Από την προσέγγιση της τουρκικής στρατιωτικής ηγεσίας στα Ιμια, στα τέλη Γενάρη

Ενα γαϊτανάκι δηλώσεων και αντι-δηλώσεων από παράγοντες των κυβερνήσεων Ελλάδας και Τουρκίας, συντηρώντας την ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αλλά αποσιωπώντας συστηματικά τις πραγματικές αιτίες των αντιπαραθέσεων ανάμεσα στις αστικές τάξεις των δύο χωρών, όπως και το ΝΑΤΟικό πλαίσιο εντός του οποίου εκφράζεται η επιθετικότητα και οι μόνιμες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης. Αλλά και ευρύτερα το πλαίσιο των επικίνδυνων ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών που «τρέχουν» στην Ανατολική Μεσόγειο.

Επιγραμματικά: Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, είπε ότι «αν το καθήκον του Τούρκου αρχηγού του Γενικού Επιτελείου ήταν να πατήσει στα Ιμια, θα το είχε κάνει», με τον Ελληνα υπουργό Αμυνας, Π. Καμμένο, να απαντάει ότι «δεν υπάρχει θέμα να πατήσει ελληνικό νησί ο κ. Τσαβούσογλου ή οποιοσδήποτε λάβει τέτοια εντολή. Θα αντιμετωπιστεί άμεσα (...) Αν θέλουν, να δούμε. Θα πατήσουν. Μετά θα φύγουν από εκεί; Να δούμε πως θα φύγουν μετά».

Παίρνοντας τη ...σκυτάλη, ο ηγέτης του εθνικιστικού τουρκικού κόμματος ΜΗΡ, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ανέφερε: «Κάποιοι να εξηγήσουν στην ελληνική κυβέρνηση τι έγινε το 1921 και 1922. Αν δεν υπάρχει κανείς να τους εξηγήσει, εμείς μπορούμε να έρθουμε σαν σφαίρα στο Αιγαίο και να τους διδάξουμε πάλι την Ιστορία». Τέλος, και ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης, Νουμάν Κουρτουλμούς, δήλωσε ότι «η Τουρκία γνωρίζει τα δικαιώματά της στο Αιγαίο (...) Τα νησιά "Καρντάκ" έχουν συμβολική αξία για την Τουρκία (...) Η Τουρκία έχει στρατηγική και έχει και την ισχύ να μπορέσει να προστατέψει τα δίκαιά της στο Αιγαίο».

Η αναφορά Κουρτουλμούς περί «στρατηγικής» της Αγκυρας αποδεικνύει ότι όλη η τωρινή «βαβούρα» στο Αιγαίο δεν γίνεται - όπως διαχέουν εδώ κυβερνώντες - για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης της Τουρκίας, έστω κι αν, κατά περιστάσεις, μπορεί να έχει και τέτοια χαρακτηριστικά. Αντιθέτως, η τουρκική αστική τάξη με κάθε μέσο και τρόπο, και σε κάθε περίσταση, φροντίζει να θυμίζει τις πάγιες επιδιώξεις της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, έστω κι αν στην παρούσα φάση η ένταση των δηλώσεων και από τις δυο πλευρές υπερβαίνει την πυκνότητα και την ποσότητα των προκλήσεων στο Αιγαίο.

Επίσης, όλος αυτός ο θόρυβος δεν γίνεται σε συνθήκες ...εργαστηρίου, αλλά ενόσω φουντώνουν οι ευρύτεροι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί σε μια σειρά πλουτοπαραγωγικές ζώνες, από τη Μαύρη Θάλασσα έως την Ανατολική Μεσόγειο, με το Αιγαίο ενδιάμεσο και αναπόσπαστο κρίκο, η στρατηγική αξία του οποίου είναι τέτοια και τόση ώστε το ίδιο το ΝΑΤΟ παρέταξε σε μόνιμη βάση, εδώ και ένα χρόνο, τη μία από τις τέσσερις ναυτικές αρμάδες του, την SNMG2, πλοία της οποίας έχουν ανοιχτεί και στη Μαύρη Θάλασσα. Ενώ συχνά - πυκνά στέλνει κι άλλη μία, τη SNMCMG2 (π.χ. κατέπλευσε στο Αιγαίο, Δεκέμβρη και Φλεβάρη), με αφορμή ασκήσεις, φορτώνοντας την περιοχή με ΝΑΤΟικά πλοία, αυξάνοντας την ισχύ πυρός της λυκοσυμμαχίας, πάνω στον πλουν ρωσικών πολεμικών πλοίων προς και από Συρία, καθώς συνεχίζεται η κόντρα για το μοίρασμα της καπιταλιστικής λείας στη Μέση Ανατολή, τα συμβόλαια εξόρυξης φυσικού αερίου, το στήσιμο αγωγών και την εκμετάλλευσή τους.

Ο τρόπος που η ελληνική αστική τάξη επιδιώκει την επέκταση των γεωπολιτικών της συμφερόντων στην περιοχή είναι η ακόμα βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ευρωατλαντικού άξονα, και τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς με άλλα κέντρα και χώρες, η εμπλοκή δηλαδή ακριβώς σε μια δίνη εξελίξεων που ολοένα και πιο έντονα μυρίζει μπαρούτι. Εξ' ου και κάλεσε εδώ την SNMG2, την στηρίζει με πλοία του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ανεφοδιασμό και επιμελητεία. Καλεί συχνά - πυκνά για ασκήσεις και την έτερη ΝΑΤΟική αρμάδα, SNMCMG2.

Ταυτόχρονα, παρέχει σημαντικότατη βοήθεια στους Αμερικανούς με τη Σούδα, προκεχωρημένη βάση των Αμερικανών για τις επιχειρήσεις τους στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Αλλά και σύνηθες αγκυροβόλιο των πλοίων του αμερικανικού 6ου στόλου, που περιπολεί σε Ευρώπη και Αφρική, και το πιο σημαντικό για τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα που δένουν εκεί για ανεφοδιασμό και επισκευές, εκμεταλλευόμενα τις μεγάλες και πολλαπλές επιχειρησιακές δυνατότητες της βάσης.

Και δεν είναι μόνο η παροχή βάσεων και υπηρεσιών, αλλά και η προσφορά μέσων και προσωπικού για την υλοποίηση των επικίνδυνων στόχων του ευρωατλαντικού άξονα, την ώρα που το κουβάρι των ενδοαστικών ανταγωνισμών μπερδεύεται ακόμα περισσότερο.

Μέχρι πρόσφατα, η φρεγάτα «Ναβαρίνο» μετείχε σε ομάδα πλοίων που συγκροτήθηκε για την πρώτη, για το 2017, φάση περιπολιών του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, στο πλαίσιο της ΝΑΤΟικής επιχείρησης SEA GUARDIAN, επιχείρηση για την οποία είχε διατεθεί προηγούμενα το υποβρύχιο «Παπανικολής».

Στην Ανατολική Μεσόγειο, στα ανοικτά του Λιβάνου, εκεί όπου παίζεται χοντρό παζάρι και ξεδιπλώνονται κάθε είδους σχέδια για το πώς να προχωρήσουν εξορύξεις κοιτασμάτων φυσικού αερίου, έχει αναπτυχθεί η πυραυλάκατος «Ντεγιάννης», ως κομμάτι της επιχείρησης, με καπέλο ΟΗΕ, UNIFIL, η οποία συγκροτήθηκε το 2006 και όπου το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό συμμετέχει ανελλιπώς με πολεμικό πλοίο, όπως αναφέρεται από το ΓΕΝ.

Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση έστειλε το υποβρύχιο «Ποσειδών» στην ευρωενωσιακή επιχείρηση «SOPHIA», που ελέγχει την Κεντρική Μεσόγειο. Σε προηγούμενη φάση, οι ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις μετείχαν στην επιχείρηση της ΕΕ με αεροσκάφος της Πολεμικής Αεροπορίας.

Χαρακτήρα αντιστοίχισης με τα επικίνδυνα ΝΑΤΟικά σχέδια στην Ανατολική Μεσόγειο, και τις ΝΑΤΟικές ανάγκες εν γένει, έχουν και οι σχεδιαζόμενοι νέοι εξοπλισμοί από την ελληνική κυβέρνηση. Σε αυτό το πλαίσιο, σχεδιάζεται η αναβάθμιση των ελληνικών «F-16» και η προμήθεια μαχητικών 5ης γενιάς, τύπου «F-35», την ίδια ώρα που η Αγκυρα έχει παραγγείλει 100 τέτοια αεροσκάφη (προγραμματίζεται να τα παραλάβει σταδιακά από το 2018 έως το 2025).

Στο ίδιο μήκος κύματος, στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων σημειώνουν ότι «εκτός από το Αιγαίο πρέπει να εξασφαλίσουμε τα εθνικά συμφέροντα και στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκεί χρειαζόμαστε μεγαλύτερα πλοία για επιχειρήσεις». Σε αυτό το πλαίσιο, υπήρξε ενδιαφέρον η ελληνική πλευρά να διεκδικήσει μερίδιο από σύγχρονα αντιτορπιλικά τύπου «Arleigh Burke», που θα αποσύρει για να διαθέσει σε «συμμάχους» το αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό. Ως εναλλακτική λύση εξετάζεται η προμήθεια γαλλικών κορβετών με δυνατότητα προσνήωσης ελικοπτέρου.

Για την ίδια ζώνη, της Ανατολικής Μεσογείου, εκσυγχρονίζουν, στο μεταξύ, τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας «P-3», που, όπως επιβεβαιώνουν στο ΓΕΝ, θα μπορούν να ελέγχουν καθημερινά επαρκώς την Ανατολική Μεσόγειο, κάτι που είναι και «συμμαχική υποχρέωση», όπως προσθέτουν, και δεν μπορεί να γίνει σήμερα με πλοία.

Και παραπέρα, «non paper» που είχε εκδώσει η κυβέρνηση ήδη από τον Απρίλη του 2015, ανέφερε επί λέξει: «Από το 2009 μέχρι σήμερα το Πολεμικό Ναυτικό έμεινε χωρίς αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας. Πού είναι το πρόβλημα; Το κάθε αεροσκάφος "P-3" μπορεί να πετά επί 12 ώρες συνεχώς και να ελέγχει τεράστιες περιοχές του Αιγαίου και της Νοτιοανατολικής Μεσογείου. Τι ελέγχει; Από κινήσεις υποβρυχίων και πλοίων μέχρι μεταναστευτικές ροές, κ.λπ.

Το θέμα δεν είναι κυρίως "ελληνικό" αλλά ΝΑΤΟικό. Το NATO θέλει κάθε μέρα για τις δικές του ανάγκες εναέρια επιτήρηση σε Αιγαίο και Νοτιοανατολική Μεσόγειο. Χωρίς αεροπλάνα αυτό δεν μπορούσε να γίνει σωστά. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν τα "C-130", μετά τα... πυροσβεστικά αεροσκάφη και στη συνέχεια πλοία! Μετά έγινε το αναμενόμενο. Τη ΝΑΤΟική επιτήρηση ανέλαβαν οι Τούρκοι που έχουν νέα αεροσκάφη, τα "CN-235". Οι Τούρκοι, λοιπόν, άρχισαν να πετούν με "ΝΑΤΟικό καπέλο" και πηγαίνοντας προς Νοτιοανατολική Μεσόγειο περνούν απ' όλο το Αιγαίο με τις ευλογίες του ΝΑΤΟ».

Πρόκειται για καραμπινάτη προσπάθεια της κυβέρνησης της «πρώτη φορά αριστεράς» να πειθαναγκάσει το λαό ότι αν σπεύσει και υπηρετήσει πιστά και πειθήνια τις ανάγκες του ΝΑΤΟ, θα κατοχυρώσει τα ελληνικά δίκαια στο Αιγαίο! Χώρος που το ΝΑΤΟ, βέβαια, προσεγγίζει ως ενιαίο επιχειρησιακά μεταξύ δύο μελών της ιμπεριαλιστικής λυκοσυμμαχίας. Οι δε τουρκικές προκλήσεις συνεχίζονται, σχεδόν επί καθημερινής βάσης, υπό τα όμματα και της ΝΑΤΟικής αρμάδας SNMG2 και στελεχών της λυκοσυμμαχίας, που βρίσκονται αναπτυγμένοι ακριβώς εδώ, στην επίμαχη ζώνη, στο Αιγαίο, εδώ και ένα χρόνο.