Ενώ παριμένει σε εκκρεμότητα η στελέχωση των κρίσιμων κρίκων του μηχανισμού του κόμματος, ο νέος πρόεδρος της ΝΔ μιλάει σήμερα σε οικονομικό συνέδριο στην Αθήνα και θα επιχειρήσει να παρουσιάσει τις προτάσεις του κόμματος για την οικονομία. Ταυτόχρονα, σε μία προσπάθεια να απαντήσουν στην κριτική που γίνεται περί ανυπαρξίας θέσεων του νέου προέδρου, οι εφημερίδες της παράταξης ανέσυραν παλιότερα άρθρα του νέου προέδρου και τα παρουσίασαν χτες και προχτές ως το "νέο πιστεύω" του κόμματος.

Με βάση και την ομιλία του στην πρόσφατη Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος, ο Κ. Καραμανλής στην αποψινή του τοποθέτηση θα κινηθεί όπως είναι φυσικό στον αστερισμό του Μάαστριχτ και της συναίνεσης προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι του "προγράμματος σύγκλισης". Θα κατηγορήσει το ΠΑΣΟΚ ότι υλοποιεί την πολιτική της ΝΔ και θα ζητήσει από την κυβέρνηση να προωθήσει ακόμα πιο ταχύτερα τις αντιλαϊκές πολιτικές. Στα πλαίσια αυτά θα προτείνει μεγαλύτερες περικοπές των δημόσιων δαπανών, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ενώ δε θα αντιταχθεί στις προωθούμενες από την κυβέρνηση ρυθμίσεις για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Αλλωστε είναι ενδεικτικό ότι στην ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα διαφοροποιήθηκε ακόμα και από τη φραστική στήριξη των αγώνων, φροντίζοντας να πει ότι δεν είναι όλα τα αιτήματα των κινητοποιούμενων σωστά.

Μέσα στη βδομάδα και συγκεκριμένα την Παρασκευή, η Κεντρική Επιτροπή θα εκλέξει τη νέα Εκτελεστική Επιτροπή και επιδίωξη του νέου προέδρου είναι να εκφραστούν σε αυτήν όλες οι τάσεις του κόμματος. Πάντως δυστοκία υπάρχει ακόμα στον ορισμό του εκπροσώπου του κόμματος, καθώς μέχρι χτες δεν είχε βρεθεί ο αντικαταστάτης του Π. Παυλόπουλου. Χτες ο Κ. Καραμανλής συναντήθηκε με τον Ελληνα Επίτροπο στην Κομισιόν Χ. Παπουτσή και ενημερώθηκε για τα τρέχοντα θέματα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους οι εκσυγχρονιστές κυβερνώντες, γιατί υπάρχουν μερικοί - διάβαζε ΚΚΕ - που λένε όχι στην επιχείρηση "κοινωνικός διάλογος - απάτη". Είναι "ιεροσυλία", "υπονόμευση της δημοκρατίας και των θεσμών", "απαράδεκτο", φρίττουν και ωρύονται σε όλα τα ΜΜΕ τα κυβερνητικά στελέχη, τα οποία, όλως τυχαίως, έχουν αναλάβει την οργάνωση του "διαλόγου" και την επιβολή της νέας αντιλαϊκής λαίλαπας.

* * *

Ομως, για ποια δημοκρατία μάς μιλάνε; Η κυβέρνηση βρίσκεται σε μια διαρκή και ολομέτωπη επίθεση κατά των πολύχρονων εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Αυτή τη φορά στοχεύει κατ' ευθείαν στην καρδιά τους: Στην κατάργηση του 8ωρου, των συλλογικών διαπραγματεύσεων, στην "απελευθέρωση" των απολύσεων, στη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, κ.ο.κ. Ενδεχόμενη επιβολή αυτών των μέτρων θα σημάνει τον εξανδραποδισμό των εργαζομένων, την επιστροφή σε καταστάσεις μεσαιωνικές. Θα φτάσουμε στο σημείο, ώστε η κατάσταση των δουλοπάροικων επί φεουδαρχίας - οι οποίοι, αν μη τι άλλο, είχαν εξασφαλίσει την καθημερινή διαβίωσή τους - να φαντάζει "ζηλευτή" και "προνομιακή" (!). Επισείοντας το φόβητρο της ανεργίας, η κυβέρνηση Σημίτη επιδιώκει να μετατρέψει όλη τη χώρα σε μια τεράστια ζώνη ανέργων και εξαθλιωμένων.

Από την άλλη, δεν είναι τυχαίο ότι στα κυβερνητικά μέτρα που έχουν "διαρρεύσει" δεν υπάρχει ούτε ένα μέτρο υπέρ των εργαζομένων, ούτε μία εξαγγελία "φιλεργατική". Το "πλαίσιο" του "κοινωνικού διαλόγου" δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μια διαρκής και ολοκληρωτική αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Η συμμετοχή σε διαδικασία διαλόγου έχει νόημα, όταν υπάρχει ελπίδα για βελτίωση της θέσης των εργαζομένων. Στον "κοινωνικό διάλογο", τέτοια προοπτική και ελπίδα δεν υπάρχει.

Τι νόημα έχει, λοιπόν, η συμμετοχή σε έναν τέτοιο "διάλογο"; Το μοναδικό νόημα είναι αυτό που επιδιώκουν οι κυβερνώντες και οι συνοδοιπόροι τους: Να δώσουν τα συνδικάτα τη "σύμφωνη γνώμη" τους στην κατακρεούργηση των δικαιωμάτων τους. Να δηλώσουν υποταγή, στο όνομα της "ανταγωνιστικότητας" και της "ανάπτυξης". Να πουν "ναι" στο μαχαίρι, που θα πλήξει το μέλλον τους, το μέλλον των παιδιών τους.

* * *

Απέναντι σ' αυτά τα κυβερνητικά σχέδια, οι εργαζόμενοι, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, πρέπει να αντιπαρατάξουν, όχι απλά τη γενική καχυποψία και επιφύλαξη, αλλά να οργανώσουν τη λαϊκή αντίδραση και αντεπίθεση σε όλα τα επίπεδα, ανεξάρτητα και ενάντια, αν χρειαστεί, στις διαφαινόμενες προθέσεις των κυβερνητικών συνδικαλιστών. Τώρα, πριν δημιουργηθούν τετελεσμένα. Αύριο, θα είναι πολύ αργά.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Στις 6 Απρίλη, έκλεισαν 56 χρόνια από την εισβολή των Γερμανοφασιστών στην Ελλάδα. Ηταν το πρωινό της 6ης Απρίλη 1941, όταν εκδηλωνόταν η χιτλεροφασιστική επίθεση κατά της Ελλάδας.

Σ' αυτήν την κεραυνοβόλο επίθεση, η χιτλερική Βέρμαχτ είχε 100πλάσια δύναμη πυρός από αυτήν του ελληνικού στρατού. Παρ' όλα αυτά, στην περιοχή των οχυρών στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα θα γραφτούν καινούριες ένδοξες σελίδες σαν και αυτές που γράφτηκαν στα αλβανικά βουνά.

Ετσι, επί τέσσερις μέρες, τα εφεδρικά τμήματα του ελληνικού στρατού στα οχυρά Ρούπελ και Περιθωρίου αμύνονται και αποκρούουν τις επιθέσεις κατά κύματα των Γερμανών. Ομως, η προδοσία των πεμπτοφαλαγγιτών του μεταξοφασιστικού καθεστώτος είχε ήδη προετοιμαστεί, όπως ακριβώς είχε γίνει και με την εισβολή των Ιταλών το 1940.

Οπως και τότε, επιδιώκεται από τη μεταξική στρατιωτική διοίκηση να μην υπάρξει ουσιαστική αντίσταση στις χιτλερικές ορδές. Απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός ότι τα προκεχωρημένα φυλάκια βρίσκονται με ελαφρύ οπλισμό και ξεπερασμένα όπλα. Επίσης, ενώ πύκνωναν οι πληροφορίες για την επικείμενη γερμανική επίθεση, ο αρχιστράτηγος της Ελλάδας Α. Παπάγος επιμένει να κρατάει το σύνολο σχεδόν των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων καθηλωμένο στα αλβανικά βουνά. Επίσης, την ίδια μέρα της εισβολής φτάνει στο μακεδονικό μέτωπο διαταγή του υπουργού Στρατιωτικών της κυβέρνησης Γλύξμπουργκ, Παπαδήμα, με την οποία διέτασσε "δίμηνη κανονική άδεια στους έφεδρους οπλίτες... τους δυνάμενους να κάμουν χρήσιν ταύτης".

Από εκεί μέχρι τη συνθηκολόγηση με τους χιτλεροφασίστες, που υπογράφουν σε λίγο οι στρατηγοί της βασιλομεταξικής δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, η απόσταση δεν είναι πολύ μεγάλη. Τα χιτλερικά στρατεύματα θα καταλάβουν τη μία μετά την άλλη, τις ελληνικές πόλεις. Ετσι, στις 9 Απρίλη, καταλαμβάνουν τη Θεσσαλονίκη, στις 27 Απρίλη, την Αθήνα και μέχρι τα τέλη του Μάη ολόκληρη την Ελλάδα.

Φυσικά, πριν την οριστική κατάρρευση του μετώπου, οι συνθηκολόγοι προδότες της Ελλάδας, ο βασιλιάς με την κυβέρνησή του και μεγάλο αριθμό αξιωματούχων της δικτατορίας, θα σπεύσουν να καταφύγουν πρώτα στην Κρήτη και μετά στην Αίγυπτο, αφήνοντας και τους γνωστούς δοσίλογους και Κουίσλιγκς, Ράλληδες και γερμανοτσολιάδες που θα οργανώσουν την κατοχή των ναζήδων.

Αρχίζει έτσι μια μαύρη περίοδος για το λαό της πατρίδας, που ποτέ δεν υποτάχτηκε και αμέσως οργανώνει την πάλη του για την απελευθέρωση. Είναι η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, που έχει αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ.

"Ανθρακες ο θησαυρός" του νέου μισθολογίου των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Αποκαλυπτικά είναι τα αναλυτικά φύλλα μισθοδοσίας - πριν και μετά την εφαρμογή του νέου μισθολογίου - που μας έφερε αξιωματικός του Στρατού Ξηράς με βαθμό υπολοχαγού ο οποίος υπηρετεί σε ακριτική περιοχή και όπως μας δήλωσε αναγκάζεται να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα για να συμπληρώσει το εισόδημά του.

Με βάση αυτά, το Δεκέμβρη του 1996 οβασικός μισθός του ήταν 43.000 δραχμές και με τα διάφορα επιδόματα έφθανε τις 322.500 δραχμές από τις οποίες αφαιρούνταν 56.000 για κρατήσεις. Επαιρνε καθαρό μισθό δηλαδή περίπου 267.000 δραχμές, έχοντας ένα παιδί. Από αυτά δίνει 100.000 δραχμές για ενοίκιο ενώ ησύζυγός του δεν μπορεί να εργάζεται εξαιτίας των συνεχών μετακινήσεων.

Η απάτη όπως χαρακτηριστικά λέει, γίνεται ολοφάνερη με μια ματιά στο νέο αναλυτικό φύλλο μισθοδοσίας, αυτό του Μάρτη του 1997. Ο βασικός μισθός παρουσιάζει εντυπωσιακή άνοδο και φθάνει τις 176.000 δραχμές, αλλά η αύξηση αυτή είναι μόνο φαινομενική αφού κόβονται τα επιδόματα και οι κρατήσεις ξεπερνούν τις 60.000 δραχμές. Το αποτέλεσμα είναι ο καθαρός μισθός του να φθάνει τις 281.000 δραχμές, δηλαδή η πραγματική αύξηση να είναι μόνο περίπου 5%.

Η κατάσταση αυτή, όπως μας λέει ο ίδιος αξιωματικός, αναγκάζει αυτόν όπως και άλλους συναδέλφους του να αναζητούν και δεύτερη δουλιά για να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους. Ανάγκες που και λόγω των ειδικών συνθηκών πουαντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί, είναι ακόμα πιο μεγάλες. Ο ίδιος και άλλοι συνάδελφοί του αναρωτιούνται αν η παραπάνω εικόνα είναι συμβατή με την ανάγκη ενίσχυσης του αξιόμαχου του στρατού αλλά και του ηθικού του προσωπικού που υπηρετεί σ' αυτόν.

Στη λογική της νομιμοποίησης των διαδικασιών "κοινωνικού διαλόγου" για τα θέματα της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων, που εμφανώς χρησιμοποιούνται από την κυβέρνηση ως "προπέτασμα καπνού", προκειμένου να δρομολογηθούν μέτρα κατεδάφισης των κατακτήσεων των εργαζομένων, κινείται η ηγεσία του ΣΥΝ.

Σε ανακοίνωση, που εξέδωσε χτες, σχετικά το όλο θέμα, το γραφείο Τύπου του κόμματος, επισημαίνεται χαρακτηριστικά ότι "η κυβερνητική τακτική των μεθοδευμένων διαρροών, της ασάφειας και της διγλωσσίας σχετικά με τις αλλαγές στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και στις εργασιακές σχέσεις νοθεύουν τον κοινωνικό διάλογο, υπονομεύουν τη σοβαρή προσέγγιση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων". Παράλληλα, καλείται το κυβερνών κόμμα να "θέσει με ευθύνη και σαφήνεια τις προτάσεις του στο τραπέζι του ουσιαστικού κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου". Επίσης ο ΣΥΝ ξεκαθαρίζει πως "με τις προτάσεις του θα συμβάλει στην αναζήτηση κατευθύνσεων και λύσεων κοινωνικά αποδεκτών, προοπτικά βιώσιμων και οικονομικά αποτελεσματικών".

Ο ΣΥΝ επιλέγει, για μια ακόμα φορά (όπως στην περίοδο των κινητοποιήσεων των ναυτεργατών και των αγροτών), τη λογική της υπεράσπισης των "θεσμών κοινωνικού διαλόγου" και της προβολής θετικών προτάσεων, ακριβώς την ίδια περίοδο που το ζητούμενο για τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι η οργάνωση της αντίστασης στις αντιλαϊκές επιλογές της κυβέρνησης, όπως σαφέστατα έχουν διατυπωθεί από τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς, που έκαναν λόγο για μοντέλα κοινωνικής ασφάλισης "τύπου Χιλής".

Γερμανός υπαξιωματικός, πάνω σε μοτοσικλέτα, μελετάει το χάρτη των δρόμων και ζητάει τη συνδρομή του Ελληνα χωροφύλακα για να καθορίσει την παραπέρα κατεύθυνση προς τη Θεσσαλονίκη