Στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του MEGA μίλησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Η συζήτηση με τους δημοσιογράφους Ο. Τρέμη και Γ. Πρετεντέρη έχει ως εξής:

-- Πέραν πάσης αμφιβολίας θίγονται κεκτημένα. Πιστεύετε ότι ο ξεσηκωμός μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή των μέτρων έστω κι αν έχουν ψηφιστεί απ' την πλειοψηφία της Βουλής; Ποιος είναι ο στόχος του ξεσηκωμού; Κι αν πετύχει και ακυρωθούν τα μέτρα, ακούτε αυτό που η άλλη πλευρά που είναι υπέρ των μέτρων λέει, δηλαδή ότι μπορεί να οδηγηθούμε σε χρεοκοπία της χώρας;

-- Καταρχήν αν δούμε όλη την ιστορία - και αξίζει να τη θυμόμαστε -, δεν υπάρχει αγώνας που να πήγε χαμένος. Αλλωστε, όταν μιλάμε σήμερα για την ανατροπή ορισμένων κατακτήσεων, άλλο αν αυτές έπρεπε να ανατραπούν και να μπουν στη θέση τους άλλες, πιο σύγχρονες, αλλά όταν μιλάμε για ανατροπή κατακτήσεων, σημαίνει ότι ο αγώνας έχει να φέρει κάποιο αποτέλεσμα, άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο.

Οσο μεγαλύτερος είναι ο ξεσηκωμός τόσο περισσότερο έχει τη δυνατότητα ο εργαζόμενος να ματαιώσει κάποια μέτρα. Μην ξεχνάτε ότι την Παρασκευή θα τα φέρουν στη Βουλή, έκτακτα, με συνοπτικές διαδικασίες, για να αποφασιστούν. Αύριο κάνει εξαγγελίες η κ. Διαμαντοπούλου, μεθαύριο ο κ. Λοβέρδος, έρχονται πολλά πακέτα μέτρων. Δε σταματάνε. Και όλα αυτά τα μέτρα έχουν και οικονομικές συνέπειες, βαρύτατες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές, για να μην πάμε τώρα τι θα μας έρθει μετά το ταξίδι του κ. Παπανδρέου στις ΗΠΑ.

-- Φοβάστε τα χειρότερα δηλαδή;

-- Βεβαίως. Αρα, λοιπόν, εάν δεν μπορείς να τα ανατρέψεις όλα μέχρι την Παρασκευή, μπορείς να βάλεις μια παρακαταθήκη για τις επόμενες βδομάδες. Και να σας πω και μια άλλη πλευρά: Υπάρχουν δύο πεδία. Το ένα είναι αυτό της ΕΕ, του ΔΝΤ, σήμερα (σ.σ. χτες) ανέβηκε, λέει, πολύ το κύρος της Ελλάδας, πάρα πολύ. Δηλαδή, ανεβαίνει το κύρος της Ελλάδας όσο αδειάζουν οι τσέπες των εργαζομένων και οι εργαζόμενοι χάνουν δικαιώματα.

Και το δεύτερο πεδίο είναι αυτό που λέγεται απ' την κυβέρνηση, ότι έχει λαϊκή συναίνεση και μάλιστα θα βάλει ο λαός στον κουμπαρά και θα προσθέσει όσα δεν του πάρει η κυβέρνηση, θα τα προσθέσει εκείνος. Πρέπει ο λαός άμεσα και αύριο (σ.σ. σήμερα) με τα συλλαλητήρια και την Παρασκευή με την απεργία να δώσει μια απάντηση τουλάχιστον ότι δε συμφωνεί με τα μέτρα. Εάν εκληφθεί ότι τα μέτρα έχουν τη σύμφωνη γνώμη του λαού, τότε καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει.

Και, τέλος, όλη αυτή η ιστορία περί πτώχευσης της Ελλάδας. Καταρχήν τα κριτήρια της πτώχευσης είναι τα εξής: Οταν ανακόπτεται ο ρυθμός αύξησης της κερδοφορίας θεωρείται πτώχευση. Και να δούμε κι ένα άλλο. Το δημόσιο χρέος ποιος το δημιούργησε; Δηλαδή, ο λαός το δημιούργησε το χρέος; Τα ελλείμματα τα δημιούργησε ο λαός; Να πτωχεύσουν εκείνοι που τα δημιούργησαν.

-- Υπάρχει ένα θέμα. Λέει η κυβέρνηση, αν δεν πάρω 25 δισ. δανεικά μέσα στον επόμενο μήνα, η χώρα θα κηρύξει πτώχευση, θα έρθει σύνδικος πτώχευσης να ρυθμίζει τα βιβλία μας και μισθοί Μαΐου, συντάξεις Μαΐου δεν πληρώνονται. `Η η κυβέρνηση λέει ψέματα, οπότε είναι άλλο θέμα ή δεν υπάρχει θέμα, ή αν υπάρχει όντως τέτοιο θέμα πρέπει να προτείνετε κάποια άλλα μέτρα με τα οποία θα βρούμε τα λεφτά που μας λείπουν.

-- Η κερδοφορία που υπάρχει, ας πάρουμε την τελευταία δεκαετία, 2000 - 2010, π.χ., η κερδοφορία των τραπεζών, η οποία εκτινάχτηκε στο ίδιο ύψος που εκτινάχτηκε το δημόσιο χρέος, η κερδοφορία των εφοπλιστών, η κερδοφορία μονοπωλιακών ομίλων, η εξαγωγή κεφαλαίων, όλοι αυτοί που έβγαλαν κέρδη και σχημάτισαν μεγάλα κεφάλαια στην Ελλάδα τα πήραν και πάνε στο εξωτερικό σε πιο κερδοφόρες αγορές. Επομένως, το χρήμα δεν εξανεμίζεται, δεν είχαμε το σεισμό της Χιλής ή της Αϊτής να καταστρέψει τα πάντα. Επομένως, χρήματα υπάρχουν.

Λίγο πριν έρθω εδώ άκουσα μια ανταπόκριση από τη Δανία. Πριν 4 μέρες η ανασχηματισθείσα κυβέρνηση της Δανίας πήρε μέτρα που αφαιρούν το ίδιο ποσό που αφαιρεί η κυβέρνηση απ' τις λαϊκές τσέπες σήμερα, στο όνομα της σύγκλισης. Εμείς, στο όνομα του να αποφύγουμε τη χρεοκοπία, στη Δανία για να φτάσουν στη σύγκλιση. Επομένως, είτε για τη σύγκλιση, είτε για την ΟΝΕ, είτε για να αποφύγουμε τη χρεοκοπία χάνει ο λαός. Ε, φτάνει πια!

Και αυτό νομίζω το καταλαβαίνουν σήμερα οι άνθρωποι, είτε ψήφισαν ΝΔ, είτε ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Κι αν θέλετε, αν υπήρχαν αντιδράσεις μέσα στο υπουργικό συμβούλιο, θα σας το πω καθαρά, δεν ξέρω αν υπήρχαν ούτε μετράνε ως αποτέλεσμα οι όποιες αντιδράσεις, αλλά αν υπήρχαν αντιδράσεις, είναι γιατί αυτή τη στιγμή ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ είναι στην πρώτη γραμμή της αντίδρασης, ο λαϊκός κόσμος, ο εργατόκοσμος του ΠΑΣΟΚ, γιατί αισθάνονται και λίγο εκτεθειμένοι, ότι οι ελπίδες τους πήγαν χαμένες.

-- Εσείς πιστεύετε ότι ξύπνησε ένα πρωί η κυβέρνηση και είπε πάω να περικόψω τον 14ο μισθό; Υπάρχει κυβέρνηση σοβαρή στον κόσμο που να θέλει να την ψηφίσουν ξανά στις εκλογές και να βγει να πει θα σας ανεβάσω τον ΦΠΑ, θα κόψω επιδόματα, χωρίς να υπάρχει πρόβλημα;

-- Δεν υπάρχει χώρα, με κυβερνήσεις είτε σοσιαλδημοκρατικές είτε νεοφιλελεύθερες, που δεν πήραν μέτρα. Κι ας αφήσει ο κ. Σαμαράς τώρα το «μείγμα» που λέει. Τα ίδια θα έκανε κι αυτός. Αυτή η λύση όντως είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα των λίγων, τα οποία εκπροσωπεί η κυβέρνηση. Ο κ. Σαμαράς, λες κι έχουμε να κάνουμε κέικ, θα βάλουμε μαργαρίνη ή φρέσκο βούτυρο...

-- Συνεπώς, συμφωνήσαμε μαζί ότι υπάρχει πρόβλημα. Καπιταλιστικό πρόβλημα, αλλά υπάρχει πρόβλημα. Ολες οι κυβερνήσεις παίρνουν κάποια μέτρα για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.

-- Αλλά αυτά τα μέτρα καταδικάζουν τα λαϊκά δικαιώματα. Και τα χρήματα που θα μαζέψουν δε θα τα επιστρέψουν στο λαό με άλλο τρόπο. Θα τα δώσουν σε αυτούς οι οποίοι ευθύνονται για την κρίση. Και κρατήστε μια εκτίμηση: Θα έρθει η ανάκαμψη απ' την κρίση. Δεν μπορεί να μην έρθει. Θα είναι αναιμική και θα προετοιμαστεί ο νέος κύκλος κρίσης που θα είναι ακόμα πιο βαρύς για τους εργαζόμενους.

-- Συμφωνήσαμε, λοιπόν, ότι υπάρχει πρόβλημα. Λέτε τα μέτρα δεν είναι σωστά. Εγώ λέω ότι σας ακούει τώρα ο Παπανδρέου και λέει ότι έχει δίκιο η Αλέκα, θα ξεσηκωθεί κι ο κόσμος, θα βγούμε στους δρόμους και τα παίρνουμε πίσω όλα τα μέτρα. Τι θα κάνετε εσείς; Σε 15 μέρες δεν έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Εσείς τι θα κάνατε;

-- Κύριε Πρετεντέρη, αντικειμενικά, κι εδώ θα συμφωνήσουμε έστω κι αν ξεκινάμε από εντελώς διαφορετικούς δρόμους, ότι ακριβώς σε συνθήκες κρίσης ωριμάζει, αντικειμενικά, η ανάγκη ριζικής αλλαγής. `Η θα πάμε προς τα πίσω ή προς τα μπρος. Το λέω συγκεκριμένα. Εγώ καταλαβαίνω πολύ καλά τον εργαζόμενο που την Παρασκευή θα σκεφτεί ότι αν απεργήσει θα χάσει ένα μεροκάματο ή ένα μέρος του μισθού και αν απεργήσει και στις 16 - εμείς λέμε ότι πρέπει να απεργήσει - θα χάσει επίσης ένα ακόμα μεροκάματο. Προσέξτε όμως: Αν αυτή τη στιγμή δεν απεργεί, δε χάσει μεροκάματα, θα χάσει πολύ περισσότερα, αύριο, μεθαύριο.

-- Κυρία Παπαρήγα, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα στο μέλλον πρέπει να έχει αντιμετωπισθεί το πρόβλημα του παρόντος.

-- Μα το πρόβλημα του παρόντος ξεκίνησε απ' το χτες, κυρία Τρέμη.

-- Σωστό, αλλά σας λέμε, όμως, ότι μπορεί σε 15 μέρες, σε 20 μέρες να μην έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, έτσι όπως έχουν κάνει τα πράγματα. Μιλάτε για ριζικές αλλαγές. Τι εννοείτε;

-- Να φορολογηθεί το μεγάλο κεφάλαιο 45%.

-- Να φύγουμε από την ΟΝΕ; Να φύγουμε απ' την ΕΕ; Να κλείσουμε τα σύνορα; Είμαστε αναγκασμένοι να λειτουργούμε σ' ένα διεθνοποιημένο, από οικονομικής πλευράς, περιβάλλον. Αρα, τι μπορούμε να κάνουμε;

-- Κυρία Τρέμη, μη έχοντας, βέβαια, το χρόνο - ούτε κι εσείς ούτε κι εγώ - δεν είναι εύκολο να μιλήσουμε με αριθμητικά στοιχεία. Πρέπει να σας πω, όμως, ότι ένας απ' τους παράγοντες που όξυνε την κρίση στην Ελλάδα είναι ακριβώς η προσαρμογή στην ΟΝΕ, στο Σύμφωνο της Λισαβόνας, κτλ. Τώρα, σήμερα, αποφασίστηκε και δρομολογείται η νέα δεκαετία της Λισαβόνας που, μάλιστα, θέλουν μέχρι το 2013 να βγουν τα σπασμένα ολόκληρης της επόμενης δεκαετίας και ό,τι δεν προχώρησε την προηγούμενη δεκαετία.

Επομένως, το πράγμα έχει ως εξής: Εγώ σας λέω, ναι, μπορεί αύριο να πούνε κάνουμε στάση πληρωμών. Και κοιτάξτε να δείτε, είναι ψέματα ότι θα ισχύσουν μόνο στο δημόσιο τα μέτρα. Πολλαπλάσια θα είναι στον ιδιωτικό τομέα. Επομένως, εμείς λέμε το εξής πράγμα: Οι εργαζόμενοι μπορούν να δεχθούν αυτόν τον εκβιασμό του άμεσου πιεστικού προβλήματος, να τα χάσουν όλα για την επόμενη δεκαετία; Γιατί σήμερα θα χάσει κι αυτός που απεργεί κι αυτός που δεν απεργεί κι αυτός που ψηφίζει ΚΚΕ κι αυτός που ψηφίζει ΝΔ, κι αυτός που ψηφίζει ΠΑΣΟΚ. Αυτό το δίλημμα υπάρχει, αλλά διαφορετική απάντηση στο δίλημμα θα δώσει η κυβέρνηση, η ΝΔ, ο κύριος Καρατζαφέρης και η πλουτοκρατία και διαφορετική απάντηση στο υπαρκτό δίλημμα πρέπει να δώσει ο λαός.

Αρα, αυτή τη στιγμή υπάρχει ζήτημα επιλογής δρόμου ανάπτυξης. Μακάρι να μπορούσε να δοθεί απάντηση με μια έφοδο σε ένα βράδυ. Δε γίνεται. Επομένως, το υπαρκτό δίλημμα να χάσω ένα μεροκάματο το καταλαβαίνουμε, αλλά αύριο θα χάσεις πολλά μεροκάματα και πολλούς μισθούς. Και θα χάσεις κι εσύ και πάνω απ' όλα θα χάσουν οι άνθρωποι που είναι από 40 χρόνων και κάτω. Οι νέες ηλικίες, αν δεν υπάρξει οργάνωση, αντίδραση για ριζική πολιτική αλλαγή στην πορεία, θα χάσουνε για 30, 40 και 50 χρόνια.

Δεν κρίνεται, λοιπόν, το θέμα σε 15 μέρες και σε ένα μήνα, αλλά κρίνεται το σήμερα, αλλά και η προοπτική. Αν αύριο μειωθεί το έλλειμμα θα πουν ότι πρέπει να μηδενιστεί. Χάστε και για να μηδενιστεί. Και μετά θα πούνε για να μην αυγατίσει πάλι. Αφού έχασαν οι λαοί για τη σύγκλιση και η σύγκλιση, καταλαβαίνετε, ούτε πρόκειται να επιτευχθεί.

-- Κατάλαβα, εσείς θεωρείτε ότι μετά το επιχείρημα της χρεοκοπίας έρχεται το επιχείρημα της σύγκλισης...

-- Και από το να χρεοκοπήσει ο λαός καλύτερα να χρεοκοπήσει η πλουτοκρατία. Επομένως, θα συμφωνήσω με τον κύριο Πρετεντέρη ότι δεν μπορεί να δώσει κανείς μια τρέχουσα απάντηση. Η απάντηση πρέπει να είναι επιλογή δρόμου ανάπτυξης, επιλογή στρατηγικής και εδώ συγκρούονται δύο στρατόπεδα.