ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 28 Αυγούστου 2001
Σελ. /28
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κ. ΣΗΜΙΤΗΣ - ΕΓ ΠΑΣΟΚ
Αλλο συνέδριο, άλλο κυβέρνηση!

Ζητούμενο του συνεδρίου «να κυβερνά αδιατάρακτα το ΠΑΣΟΚ τη χώρα», κατά τον Κ. Σκανδαλίδη

Με την επισήμανση ότι «οι πολιτικές θέσεις για το συνέδριο δε συνιστούν κυβερνητικό πρόγραμμα» και ως εκ τούτου «η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παραμένει σταθερή στον προσανατολισμό της», ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε για μια ακόμα φορά στη χτεσινή συνεδρίαση του ΕΓ του ΠΑΣΟΚ ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης δεν πρόκειται να αλλάξει.

Η συνεδρίαση (θα ολοκληρωθεί αύριο) πρέπει να σημειωθεί ότι για μια ακόμα φορά απέδειξε ότι όλοι οι πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ συμφωνούν στα βασικά και θεμελιώδη, ενώ αρέσκονται κατά καιρούς να επαναφέρουν στο προσκήνιο τις επιμέρους «ενστάσεις» τους, και τούτο καθαρά για λόγους αυτοπροβολής και εσωκομματικών φιλοδοξιών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που μετά τη λήξη της χτεσινής συνεδρίασης, ο Κ. Σκανδαλίδης τόνισε ότι «δεν κατατέθηκε από κανένα» μέλος του ΕΓ κάποια διαφορετική πλατφόρμα σε σχέση με την εισήγηση που παρουσίασε ο ίδιος και είχε πριν εγκρίνει ο πρωθυπουργός. Οι «διαφορές», όπως είπε, διατυπώθηκαν στη βάση της «ύπαρξης κοινής ομολογίας για τη σωστή βάση» πάνω στην οποία κινείται η αρχική εισήγηση. Το ζητούμενο, δε, του συνεδρίου διατυπώθηκε σαφώς από τον ίδιο: «Το ΠΑΣΟΚ να συνεχίσει να κυβερνά αδιατάρακτα τη χώρα»...

Βέβαια, όσο περισσεύουν οι διαβεβαιώσεις για το απαρέγκλιτο στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, άλλο τόσο επιχειρείται με τη διπλή γλώσσα που χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ να συντηρείται η απάτη και οι αυταπάτες περί δήθεν «διορθώσεων». Ετσι, ούτε χτες έλειψαν οι πρωθυπουργικές αναφορές στις διαδικασίες «αλλαγής, επανασχεδιασμού και προσαρμογής», αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά του «ο σοσιαλισμός και ο εκσυγχρονισμός» είναι έννοιες σύμφυτες με τα παραπάνω και εχθρικές από «δογματισμούς και αγκυλώσεις του παρελθόντος»...

Βασικό μέλημα πάντως του Κ. Σημίτη, πέρα από την εξαπάτηση του λαού σχετικά με τα τα του συνεδρίου μελλούμενα, είναι η κατοχύρωση μιας προσυνεδριακής πορείας που δε θα θέτει σε αμφισβήτηση την πρωτοκαθεδρία του. Πίσω λοιπόν από τις φράσεις του περί «απαρχής μιας νέας πολιτικής περιόδου» και ενός «συνεδρίου σύνθεσης και χάραξης ενιαίων κατευθύνσεων», προωθείται η εσωκομματική του τακτική υπό τον τίτλο «νέα ενότητα». Τακτική που στοχεύει σε «οριοθετήσεις» ρόλων μεταξύ του ίδιου και των πρωτοκλασάτων, με τον πρώτο να καθιστά σαφές ότι δε δέχεται την «απαλλοτρίωση του δικαιώματος» να κυβερνά.

Αυτός ήταν ίσως και ο λόγος που ενώ συνεχιζόταν η συνεδρίαση του ΕΓ, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος φρόντισε χτες να διαμηνύσει ότι ο επικείμενος ανασχηματισμός θα γίνει «από μηδενική βάση», που σημαίνει ότι δε θα είναι πρόκριμα το συνέδριο για κανέναν. Συμπλήρωσε, δε, ότι «ο πρωθυπουργός είναι αυτός που αποφασίζει ποια πρόσωπα είναι τα πλέον ενδεδειγμένα και κατάλληλα» καταλήγοντας με νόημα ότι «γνωρίζει πολύ καλά και από πρώτο χέρι το επίπεδο στο οποίο μπορεί να κινηθεί κάθε υπουργός»... Εξίσου αποκαλυπτικός ήταν ο Δ. Ρέππας για το νόημα συνεδρίου: «Ασφαλώς, όπως είπε, δε θα ανατρέψει το εκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, το οποίο ψήφισε ο ελληνικός λαός, γιατί το Συνέδριο ως σώμα δεν μπορεί να υποκαταστήσει το εκλογικό σώμα, που είναι το σύνολο του ελληνικού λαού».

Σε ό,τι αφορά τα μέλη του ΕΓ που συμμετείχαν στη συνεδρίαση, για μια ακόμα φορά επιδόθηκαν σε γενικότητες και επιμέρους «επισημάνσεις». Ο Α. Τσοχατζόπουλος, που εξερχόμενος της συνεδρίασης αρκέστηκε να πει για το συνέδριο ότι «στην πολιτική τα συζητάμε όλα», ζήτησε το τελικό κείμενο της εισήγησης, σε ό,τι αφορά την οικονομική πολιτική να καθοριστεί από την ΚΕ στη συνεδρίασή της στις 30-31 Αυγούστου, η Βάσω Παπανδρέου μίλησε για «πέρασμα από τον οικονομικό στον κοινωνικό εκσυγχρονισμό»... ο Απ. Κακλαμάνης ζήτησε «οριοθέτηση» μεταξύ προόδου και συντήρησης... ο Ε.Βενιζέλος (φρόντισε να μοιράσει αργότερα κείμενο 20 θέσεων) τάχθηκε υπέρ ενός «ελάχιστου κατώτατου κοινωνικού εισοδήματος» στα πρότυπα της γνωστής τροπολογίας Τσουκάτου, ενώ ο Κ. Λαλιώτης υπήρξε υπέρμαχος της ανάδειξής του «έργου της κυβέρνησης»...

Ας σημειωθεί τέλος, ότι πριν το ΕΓ συνεδρίασε το συντονιστικό της Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ, όπου υπήρξε και ένταση με αποτέλεσμα την αποχώρηση της Τ. Αντωνίου, όταν ο Μ. Νεονάκης υποστήριξε ότι στις κάλπες που θα στηθούν στο συνέδριο τα μέλη της νεολαίας τους ΠΑΣΟΚ θα περιοριστούν μόνο στις Εφορευτικές Επιτροπές που θα ελέγξουν τα ψηφοδέλτια στις κάλπες που θα ψηφίσουν οι σύνεδροι της νεολαίας και όχι στις κάλπες που θα ψηφίσουν οι υπόλοιποι κομματικοί σύνεδροι...

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ 2002
Ετοιμάζουν προϋπολογισμό «ασφυξίας»

Για μια ακόμη χρονιά οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι καλούνται να στηρίξουν, με τη... λιτότητα στις αυξήσεις των αποδοχών τους, τα επιχειρηματικά κέρδη και τις δεσμεύσεις του «Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης».

Αυτό προκύπτει από ανεπίσημες δηλώσεις παραγόντων του υπουργείου Οικονομικών, που έχουν επιφορτιστεί με την κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού, οι οποίοι σημειώνουν με έμφαση ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει με συνέπεια τις δεσμεύσεις που απορρέουν από το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ θα μειώνονται συνεχώς έως το 2004. Οι ίδιοι παράγοντες επισημαίνουν επίσης ότι τον τόνο για τον νέο προϋπολογισμό τον δίνουν οι συνεχείς, το τελευταίο διάστημα, δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Παπαντωνίου, για «την ανάγκη διαφύλαξης της σταθερότητας της ελληνικής οικονομίας, με την εφαρμογή συνετών πολιτικών που δε θα υπονομεύουν τα μέχρι σήμερα επιτεύγματα». Οπου βέβαια με τον όρο «σταθερότητα» αναφέρεται στο σύνολο των πολιτικών λιτότητας.

Αλλά και το σύνολο των δαπανών του νέου προϋπολογισμού κινείται στο γενικότερο πνεύμα λιτότητας, καθώς οι μεσοσταθμικές αυξήσεις θα είναι μικρότερες από τις προβλέψεις ανόδου του ονοματικού ΑΕΠ. Στα πλαίσια της κατάρτισής του ξεκίνησαν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους συσκέψεις με τα μεγάλα υπουργεία, με θέμα τον καθορισμό του ύψους των δαπανών τους για τον επόμενο χρόνο. Χτες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών συναντήθηκε με τον υπουργό Παιδείας, Π. Ευθυμίου, ενώ για σήμερα και μέχρι την ερχόμενη Πέμπτη έχουν προγραμματιστεί κατά σειρά συσκέψεις με τους υπουργούς Εργασίας, Τ. Γιαννίτση, Εθνικής Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλο, και Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλο. Πολιτικοί παράγοντες του υπουργείου Οικονομικών, αναφερόμενοι στη χτεσινή συνάντηση, δήλωσαν στο «Ρ» ότι «οι απαιτήσεις του υπουργείου Παιδείας ικανοποιήθηκαν πλήρως» καθώς και ότι συμφωνήθηκε οι αυξήσεις δαπανών για το 2002 να ανέλθουν στο 7%. Αυτό φαίνεται ότι είναι και το ανώτατο όριο αύξησης των δαπανών, οι οποίες κατά μέσο όρο αναμένεται να αυξηθούν ονομαστικά κατά 5%. Ποσοστό, δηλαδή, αύξησης χαμηλότερο από την άνοδο του ονοματικού ΑΕΠ, η οποία προβλέπεται να διαμορφωθεί στο 7-7,5%. Αντίστοιχα ποσοστά αύξησης αναμένεται να δοθούν και στο υπουργείο Υγείας, ενώ οι δαπάνες των άλλων υπουργείων προβλέπεται να κινηθούν σε ρυθμούς ασφυξίας.

Τα «τείχη» και οι μοιρολογίστρες

Ο ιστορισμός με το συμβολισμό πάνε παρέα στις κρίσιμες εποχές, όταν είμαστε άξιοι να συνειδητοποιήσουμε τη θέση μας και να διδαχθούμε, αλλά και επιμηθείς όντες, δυστυχώς, δεν μπορούμε ή δε θέλουμε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας και ν' αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Δεν ξέρω αν ο ποιητής εξέφραζε μια πραγματικότητα ή αν έπαιρνε κι αυτός πόζα, απάνω στα προβλήματα που τον ζώνανε από παντού:

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ

μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι κι απελπίζομαι τώρα εδώ.

Αλλο δε σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη.

Διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.

Α, όταν έκτιζαν τα τείχη πως να μην προσέξω!

Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον

Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Τη σκέψη του Καβάφη μού φέρανε στο νου, όλα εκείνα τα «μοιρολόγια» για την τύχη της γλώσσας μας. Μιας γλώσσας που μεγαλούργησε 3.000 χρόνια και είναι «κρίμα» να πεθάνει. Οποιος έμαθε να βλέπει σωστά, ξέρει πως και οι γλώσσες κι όλα τα πράγματα είναι ιστορικά οριοθετημένα. Και δεν τα σώνει ούτε το αλφάβητο, φοινικικό ή ευβοϊκό, ούτε οι θρήνοι της Κασσάνδρας απάνω στα τείχη της Τροίας, που την απειλούν οι Δαναοί και δώρα φέροντες. Πίσω από τη γλώσσα υπάρχει ο φορέας της, ο λαός. Κι αυτός είναι που «μεγαλουργεί» ή πατώνει, έτσι για να μιλάμε τίμια και σταράτα. Κι εδώ είναι που αρχίζουν οι ευθύνες. Ο ποιητής μας λέει ότι δεν πρόσεξε, όταν χτίζανε τα τείχη. Αλλά δεν άκουσε τη φασαρία των χτιστάδων; Τον κλείσανε ανεπαισθήτως (=χωρίς να το καταλάβει ο έρημος, όνομα και πράμα). Κι έτσι δε θα κάμει όσα (πόσα πολλά!) είχε να κάμει. Κι έτσι θα χάσει η Βενετιά βελόνι. Ο Καβάφης μεγάλος και αξιοσέβαστος ποιητής είναι, με πολλή ευαισθησία. Αλλά κι αν θέλουμε τον πιστεύουμε, όταν λέει πως «ανεπαισθήτως» τον έκλεισαν από τον κόσμο έξω. Μέσα στην κοινωνία της παρασιτικής παροικίας μήπως κι αυτός έβαλε το χεράκι του; Αυτά μου θυμίζουν τα επιτάφια(;) θρηνωδήματα μιας σειράς «παραγόντων» και «ανησυχούντων» για το μέλλον της γλώσσας και λίγο παρακάτω και του «έθνους» ή αν θέλετε πιο πέρα, της φυλής μας. Ετσι, μια ομάδα Ακαδημαϊκών (ειλικρινά ενδιαφερομένων και αθώων του αίματος του δικαίου τούτου), κάποιοι άλλοι που πουλάνε εθνικό ενδιαφέρον, κάποιοι γραφικοί παραδοξολόγοι που ισοπεδώνουν τη γενοκτονία των ανθρώπων και τα ολοκαυτώματα των λαών με τη γενοκτονία του τελικού -ν των καταλήξεων, που ομορφαίνει, είναι αλήθεια, σε κάποια σημεία τη γλώσσα μας. Κάποιοι ασπρομάλληδες τυμβωρύχοι με καραμπινάτο αντικομμουνισμό αναζητούν να ανανεώσουν το προπατορικό αμάρτημα και σαν εθνικοί εισαγγελείς - τιμητές ψάχνουν στα σκουπίδια της Ιστορίας να βρούνε τις ευθύνες της Αριστεράς για τον κίνδυνο της γλώσσας. (Ετσι ανακαλύπτουν πως το 1930 έγινε μια συζήτηση για την εισαγωγή του λατινικού αλφαβήτου και «χωρίς ντροπή και αιδώ» προβοκάρουν το Γληνό, γιατί πήρε μέρος στη συζήτηση, άρα η Αριστερά, δηλαδή το ΚΚΕ, έχει κι εδώ τις ευθύνες του, άρα είναι αντεθνικό). Κι ένα κομπολόι από παραθέματα, που αναρωτιέται κανείς τι είδους παρακαταθήκη σχηματίζεται από όλα αυτά. Είναι βέβαια και κάποια άρθρα αξιοσέβαστων ανθρώπων (και δεν έχει κανείς σοβαρή αντίρρηση στο περιεχόμενό τους) που αναρωτιέσαι σε τι συμβάλλουν στη διαμόρφωση για την κίνηση της σωτηρίας της ελληνικής γλώσσας. Τους στήσανε άραγε δόκανο;

Διαβάζοντας όλα αυτά τα κείμενα κι άλλα, που τυχαία έπεσαν στα χέρια μου, και βλέποντας να ιδρύονται μια σειρά από ομίλους και ενώσεις για την υπεράσπιση της γλώσσας μας, φοβάμαι, διαπράττουμε το ίδιο λάθος. Ξεσηκώνουμε έναν πόλεμο με λάθος αντίπαλο, σε λάθος γήπεδο και με λάθος αντικείμενο. Σκέπτομαι μήπως χρειάζεται να αναλογιστεί καθένας από μας τις ευθύνες του για τον υπαρκτό κίνδυνο που είναι ορατός σε πολύ κοντινό μέλλον. Το δεν «άκουσα» του Καβάφη, δεν αποτελεί δικαιολογία, και πολύ περισσότερο, όταν έχουμε βάλει το χεράκι μας, για να δημιουργήσουμε αυτόν τον κίνδυνο.

Δε χρειάζονται περιστροφές. Ολοι όσοι διαμαρτύρονται, φοβούμαι, δεν είναι με μας, αλλά με το λιοντάρι. Ας πάρουμε τους Ακαδημαϊκούς ή τους Ακαδημαϊκούς δασκάλους, δεν ανήκουν στο σύστημα και μέσα σ' αυτό δε λειτουργούν και δεν απολαμβάνουν; Οι άλλοι διανοούμενοι και συγγραφείς δεν περιφέρουν τη σοφία τους στους κύκλους και τα Μέσα του συστήματος και δεν εξασφαλίζουν το θαυμασμό του καναπέ; Βέβαια, υπάρχουν και οι ύαινες, που, όταν πέφτει το σκοτάδι, βγαίνουν στους δρόμους της Αντίς Αμπέμπα και καθαρίζουν τους κάδους από τα απορρίμματα και γεμίζουν τρόμο τους ασυνήθιστους ταξιδιώτες. Εμείς στο χώρο μας έχουμε και ύαινες, έχουμε όμως και τσακάλια (δόξα στο μεγαλοδύναμο) πολλά. Γι' αυτή την τελευταία κατηγορία δε μιλάμε, είτε πάσχουν από αλωπεκίαση ή όχι. Αυτός είναι ο ρόλος τους, είτε προέρχονται από τους επιγόνους του γλωσσαμυντορισμού είτε απαρτίζουν γκρουπούσκουλα της Αριστεράς. Να εκτοξεύουν τον τρόμο τους απειλή, ζουν με το σύνδρομο της νύχτας. Αυτοί συναίσθηση ευθύνης ούτε για τις πράξεις τους έχουν ούτε για την προοπτική της ζωής. Αλυχτούν το φεγγάρι. Οι άλλοι όμως, οι σοβαροί και οι αξιοπρεπείς δεν άκουσαν ήχο κτιστών; Ηταν τόσο απασχολημένοι με την τύρβη τους ή μήπως κι αυτοί βάλανε το λιθαράκι τους γι' αυτό; Και τώρα κάθονται στις όχθες των ποταμών της Βαβυλώνας και θρηνούν. Στην παγκοσμιοποίηση όμως συνεισφέρανε την ανοχή τους και την ευλογία τους. Καλά δεν ήξεραν, δε ρώταγαν όμως;

Κανένας τους δεν ήξερε ότι ο ιμπεριαλισμός είναι αδηφάγο θηρίο; Δεν ήξεραν και δεν ξέρουν ότι έχει αφανίσει εθνότητες, έχει θάψει πολιτισμούς, έχει οικειοποιηθεί τα αγαθά του μόχθου όλης της γης, όπου πάτησε; Αντίθετα ο σοσιαλισμός, όπου και όσο επικράτησε, υπεράσπισε τις εθνότητες, τη γλώσσα και την πολιτιστική παράδοση των εθνοτήτων. Το επιβεβαίωσε η Ιστορία των τελευταίων 10ετιών. Για το σοσιαλισμό η διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στα σχολεία ήταν επιβεβλημένη και αδίκημα η παραβίαση της αρχής της ισότητας των εθνοτήτων. Η πολιτιστική παράδοση των λαών προστατεύτηκε και καλλιεργήθηκε, έτσι που σήμερα ο κάθε λαός να έχει τα χαρακτηριστικά του. Μπορείτε να πείτε τίποτε για όλα αυτά και μπορείτε να συγκρίνετε τους δυο θεσμούς;

Το θέμα της τεχνολογίας είναι τεράστιο, οι προσδοκώμενες συνέπειες στη ζωή μας θα είναι πάρα πολύ σημαντικές. Ομως η ευεργετική ή καταστρεπτική αξία της βρίσκεται όχι σ' αυτή την ίδια την επιστήμη και την τεχνολογία, αλλά στα χέρια αυτών που την ελέγχουν και την εκμεταλλεύονται. Κι εδώ βρίσκεται και η ευθύνη τους επιστήμονα και του πνευματικού ανθρώπου. Δεν αρκεί να υπογράφεις μανιφέστα και να καταδικάζεις τα grieklish του διαδικτύου. Με τα λόγια δεν ξορκίζεται το θεριό. Τα λόγια είναι πράξη καιροσκοπισμού για το παρόν και το μέλλον και καμποτινισμός. Πίσω από το διαδίκτυο υπάρχει η καπιταλιστική πραγματικότητα, με την οποία συμπορεύεσαι ή την καταπολεμάς. Κι εδώ βρίσκονται τα προβλήματα της ουσίας.

Οταν ο περιβόητος Κίσινγκερ έλεγε ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να χτυπηθεί στη ρίζα του, γιατί βάζει εμπόδια στην άσκηση της πολιτικής των ΗΠΑ στην περιοχή, αυτοί τι έκαναν; 'Η μήπως δεν το πληροφορήθηκαν, όπως ο Χριστόδουλος, τα εγκλήματα της Χούντας; Το ερώτημά μας δεν αποτελεί κατηγορητήριο. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο. Είναι πρόβλημα κοινωνικής ζωής, είναι πρόβλημα πολιτισμού, είναι πρόβλημα ζωής του ανθρώπου και της αξιοπρέπειάς του. Κι αυτό πρέπει να μας απασχολήσει.

Μη λέμε πως ανεπαίσθητα μας έκλεισαν, από τον κόσμο έξω και τι δυστυχία είναι αυτός ο εναγκαλισμός! Και τι δυστυχία, αφού είχαμε πολλά να κάνουμε. Δυστυχώς ό,τι είχαμε να κάμουμε το κάναμε. Κουβαλήσαμε τα υλικά της απομόνωσής μας. Τα τείχη έγιναν με τη συνέργειά μας. Κουβαλήσαμε το πηλοφόρι, το μυστρί και το καρότσι. Θέληση αντιστροφής και δύναμη αντίστασης υπάρχει;

Αυτό όμως είναι μια άλλη πλευρά που θα μας απασχολήσει στη συνέχεια.


Γ. Μ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΔΗΚΚΙ
Επιστολή για τις δημοτικές εκλογές

Επιστολή έστειλε χτες ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ, Δημήτρης Τσοβόλας, προς την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και τον πρόεδρο του ΣΥΝ Νίκο Κωνσταντόπουλο, με την οποία «τους καλεί σε κοινή σύσκεψη, σε επίπεδο αρχηγών, προκειμένου να συζητήσουν για κοινή κάθοδο στις επερχόμενες Δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές».

Εξάλλου, τις προηγούμενες μέρες συνεδρίασε η Πολιτική Γραμματεία του ΔΗΚΚΙ - για πρώτη φορά μετά τις καλοκαιρινές διακοπές - και μεταξύ άλλων «αποφάσισαν τη δημιουργία κίνησης τηλεθεατών για τη δημοκρατική λειτουργία των ΜΜΕ και την αλλαγή της ποιότητας των προγραμμάτων που προβάλλουν».



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ