πλάτες του κράτους και των κυβερνήσεων.

Στη λίστα με τα 9 μονοπώλια που θα κονταροχτυπηθούν στη συνέχεια στην τελική φάση του διαγωνισμού, φιγουράρουν η Ακτωρ (του ομίλου Μπόμπολα που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον και για την ΕΥΑΘ), ο όμιλος Μυτιληναίος (ιδιοκτήτης και της Αλουμίνιον της Ελλάδος) και η Ελληνική Χαλυβουργία. Τα ξένα μονοπωλιακά συγκροτήματα είναι η Cunico (Ολλανδία) που να σημειωθεί ήδη έχει διεισδύσει στα Βαλκάνια (ΠΓΔΜ, Κόσσοβο), η Fevamonitico (με έδρα στο Λουξεμβούργο), η Panegean (Kύπρος, κοινοπραξία Clencore με Swissmarine), η Solway (Ρωσία), καθώς και δύο ακόμη διεθνή επιχειρηματικά σχήματα που σε αυτή τη φάση δε θέλουν να δημοσιοποιηθούν και δεν κατονομάζονται από την κυβέρνηση. Ο ένας από τους μη κατονομαζόμενους επιχειρηματικούς ομίλους είναι «επενδυτική τράπεζα» και προφανώς δραστηριοποιείται στα χρηματιστήρια εμπορευμάτων ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές, όπως γίνεται και με το νικέλιο που είναι και βασικό αντικείμενο της ΛΑΡΚΟ. Τα χρηματιστηριακά παιχνίδια σε όλη την προηγούμενη περίοδο και οι χειρισμοί των διοικήσεων είτε με τις κυβερνήσεις της ΝΔ είτε με αυτές του ΠΑΣΟΚ καθόριζαν την πορεία της επιζητούμενης από τις κυβερνήσεις εξεύρεσης «στρατηγικού επενδυτή». Σε αυτή τη φάση το ενδιαφέρον των μονοπωλίων αναθερμένεται και η κυβέρνηση της ΝΔ βρίσκει την ευκαιρία να βάλει στο παιχνίδι έναν ή και περισσότερους από τους παραπάνω «επενδυτές».

Σήμερα στο μετοχικό κεφάλαιο της ΛΑΡΚΟ μετέχουν η Εθνική Τράπεζα (ΕΤΕ) με 36%, το Δημόσιο με 35% και η ΔΕΗ με 29%. Τόσο η Εθνική Τράπεζα όσο και η ΔΕΗ ενδιαφέρονται πλέον να ξεμπερδεύουν με τη ΛΑΡΚΟ και να πουλήσουν στο «στρατηγικό επενδυτή» που θα επιλέξει το Δημόσιο. Είναι φανερό δηλαδή ότι κάτω από τις σημερινές συνθήκες το σχήμα που επιλέχτηκε από τα τέλη της δεκαετίας '70 και στις αρχές του '80 προκειμένου να «διευθετήσουν» τα χρέη των «Mποδοσάκηδων» εδώ και πολλά χρόνια, θεωρείται παρωχημένο από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού και από τη σημερινή στρατηγική για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του μεγάλου κεφαλαίου. Οι επίδοξοι «επενδυτές» προβάλλουν και πρόσθετες αξιώσεις σε ό,τι αφορά την τιμή αγοράς του ηλεκτρικού ρεύματος από τη ΔΕΗ - σημερινό μεγαλομέτοχο της ΛΑΡΚΟ - όπως και για τη «διευθέτηση» τραπεζικών δανείων και άλλων δοσοληψιών όπως και με τον επίσης σημερινό μεγαλομέτοχο, τον όμιλο της Εθνικής Τράπεζας. Ολα αυτά μπαίνουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης που έχουν στήσει με την κυβέρνηση. Είναι απόλυτα φανερό το γεγονός ότι τα επίδοξα νέα αφεντικά της ΛΑΡΚΟ ενδιαφέρονται να έχουν τις πλάτες των κυβερνήσεων μέχρις ότου να απεμπλακούν από το παρελθόν και τις υποχρεώσεις. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο το Δημόσιο θα παραμείνει μεγαλομέτοχος και συνεταίρος τους για όσο διάστημα τους χρειαστεί. Πρόκειται δηλαδή για τη δημιουργία μιας ακόμη σύμφυσης του κράτους με τα μονοπώλια. Ετσι σε αυτή τη φάση η «αποκρατικοποίηση» αφορά την πώληση ποσοστού το πολύ μέχρι 3% (από το 35%) που έχει σήμερα το Δημόσιο. Σχετικά με την εκχώρηση της ΛΑΡΚΟ, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών δήλωνε την απόφαση της κυβέρνησης να «προωθήσει με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα πολιτικές, οι οποίες ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».

Το εργατικό κίνημα πρέπει να απαιτήσει και να επιβάλει την τιμωρία της εργοδοσίας, να τιμωρήσει την κυβέρνηση και τους άλλους πολιτικούς και συνδικαλιστικούς ηθικούς αυτουργούς. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτά συμβαίνουν την ώρα που προωθείται η ιδιωτικοποίησή της. Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δεν πρέπει να επιτρέψουν να συγκαλυφθούν οι πραγματικές αιτίες που οδηγούν στο θάνατο και σακατεύουν συναδέλφους τους, να μην επιτρέψουν να μείνουν ατιμώρητοι οι υπεύθυνοι, να μεγαλώνει η μακάβρια λίστα νεκρών και σακατεμένων εργατών. Το ΚΚΕ θα είναι δίπλα τους.

Είναι πια ολοφάνερο ότι, και στη ΛΑΡΚΟ και γενικότερα, οι άθλιες συνθήκες εργασίας, η εντατικοποίηση και η έλλειψη στοιχειωδών μέτρων ασφάλειας δεν αυξάνουν μόνο το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης, αλλά λειτουργούν και ως εκτελεστικό απόσπασμα σε βάρος της. Για να σταματήσουν οι εργάτες να μετρούν νεκρούς και τραυματίες, πρέπει να σηκώσουν πιο αποφασιστικά το ανάστημά τους απέναντι στη μεγαλοεργοδοσία, στα κόμματα, στους συνδικαλιστές και τους μηχανισμούς που την υπηρετούν. Σε κάθε εργασιακό χώρο και κλάδο Ελληνες και μετανάστες μαζί να απαιτήσουν και να επιβάλουν μέτρα προστασίας, υγιεινής και ασφάλειας. Να αντιπαλέψουν τις εργοδοτικές απειλές και εκβιασμούς που χειροτερεύουν τις συνθήκες εργασίας. Να αντιπαλέψουν τα μέτρα κυβέρνησης - ΕΕ σε βάρος των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Η εργατική τάξη πρέπει να εμπιστευτεί τη δύναμή της, να βγάλει πολιτικά και ταξικά συμπεράσματα, να ξεκόψει από τον εργοδοτικό δικομματικό συνδικαλισμό που της δένει τα χέρια, ψαλιδίζει τις διεκδικήσεις και υπονομεύει την ταξική συνείδηση και ενότητα. Να αντεπιτεθεί για να επιβάλει το δίκιο της, ανασυντάσσοντας το εργατικό ταξικό κίνημα, τα σωματεία, τα συνδικάτα της. Για να κατακτήσει τα δικαιώματά της στη σταθερή, ασφαλή εργασία με σύγχρονα εργασιακά - μισθολογικά δικαιώματα και κοινωνικές παροχές, πρέπει να αποδυναμώσει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα της ΕΕ και της πλουτοκρατίας, να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ. Να τεθεί επικεφαλής μεγάλης λαϊκής αντιμονοπωλιακής συμμαχίας για τη λαϊκή εξουσία, για να γίνουν λαϊκή περιουσία οι μεγάλες επιχειρήσεις.