Απ' την Αλέκα Παπαρήγα ζητήθηκε, στο πλαίσιο της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε χτες, να σχολιάσει τις εξελίξεις που αφορούν στον ΟΤΕ. Η ίδια υπογράμμισε:

«Ας πάμε στον ΟΤΕ. Εμείς παραμένουμε στη θέση - σύνθημα που είχαμε βάλει από το 1991: Ούτε μία μετοχή στους ιδιώτες. Αυτό ήταν ένα σύνθημα. Δε μείναμε βέβαια σε αυτό το σύνθημα μόνο, διότι εμείς όταν μιλάμε για κρατικό ΟΤΕ, δε θέλουμε απλώς έναν κρατικό ΟΤΕ, που αξιοποιείται για μια ανάπτυξη υπέρ του κεφαλαίου, υπέρ των μονοπωλίων, που γίνεται μοχλός ανακατανομής βαρών και λιτότητας, αλλά μιλάμε για τον τομέα των τηλεπικοινωνιών, που εμείς τον θέλουμε στην υπηρεσία όχι μόνο του λαού σαν υπηρεσία, αλλά και στο ρόλο που έχουν οι τηλεπικοινωνίες γενικότερα σε ζητήματα ανάπτυξης.

Να σας πω κάτι; Ηταν μια προδιαγεγραμμένη πορεία. Θα το πω καθαρά: όσοι έβαλαν την υπογραφή τους κάτω από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, δεν μπορούν τώρα - εγώ θα έλεγα και δε δικαιούνται - να διαμαρτύρονται. Διότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ τα καθόριζε αυτά. Μιλούσε για ιδιωτικοποιήσεις, για απελευθέρωση αγοράς.

Τι ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια; Οταν ιδιωτικοποιούσε η Νέα Δημοκρατία, ήταν αντίθετο το ΠΑΣΟΚ. Οταν ιδιωτικοποιούσε το ΠΑΣΟΚ, ήταν αντίθετη η Νέα Δημοκρατία! Και κάθε φορά τα ίδια επιχειρήματα. Υπάρχει αδιαφάνεια, το τίμημα είναι χαμηλό, δε μου αρέσει ο αγοραστής.

Η κατάσταση έχει καταντήσει πραγματικά επικίνδυνη και γελοία μαζί, για το πώς εμφανίζεται αυτή η σύγκρουση. Από τη μια μεριά η Νέα Δημοκρατία και από την άλλη το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ από δίπλα. Θα είναι ή δε θα είναι Ελληνας ο διοικητής; Δηλαδή μέχρι τώρα ο κ. Βουρλούμης πώς λειτουργούσε; Ως Ελληνας; Ως επικεφαλής μιας επιχείρησης η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόοδο των μονοπωλίων, των κερδών και όχι μόνο σε ελληνικό επίπεδο αλλά και ευρύτερο.

Οταν ο ΟΤΕ αγόραζε στην Αρμενία, στη Σερβία, λειτουργούσε για το όφελος του ελληνικού λαού; Προπομπός ήταν για τις εξαγωγές και συγχωνεύσεις στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. Ηταν όλοι εθνικά υπερήφανοι γι' αυτό τον τομέα.

Λοιπόν να τα πούμε καθαρά: εδώ υπάρχουν δυο πράγματα. `Η ο τομέας των τηλεπικοινωνιών θα υπηρετεί τη λαϊκή πολιτική ανάπτυξης, ή θα υπηρετεί τα κέρδη. Αυτό δε σημαίνει ότι επειδή και ο κρατικός ΟΤΕ σήμερα, πάλι θα λειτουργούσε για τους ιδιώτες, ότι είμαστε αδιάφοροι για το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Αλλά από χίλιες μεριές και με αφορμή τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ και το θέμα των τροφίμων και χίλια δυο, μπαίνει το ζήτημα του λαϊκού τομέα της οικονομίας».