Οι εξελίξεις που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν ότι το «σχέδιο Ανάν», παρά τις επιμέρους τροποποιήσεις που έγιναν, δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Μάλιστα, το τελικό προϊόν του σχεδίου, που παραδόθηκε στη Λουκέρνη, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας διαπραγμάτευσης μεταξύ των δυο κοινοτήτων, αλλά επιβολή της επιδιαιτησίας και των υπερεξουσιών του ΓΓ του ΟΗΕ, ο οποίος προκλητικά περιφρονεί τις αποφάσεις του ΟΗΕ που αφορούν στη δίκαιη λύση του Κυπριακού.
Την αντίθεσή μας στο αμερικανο-βρετανικό σχέδιο την υποστηρίξαμε και στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών των ελληνικών κομμάτων που έγινε στις 15 Απρίλη 2004, μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλου.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει το «όχι» στο «σχέδιο Ανάν», γιατί με το σχέδιο εγκαθιδρύεται ένα μόρφωμα, το οποίο στηρίζεται στη λογική του «διαίρει και βασίλευε».
Το σχέδιο δε συγκροτεί διζωνική δικοινοτική Ομοσπονδία, όπως ήταν η κοινώς αποδεκτή θέση απ' όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Αντίθετα, συγκροτεί ένα διεθνές προτεκτοράτο στο δρόμο του πετρελαίου, στη Μεσόγειο προς τη Μέση Ανατολή, χειρότερο και από αυτά που έχουν δημιουργήσει οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές στη Βοσνία και στο Κοσσυφοπέδιο. Ενα προτεκτοράτο τριχοτομημένο. Απ' τη μια πλευρά το ελληνοκυπριακό και απ' την άλλη πλευρά το τουρκοκυπριακό κράτος, που είναι διακριτά καθορισμένα με σοβαρές κυριαρχίες έναντι της κεντρικής διοίκησης και του «κοινού κράτους».
Το «σχέδιο Ανάν» δέχεται και κατοχυρώνει το απαράδεκτο καθεστώς των εγγυητριών δυνάμεων (Ελλάδα, Τουρκία, Μ. Βρετανία), δηλαδή το καθεστώς των συμφωνιών της Ζυρίχης και του Λονδίνου (1959), προσαρμοσμένο σε αυτό. Που σημαίνει ότι πάνω από την κεντρική διοίκηση υπάρχουν τρεις δυνάμεις, οι οποίες μάλιστα έχουν και δικαίωμα μονομερούς επέμβασης, στρατιωτικής και κάθε άλλης μορφής. Ως επιστέγασμα καθιερώνεται το Ανώτατο Δικαστήριο που θα αποφασίζει για όποιες διαφορές προκύπτουν ανάμεσα στα τρία κρατικά όργανα και που θα απαρτίζεται και από τρεις μη Κυπρίους. Οικοδομείται δηλαδή ένα «κράτος» πρωτοφανές στα χρονικά της πολιτικής ιστορίας.
Αλλά υπάρχει ένα ακόμα σοβαρότατο πρόβλημα: Είναι το καθεστώς των βρετανικών βάσεων στο νησί, οι οποίες διατηρούνται και κατοχυρώνονται με το «σχέδιο Ανάν» και αποτελούν κράτος εν κράτει. Πρόκειται για βάσεις κατασκοπευτικού χαρακτήρα, με καθεστώς κατοχυρωμένο στις συμφωνίες του 1959. Αυτό όχι μόνο δεν τροποποιείται, αλλά και ενισχύεται. Τις βάσεις τις χρησιμοποιούν και οι ΗΠΑ με ιδιαίτερες εγκαταστάσεις, που στοχεύουν τη Μέση Ανατολή, ιδιαίτερα να συνδράμουν τον πόλεμο κατά του Ιράκ.
Οι εξελίξεις στο Κυπριακό συνδέονται άμεσα με τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ στην περιοχή της Μεσογείου και, ευρύτερα, με τους σχεδιασμούς για την αναμόρφωση της «ευρύτερης Μέσης Ανατολής», όπου η θέση της Τουρκίας είναι πολύ σημαντική για τα γενικότερα ιμπεριαλιστικά σχέδια κατά των λαών και χωρών. Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις μεταξύ των ΗΠΑ και άλλων κρατών εκφράζονται και στο σημείο αυτό και δένονται με την επιδίωξη της Τουρκίας να ενταχθεί στην ΕΕ και με γενικότερες επιδιώξεις της.
Τελευταίο κρούσμα αυτής της «δημοκρατικότατης» συμπεριφοράς ήταν η παρεμπόδιση των ευρωβουλευτών του ΚΚΕ να τοποθετηθούν, στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου, σε σχέδιο ψηφίσματος για το Κυπριακό, που καλεί εκβιαστικά τους Κυπρίους να αποδεχτούν το «σχέδιο Ανάν», με τη λογική «αυτό ή τίποτα άλλο»!
Είναι πολύ επίκαιρη η εκτίμηση του ΚΚΕ για το ρόλο της ΕΕ στο Κυπριακό, από τη Σύνοδο Κορυφής ακόμα της ΕΕ στο Ελσίνκι, το Δεκέμβρη 1999. Στην ανακοίνωσή του για τα αποτελέσματα εκείνης της Συνόδου, το ΚΚΕ υπογράμμιζε: «Οσον αφορά στο Κυπριακό είναι φανερό ότι είναι ο μεγάλος ηττημένος. Με ή χωρίς την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ προωθείται, έτσι και αλλιώς, η διχοτόμηση. Οσοι ισχυρίζονται, όπως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ότι η ενταξιακή διαδικασία αποτελεί εγγύηση για δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, "ξεχνούν" ότι η διαδικασία ένταξης της Κύπρου χρησιμοποιείται ως μοχλός για την οριστική διχοτόμησή της» (11.12.1999).
Οι ιμπεριαλιστές παραβιάζουν ακόμη και το δίκαιο που οι ίδιοι διαμορφώνουν, όταν αυτό επιβάλλουν τα σχέδιά τους. Τρανή απόδειξη είναι το περιβόητο «ευρωπαϊκό κεκτημένο», το οποίο υποτίθεται ότι θα γινόταν μοχλός για δίκαιη λύση του Κυπριακού. Αποδείχτηκε φενάκη, όπως υποστήριζε πάντα το ΚΚΕ. Κεκτημένα στην ΕΕ υπάρχουν μόνο για το κεφάλαιο, όχι για τους λαούς. Η ΕΕ είναι συνένοχος με τις ΗΠΑ και στο Κυπριακό.
Η επαναπροσέγγιση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων μπορεί να γίνει στη βάση της κοινής αντίθεσης στο «σχέδιο Ανάν» και στις συνέπειές του.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ιδιαίτερα, έσπευσε να τοποθετηθεί πρώτη υπέρ του «σχεδίου Ανάν» και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην άσκηση πιέσεων και εκβιασμών στην κυπριακή ηγεσία και στο λαό της Κύπρου.
Ο,τι έγινε μέχρι τη Λουκέρνη, είχε τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Υποκριτικά και σκόπιμα αρνήθηκαν να θέσουν στο λαό το Κυπριακό κατά την προεκλογική περίοδο, παρά το γεγονός ότι οι βουλευτικές εκλογές επισπεύστηκαν υποτίθεται λόγω του Κυπριακού!
Ο ΣΥΝ αποδέχτηκε το «σχέδιο Ανάν» ως βάση για συζήτηση. Για μια ακόμη φορά απέδειξε ότι με τις θέσεις και την πρακτική του αποπροσανατολίζει το λαό. Η τοποθέτησή του για το Κυπριακό έδωσε χέρι βοήθειας στην ιμπεριαλιστική επιδίωξη. Ο ΣΥΝ αναγορεύει και τώρα την ΕΕ σε εγγύηση και παράγοντα δίκαιης λύσης του Κυπριακού, ενώ κατήγγειλε σε όλους τους τόνους το ΚΚΕ - που αντιτάχθηκε στο «σχέδιο Ανάν» και στη διχοτόμηση της Κύπρου - για «απομονωτισμό» και «εθνικισμό»!
Το ΚΚΕ επιμένει πως δίκαιη λύση του Κυπριακού θα υπάρξει με την εφαρμογή των μέχρι σήμερα αποφάσεων του ΟΗΕ που καταδικάζουν την εισβολή και κατοχή του νησιού, καταδικάζουν και δεν αναγνωρίζουν το ψευδοκράτος. Με την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ που αναγνωρίζουν τις κατευθύνσεις των Συμφωνιών Κορυφής 1977-1979 Μακαρίου - Ντενκτάς και Κυπριανού -Ντενκτάς. Για μια Κύπρο ενιαία, ανεξάρτητη, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, ομόσπονδη, δικοινοτική διζωνική, κοινή πατρίδα Τουρκοκυπρίων και Ελληνοκυπρίων, χωρίς ξένους «εγγυητές και προστάτες».
ΑΘΗΝΑ 16/4/2004
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ