Το πράσινο φως άναψε πρόσφατα από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπους, που ξέρει ότι μιλά στα πρόθυμα και ανοιχτά αυτιά των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, και όχι μόνο. Ο ίδιος ο Μπους δήλωσε ότι η πάλη κατά της λεγόμενης τρομοκρατίας δεν είναι σήμερα τόσο επίκαιρη, όσο ο πόλεμος κατά των ακραίων ιδεολογιών, όπως είπε. Ο ίδιος ο Μπους δήλωσε πρόσφατα ότι το προληπτικό χτύπημα πρέπει να πάρει πιο επιτελικό χαρακτήρα, να προηγηθεί η εκστρατεία ιδεολογικής και πολιτικής τρομοκράτησης, ώστε οι λαοί να μην είναι σε θέση να αντιδράσουν στο νέο γύρο ιμπεριαλιστικών πολέμων, στα νέα μέτρα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας».

Δίνοντας το στίγμα της επικινδυνότητας του μνημονίου σημείωσε με έμφαση: «Αν δεν αντιδράσουμε, θα διώκεται ακόμα και ο απλός ψίθυρος. Βασικός στόχος είναι τα κομμουνιστικά κόμματα, οι κομμουνιστές που ζουν και παλεύουν σε ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Πρέπει να φύγει από τη μέση η νοσταλγία που νιώθουν εκατομμύρια εργαζόμενοι στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, οι οποίοι μπορούν να συγκρίνουν σήμερα πιο αντικειμενικά το χτες με το σήμερα. Οταν λέμε θα αρχίσει ένας νέος γύρος, το εννοούμε στη σχετικότητά του, γιατί ήδη στις Βαλτικές χώρες τα κομμουνιστικά κόμματα είναι παράνομα, διώκονται κομμουνιστές γιατί πολέμησαν το ναζισμό, ενώ έχουν αναστηλωθεί ναζιστικά μνημεία. Παιδιά και συγγενείς των συνεργατών των Γερμανών κατακτητών, που έζησαν με επιλογή τους μακριά από τις σοσιαλιστικές χώρες, επιστρέφουν με δάφνες και γίνονται υπουργοί, πρωθυπουργοί, Πρόεδροι στις συγκεκριμένες χώρες. Επιβραβεύτηκαν, μάλιστα, καθώς έγιναν μέλη της ΕΕ, οι Βαλτικές και άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες όπου διώκεται η κομμουνιστική ιδεολογία, στο όνομα της αποκατάστασης της δημοκρατίας. Καμιά υποτίμηση στον υπόγειο ρόλο που συνήθως παίζει η ΕΕ σε τέτοιες συνθήκες. Ανέχεται, ενθαρρύνει και τελικά με κάποιες φραστικές γαλατικές περικοκλάδες, που από γλώσσα σε γλώσσα επιδέχονται και διαφορετική μετάφραση, ευθυγραμμίζεται με την αντικομμουνιστική υστερία, με τον πόλεμο, με την κρατική βία, με τις απαγωγές, με τα διάφορα Γκουαντάναμο.

Στόχος οι πάντες, ο εργαζόμενος που σηκώνει κεφάλι, αποκτά θάρρος, ξαναβρίσκει την τόλμη, ειρωνεύεται και αποτινάζει τη μοιρολατρία».

Συνεχίζοντας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τόνισε: «Καμιά συμφορά δε συνέβη σε βάρος των λαών χωρίς να προηγηθεί ιδεολογική εκστρατεία, πολιτική περικύκλωσης από τα έξω αλλά και πολιτική δηλητηριώδους διάβρωσης, αξιοποιώντας αντιδραστικές και συμβιβασμένες δυνάμεις από τα μέσα.

Το ξαναλέμε: Δεν πρόκειται για επιχείρηση προπαγάνδας, αλλά για κήρυξη πολέμου σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, με νέα μέτρα κρατικής βίας και καταστολής, με τις μυστικές υπηρεσίες στην πρώτη γραμμή.

Το μνημόνιο αυτό δεν είναι γέννημα κάποιων ημίτρελων, αντιδραστικών και ακραίων στοιχείων. Αν ήταν έτσι δε θα δίναμε και εμείς ίσως ιδιαίτερη σημασία. Ηρθε σαν ώριμο φρούτο μετά την καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες του σοσιαλισμού, ως αποτέλεσμα αντεπανάστασης από τα πάνω. Είναι το ώριμο φρούτο της υποχώρησης του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, της υποχώρησης γενικά των λαϊκών κινημάτων ιδιαίτερα στη 10ετία του '90.

Το μνημόνιο προσφέρει και μια υπηρεσία, αρκεί να μην ψηφιστεί. Αποκαλύπτει ηχηρό μήνυμα προειδοποίησης ότι τα βάρβαρα μέτρα που πάρθηκαν την τελευταία 15ετία με την παλιννόρθωση του καπιταλισμού στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, ήταν απλώς ο προπομπός, ο προθάλαμος χειρότερων που θα 'ρθουν, συμπεριλαμβανομένων και νέων πολεμικών επιχειρήσεων».

Η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε πως το ΚΚΕ θεωρεί πολύ σημαντικό, πολύ θετικό το ότι «στις 24 του Γενάρη από την Ελλάδα θα φθάσει στο Στρασβούργο και έξω από τις πύλες της συνέλευσης μαζική ελληνική αντιπροσωπεία από το ΚΚΕ και φορείς του μαζικού κινήματος που θα προσκομίσουν χιλιάδες υπογραφές, οι οποίες δεν είναι σημαντικές μόνο ως ποσότητα, αλλά και ως σύνθεση. Στην Ελλάδα ΟΧΙ στο μνημόνιο είπαν όλα τα πολιτικά κόμματα, φορείς και κοινωνικοπολιτικοί παράγοντες που δε συμφωνούν με την κομμουνιστική ιδεολογία, ακόμα και πολέμιοί της. Εξω από τις πύλες του Στρασβούργου θα υπάρχουν ανάλογες αντιπροσωπείες από πολλές χώρες της Ευρώπης, που θα μεταφέρουν επίσης διαμαρτυρίες από σημαντικές φωνές και παράγοντες. Μια αντιπροσωπευτική επιτροπή θα θέσει πρόσωπο με πρόσωπο το ζήτημα στον πρόεδρο του Συμβουλίου της Ευρώπης, τον κ. Βάντερ ντε Λίντεν.

Το κάθε κόμμα έχει όλη την ευχέρεια στην καθημερινή του δράση, πράγμα που το κάνει, να ασκήσει κριτική και πολεμική στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε. Δεν έχει όμως δικαίωμα στο όνομα της γνώμης να προσθέσει ένα ακόμα αντιδημοκρατικό και ιδιαίτερα επικίνδυνο κρίκο στην αλυσίδα των τρομονόμων, των παγίδων της δικαστικής συνδρομής, στην αλυσίδα της νομιμοποίησης εγκληματικών πολέμων και επεμβάσεων σε βάρος των λαών.

Καμιά υποτίμηση, το δηλητήριο είναι επικίνδυνο, όμως μπορούμε να το εξουδετερώσουμε και γι' αυτό έχει σημασία η δράση. Ακόμα και αν δεν ψηφιστεί το κείμενο θα ανοίξουν άλλη πόρτα, άλλο διάδρομο για να το περάσουν. Επομένως, δε σταματάμε, συνεχίζουμε και μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είμαστε σε συνεχή επαγρύπνηση. Κάθε χαλάρωση είναι επικίνδυνη».

Η ομιλήτρια ήταν κατηγορηματική τονίζοντας πως δεν πρόκειται να γίνει η χάρη στον ιμπεριαλισμό να χειροκροτήσουν οι κομμουνιστές λάθη του σοσιαλισμού σιωπώντας για τα επιτεύγματά του. Υπογράμμισε: «Δε θεωρούμε ότι ο σοσιαλισμός που γνωρίσαμε είναι υπεράνω κριτικής. Αλλά το Συμβούλιο της Ευρώπης δεν ενδιαφέρεται να καθαρίσει το τοπίο του 20ού αιώνα από λάθη και παραλείψεις, από αστοχίες που έγιναν σε ένα δρόμο πρωτόγνωρο για την ανθρωπότητα, για την οικοδόμηση ενός νέου συστήματος σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης και συνεχούς ιδεολογικής και πολιτικής και οικονομικής δολιοφθοράς.

Αυτοί που μπορούν με πλήρη αντικειμενικότητα να κρίνουν το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, δεν είναι αυτοί που τον πολέμησαν αλλά αυτοί που τον πόνεσαν, αυτοί που πιστεύουν στην αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και κομμουνισμού.

Δεν πρόκειται να σας κάνουμε τη χάρη, κύριοι ιμπεριαλιστές, να χειροκροτάμε τα λάθη και τις παρεκκλίσεις που έγιναν, και να καταδικάζουμε τις επιτυχίες και τα επιτεύγματα».

Καταλήγοντας η Αλ. Παπαρήγα απευθύνθηκε στους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ λέγοντάς τους: «Λίγες μέρες πριν την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ζητάμε ιδιαίτερα από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει με καταψήφιση του μνημονίου, με συμμετοχή όλων των βουλευτών, με ανοιχτή θέση και όχι διαμαρτυρίες στους διαδρόμους.

Ευελπιστούμε ότι δε θα πέσουν στην παγίδα των τροποποιήσεων, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πόσο ευλύγιστη είναι η ευρωπαϊκή ορολογία. Μπορεί τα ίδια πράγματα να τα πει με πολλούς τρόπους. Καμία τροποποίηση δεν μπορεί να αλλάξει το πνεύμα και το γράμμα του μνημονίου, πολύ περισσότερο τη χρήση και την κατάχρησή του μετά την ψήφιση.

Η καλύτερη απάντηση στον αντικομμουνισμό είναι παντού, και στην Ελλάδα βεβαίως, που έχουμε ιδιαίτερη ευθύνη, τα κομμουνιστικά κόμματα, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, οι κομμουνιστικές νεολαίες να γίνουμε ακόμα πιο παθιασμένοι, φλογεροί αγωνιστές για το συμφέρον των λαών, πανέτοιμοι να καταθέσουμε κάθε θυσία που απαιτείται, σήμερα. Να γίνουμε πιο επιδέξιοι και ικανοί στη συσπείρωση δυνάμεων, στην ταξική πάλη, στον αγώνα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας. Να προσπαθήσουμε σε συνεργασία με άλλα κομμουνιστικά κόμματα να δώσουμε πιο ολοκληρωμένη, επιστημονική απάντηση, γιατί η σοσιαλιστική οικοδόμηση ανακόπηκε και πισωγύρισε.

Να γίνουμε πιο ικανοί και επαρκείς στην ανάπτυξη της θεωρίας με βάση την εξελισσόμενη πραγματικότητα, στην κριτική γενίκευση της πείρας.

Να γίνουμε ατσάλινοι κομμουνιστές, με ικανότητα αντοχής. Οι διεργασίες συνείδησης και οι ανακατατάξεις είναι σχετικά αργές, είναι περισσότερο υπόγειες, υπάρχουν ρήγματα που θα απελευθερώσουν τεράστια ενέργεια στην πορεία, αρκεί σήμερα να μην κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω. Εδώ κρινόμαστε, εδώ θα κριθούμε. Το τέλος του 20ού αιώνα έκανε τους ιμπεριαλιστές να γελούν χαιρέκακα. Στον 21ο αιώνα, στις πρώτες 10ετίες υπάρχει δυνατότητα να γελάσουν οι λαοί. Δεν κάνουμε πίσω, δε μετανοούμε για την ιστορία του Κόμματός μας από το 1918 έως σήμερα. Υπάρχουν στιγμές και φάσεις που κάναμε και λάθη στο πεδίο του αγώνα, ποτέ όμως δεν προδώσαμε την εργατική τάξη, το λαό, ποτέ δεν εγκαταλείψαμε το διεθνισμό».