Eurokinissi

Ευρήματα της Αστυνομίας από τις δύο γιάφκες της «17 Ν»

Οι πρόσφατες τοποθετήσεις του πρωθυπουργού, Κ. Σημίτη, αλλά και του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Μιχ. Χρυσοχοΐδη, περιγράφουν το πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα επιχειρηθεί να αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως η επιχείρηση εξάρθρωσης της «17 Ν», η οποία, ήδη, έχει ενταχθεί στην εξυπηρέτηση ενός στρατηγικού στόχου: «Ισχυρότερη δημοκρατία». Ισχυροποίηση, δηλαδή, του σημερινού καθεστώτος και, ταυτόχρονα, καθυπόταξη της ριζοσπαστικής αμφισβήτησης και των λαϊκών αγώνων.

Οσο ξετυλίγεται η αντιτρομοκρατική εκστρατεία, η οποία, μάλιστα, δε θα σταματήσει με τις συλλήψεις των μελών της «17 Ν», αλλά θα κρατήσει για τα επόμενα χρόνια, γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο πως η άρχουσα τάξη αρπάζει την ευκαιρία, για να δικαιολογήσει το αντιδραστικό πισωγύρισμα και «νομιμοποιήσει» τα σκληρά αυταρχικά μέτρα («τρομονόμος»), που λαμβάνονται και στο πλαίσιο της «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» της «νέας τάξης». Ταυτόχρονα, συκοφαντούν και ενοχοποιούν τους λαϊκούς αγώνες και στιγματίζουν το αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα.

Ωστόσο, η ιδεολογική επίθεση είναι ολομέτωπη και ξεδιπλώνεται ταυτόχρονα σε πολλές πλευρές. Αξίζει να επισημανθούν ορισμένες:

- Περισσεύουν τα εγκώμια και οι ύμνοι για τη σημερινή δημοκρατία: Είναι «η καλύτερη δημοκρατία που γνώρισε ο τόπος», διακήρυξε ο Κ. Σημίτης, στέλνοντας, ταυτόχρονα, απαγορευτικό σήμα για κάθε αμφισβήτησή της. Μπορεί, παραδέχονται, παίρνοντας τη σκυτάλη, οι απολογητές της αστικής δημοκρατίας (διάβαζε, δικτατορίας των μονοπωλίων) να έχει «ατέλειες»(!) αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, ή, μάλλον, η όποια εναλλακτική λύση θα είναι χειρότερη. Πάντα βέβαια αυτό έπρατταν, αλλά αυτή τη φορά η επιχείρηση (υπο)στήριξης του συστήματος γίνεται πιο επιθετικά, στάση που απορρέει και επιβάλλεται από τη γενικότερη επιθετική στάση του ιμπεριαλισμού κατά των λαών.

- Προωθείται η «ενιαία σκέψη» και εξοβελίζεται η αντίθετη άποψη, αναβιώνοντας μια νέα εποχή μακαρθισμού. Αυτό φαίνεται καθαρά στην επιχείρηση εξάρθρωσης της «17 Ν», όπου απροκάλυπτα επιχειρείται ο κολασμός και στιγματισμός των επαναστατικών ιδεών και οραμάτων, με τα οποία συστηματικά όλα τα προηγούμενα χρόνια έχουν συνδέσει και «ταυτίσει»(!) την προβοκατόρικη και δολοφονική οργάνωση. Οι «ρίζες» της τρομοκρατίας βρίσκονται στη συλλογική οργανωμένη δράση και την πάλη για την ανατροπή του συστήματος, είναι η άποψη που διακινείται ολοένα και πιο δυνατά.

Από την άποψη αυτή, μάλλον ως άλλοθι στην κατάσταση που διαμορφώνεται πρόβαλε η τοποθέτηση του υπουργού Δημόσιας Τάξης: «Οι τρομοκράτες επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον κριτικό λόγο, ενοχοποιώντας τον με τις πρακτικές τους. Επιχείρησαν να δολοφονήσουν τη διαφορετική άποψη, την αμφισβήτηση, το θεμέλιο της Δημοκρατίας, που είναι το δικαίωμα στη διαφωνία». Η πραγματικότητα είναι πως το κράτος αξιοποίησε τη δράση της «17 Ν», για να θωρακίσει τη «δημοκρατία» απέναντι στη διαφορετική άποψη, αυτή, δηλαδή, που πρόβαλλαν στις δίκαιες διεκδικήσεις τους οι εργαζόμενοι για «ένα καλύτερο αύριο». Η πραγματικότητα είναι ότι το δικαίωμα στη διαφωνία και η αμφισβήτηση είναι στο στόχαστρο αυτήν την περίοδο, στο όνομα της εξάρθρωσης της «17 Ν».

- Ζητείται η αποκήρυξη της βίας, όχι, βέβαια, της υπάρχουσας και διαρκώς ενισχυόμενης κρατικής βίας, αλλά αυτής που έρχεται «από τα κάτω». Ακούστηκε τουλάχιστον ειρωνικά, όταν ο πολιτικός προϊστάμενος των μηχανισμών βίας και καταστολής, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, ξόρκιζε στο διάγγελμά του τη βία: «Ολοι όσοι όρθωσαν το ανάστημά τους, σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα, για να πάρει τέλος ο αυταρχισμός και η βία, πιστεύω ότι ζουν σήμερα ημέρες δικαίωσης», διακήρυξε ο Μιχ. Χρυσοχοΐδης, «ξεχνώντας» ότι ο αυταρχισμός και η επίδειξη ωμής βίας έχει καταστεί συνώνυμο της κυβέρνησης Σημίτη. «Η βία δεν μπορεί να είναι μέσο επίλυσης πολιτικών ή ιδεολογικών διαφορών», συνέχισε το κήρυγμα ο υπουργός, «ξεχνώντας» πόσες εντολές έχουν δοθεί μόνον επί θητείας του για ΜΑΤοκύλισμα κινητοποιήσεων λαϊκών στρωμάτων, που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την κυβερνητική πολιτική.

Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Κ. Σημίτης («ο ελληνικός λαός καταδικάζει τη βία, την αυτοδικία, την αναίρεση του κράτους δικαίου»), αλλά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας: «Η δημοκρατία δεν ανέχεται ούτε την αυθαιρεσία ούτε την αναρχία και οφείλει να αντιδρά στην παραβίαση των κανόνων», δήλωσε στη δεξίωση ο Κ. Στεφανόπουλος, προσφέροντας την ευλογία του στην επιχείρηση «τάξις και ασφάλεια».

- Προέκταση των παραπάνω είναι η ανοιχτή απαίτηση για αποδοχή και στήριξη των αντιδημοκρατικού οπλοστασίου (π.χ., «τρομονόμος») υπεράσπισης της «Δημοκρατίας» απέναντι στους εχθρούς της, δηλαδή σε εκείνους που «δε βολεύονται» και θέλουν να την αλλάξουν. Ουσιαστικά, απαιτούνται δηλώσεις νομιμοφροσύνης και υποταγής και, επιπλέον, ζητούνται «θυσίες», όπως η εθελούσια αναστολή ή εκχώρηση δικαιωμάτων, στο όνομα της περιφρούρησης της υπέρτατου αγαθού της «ασφάλειας».

Δεν υπάρχουν αυταπάτες ότι ο «θάνατος» της «17 Ν» σηματοδοτεί μια νέα φάση ολομέτωπης επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα και κατακτήσεις του ελληνικού λαού. Στόχος, να πάει ακόμα πιο πίσω το λαϊκό κίνημα, να «ψαλιδιστούν» αποφασιστικά οι δυνατότητες αντεπίθεσής του, να περιπέσει σε κατάσταση αδράνειας. Αν θα τα καταφέρουν, δεν περνά, μόνον, από το χέρι τους...

Σήμερα, και ενώ η υπόθεση της «17 Νοέμβρη» αποτελεί αντικείμενο ατέρμονων συζητήσεων από τα «παράθυρα» της τηλεόρασης, ακούμε πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ να απορρίπτουν «μετά βδελυγμίας» ακόμη και της σκέψη για τη διασύνδεση αυτής της οργάνωσης με τις μυστικές υπηρεσίες και ειδικώς με τη CIA. Οταν μάλιστα πρόκειται να απαντήσουν στις τοποθετήσεις στελεχών του ΚΚΕ, επιχειρούν να παρουσιάσουν την άποψη της διασύνδεσης περίπου ως προϊόν «αντιαμερικανικής ψύχωσης». Λες και θέλουν να δώσουν εξετάσεις σε κάποιους...

Ομως για τις σχέσεις της «17 Νοέμβρη» με μυστικές υπηρεσίες, ντόπιες και ξένες, ειδικότερα με τις αμερικανικές, δε μίλησε μόνο ο κ. Παπαθεμελής, αλλά και δύο ακόμη πρώην υπουργοί Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ, ο Γιάννης Σκουλαρίκης και ο Σήφης Βαλυράκης. Οι απόψεις τους έχουν, βεβαίως, ξεχωριστή σημασία γιατί από τη θέση τους διαχειρίστηκαν την υπόθεση αντιμετώπισης της τρομοκρατίας στην Ελλάδα.

Στις 16 Νοέμβρη του 1993, παραμονή της επετείου από την εξέργερση του Πολυτεχνείου, δύο πράκτορες της CIA συλλαμβάνονται στην οδό Μηθύμνης στην Κυψέλη μέσα σε ένα φορτηγάκι «Φολκς Βάγκεν». Μέσα στο αυτοκίνητο ανακαλύπτονται ασύρματοι, φωτογραφικές μηχανές, ακόμη και κρεβάτια. Οι δύο συλληφθέντες οπλοφορούσαν και φορούσαν περούκες. Η σύλληψή τους έγινε από την Αμεση Δράση μετά από τηλεφώνημα περιοίκων για τις περίεργες κινήσεις τους.

Οταν οι Αμερικανοί οδηγήθηκαν στην Ασφάλεια, ενημέρωσαν τους αστυνομικούς για τη διπλωματική τους ιδιότητα. Ηταν ο Β' Γραμματέας της πρεσβείας των ΗΠΑ Τζον Φάντις και ένας συνεργάτης του, επίσης υπάλληλος της πρεσβείας. Πράγματι, οι συλληφθέντες δεν εξετάστηκαν από την Ασφάλεια, ούτε ελέγχθηκε το αυτοκίνητό τους. Λίγη ώρα μετά τη μεταγωγή τους στην Ασφάλεια, με παρέμβαση του Αμερικανού πρεσβευτή, οι πράκτορες της CIA οδηγήθηκαν στην πρεσβεία και την επομένη φυγαδεύτηκαν προς την Τζαμάικα. Η υπόθεση τέθηκε οριστικά και αμετάκλητα στο αρχείο...

Λίγες μέρες μετά, ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Στ. Παπαθεμελής έκανε την προαναφερόμενη δήλωση και δεσμεύτηκε ότι για την «υπόθεση Μηθύμνης» θα γράψει κάποτε... ένα ολόκληρο βιβλίο. Το περιμένουμε ακόμη.

Περισσότερο αποκαλυπτικός ήταν ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Γιάννης Σκουλαρίκης, σε συνέντευξη του στην «Απογευματινή» το Νοέμβρη του 1999.

«Προσωπικά πιστεύω ότι κλιμάκιο της CIA έχει εισδύσει στους κόλπους της "17Ν"», έλεγε ο κ. Σκουλαρίκης, προσθέτοντας: «Βέβαια, δε μου προξενεί καμιά εντύπωση το γεγονός ότι μπορεί να κατευθύνει ή να συμμετέχει σε δολοφονίες δικών της ανθρώπων. Αυτά είναι γνωστά από διεθνείς καταγραφές και βιβλία. Ωστόσο, υπάρχουν και σοβαρά περιστατικά που συνηγορούν με τον ισχυρισμό μου».

Ο κ. Σκουλαρίκης ανέφερε, μάλιστα, ένα τέτοιο χαρακτηριστικό περιστατικό. «Το 1983, όταν δολοφονήθηκε ο Τσάντες, εντοπίσαμε μία συγγενή του που έκανε παρέα με τη σύζυγο του Χρήστου Κασίμη, του ανθρώπου που έβαλε τη βόμβα στις εγκαταστάσεις της "AEG". Θελήσαμε να την ανακρίνουμε, αλλά κάποιοι, πιθανότερο οι Αμερικανοί, τη φυγάδευσαν από την Ελλάδα στις ΗΠΑ. Την εντοπίσαμε και πάλι στη Νέα Υόρκη και της τηλεφωνήσαμε. Μόλις κατάλαβε ποιοι είμαστε, μας έκλεισε το τηλέφωνο και έκτοτε εξαφανίστηκε και από εκεί!». Ο κ. Σκουλαρίκης δήλωνε ακόμη ότι ως υπουργός Δημόσιας Τάξης είχε διαπιστώσει ότι πολλοί άνθρωποι μέσα από την ΕΥΠ και την αστυνομία έδιναν διαρκώς πληροφορίες στους Αμερικανούς.

Τέλος, ο Σήφης Βαλυράκης υπουργός Δημόσιας Τάξης το 1995, σε άρθρο του στα «Νέα», στις 13 Νοέμβρη του 2001, αναφερόμενος στην τρομοκρατία και τη δράση της «17 Νοέμβρη», τονίζει: «Είναι σαφές πως οι ΗΠΑ αξιοποίησαν την τρομοκρατία ως μέσον άσκησης της διεθνούς τους πολιτικής». Στο ίδιο άρθρο ο κ. Βαλυράκης για να ισχυροποιήσει την άποψή του επικαλείται και τις υποθέσεις της «Κόκκινης Προβιάς» στην Ελλάδα και «Γκλάντιο» στην Ιταλία. Στις υποθέσεις εκείνες αποδείχτηκε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες και το ΝΑΤΟ είχαν δημιουργήσει τρομοκρατικές οργανώσεις κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970, στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, με στόχο τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων και την αποτροπή μιας ενδεχόμενης ανόδου της Αριστεράς στην κυβερνητική εξουσία.

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα από δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ κατά το παρελθόν. Πρόκειται, όπως διαβάσατε, για κάτι παραπάνω από υπαινιγμούς για τις σχέσεις της τρομοκρατίας και της «17 Νοέμβρη» με τις αμερικανικές υπηρεσίες. Τώρα, βεβαίως, τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος δε θέλουν ούτε να ακούσουν για τις σχέσεις αυτές.