ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ποιο το τέλος της υπόθεσης Κεντέρη - Θάνου;

Δεν είναι σίγουρο αν θα αποκαλυφθεί ποτέ η πραγματική αλήθεια των γεγονότων που αντικειμενικά προκάλεσαν πολλά ερωτήματα και απορίες σχετικά με τους Ελληνες πρωταθλητές των δρόμων ταχύτητας Κώστα Κεντέρη και Κατερίνα Θάνου και την αρμόδια επιτροπή της ΔΟΕ για θέματα ντόπινγκ.

Χτες, με απόφασή της η Εκτελεστική Επιτροπή της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ) έριξε το «μπαλάκι» στη ΔΟΕ όσον αφορά στην τελική απόφαση για την τιμωρία των Ελλήνων πρωταθλητών, οι οποίοι την περασμένη Πέμπτη δεν παρουσιάστηκαν για έλεγχο αντιντόμπινγκ. Η ΕΕ της ΕΟΕ έθεσε εκτός Ολυμπιακής ομάδας τους δύο αθλητές, ενώ από τις δηλώσεις του προέδρου της, Λ. Νικολάου, ο οποίος ήταν ο μόνος που μειοψήφησε στη σχετική απόφαση, φαίνεται ότι ανοίγει ο «ασκός του Αιόλου» και αποκαλύπτεται ο πόλεμος συμφερόντων που διεξάγεται στα παρασκήνια.

Η απόφαση της ΕΟΕ αναφέρει χαρακτηριστικά ότι «οι δύο αθλητές αποπέμπονται προσωρινά από την Ολυμπιακή ομάδα, μέχρις ότου απολογηθούν στην αρμόδια επιτροπή της ΔΟΕ», κάτι που αναμένεται να γίνει αύριο, Δευτέρα, το πρωί. Σε δηλώσεις του μετά τη λήξη της συνεδρίασης ο πρόεδρος της ΕΟΕ, Λ. Νικολάου, αποκάλυψε ότι από τα έξι μέλη της επιτροπής ο ίδιος ήταν ο μόνος που μειοψήφησε, καθώς ήταν υπέρ της οριστικής αποπομπής των δύο αθλητών και του προπονητή τους από την Ολυμπιακή ομάδα. Από τη συνεδρίασή της απουσίασε το μέλος της Ν. Φιλάρετος.

Η συνεδρίαση ήταν μαραθώνια καθώς ξεπέρασε τις τέσσερις ώρες, ενδεικτικό του κλίματος που επικράτησε στις τάξεις της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Σύμφωνα με πληροφορίες, η συνεδρίαση ήταν θυελλώδης καθώς τα έξι μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής βρέθηκαν χωρισμένα όσον αφορά στο θέμα αν πρέπει να «κόψουν» τους δύο αθλητές. Το όλο θέμα φαίνεται να είναι και ένα παιχνίδι συμφερόντων αφού έντονη ήταν η φημολογία ότι μέλη της ΕΟΕ δέχτηκαν πιέσεις από συναδέλφους τους άλλων ξένων αποστολών για να τιμωρηθούν οι δύο αθλητές. Σύμφωνα με δημοσιεύματα ξένων εφημερίδων, ορισμένοι έχουν απειλήσει και με αποχώρηση από την Ολυμπιάδα. Το γενικότερο κομφούζιο που επικράτησε σχετικά με την υπόθεση φανερώνει πλήρως την πραγματική εικόνα του αθλητισμού στις μέρες μας, όπου τα παιχνίδια συμφερόντων με σκοπό το μεγαλύτερο κέρδος αποτελούν τον πρώτιστο στόχο.

Το «παρών» στα γραφεία της ΕΟΕ έδωσαν ο προπονητής των Κεντέρη - Θάνου, Χρ. Τζέκος, με το δικηγόρο του, ο οποίος, κατά πληροφορίες, έριξε ευθύνες στους εκπροσώπους της ΕΟΕ όσον αφορά στην ενημέρωση των αθλητών για την ώρα που θα γινόταν το αντιντόμπινγκ κοντρόλ. Παρών ήταν και ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής, Γ. Παπαδογιαννάκης, ο οποίος κατά την έξοδό του δήλωσε ότι διευκρίνισε στην ΕΕ της ΕΟΕ το τι συνέβη την Πέμπτη το απόγευμα από τη στιγμή που οι δύο πρωταθλητές ήρθαν στη χώρα μας και μετέβησαν στο Ολυμπιακό Χωριό. Ο ίδιος έχει υποστηρίξει ότι την Πέμπτη το βράδυ έψαξε να βρει τους δύο αθλητές χωρίς, όμως, επιτυχία. Παράλληλα, επισήμανε ότι κατέθεσε τις προτάσεις του προς τα μέλη της Επιτροπής χωρίς όμως να αποκαλύψει ποιες είναι αυτές και παρέπεμψε στην επίσημη απόφαση. Λίγο αργότερα αποχώρησε, φανερά εκνευρισμένος, ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ, Β. Σεβαστής, ενδεικτικό των οξύτατων αντιπαραθέσεων και ανταγωνισμών συμφερόντων.

ΣΕΛ. 6

Οταν πουλιέται...

Ερως ανίκατε μάχαν. Και είναι τόσο αληθές αυτό, ώστε ως ουσιαστικό αρχαίο ιδεώδες, ουδόλως σωματικό, εκτίναξε την τελετή έναρξης σε αισθητικό ύψος αρμονίας και αρτιότητας που εγώ τουλάχιστον, σύντροφοι, δεν περίμενα. Η τελετή ήταν φτιαγμένη για την τηλεόραση. Κι ως τέτοια παίρνει άριστα. Είχε στιγμές που δε μ' άρεσαν αλλά δε θα σταθώ σ' αυτές. Ο ντι τζέι με το εκνευριστικό του «τέκνο», καινοτομία, δε λέω, αλλά δυσκολοκατάποτη. Η Γιάννα κι ο Ζακ κάτω απ' την ελιά... Αν μίλαγαν τριάντα δευτερόλεπτα παραπάνω το τελετουργικό ως κιτς θα κατάπινε στιγμές μαγείας που προηγήθηκαν. Δυο παγκόσμιοι πόλεμοι σ' έναν πρόχειρο συμβολισμό του πέφτω και κοντοστέκομαι. Πολύ μεγάλο άγος για να βολευτεί η συμμορία των «αθανάτων» σε δήθεν ρόλο ειρηνοποιών.

Ομως, η μουσική, η κορυφαία των τεχνών, σώζει. Το απέριττο, το αίσθημα του μέτρου, σώζουν. Κρατάω στην καρδιά μου το ζευγάρι που μπήκε ερωτευμένο στη λίμνη. Την ωραιότερη έμπνευση την έδωσε το ύδωρ. Η θάλασσά μας. Ο έρως. Κι ύστερα το παιδί στο χάρτινο βαρκάκι. Με Μάνο, Μίκη και Σταύρο ζεσταίνεται η καρδιά. Τα μπουζούκια δε φολκλόρισαν. Οι κούροι κι ο Αϊ-Γιώργης κι ο Πάνας κι ο Αρχιμήδης στο κυκλαδίτικο ειδώλιο μ' έκαναν να ξεχάσω οργή και ντροπή και το αφόρητο πέπλο ακριβοπληρωμένης υποκρισίας. Για λίγο. Οσο χρειαζόταν. Στον κύριο Παπαϊωάννου ευγνωμοσύνη για την αισθητική της λιτότητας, διατηρημένη στο χορηγικό καρναβάλι των χορηγών που μοίρασαν σημαίες εταιριών και πρόθυμα κούναγαν στις γωνιές των δρόμων και στις πλατείες ελληναράδες και φουκαράδες, ντοπαρισμένοι κι ευτυχισμένοι που τους επετράπη να συμμετέχουν ως υπήκοοι στην υπερφασιστική γιορτή του κολοσσαίου των προϊόντων.

Τα υπερβολικά πυροτεχνήματα με συνέφεραν στο τέλος. Είχε βοηθήσει κι η Μπιόργκ που με ξενέρωσε. Ηταν, βλέπετε, η ανάγκη να ...παγκοσμιοποιηθεί επειγόντως το κλασικόν. Να ξεχαστεί ο θαυμάσιος διάλογος των τυμπανιστών. Ο διάλογος είναι ο μοχλός της κριτικής σκέψης. Ο εχθρός λοιπόν έπρεπε να παταχτεί εγκαίρως. Ομως, άθελά μου θυμήθηκα με τα βεγγαλικά εικόνες της Βαγδάτης. Η υπόκλιση της ...δάδας μού θύμισε τη Βέρθα. Το γιγάντιο κανόνι που θέρισε όταν ο χημικός πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έβαζε τη Δύση στο βάθρο της κυρίαρχης ταξικής «φυλής». Με πόνεσε ο Διακογιάννης που θύμιζε κάθε τόσο τις δεκάδες αποικίες. Τόλμησα να πω πως σε δύο απ' αυτές, αυτές τις μέρες εισβάλλουν οι Αυστραλοί κι ακούστηκα σαν ούφο στη μικρή μου παρέα. Η χειραγώγηση των μαζών από τα ΜΜΕ είναι μέσα και στο δικό μου σπίτι ενίοτε αποτελεσματική...

Ερως ανίκατε μάχαν. Αλλά ποια μάχη, ποιος έρως; Δηλαδή ο Τζέκος κι ο Κεντέρης και η Θάνου κι οι αλλοεθνείς όμοιοί τους είναι απλώς αποτυχημένοι Σπαρτιάτες, αρχαίοι που απλώς πιάστηκαν με ...σύγχρονο επικοινωνιακό τρόπο να κλέβουν μια κάλπικη εθνική(;) περηφάνια; Μα η πατρίδα αιώνες τώρα παίζεται στα ζάρια, ανάμεσα στο φιλότιμο και στην κοροϊδία. Γι' αυτό «όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει», πολλώ μάλλον άμα ζω εδώ. Πρέπει να έχουμε, θαρρώ, το κουράγιο να σκεφτούμε. Για ν' αντισταθούμε. Ο Κεντέρης είναι απ' τη Μυτιλήνη. Στη Μυτιλήνη πήγε κι ο Μπους. Λέτε να έχει τίποτε απ' τα δυο σωτήρια ή καταστροφική σημασία για τη Μυτιλήνη, τις ελιές, τις θάλασσες και τις σαρδέλες της, τα αιολικά της ελληνικά και το Θεόφιλό της, το λαό της;

Συμβολισμοί, θα πείτε.

Μα εκεί παίζεται σήμερα η αποτρόπαιη ιστορία της εξουσίας της μπουρζουαζίας. Ας με συγχωρήσει ο ποιητής: «Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις, νάτη πετιέται...».

Ηταν ωραία η τελετή. Ομως όταν ξύπνησα το πρωί για να γράψω αυτές τις γραμμές, σύντροφοι, μου κόλλησε μια ...παραλλαγή. Λιτή κι αυτή. Ζητάω συγνώμη απ' τον ποιητή αλλά την παραθέτω γιατί εθνικό είναι το αληθινό:

Τη ρωμιοσύνη να την κλαις. Οταν πουλιέται... Οταν πουλιέται... Οταν πουλιέται... Το τίμημα δεν κάνει τη διαφορά. Να την κλαις. Και για μια δεκάρα και για μια χιλιάρα...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

«Αθλητής» προϊόν για πούλημα

Sportidea

Ο αμμοβολιστής καταστρέφει τα σωθικά του σε μια σκληρή απάνθρωπη δουλιά. Το αντίτιμο ίσως λίγο ψηλότερο από εκείνο του άλλου εργαζόμενου, αλλά ίσα που φτάνει συνήθως, να ζήσει με κάποια αξιοπρέπεια την οικογένειά του. Το ίδιο ισχύει για μια σειρά από τα λεγόμενα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα. Οι εργαζόμενοι, που είναι υποχρεωμένοι να τα ασκούν, συνήθως ξέρουν, πριν αρχίσουν να δουλεύουν, το είδος της ζημιάς που θα πάθουν. Δεν έχουν όμως άλλη επιλογή. Μαζί με την εργατική τους δύναμη πουλάνε και τη μελλοντική υγεία τους, για να κατορθώσουν, να επιβιώσουν. Για να μπορέσουν, να ανταλλάξουν αυτή την καταστροφή με τη δυνατότητα στέγης, τροφής, μόρφωσης των παιδιών, μια ανάσα και κάποιο χαμόγελο στον ελεύθερο χρόνο...

Ο επαγγελματίας αθλητής δέχεται από νεαρή ηλικία, να τον φουσκώνουν με όλων των λογιών τα χημικά προϊόντα. Να του αλλάζουν τη φύση. Να του κλέβουν την αθωότητα της εφηβείας. Να τον ληστεύουν από την περιπέτεια της προσπάθειας. Την περιπέτεια με την αρχική της έννοια του απρόβλεπτου. Εκείνου που ισορροπεί ανάμεσα στο «μπορώ» και «δεν μπορώ». Εκείνου, που το «δεν μπορώ» πλησιάζεται, κατακτιέται, απομακρύνεται και κατακτιέται πάλι από τα χιλιάδες επαναλαμβανόμενα «μπορώ». «Μπορώ» διαρκώς και πειθαρχημένα, στα όρια του «δεν μπορώ», έτσι που το «δεν μπορώ», να γίνεται εφικτό χειροπιαστό και πάλι από την αρχή άπιαστο. Δύσκολο και εύκολο ταυτόχρονα...

Τότε είναι που έχει και νόημα πραγματικό το σύνθημα (όλα τα εμπορεύονται) που βλέπουμε αγγλόφωνο στις γιγαντοαφίσες, που γέμισαν οι χορηγοί τους δρόμους μας. Τότε πράγματι «Το αδύνατο είναι Τίποτα» (Impossible is nothing). Πρόκειται για διαδρομή όμορφη, που διαπαιδαγωγεί μελλοντικό αγωνιστή. Που μαζί με τις αλλαγές στο σώμα, αλλάζει τον χαρακτήρα και τον προετοιμάζει για τις αληθινές συγκρούσεις με την πραγματικότητα.

Sportidea

Αυτή την όμορφη διαδρομή την αρπάζουν από τον αθλητή, τη μετατρέπουν σε προϊόν για πούλημα. To αντίτιμο φυσικά εδώ δεν είναι τα στοιχειώδη για μια αξιοπρεπή ζωή. Μετατρέπεται από απλή επιβεβαίωση σε δόξα. Στρώνει εύκολους δρόμους για την εξασφάλιση σπουδών, πτυχίων, βαθμών σε σώματα του στρατού με σίγουρα ισόβια εισοδήματα. Αστρονομικά ποσά από διαφημίσεις προϊόντων, τεράστια σπίτια, πολυτελή αυτοκίνητα... Εκεί είναι που «περνιέται ο Ρουβίκωνας» και όλοι οι δρόμοι δεν οδηγούν στη Ρώμη, αλλά κατευθύνουν στη διάκριση με κάθε μέσο. Οπου το κάθε μέσο δεν είναι ούτε κανένα μυστικό, ούτε πολύ δύσκολα ανιχνεύσιμο, ούτε το ξέρουν μόνο οι μυημένοι ή οι πολύ διεφθαρμένοι...

Πρόκειται για μια ολόκληρη ποικιλία χημικών προϊόντων για όλες τις ανάγκες και το είδος των επιδόσεων. Αν για παράδειγμα οι ανάγκες του αγωνίσματος προϋποθέτουν μυϊκή δύναμη, η χημεία που χρησιμοποιείται είναι τέτοια, που να συντηρεί σε μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα την υγρασία του σώματος και να δίνει τη δυνατότητα χρήσης μεγαλύτερης πρόσθετης αντίστασης. Τότε ο μυς μεγαλώνει πιο εύκολα και γρήγορα και η επίδοση γίνεται πολύ πιο εφικτή. Αν για παράδειγμα ο αθλητής είναι σε θέση χωρίς χρήση χημικού προϊόντος να κάνει κάμψεις δικεφάλων με αλτήρες των είκοσι κιλών και μετά τη χρήση του χημικού προϊόντος μπορεί να κάνει τις ίδιες κάμψεις με είκοσι πέντε κιλά, τότε οι δικέφαλοι, όπως είναι φυσικό, θα μεγαλώσουν πιο γρήγορα. Φυσικά πρόκειται για διαδικασία πολύ γρήγορης μυϊκής ανάπτυξης, που συνήθως δεν μπορούν να ακολουθήσουν τένοντες οστά κλπ. Κάπως έτσι ερμηνεύεται και η απορία που έχουν κάποιοι αθώοι παλιότεροι φίλαθλοι, που ψάχνονται να καταλάβουν για τους τόσο συχνούς «ανεξήγητους» τραυματισμούς των σημερινών αθλητών. Επίσης κάτι άγνωστους, μέχρι πρότινος, τραυματισμούς, όπως το «κάταγμα κοπώσεως».

Αν η απαίτηση δεν είναι η μυϊκή δύναμη, αλλά η δυνατότητα αεροβίωσης, τότε η χημεία φροντίζει την αύξηση του οξυγόνου με υποκατάστατα του αίματος. Η εποχή που οι μαραθωνοδρόμοι και οι δρομείς μεγάλων αποστάσεων ντοπάρονταν με το ίδιο τους το αίμα (το αφαιρούσαν την περίοδο της χειμερινής προετοιμασίας και σε μεγάλο υψόμετρο) έχει μάλλον περάσει με πιο εξελιγμένες μορφές.

Σκόπιμα είμαστε έτσι απλουστευτικοί μέχρι χυδαιότητας. Φυσικά αυτές οι διαδικασίες είναι πολύ πιο σύνθετες και ειδικευμένες, αλλά η κεντρική τους ιδέα και χρήση παραμένει η ίδια. Προκύπτει από τις ίδιες τις ανάγκες. Από εκεί και πέρα διαφέρουν στην ποιότητα, στα ονόματα, στη δυνατότητα ανίχνευσης. «Ο,τι πληρώνεις παίρνεις» συνήθιζε να λέει ένας από αυτούς τους «προπονητές», που προετοιμάζουν τέτοιους αθλητές. Αλλη ποιότητα αναβολικού φαρμάκου θα πάρει για παράδειγμα το φτωχόπαιδο, που πάει να «φουσκώσει» σε κάποιο γυμναστήριο για να δουλέψει σεκιουριτάς ή «πόρτα» και άλλη ποιότητα ο επαγγελματίας πρωταθλητής. Γύρω από τον επαγγελματία πρωταθλητή αναπτύσσεται και χρησιμοποιείται πολύ σύνθετη επιστημονική γνώση. Επιστημονική γνώση που στοχεύει στην απάτη και στην επιβίωση στο σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ των άλλων πιο αποτελεσματικών ή λιγότερο αποτελεσματικών συνταγών.

Οι δύσκολες ονομασίες που χρησιμοποιούνται για αυτές τις συνταγές δεν έχουν σημασία, αφού το μόνο διαφορετικό, που προσφέρουν συνήθως είναι άλλο ένα σκαλί στην κλίμακα δυσκολίας στη δυνατότητα ανίχνευσης. Επίσης αθώα δεν είναι ούτε τα διάφορα σκευάσματα, που πουλιούνται ελεύθερα σαν βιταμίνες ή συμπληρωματικές τροφές στο εμπόριο και έχουν γεμίσει και τις ελληνικές γειτονιές με καταστήματα «υγιεινής διατροφής». Για παράδειγμα, όπως αποδείχτηκε, χαπάκια πρωτεΐνης έχουν την ιδιότητα να μετατρέπονται σε ναδρολόνη μετά από εσωτερικές χημικές διεργασίες σε συγκεκριμένους οργανισμούς.

Σκόπιμα είμαστε απλουστευτικοί και για έναν άλλο λόγο. Για να φανερωθεί η υποκρισία όλου αυτού του κυκλώματος επαγγελματικού αθλητισμού, όπου «ο κόσμος το 'χει τούμπανο και οι υπεύθυνοι κρυφό καμάρι». Οπου κύριοι υπεύθυνοι δεν είναι οι αθλητές αν και είναι οι μόνοι, που εκτός του ότι παίζουν την ίδια τη ζωή και την υγεία τους κορόνα - γράμματα, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή το δημόσιο διασυρμό. Ενας δημόσιος διασυρμός, που τείνει και αυτός να γίνει «συνηθισμένο θέαμα», αφού είναι πολύ σπάνιο επαγγελματίας πρωταθλητής, να μείνει κάποια χρόνια στην ενεργό δράση και να μη διασυρθεί με κάποια τιμωρία για κάποιο είδος ντόπινγκ στην καριέρα του.

Το φαινόμενο των τιμωριών γίνεται όλο και πιο συχνό, όχι γιατί όπως ισχυρίζονται οι αρμόδιοι «βελτιώθηκαν οι έλεγχοι και έγιναν αυστηρότεροι», αλλά γιατί έχει δυναμώσει ο ανταγωνισμός μεταξύ των εταιριών - χορηγών και «καρφώνουν» η μία τον αθλητή της άλλης. Επίσης διοικητικά παιχνίδια στο εσωτερικό της ΔΟΕ προκαλούν κατά καιρούς «επιχειρήσεις ξεκαθαρίσματος» κάποιων αθλητών. Τέλος, οι ίδιες οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, υπάρχουν περιπτώσεις, που «τρώνε» τους αθλητές -προστατευόμενούς τους, γιατί ίσως μεγαλώνουν οι απαιτήσεις τους, γιατί δε λένε να παραιτηθούν και να ανοίξει ο δρόμος σε άλλα «φτηνότερα» θύματα - ήρωες. Για παράδειγμα, οι κακές γλώσσες λένε πως το πρόσφατο ξεκαθάρισμα πολύ μεγάλων ονομάτων πρωταθλητών από ΗΠΑ και Βρετανία είχε τέτοιο περιεχόμενο.

Οι κύριοι υπεύθυνοι αυτής της υποκρισίας, είναι αυτοί ακριβώς, που μετέτρεψαν και συντηρούν τον αθλητισμό σε πολύ ακριβό εμπόρευμα. Είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες και οι εκπρόσωποί τους (σε κυβερνήσεις, ΔΟΕ, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και όπου αλλού). Περιττό, να «πέφτουν από τον ουρανό», κάθε φορά που κάτι αποκαλύπτεται, την ώρα που οι ίδιοι δημιουργούν και καλλιεργούν το κύκλωμα της «επίδοσης που πουλάει».

Του
Παύλου ΑΛΕΠΗ