Στη μάχη της υπογραφής κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας έχει ριχτεί η ταξική Ομοσπονδία Εργαζομένων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, με διακηρυγμένο στόχο να διεκδικήσει σύμβαση τέτοια που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Μάχη που σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί και από το αν θα γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων του κλάδου. Γι' αυτό και στόχος της Ομοσπονδίας είναι να γίνει κουβέντα πάνω στο σχέδιο της σύμβασης με κάθε εργάτη κι εργάτρια. Σε κάθε εργοστάσιο αυτό να συζητηθεί και εμπλουτιστεί ώστε να απαντάει στις ανάγκες των εργατών του κλάδου.

Ταυτόχρονα, βασικό ζήτημα είναι να γίνει κατανοητό πως πρόκειται για μια μάχη που δεν εξαντλείται σε συνδικαλιστικούς αγώνες. Σήμερα, ο κλάδος των Τροφίμων λειτουργεί κάτω από την κυριαρχία και τους ανταγωνισμούς των μονοπωλίων, με αρνητικές συνέπειες όχι μόνο για τους εργάτες του χώρου, αλλά και τους μικρομεσαίους αγρότες (που αναγκάζονται να πουλάνε τα προϊόντα τους σε όλο και πιο χαμηλές τιμές), τους καταναλωτές (που αγοράζουν όλο και πιο ακριβά προϊόντα, με αμφίβολη ποιότητα και ασφάλεια). Επομένως, χρειάζεται πλατιά τα λαϊκά στρώματα να μπουν στη μάχη ενάντια στην πολιτική που έχει μετατρέψει τη διατροφή από κοινωνικό αγαθό σε επικερδές εμπόρευμα. Για όλα τα παραπάνω, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών Κώστα Λιαπάτη και τον πρόεδρο του Συνδικάτου της Αττικής Αποστόλη Γαρμπή.

Η Ομοσπονδία, μαζί με το Συνδικάτο, έχουν ήδη προχωρήσει σε μια σειρά γενικών συνελεύσεων σε χώρους δουλειάς (π.χ. ΦΑΓΕ, ΕΒΓΑ, ΚΑΤΣΕΛΗΣ, ΚΑΝΑΚΗΣ, TASTY, AMSTEL, COCA - COLA) όπου και συζητήθηκε το σχέδιο της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης. Σε συνέλευση προχώρησε και το κλαδικό συνδικάτο, ενώ η Ομοσπονδία συγκάλεσε και σύσκεψη των ΔΣ των συνδικάτων σε επίπεδο Αττικής.

«Επειδή στο χώρο μας υπάρχουν άλλες 10 Ομοσπονδίες, επιδιώκουμε να συντονιστούμε με αυτές ώστε όταν πάμε στο ΣΕΒ να καταγγείλουμε την κλαδική ΣΣΕ, να έχουμε και τη συμπαράσταση των άλλων ομοσπονδιών», σημειώνει ο Κ. Λιαπάτης. Ο Απ. Γαρμπής τονίζει, δε, πως «οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τρέφουν καμιά αυταπάτη ότι κάποιοι καλοί διαπραγματευτές ή κάποιοι καλοί συνδικαλιστές θα παλέψουν για αυτούς τη σύμβαση».

Ωστόσο, η υπόθεση της Σύμβασης για τους εργαζόμενους του κλάδου, αφορά ευρύτερα λαϊκά στρώματα. «Την τελευταία πενταετία ενώ οι τιμές στην πρώτη ύλη έπεσαν κατά 20%, οι τιμές στον καταναλωτή αυξήθηκαν περίπου 40%», τονίζει ο Κ. Λιαπάτης. Συνεπώς, τόσο οι αγρότες που παράγουν την πρώτη ύλη, όσο και τα πλατιά στρώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων που καταναλώνουν τα παραγόμενα προϊόντα του κλάδου, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ίδια επίθεση. «Η ΦΑΓΕ», συνεχίζει ο Κ. Λιαπάτης, «και όλες οι γαλακτοβιομηχανίες, παράγουν προϊόντα όπου το μεικτό κέρδος είναι περίπου 2.500%!.. Η ΦΑΓΕ με 30 λεπτά παράγει ένα κιλό γιαούρτι το οποίο και πουλάει 4,5 ευρώ! Η ΑΛΛΑΤΙΝΗ αγοράζει το στάρι 12 λεπτά και πουλάει το καρβέλι ένα ευρώ! Οι εταιρείες αυτές, λοιπόν, και μέσα στην κρίση έχουν τεράστια κέρδη».

Επιπλέον, προσθέτει ο Απ. Γαρμπής, «στη φάση που περνάμε, παρόλο που οι βιομήχανοι λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για αυξήσεις, οι αγοραπωλησίες γίνονται κατά συρροή. Ο κλάδος μονοπωλείται όλο και περισσότερο. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΔΕΛΤΑ εξαγόρασε τη ΜΕΒΓΑΛ, η UNILEVER αγοράζει το εμπορικό κομμάτι της ΕΒΓΑ, πουλιέται η ΤΣΙΠΙΤΑ κλπ. Μιλάμε, δηλαδή, για εκατομμύρια ευρώ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων». Τα μονοπώλια του κλάδου, άλλωστε, όπως μας εξηγεί ο Κ. Λιαπάτης, έχουν τη δυνατότητα να εκμεταλλεύονται το σύνολο του ελληνικού λαού: «Ολοι είμαστε καταναλωτές προϊόντων τροφίμων και ποτών. Ενας μπορεί να πει ότι δεν αγοράζω τούβλα για να χτίσω σπίτι, αλλά δεν μπορεί να μην τρώει, δεν μπορεί να μην πίνει γάλα. Αυτές οι εταιρείες με το μικρότερο μετοχικό κεφάλαιο που επενδύουν, βγάζουν τεράστια κέρδη. Θα πω χαρακτηριστικά ότι η ΟΛΥΜΠΟΣ, τη χρονιά που μας πέρασε είχε 10 εκατ. κέρδη. Δηλαδή, περίπου 30.000 κάθε μέρα καθαρά κέρδη». Και καταλήγει: «Εδώ λοιπόν θα πρέπει να συγκροτηθεί ένα μέτωπο: Των παραγωγών, των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και των καταναλωτών. Ούτως ώστε να αποτραπεί και να αμφισβητηθεί συνολικά αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα».

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ομοσπονδία, όπως μας λένε, έχει συμμετάσχει σε μια σειρά από συσκέψεις της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ): «Εμείς», σημειώνει ο Κ. Λιαπάτης, «έχουμε σαν στόχο, όταν θα πάμε για την υπογραφή της κλαδικής Σύμβασης, να καλέσουμε και τους παραγωγούς να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις που θα κάνουμε. Αυτό είναι γνωστό βέβαια και στους μεγαλοβιομήχανους και είναι ένα πράγμα το οποίο φοβούνται. Γιατί εμείς σαν ομοσπονδία έχουμε σαν στόχο, πέρα από τις αυξήσεις που θα ζητάμε για τους εργάτες, να ζητάμε και ικανοποιητικές αυξήσεις στις τιμές των προϊόντων που παίρνουν οι εταιρείες».

Και συνεχίζει: «Επιπλέον, εμείς έχουμε ένα σύνθημα: Η διατροφή είναι κοινωνικό αγαθό, δεν είναι καπιταλιστικό κέρδος. Γιατί εδώ μπαίνει και το εξής ζήτημα: Οι βιομήχανοι μπορούν να παράγουν οποιοδήποτε προϊόν, χωρίς να ελέγχεται και όταν διαπιστωθεί ότι δεν είναι διατροφικά κατάλληλο, είναι στην ευθύνη τους να το αποσύρουν. Και ρωτάμε: Ενα ακατάλληλο προϊόν κυκλοφορεί στην αγορά την Τετάρτη και το μαζεύουν απ' την αγορά την επόμενη Δευτέρα. Οι καταναλωτές, θα το έχουν ήδη καταναλώσει. Και πέρα απ' αυτό να πούμε και το εξής, που το έχουμε καταγγείλει επανειλημμένα: Από τα προϊόντα που αποσύρουν, επιδοτούνται οι εταιρείες, λόγω του ότι είχαν οικονομικές απώλειες. Εδώ δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι καταναλώνουμε ένα υγιεινό προϊόν. Γι' αυτό λέμε ότι αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει».

Εξηγώντας μας την ουσία του σχεδίου της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης, ο Απ. Γαρμπής επισημαίνει πως «επιχειρούμε να βάλουμε αιτήματα που πιάνουν το σύνολο της ζωής των εργαζομένων. Δε μένουμε δηλαδή μόνο στο οικονομικό αίτημα, σε μια αύξηση. Γιατί το θέμα δεν είναι μόνο τι θα πάρουμε στο μεροκάματο. Αλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι απ' τη μια τσέπη μπορεί να βάλουμε πέντε ευρώ, αλλά απ' την άλλη να χάσουμε δεκαπέντε απ' την αύξηση στον ΦΠΑ, στο πετρέλαιο, στη βενζίνη, στα είδη λαϊκής ανάγκης, σε αυξήσεις στην Παιδεία και την Υγεία. Ετσι, η σύμβαση πρέπει να αφορά όλο το 24ωρο των εργαζόμενων και όχι μόνο στις 8 ώρες δουλειάς και να μένουμε σε στεγανά ότι οι συμβάσεις, τα συνδικάτα και οι ομοσπονδίες, πρέπει να μένουν μόνο σε αυτές τις 8 ώρες».

«Είναι γεγονός», συμπληρώνει ο Κ. Λιαπάτης, «ότι εμείς σαν ομοσπονδία κινούμαστε σε ένα γενικό πλαίσιο, που δεν περιλαμβάνει μόνο θέματα αυξήσεων. Βάζουμε, για παράδειγμα, και θέματα Παιδείας και Υγείας. Εδώ θέλουν να αλλάξουν όλο το εκπαιδευτικό σύστημα. Εδώ, υπάρχουν εργαζόμενοι που μέσα στην οικονομική καπιταλιστική κρίση έχουν περάσει τα παιδιά τους στο πανεπιστήμιο και δεν μπορούν να τα στείλουν. Υπάρχουν εργαζόμενοι που τώρα με το νέο νόμο για την Υγεία δε θα μπορούν να πάνε στα νοσοκομεία. Υπάρχουν εργαζόμενοι με δάνεια για πρώτη κατοικία και κινδυνεύουν να τους πάρουν τα σπίτια οι τράπεζες. Τα συνδικάτα δεν είναι μόνο να ασχολούνται με τα ζητήματα των αυξήσεων. Εδώ θα πρέπει να γίνει ένα γενικό πλαίσιο που με βάση αυτό θα πρέπει να κινητοποιηθούν τα συνδικάτα να ανατραπεί αυτή η κατάσταση».